Μία πολυαναμενόμενη θεατρική παράσταση ξεκινά στο Θέατρο Ιλίσια ενώ, μετά από εννέα χρόνια, ανοίγει και πάλι το θέατρο Δίπυλον.
Πρεμιέρες, πολυαναμενόμενες παραστάσεις, μεγάλα ονόματα
Η Μαρία Ναυπλιώτου συναντά τον Δημήτρη Αλεξανδρή, στην παράσταση «Το Ακρωτήρι», σε σκηνοθεσία Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλου. Το έργο ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα και είναι ένα από τα πιο επιτυχημένα έργα της Off Broadway σκηνής, έχοντας αποσπάσει πολυάριθμες διακρίσεις (1ο βραβείο Θεατρικού Έργου του Blanche and Irving Laurie Foundation’s Theatre Visions Fund Award, υποψήφιο για Outer Critics Circle Awards, Drama League Award και τρία Lucille Lortel Awards).
Το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά παρουσιάζει από 4 Δεκεμβρίου το «Καλιφόρνια Ντριμιν, 20 χρόνια μετά» του Βασίλη Κατσικονούρη, ενώ στο θέατρο Ιλίσια η Νένα Μεντή, μετά την «Ευτυχία» παρουσιάζει ακόμα έναν μονόλογο.
Στο έθνικο Θέατρο η Μπέτυ Αρβανίτη πρωταγωνιστεί στο «Μάνα Κουράγιο» του Μπρεχτ. Μετά την μεγάλη επιτυχία του «Μοτέλ», ο Βασίλης Μαυρογεωργίου επανέρχεται στη σκηνή της Φρυνίχου, με ένα νέο θρίλερ που το Θέατρο Τέχνης του ανέθεσε να γράψει και να σκηνοθετήσει με θέμα αυτή τη φορά την κλιματική κρίση και την τεχνητή νοημοσύνη.
Η δεύτερη παραγωγή του Πτι Παλαί ξεκινά τον Δεκέμβριο, με τον «Φιάκα» μία
από τις πιο χαρακτηριστικές κωμωδίες της ελληνικής δραματουργίας.
Στις πρεμιέρες του Δεκεμβρίου ο Γιάννης Μπέζος σκηνοθετεί τον Λάκη Λαζόπουλο στη θρυλική, ελληνική κωμωδία των Αλέκου Σακελλάριου & Χρήστου Γιαννακόπουλου, «Eνας ήρωας με παντούφλες».
«Η μέρα της φούστας» θέατρο Δίπυλον
Η Σόνια, καθηγήτρια λογοτεχνίας σε ένα δημόσιο λύκειο με παραβατικούς μαθητές, στοχοποιείται γιατί δε συμμορφώνεται με τις υποδείξεις του Διευθυντή προς τις καθηγήτριες και τις μαθήτριες να μην προσέρχονται στο σχολείο φορώντας φούστα. Ένα πρωί κατά τη διάρκεια του μαθήματος ένα τυχαίο συμβάν θέτει σε κίνηση μια χιονοστιβάδα απρόβλεπτων εξελίξεων. Η Σόνια, σε κατάσταση ακραίας σύγχυσης - ή ακραίας διαύγειας του μυαλού, κρατά ομήρους τους μαθητές της τάξης και τους κάνει μάθημα θεάτρου διά της βίας. Η κατάσταση ξεφεύγει από τον έλεγχό της καταλήγοντας σε ένα μεταδραματικό φινάλε.
Σε ένα από τα ωραιότερα θέατρα της Αθήνας, στην Άσπρη Αίθουσα του Θεάτρου ΔΙΠΥΛΟΝ που ανοίγει ξανά τις πόρτες της μετά από εννέα χρόνια, η Θεοδώρα Τζήμου, στον ρόλο της καθηγήτριας οδηγεί, και οδηγείται από, μια ομάδα νέων και ταλαντούχων ηθοποιών.
Το έργο, σαν ένα ψυχολογικό θρίλερ με δομή αρχαίου δράματος και στοιχεία επικού θεάτρου, εκτυλίσσεται μέσα από μια σειρά κωμικοτραγικών επεισοδίων όπου οι ρόλοι θυτών και θυμάτων εναλλάσονται διαρκώς γεννώντας ερωτήματα που αφορούν τη δύναμη της βίας και τη διαχείριση της ανθρώπινης ελευθερίας. Μπορεί χωρίς βία να εξευγενισθεί η βαναυσότητα του ανθρώπου; Η παράσταση αφιερώνεται στην Αχού Νταριέι.
Παίζουν Θεοδώρα Τζήμου στον ρόλο της Καθηγήτριας, Μαρία Αρζόγλου, Νατάσα Βλυσίδου, Βαγγέλης Παπαγιαννόπουλος, Θάνος Κόνιαρης, Στέργιος Μικρούτσικος, Τίτος Πινακάς, Γιάννης Σανιδάς, Πάνος Χατσατριάν
«Το Ακρωτήρι» στο θέατρο Ιλίσια
«Το Ακρωτήρι» παρακολουθεί την πορεία της Τζουλιάνας, μιας χαρισματικής και παθιασμένης νευρολόγου, από την κορυφή στην πτώση και από εκεί στην ελπίδα, και μιλά με μοναδικό τρόπο για την ενδιάμεση γκρίζα ζώνη, στην οποία κάποιος έρχεται αντιμέτωπος με την απώλεια της συνείδησης. Η ίδια η Τζουλιάνα, πιστεύει πως για το ότι βλέπει και ακούει πράγματα ευθύνεται ο καρκίνος, όμως τα στοιχεία της ιατρικής της εξέτασης δεν συμφωνούν.
Περιγράφει τον σύζυγό της, ως άπιστο και χειριστικό, αλλά αυτός στέκεται δίπλα της γεμάτος φροντίδα και αγάπη. Οι συχνές τηλεφωνικές συζητήσεις με την αποξενωμένη από χρόνια κόρη της, έχουν πολλές αντιφάσεις. Κι όμως, «Το Ακρωτήρι» δεν είναι μόνο οικογενειακό δράμα. Το στοιχείο του μυστηρίου γίνεται διαρκώς εντονότερο, καθώς τα επεισόδια κατάρρευσης της Τζουλιάνα πληθαίνουν. Στο «Ακρωτήρι», όπου διαρκώς αναφέρεται, βρίσκεται το παλιό οικογενειακό σπίτι, πουλημένο εδώ και χρόνια. Η αλήθεια για την κόρη της αποκαλύπτεται και είναι πολύ διαφορετική από αυτή που φαινόταν. Κι ενώ η ηρωίδα χάνει σταδιακά τη συνείδησή της, ετοιμάζεται ταυτόχρονα για τη μεγαλύτερη μάχη της ζωής της: αυτήν απέναντι στην απώλεια.
«Το Ακρωτήρι» μας παρουσιάζει την τραγωδία του να χάνει κανείς σταδιακά την συνείδηση του και την σκληρή μάχη που δίνει καθημερινά με τους πιο κοντινούς του ανθρώπους. Μιλάει τελικά για το πώς μπορεί κάνεις να επανεφεύρει τον εαυτό του βρίσκοντας τον τρόπο να «περπατήσει» ξανά στην ζωή ακόμα και μετά τη μεγαλύτερη τραγωδία.
Ο Sharr White έχει γράψει για δύο χαρακτήρες που παλεύουν να βρουν το κέντρο τους και ειδικά για μία ηρωίδα που αγωνίζεται να επανέλθει στο φως. Διανομή: Τζουλιάνα: Μαρία Ναυπλιώτου, Ίαν: Δημήτρης Αλεξανδρής, Γυναίκα: Στεφανία Ζώρα, Άνδρας: Αυγουστίνος Κούμουλος. Σκηνοθεσία: Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος
Η Μάνα Κουράγιο και τα παιδιά της, Εθνικό Θέατρο
Το αριστούργημα του σπουδαίου δραματουργού, συγγραφέα και ποιητή Μπέρτολτ Μπρεχτ, Η Μάνα Κουράγιο και τα παιδιά της, κάνει πρεμιέρα στις 4 Δεκεμβρίου στην Κεντρική Σκηνή του κτηρίου Τσίλλερ, σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού. Ένα έργο βαθιά αντιπολεμικό αλλά ταυτόχρονα εξόχως παραβολικό για τον αγώνα για επιβίωση, για την πιο τραγική απώλεια –αυτή που συνιστά ο θάνατος των παιδιών– και το πάντοτε ακριβό τίμημα του κέρδους.
Το έργο ακολουθεί την τυχοδιώκτρια Άννα Φίρλινγκ –γνωστή στα πεδία των μαχών ως Μάνα Κουράγιο– στον αγώνα της για επιβίωση. Μια αδίστακτη γυρολόγος, που πουλά αγαθά στους στρατιώτες, ενώ μάταια προσπαθεί να προστατεύσει από την καταστροφική δίνη του πολέμου, τα τρία της παιδιά: τον μεγάλο της γιο Άιλιφ, τον μικρότερο Έμενταλ και τη μουγκή της κόρη Κατρίν. Για τη δαιμόνια αυτή γυναίκα, το κέρδος θα έρχεται πάντα πάνω και από την οικογενειακή της ευτυχία.
Ο Στάθης Λιβαθινός, στην πρώτη του σκηνοθεσία στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου καταπιάνεται –για πρώτη φορά επίσης– με τον Μπρεχτ. Τη μουσική και τα τραγούδια της παράστασης Η Μάνα Κουράγιο και τα παιδιά της υπογράφει σε μια νέα τους εκδοχή –και όχι εκείνη του Πάουλ Ντεσάου– ο στενός του συνεργάτης, Θοδωρής Αμπαζής, ενώ τον θίασο απαρτίζουν –στην πλειοψηφία τους– νέοι χαρισματικοί ηθοποιοί.
Παίζουν (με αλφαβητική σειρά): Νίκος Αλεξίου, Μπέτυ Αρβανίτη, Αντώνης Γιαννακός, Γιάννης Δενδρινός, Πάνος Καμμένος, Φώτης Κουτρουβίδης, Πάρης Λεόντιος, Άννα Μάγκου, Βασίλης Ντάρμας, Βασίλης Παπαδημητρίου, Άγγελος Παππάς, Αντώνης Παρχαρίδης, Ιάκωβος Παυλόπουλος, Θεοδοσία Σαββάκη, Εύα Σιμάτου, Ιωάννης Σύριος, Χρήστος Σωνάκης, Βασίλης Τσαλίκης, Σταμάτης Φακορέλλης
«Καλιφόρνια Ντριμιν, 20 χρόνια μετά» Δημοτικό Θέατρο Πειραιά
Το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά παρουσιάζει το «Καλιφόρνια Ντριμιν, 20 χρόνια μετά» του Βασίλη Κατσικονούρη. Το πολυσυζητημένο σίκουελ του εμβληματικού έργου «Καλιφόρνια Ντριμιν». Δύο δεκαετίες μετά, συναντάμε τους τέσσερις αγαπημένους εικοσάρηδες -Ντίνο, Άρη, Βουβού και Κική- που πλέον έχουν σαρανταρίσει. Πόσο έχουν αλλάξει οι ίδιοι και πόσο τους έχει αλλάξει η ζωή;
Ονειρεύονται για ακόμα μια φορά , τη μαγική αυτή ευκαιρία να πιάσουν την καλή και να βρεθούν στη δική τους γη της Επαγγελίας. Θα τα καταφέρουν αυτή τη φορά να φτάσουν Καλιφόρνια και να ζήσουν το όνειρο;
To «Καλιφόρνια Ντρίμιν, 20 χρόνια» μετά είναι ένα σαρκαστικό σχόλιο για την κρίση που δεν τελειώνει ποτέ, μια τραγελαφική κωμωδία για μια γενιά που ακόμα κι αν θεωρείται «χαμένη», δεν σταματά να ονειρεύεται.
Στη Σκηνή Ωμέγα, του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά , ο Σταύρος Καραγιάννης σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί μαζί με τη Λένα Δροσάκη, τον Αλέξανδρο Μπουρδούμη και τη Σίλια Μουστάκη, στο σπουδαίο αυτό έργο ενός εκ των σημαντικότερων Ελλήνων θεατρικών συγγραφέων. Από τις 4 Δεκεμβρίου έως και 5 Ιανουαρίου.
«Μιά ζωή» θέατρο Ιλίσια Βολανάκης
O Πέτρος Ζούλιας και η Νένα Μεντή συναντιούνται ξανά στη σκηνή του Ιλίσια Βολανάκης, όπου για πρώτη φορά παρουσιάστηκε ο συγκλονιστικός μονόλογος «Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου».
Στο νέο θεατρικό έργο «ΜΙΑ ΖΩΗ», με τη συγγραφική και σκηνοθετική υπογραφή του Πέτρου Ζούλια, η Νένα Μεντή ερμηνεύει ένα μοναδικό ρόλο, ταξιδεύοντας μας από το χθες έως το σήμερα, με μια ιστορία - φόρο τιμής στις απλές προσωπικές ιστορίες του καθενός από εμάς, αλλά και στις μεγάλες συγκινήσεις της ζωής.
Μια ηλικιωμένη μοδίστρα έρχεται αντιμέτωπη με κομμάτια της ζωής της καθώς μαζεύει ρούχα από το ατελιέ της για να μετακομίσει. Η προσωπική της ιστορία συναντά κομμάτια από την ιστορία της νεότερης και σύγχρονης Ελλάδας. Μόνιμη συντροφιά στο ταξίδι των αναμνήσεων της, τα τραγούδια που σημάδεψαν γεγονότα και στιγμές της πορείας της.
Ένας ύμνος στον καθημερινό άνθρωπο που αναπολεί πώς έζησε και αγωνιά πώς θα συνεχίσει να ζει σε ένα κόσμο που γρήγορα και άγρια αλλάζει.
«Καταραμένος κόσμος» στο θέατρο Τέχνης
Ο «Καταραμένος κόσμος», δημιουργήθηκε σε συνέχεια της «Ανοιχτής σκηνής», το πρωτότυπο πρόγραμμα γνώσης, διαλόγου και δημιουργίας που εγκαινίασε πέρσι το Θέατρο Τέχνης, προσκαλώντας σημαντικούς επιστήμονες και καλλιτέχνες να τοποθετηθούν πάνω στα φλέγοντα ζητήματα της εποχής μας. Αυτά τα δύο «νέα» -ιδίως για τη σύγχρονη δραματουργία- ζητήματα, που πρόκειται να καθορίσουν το άμεσο μέλλον μας στον πλανήτη.
Σε μια παράσταση που ισορροπεί ανάμεσα στο ρεαλιστικό και το φαντασιακό, στην πραγματικότητα και την ψευδαίσθηση, τρεις ιστορίες διασταυρώνονται και πλέκονται μεταξύ τους ξετυλίγοντας σταδιακά έναν αινιγματικό ιστό σχέσεων και υποθέσεων.
Ένας άντρας και ένα αγόρι ζουν απομονωμένοι σ’ ένα σπιτάκι στην καρδιά του δάσους. Μοναδική τους σύνδεση με τον έξω κόσμο, μια παράξενη βιβλιοθήκη με έργα επιστημονικής φαντασίας. Την ίδια στιγμή, ένας συγγραφέας και νευροεπιστήμονας μπαίνει στο μικροσκόπιο μιας νεαρής αστυνομικού που ερευνά την εξαφάνιση ενός αγοριού, ενώ μια γυναίκα ζητά από τον ίδιο επιστήμονα να την βοηθήσει να μάθει τι ακριβώς συνέβη στον χαμένο πατέρα της…
Καθώς οι ιστορίες μπλέκονται η μια μέσα στην άλλη και το σασπένς κορυφώνεται, εικόνες από έναν μελλοντικό κόσμο κλιματικής κρίσης και ψηφιακής δυστοπίας αναδύονται σαν ψηφίδες ενός υπερσύγχρονου μωσαϊκού. Είναι ένας κόσμος όπου οι άνθρωποι, απομονωμένοι και απειλούμενοι από τις ίδιες τους τις δημιουργίες, ψάχνουν μέσα στον θόρυβο και την υπερπληροφόρηση για αλήθειες που ίσως να είναι αδύνατον πιά να βρεθούν. Παίζουν (αλφαβητικά): Κλέων Γρηγοριάδης, Αριάδνη Καβαλιέρου, Κατερίνα Λυπηρίδου, Βασίλης Μπούτσικος, Δημήτρης Πασσάς.
«Eνας ήρωας με παντούφλες» θέατρο Βέμπο
Ο Λάκης Λαζόπουλος ανεβαίνει και φέτος στη σκηνή του Θεάτρου Βέμπο, για να ερμηνεύσει, για πρώτη φορά στο θέατρο, έναν ρόλο από κλασική κωμωδία του ελληνικού κινηματογράφου. Πρεμιέρα την Τετάρτη 25 Δεκεμβρίου.
Υπό τη σκηνοθετική ματιά του Γιάννη Μπέζου, πρώτου διδάξαντα των κωμικών της γενιάς του, ο Λάκης Λαζόπουλος θα φορέσει της παντούφλες του και θα ανέβει στη σκηνή του θεάτρου Βέμπο ανήμερα τα φετινά Χριστούγεννα!
Πρόκειται για τον θρυλικό “ήρωα με τις παντούφλες”, που ενσάρκωσε μοναδικά στην μεγάλη οθόνη ο Βασίλης Λογοθετίδης, αφήνοντας ως παρακαταθήκη μια ιστορική ερμηνεία, που έθεσε τις βάσεις της ελληνικής κωμωδίας και αποτελεί ορόσημο για τις επόμενες γενιές κωμικών.
Μαζί του, θα εξορμήσουν ηρωικά, οι Παρθένα Χοροζίδου, Τάσος Παλαντζίδης, Παύλος Ορκόπουλος, Σταύρος Μαρκάλας, Κωνσταντίνος Τράφαλης, Θράσος Σταθόπουλος, Ιωάννα Ανεμογιάννη, Κωνσταντίνος Γιάννης, Φαίδρα Σκλήρη, Λαζάρια Σαζείδου.
Το «Ένας ήρωας με παντούφλες» γράφτηκε από τους Αλέκο Σακελλάριο και Χρήστο Γιαννακόπουλο το 1947, στη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου. Αποτελεί μια γενναία απόπειρα των συγγραφέων να αναδείξουν την ευγενική πλευρά της πατρίδας, που κρύβεται μέσα στο σκοτάδι της εποχής.
Ο Βαρόνος «Φ» (Φιάκας) στο Πτι Παλαί
Ο Γιωργής Τσουρής και ο Αλέξανδρος Χρυσανθόπουλος διασκευάζουν
και συν-σκηνοθετούν το έργο του Δημοσθένη Μισιτζή, δημιουργώντας μία
παράσταση γεμάτη χιούμορ και καταιγιστικούς ρυθμούς.
Ο Βαρόνος «Φ» (Φιάκας) κάνει πρεμιέρα στις 15 Δεκεμβρίου στο Πτι Παλαί με έναν εξαιρετικό θίασο, που ερμηνεύει ζωντανά τη μουσική και τα τραγούδια της παράστασης και αποτελείται από τους Θάνο Τοκάκη, Ηρώ Μπέζου, Θανάση Δόβρη, Ευαγγελία Καρακατσάνη και τον Γιωργή Τσουρή. Μαζί τους επί σκηνής, ο μουσικός Yoel Soto.
Ο Χαράλαμπος Πεταλούδης, γνωστός και ως Φιάκας, ζει στην Κωνσταντινούπολη με τον υπηρέτη του Γιάννη, κατάχρεος και κυνηγημένος
από τους πιστωτές του. Στην ανάγκη του να ξεφύγει από τη φτώχεια
καταστρώνει ένα σχέδιο: να παντρευτεί την όμορφη και πλούσια Ευανθία,
για να εκμεταλλευτεί την περιουσία της προς όφελός του, αποκρύπτοντας
τα χρέη του και την πραγματική του ταυτότητα. Της παρουσιάζεται λοιπόνως πάμπλουτος Βαρόνος εκ Βερολίνου, που ζει στην Πόλη ινκόγκνιτο. Κι ενώ το σχέδιο προχωρά με επιτυχία, η αλήθεια κινδυνεύει από στιγμή σε στιγμή να αποκαλυφθεί. Πώς θα καταφέρει να ξεφύγει ο Βαρόνος από όσους τον κυνηγούν;
Ο Βαρόνος «Φ» είναι μία ξέφρενη κωμωδία, γεμάτη παρεξηγήσεις, γλωσσικά παιχνίδια, συγκρούσεις και ανατροπές. Ωστόσο, μέσα από το σχήμα της κωμωδίας, σχολιάζει την υποκρισία της κοινωνίας και όσων αποζητούν με κάθε τρόπο μία ζωή που δεν μπορούν να υποστηρίξουν. Θίγει ακόμη την κρίση ταυτότητας στους ανθρώπους εν καιρώ οικονομικής και πολιτισμικής ένδειας, και την ψευδαίσθηση μεγαλείου, που ταλανίζει μια μεγάλη μερίδα του τότε και του τώρα νέου ελληνισμού.
Το έργο του Μισιτζή είναι μια κωμωδία ηθών. Μια καυστική κωμωδία
που σχολιάζει φαινόμενα και συμπεριφορές της εποχής της (1870), τα
οποία απηχούν άμεσα και στις μέρες μας. Σε αυτή την νέα διασκευή του
έργου, οι σκηνοθέτες επικεντρώνονται στο δίπολο αλήθεια και ψέμα. Στις
αλήθειες που δεν τολμάει να πει κανείς ούτε στους άλλους αλλά ούτε και
στον εαυτό του και στα ψέματα που κατασκευάζουν μια νέα, πλαστή
πραγματικότητα. Τα ψεύδη που από αδυναμία και ανασφάλεια μπορεί
κάποιος να στηρίζει μέχρις εσχάτων, γίνονται συχνά η οδός της
καταστροφής και της προσωπικής του δυστυχίας. Οι κεντρικοί ήρωες της
παράστασης, στην ανάγκη τους να υποδυθούν κάτι άλλο από αυτό που
είναι - κάτι που θα τους κάνει σπουδαίους και πολύτιμους - κινδυνεύουν να
χάσουν τα πραγματικά πολύτιμα. Και πάνω από όλα τον αληθινό και άδολο έρωτα.
«Φόβος» στο θέατρο του Νέου Κόσμου
«Φόβος» στο θέατρο του Νέου Κόσμου. Ο ανερχόμενος σκηνοθέτης Μάριος Κακουλλής με αφορμή το διήγημα Φόβος του Στέφαν Τσβάιχ δημιουργεί με την ομάδα του μια σύνθεση πάνω στην απιστία, με την Κατερίνα Παπουτσάκη και τον Γιάννη Παπαδόπουλο επί σκηνής.
Μια παντρεμένη κυρία της μεγαλοαστικής τάξης βγαίνει από το σπίτι του εραστή της. Όπως κάθε φορά, έτσι και αυτή, προσέχει κάθε της βήμα. Πίσω από κάθε κλειστή πόρτα, σε κάθε σκοτεινό διάδρομο, στο κρύο κλιμακοστάσιο, στην είσοδο της πολυκατοικίας, παραμονεύει ο κίνδυνος. Ο κίνδυνος να την πιάσουν. Ο κίνδυνος να την ανακαλύψει κάποιος. Ούτε η ίδια δεν θυμάται πόσες φορές έχει κάνει την ίδια ακριβώς διαδρομή, τα ίδια ακριβώς βήματα, τις ίδιες ακριβώς σκέψεις. Πόσες φορές έχει διαπεράσει το σώμα της ο ίδιος ακριβώς φόβος.
Στον Φόβο, ο Στέφαν Τσβάιχ, με κύρια στοιχεία τη ρεαλιστική ψυχολογική περιγραφή, τη διεισδυτική κοινωνική ανάλυση και την αμείωτη δραματική ένταση, παρατηρεί τον φόβο ως ατομικό αλλά και κοινωνικό βίωμα, ανατέμνοντας υποδειγματικά τις διαβαθμίσεις του και τις ψυχικές και σωματικές επιπτώσεις του πάνω στον άνθρωπο.
«Όταν μεγαλώσω, θα γίνω Νάνα Μούσχουρη» θέατρο Σταθμός
Ο θεατρικός μονόλογος του Νταβίντ Λελαί - Ελό που παίχτηκε με εξαιρετική επιτυχία στο Φεστιβάλ της Αβινιόν και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα την περασμένη θεατρική περίοδο χαρίζοντας στον Μάνο Καρατζογιάννη τον Έπαινο των Θεατρικών Κριτικών στα Βραβεία Κάρολος Κουν για το Διεθνές Ρεπερτόριο, επιστρέφει από 4 Δεκεμβρίου στη σκηνή του Θεάτρου Σταθμός για συγκεκριμένο αριθμό παραστάσεων.
Ο Μιλού, ένας Γάλλος που μεγαλώνει σε μια επαρχιακή πόλη τη δεκαετία του ’80, ανέκαθεν διέφερε από τους συνομηλίκους του. Στα δεκατέσσερα, ακούγοντας στην τηλεόραση τη φωνή της Νάνας Μούσχουρη αποφασίζει: «Θα γίνω Νάνα Μούσχουρη!». Η Νάνα Μούσχουρη, η οποία γιόρτασε φέτος τα ενενήντα της χρόνια και μεσουρανούσε στη Γαλλία εκείνη την εποχή, αφού παρακολούθησε την παράσταση μαζί με τον συγγραφέα του έργου στο θέατρο Σταθμός απευθυνόμενη στην πλατεία, είπε: «Σημασία έχει να μπορέσει ο καθένας να βρει την προσωπική του αλήθεια. Κι αυτό κατάφερε να πετύχει ο Νταβίντ γράφοντας όλες τις περιπέτειες που είχε ως νέος. Όπως και ο καθένας μας… Είναι η προσωπικότητά μας που μας κάνει να υπάρξουμε. Όπως εγώ υπάρχω με το τραγούδι κι άλλοι με το θέατρο. Είμαι πολύ συγκινημένη γιατί νιώθω την ευθύνη που έχω απέναντί σας, απέναντι στα παιδιά και στους νέους, πόσο μάλιστα όταν καλλιτέχνες μου κάνουν ένα τόσο σπουδαίο δώρο σαν κι αυτό. Ευχαριστώ πολύ την ελληνική ομάδα». Τη μετάφραση υπογράφει η Αγγελική Βουλουμάνου και τη σκηνοθεσία ο Ελισσαίος Βλάχος.
Πρόκειται για την αληθινή ιστορία του συγγραφέα Νταβίντ Λελαί-Ελό, ειπωμένη με ειλικρίνεια, χιούμορ και ανθρώπινη ζεστασιά. Το έργο είναι ένας εξομολογητικός μονόλογος του ήρωα για την πορεία προς την ενηλικίωσή του, μέσα από τον οποίο ανασυντίθεται η εικόνα της Ελληνίδας καλλιτέχνιδας με τη διεθνή ακτινοβολία και τη μουσική διαδρομή, που εκτός από αξιοθαύμαστο καλλιτεχνικό επίτευγμα, έχει αποτελέσει όχημα προβολής της ελληνικότητας σε όλο τον κόσμο.
«Η άλλη Στέλλα» στο Μικρό Γκλόρια
Το νέο του σκηνικό πορτρέτο Η ΑΛΛΗ ΣΤΕΛΛΑ παρουσιάζει ο Θέμης Μουμουλίδης στο Μικρό Γκλόρια, δημιουργώντας μια νέα μουσική παράσταση εμπνευσμένη από τη ζωή και το έργο της τραγουδίστριας Στέλλας Χασκίλ.
Η ηθοποιός και τραγουδίστρια Μαριάννα Πολυχρονίδη ζωντανεύει αυτή τη σπουδαία προσωπικότητα του ρεμπέτικου μαζί με δύο εκλεκτούς μουσικούς επί σκηνής, τους Αντώνη και Θοδωρή Ξηντάρη.
Πρόκειται για το όγδοο σκηνικό του πορτρέτο του σκηνοθέτη, ενώ προηγήθηκαν: Νίκος Καββαδίας, Καρυωτάκης-Πολυδούρη, Τ. S. Eliot, Κ.Π. Καβάφης, Γιώργος Σεφέρης, Μίκης Θεοδωράκης, Μαρί Σκλοντόβσκα Κιουρί.
Σε αυτή τη νέα μουσική παράσταση, ο λόγος, η μουσική και τα τραγούδια, σκιαγραφούν το πορτρέτο μιας σπουδαίας φωνής γνωρίζοντας μας τη ζωή και το έργο της. Η σύγχρονη μουσική, τα ηχοτοπία μνήμης, συνυπάρχουν με τις μουσικές των μεγάλων τραγουδιών που ερμήνευσε η Στέλλα Χασκίλ. Ηλεκτρονικός και ψηφιακός ήχος «παντρεύονται» με τον ήχο της λαϊκής ορχήστρας.
Η Στέλλα Χασκίλ υπήρξε μια από τις σημαντικότερες λαϊκές φωνές του πρώτου μισού του αιώνα που πέρασε. Γεννημένη στη Θεσσαλονίκη, ένα χρόνο μετά τη μεγάλη φωτιά του 1917, η Χασκίλ σημάδεψε με τη φωνή της μεγάλες επιτυχίες του Τσιτσάνη, του Καλδάρα, του Χιώτη, του Τούντα και πολλών άλλων. Εβραϊκής καταγωγής, έζησε το ολοκαύτωμα και τη γενοκτονία των Εβραίων της Θεσσαλονίκης. Οικογενειακή φίλη με την Ρόζα Εσκενάζι. Πέθανε στα 36 της χρόνια.
Παράλληλα με τη ζωή της Στέλλας, το έργο παρακολουθεί τις μεγάλες κοινωνικές ανακατατάξεις στην Ελλάδα και ειδικά στη Θεσσαλονίκη, όπου μετά την Μικρασιατική καταστροφή και τη Γενοκτονία των Ποντίων, κατέφτασαν χιλιάδες πρόσφυγες. Σε αυτή την πολυπολιτισμική κοινωνία που δημιουργήθηκε το τραγούδι υπήρξε το στήριγμα και η διέξοδος των απλών λαϊκών ανθρώπων. Το έργο βασίζεται στη μυθιστορηματική βιογραφία της Έφης Μαχιμάρη ήταν κισμέτ για την σπουδαία Στέλλα Χασκίλ.
ΕΝΝΙΑ στο θέατρο Φούρνος
Ένα κωμικοτραγικό θρίλερ του Δημήτρη Τσεκούρα. Ένας συγγραφέας νεκρός. Ένα χαμένο χειρόγραφο και ένας άλυτος γρίφος. Δύο γυναίκες, κλεισμένες σε ένα σπίτι – ή και κάπου αλλού – καταδικασμένες σχεδόν εσαεί σε μια αναζήτηση, που δεν θα τελειώσει παρά μόνο, όταν μάθουν τι είναι το Εννιά…. Κάπου μακριά ακούγεται ένας λύκος…
Ο συγγραφέας Δημήτρης Τσεκούρας επιστρέφει στο θέατρο με ένα παράδοξο θρίλερ, που ακροβατεί ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη φαντασία, τη ζωή και τον θάνατο. «Γιατί μερικές φορές τα όνειρα γλιστρούν στην καθημερινότητα και μας στοιχειώνουν», όπως τις δύο ηρωίδες του, που έρημες αλλά και ταυτόχρονα ενωμένες με αόρατες θηλιές, μας οδηγούν σε ένα πολυπρισματικό σύμπαν και μας κάνουν συμμέτοχους σε ένα ιδιότυπο whodunit….. Mόνο που εδώ στόχος δεν είναι να βρούμε κάποιον δολοφόνο, αλλά να αποκωδικοποιήσουμε έναν αριθμό… Με τις: Ναταλία Στυλιανού, Αγγελική Καρυστινού
«Το παλτό» Θέατρο Αργώ
Η Non Grata Productions παρουσιάζει στο ΘΕΑΤΡΟ ΑΡΓΩ για 7η χρονιά το εμβληματικό έργο της ρώσικης λογοτεχνίας «Το παλτό» του Νικολάι Γκόγκολ με τον Θοδωρή Γκόγκο από την Δευτέρα 2 Δεκεμβρίου
Μια παράσταση, που στην διαδρομή της ενθουσίασε κοινό και κριτικούς και παίχτηκε σε πολλές πόλεις τις Ελλάδας αλλά και θεατρικές σκηνές της Αθήνας συνεχίζει λόγω επιτυχίας για έβδομη συνεχόμενη χρονιά στο ΘΕΑΤΡΟ ΑΡΓΩ, σε μια συγκλονιστική ερμηνεία του Θοδωρή Γκόγκου, που ξετυλίγει επί σκηνής μέσα από έναν τραγελαφικό, σπαρακτικό θεατρικό μονόλογο το μεγαλείο της γραφής του συγγραφέα.
Ένας υπαλληλάκος είναι ο ήρωας στο κορυφαίο διήγημα του Gogol, που δημοσιεύτηκε το 1842. Το δικό του όνειρο: δε λαχταράει μια γυναίκα αλλά ένα πανωφόρι. Σ’ αυτό έχουν συγκεντρωθεί όλες του οι επιθυμίες, όλη του η αντίληψη για σπουδαιότητα, κοινωνική επιβολή. Μένει μέρες και νύχτες νηστικός, στερείται το κάθε τι και μαζεύει καπίκι καπίκι την αξία του! Το παλτό θα τον κάνει καλύτερο, πιο σημαντικό στην κοινωνία. Όμως το ίδιο παλτό θα είναι και αυτό που θα τον στοιχειώσει…
«Όλοι μας ξεπροβάλαμε κάτω από το παλτό του Γκόγκολ»
είχε πει ο άλλος κορυφαίος Ρώσος λογοτέχνης Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι ενώ ο Μπιελίνσκι υμνεί τον Γκόγκολ: που «από το τίποτα φτιάχνει το παν» και όλα τα διηγήματά του τα χαρακτηρίζει η απλότητα του μύθου, το εθνικό τους χρώμα, η ακέρια τους αλήθεια της ζωής, η πρωτοτυπία τους και το κωμικό τους στοιχείο που τα εμψυχώνει, στοιχείο που πάντα νικάει το βαθύ αίσθημα της λύπης και απελπισίας. Όλες αυτές οι ιδιότητες έχουν μια κοινή πηγή: Ο Γκόγκολ είναι ποιητής, είναι ένας ποιητής της πραγματικής ζωής! Στάθηκε ο πατέρας της ρωσικής πεζογραφίας, σίγουρα πρώτος αυτός αντίκρισε με τόλμη και ειλικρίνεια τη ρώσικη πραγματικότητα, λίγοι συγγραφείς έχουν για το λαό τους τόση σημασία όσο εκείνος για την αφυπνιζόμενη Ρωσία.
Δώδεκα ποιήματα γίνονται θέατρο!
Τα ποιήματα μιας συλλογής, αν μπουν σε μια σωστή σειρά, ντυθούν με μουσική και με κλασσικό χορό, με έναν πρωτοποριακό σκηνοθέτη, μια χαρισματική ηθοποιό, μια σημαντική χορογράφο κι έναν ευφάνταστο μουσικό επιμελητή, μπορούν να γίνουν μια τέλεια παράσταση.
Μ' αυτή τη σκέψη η ποιήτρια και πανεπιστημιακός Τασούλα Τσιλιμένη εμπιστεύτηκε τη νέα της συλλογή "Η Γυναίκα Δέντρο" στον Μανώλη Ιωνά, που με ερμνηνεύτρια την Κερασία Σαμαρά θα παρουσιάσει στην σκηνή του Θεάτρου "Αλκμήνη" μια παράσταση εμπλουτισμένη με τις χορογραφίες της Ρούλας Κουτρουμπέλη και τις μουσικές του Αυγερινού Σουλόπουλου.
Η παράσταση στο Αλκμήνη θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου, στις 6 το απόγευμα, με ελεύθερη είσοδο.
Στη σκηνή ένα γραφείο με την ποιήτρια να γράφει. Στο δωμάτιο δυο γυναίκες εκφράζουν με λέξεις και κινήσεις αυτά που νιώθει και βγάζει από την ψυχή της. Λέει η ποιήτρια: «Οι Λέξεις δυναμιτάκια είναι. Σκάνε εκεί που δεν το περιμένεις. Εκρήξεις αισθήσεων, φόβου, απουσίας, μοναξιάς, έρωτα. Να νιώσει θέλω ο θεατής ότι αυτός/αυτή μου υπαγόρευσαν λέξη τη λέξη στίχο το στίχο αυτά που θα πω. Ο ποιητής/η ποιήτρια είναι ένα περισκόπιο της κοινωνίας, της καθημερινότητας. Ανιχνεύει, αφηγείται, εκφράζει το διαχρονικό και το σήμερα».
Η Τασούλα Τσιλιμένη είναι Καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, όπου διδάσκει Αφήγηση, Δημιουργική Γραφή και Λογοτεχνία για παιδιά και εφήβους. Έχει ιδρύσει το ηλεκτρονικό περιοδικό ΚΕΙΜΕΝΑ για τη μελέτη της Παιδικής Λογοτεχνίας, Διευθύντρια του Εργαστηρίου Λόγου και Πολιτισμού του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και του Μουσείου Παιδικής & Εφηβικής Λογοτεχνίας. Παράλληλα με τα επιστημονικά της ενδιαφέροντα και δημοσιεύματα ασχολείται και με τη συγγραφή λογοτεχνίας (ποίηση & πεζογραφία) για ενήλικες και παιδιά (Το κουμπί και άλλες ιστορίες, Καστανιώτης 2017,διηγήματα, Μικρές παραμυθίες του έρωτα 2017, ποίηση, Πέντε ελέφαντες στη ζούγκλα, Καστανιώτης 2022, κ.α.