O Τζον Μάλκοβιτς μιλάει για τον τρόπο με τον οποίο χειρίζεται τη μουσική και την διασημότητα ως γηραιός ροκ σταρ στη νέα ταινία όπου πρωταγωνιστεί, το «Opus».
«Έχω κάνει όλων των ειδών τα απίθανα πράγματα και έχω παίξει όλων των ειδών τους απίθανους ρόλους», είναι το πρώτο πράγμα που λέει ο Τζον Μάλκοβιτς μιλώντας προ ημερών στον ιστότοπο Consequence Of Sound. «Αλλά αυτό ήταν πραγματικά μια μοναδική, ξεχωριστή εμπειρία», προσθέτει εμφατικά.
Το «Opus» του σεναριογράφου/σκηνοθέτη Μαρκ Άντονι Γκριν ξεκινάει με έναν γηραιό ποπ σταρ ονόματι Άλφρεντ Μορέτι, τον οποίο υποδύεται ο Τζον Μάλκοβιτς. Ο Μορέτι ο οποίος αποσύρθηκε από τη δημοσιότητα πριν από δεκαετίες και τώρα επέστρεψε με αυτό που ισχυρίζεται ότι θα είναι το καλύτερο άλμπουμ που ηχογράφησε ποτέ.
Σε στυλ... Willy Wonka, έχει καλέσει λίγους και εκλεκτούς στην έπαυλή του για ένα σέσιον ακρόασης του νέου άλμπουμ: μια influencer (Stephanie Suganami), μια παπαράτσι (Melissa Chambers), έναν ροκ σταρ που έγινε podcaster (Mark Sivertsen), μια παρουσιάστρια τηλεοπτικής εκπομπής (Juliette Lewis), έναν συντάκτη περιοδικού (Murray Bartlett) και την άπειρη νεαρή μουσική δημοσιογράφο Ariel (Ayo Edebiri), η οποία είναι πεπεισμένη ότι κάτι πιο σκοτεινό παίζει ρόλο μέσα στην έπαυλη (και το όλο σκηνικό, γενικά).
Κάτι μεταξύ Ντέιβιντ Μπόουι και Ρικ Γουέικμαν
Ο Malkovich πραγματικά κυριαρχεί στην οθόνη ως μια απόκοσμη, σχεδόν μεσσιανική φιγούρα που θυμίζει κάτι μεταξύ David Bowie ή Ρικ Γουέικμαν, τον βετεράνο πιανίστα του συγκροτήματος YES.
Ο βετεράνος ηθοποιός είχε κάποιες νέες υποκριτικές εμπειρίες δουλεύοντας για την ταινία, συμπεριλαμβανομένης της ηχογράφησης τριών πραγματικών τραγουδιών που έγραψαν οι Nile Rodgers και ο The-Dream. Αλλά ένα πράγμα δεν ήταν καινούργιο γι' αυτόν: Το να φορέσει τα κλασικά ψηλά παπούτσια-πλατφόρμες της δεκαετίας του '70.
Στην πραγματικότητα, ο Μάλκοβιτς φορούσε τέτοια παπούτσια πριν ακριβώς μισόν αιώνα. «Στην πραγματικότητα φορούσα πλατφόρμες στη δεκαετία του '70 και είμαι αρκετά έμπειρος σε αυτά. Και ο Μαρκ έχει ένα πολύ ξεχωριστό γούστο και ήθελε μια πολύ ξεχωριστή εμφάνιση εκ μέρους μου, την οποία νομίζω ότι κατάλαβα στο έπακρο».
Το Opus γυρίστηκε με περιορισμένο προϋπολογισμό και σε έναν ακόμη πιο περιορισμένο αριθμό ημερών για τα γυρίσματα: «Όταν άρχισα να ασχολούμαι με τον κινηματογράφο, μια κανονική ταινία διαρκούσε περίπου τέσσερις μήνες. Και τώρα είναι "Ω, πόσες σκηνές; 32. Πόσες μέρες γυρισμάτων; Τρεις. Ω, εντάξει". Τόσο γρήγορα και τόσο σύντομα. Είναι παλαβό».
Ωστόσο, μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα, ο πρωτοεμφανιζόμενος Mark Anthony Green κατάφερε πολλά. Ο Green περιγράφει το «Opus» ως «μια ιστορία για τον φυλετισμό, που ελπίζουμε να μας κάνει όλους μας να θέσουμε κάποια ερωτήματα για τους ανθρώπους που ειδωλοποιούμε, πέρα από την ψυχαγωγία και την τέχνη. Νομίζω ότι η παρατήρηση που κάνω στο "Opus" δεν είναι μια παρατήρηση που αφορά μόνο εμένα και την κοσμοθεωρία μου». Και επισημαίνει:
«Λατρεύω το standup comedy και το καλύτερο αστείο είναι όταν ένας κωμικός λέει κάτι που έχεις σκεφτεί, αλλά ποτέ δεν το είχες διατυπώσει με αυτόν τον τρόπο. Προσπαθήσαμε λοιπόν να βρούμε τον πιο διασκεδαστικό τρόπο για να εκφράσουμε αυτό το σημείο».
Ο Μάλκοβιτς δεν δυσκολεύτηκε διόλου να κατανοήσει τον χαρακτήρα του ρόλου του ή την άποψη του Γκριν, επειδή «ένα καλό σενάριο λίγο πολύ σου υπαγορεύει τι πρέπει να κάνεις. Νομίζω ότι τα καλά σενάρια σου λένε ποιος είναι ο άνθρωπος, πώς βλέπει τον κόσμο κ.ο.κ.».
Ο Μάλκοβιτς λέει ότι «από τον χαρακτήρα μέχρι τη μουσική και τα κοστούμια, είχαμε στενή συνεργασία για τα πάντα - όπως ακριβώς έπρεπε. Γιατί όταν είσαι ηθοποιός, είναι δύσκολο για τους ανθρώπους να καταλάβουν ότι είσαι μια απλή φιγούρα στο όνειρο και το όραμα κάποιου άλλου. Δεν είναι το δικό σου όνειρο. Είναι το όνειρό τους. Λίγο πολύ έτσι δουλεύω πάντα με έναν σκηνοθέτη».
«Κλειδί» της ταινίας, η μουσική
Το κλειδί για τη δημιουργία του «Opus» ήταν η μουσική του Moretti, για την οποία ο Green κατάφερε να φέρει δύο all-star παραγωγούς: Ο σκηνοθέτης λέει ότι αισθάνεται δέος για το γεγονός ότι μπόρεσε να συνεργαστεί με τον Nile Rodgers και τον The Dream.
«Μιλάμε για δύο από τους μεγαλύτερους παραγωγούς και τραγουδοποιούς στην ιστορία. Όσο προετοιμάζαμε την ταινία, ήταν στο στούντιο μαζί με την Beyoncé και σκέφτηκα από μέσα μου "πώς μπορώ να τους πάρω μακριά από την Beyoncé για να έρθουν εδώ;"», λέει ο Γκριν.
Το πρώτο single με τίτλο «Dina Simone» είναι ήδη διαθέσιμο σε όλες τις πλατφόρμες streaming, πράγμα που σημαίνει ότι ο Malkovich είναι πλέον επίσημα καλλιτέχνης του Spotify. Δεν έχει κάποιαπαγιωμένη ή ισχυρή άποψη για τον τρόπο με τον οποίο η εταιρεία πληρώνει σήμερα τα δικαιώματα, αλλά εξακολουθεί να απολαμβάνει το χρόνο του ως... ροκ σταρ.
«Πραγματικά ένιωσα ότι βρισκόμουν στα χέρια ανθρώπων που ήταν εξαιρετικά ικανοί σε αυτό που έκαναν», λέει ο Μάλοβιτς και καταλήγει με νόημα:
«Ξέρουν πώς να κάνουν έναν δίσκο, αυτό δεν ήταν ποτέ υπό αμφισβήτηση. Και το να έχω αυτή την εμπειρία ήταν ένα πραγματικά σημαντικό γεγονός για μένα στην καριέρα μου. Έχω κάνει όλων των ειδών τα απίθανα πράγματα. Αλλά αυτή ήταν πραγματικά μια μοναδική εμπειρία, το να βρίσκομαι σε ένα στούντιο ηχογράφησης μαζί τους».