Ο Γιώργος Χρυσοστόμου δέχτηκε ένα τηλεφώνημα από τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη για να πρωταγωνιστήσει στην παράσταση «Το Σώσε».
«Το σώσε» του Michael Frayn κάνει στις 18 Μαρτίου πρεμιέρα στο Θέατρο Παλλάς και όταν ο Γιώργος Χρυσοστόμου έκλεινε, πλάι σε έναν εξαιρετικό θίασο, για την παράσταση κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι η πρεμιέρα τους θα γινότανε εν μέσω πολέμου. «Μου φαίνεται πολύ γοητευτικό, ότι στη Χούντα ανέβαιναν παραστάσεις, στον πόλεμο ανέβαιναν παραστάσεις» λέει ο Γιώργος Χρυσοστόμου μιλώντας στο iefimerida και παράλληλα θυμάται την πρώτη φορά που μαγεύτηκε, έφηβος, σε μία παράσταση, αλλά και τι θα ήθελε να κάνει εάν δεν ήταν ηθοποιός.
Μιλώντας για «Το Σώσε» μάς λέει ότι είναι μία απολαυστική κωμωδία που έχει παρουσιαστεί αρκετές φορές στο παρελθόν και στην Ελλάδα και ανεβαίνει με έναν all star θίασο: Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, Σμαράγδα Καρύδη, Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, Στεφανία Γουλιώτη, Γιώργος Χρυσοστόμου, Λένα Παπαληγούρα, σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη.
«Το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό όταν καταπιάνεσαι με μία κωμωδία σε δύσκολους καιρούς, είναι η αμφιβολία, μήπως, δεν συντονίζεσαι με τον κόσμο όπως θα έπρεπε» αναφέρει μιλώντας στο iefimerida για την παράσταση ο βραβευμένος με Χορν ηθοποιός Γιώργος Χρυσοστόμου.
«Από την άλλη, εμένα, μετά από καιρό που έχει αρχίσει η καλλιτεχνική μου ταυτότητα να βρίσκει λίγο το χώρο της, διαπιστώνω ότι αρκετές φορές δεν χρειάζεται να πηγαίνεις με την εποχή σώνει και καλά, όπως συχνά ρωτούν οι δημοσιογράφοι “για ποιο λόγο αυτό το έργο σήμερα”, προσπαθώντας να συνδέσουν με έναν τρόπο το Έργο, με το τι συμβαίνει στην εποχή, για να μπορέσει να συνδεθεί ευκολότερα ό κόσμος. Μπορεί μία δουλειά να μη χρειάζεται να σμιλέψει χαρακτήρες ή να αλλάξει τον ρου της ιστορίας, μιας και αυτά δεν μπορεί να τα κάνει το Θέατρο. Το Θέατρο μπορεί απλά να φτιάξει έναν καθρέφτη με ότι συμβαίνει στην κοινωνία ή να κάνει κάτι για να την διασκεδάσει και αυτό δεν είναι τόσο κακό πια.
Η Ουκρανία κάνει την πρόβα μας ακόμα πιο δυσφορική
«Ο λόγος που ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης με πήρε τηλέφωνο για να κάνουμε «Το σώσε» στο Θέατρο Παλλάς, όπως μου είπε, είναι ότι έχει ανάγκη να κάνει κάτι για να φέρει τους ανθρώπους στο θέατρο και να χαρούν μετά από όλες αυτές τις δυσκολίες που έχουν υποστεί εδώ και 3-4 χρόνια. Βέβαια, τώρα προέκυψε και η Ουκρανία, κάτι που κάνει την πρόβα μας ακόμα πιο δυσφορική. Αλλά η πρόβα είναι πάντοτε πιο δυσφορική αν αναλογιστείς όσα συμβαίνουν εκεί έξω. Απλώς συμβαίνει να το ξεχνάμε εμείς οι καλλιτέχνες και έτσι οι θεατές να μην έρχονται αντιμέτωποι με αυτή τη δυσφορία. Οπότε, για να καταλήξω, μία κωμωδία αυτό τον καιρό θεωρώ ότι είναι ό,τι πρέπει. Αντί να πάει κάποιος να πιει ένα μπουκάλι ή να διαλογιστεί για να ξεφύγει από την πραγματικότητα, μπορεί να δει μια πολύ ωραία κωμωδία» λέει ο Γιώργος Χρυσοστόμου.
Απο τη μοναξιά του «Mute» σε έναν μεγάλο θίασο και τι ωραίο θίασο!
«Ωραία ερώτηση είναι αυτή, γιατί κι εμένα με σόκαρε λίγο αυτή η αλλαγή. Οι παραστάσεις και οι πρόβες του MUTE ήταν μια τριετής διαδρομή που ερχόταν από μία διαφορετική μου ανάγκη. Μόνος μου επί σκηνής, χωρίς τη στήριξη κάποιου συναδέλφου ώστε να μοιραστούμε το άγχος και την συνδημιουργία. Έμενα μόνος με τον εαυτό μου, που δεν είμαστε πάντοτε πολύ καλή παρέα. Είναι ισχυρό σοκ για μένα να βρίσκομαι παρέα με έναν πολυπληθή θίασο με λαμπερούς ηθοποιούς όπως τώρα με «Το σώσε», με πολλούς ανθρώπους και συντελεστές γύρω μας, σε ένα μεγάλο θέατρο σαν το Παλλάς. Είναι μια κατάσταση εκ διαμέτρου αντίθετη με το MUTE. Το καμαρίνι στο MUTE ήταν τρομερά δύσκολο. Και πριν την παράσταση και μετά την παράσταση. Τώρα ξαφνικά βλέπω κόσμο, λέω καλησπέρα και καληνύχτα στους ανθρώπους και μου φαίνεται λίγο περίεργο που μοιράζομαι ένα κομμάτι της ζωής μου με άλλα άτομα. Γιατί πάντα, αυτούς τους 3-6 μήνες που δουλεύουμε όλοι μαζί, συστήνουμε μια οικογένεια, την οποία και διαλύουμε λίγο βίαια στο τέλος μιας παράστασης. Παρόλα αυτά ,είπα κι εγώ στον εαυτό μου τους τελευταίους μήνες του MUTE, ότι δεν γίνεται άλλο να είμαι μόνος. Πρέπει να αρχίζω να μοιράζομαι. Και αυτό είναι και στάση ζωής. «Το σώσε» με βρίσκει και προσωπικά στο σημείο που πρέπει να εκπαιδευτώ ξανά να μοιράζομαι καλές και κακές στιγμές με άλλους ανθρώπους. Κάτι το οποίο μου είναι αρκετά δύσκολο σαν χαρακτήρας».
Χρυσοστόμου: Ενα έργο-ακτινογραφία για το θέατρο
Κάποιοι ίσως γνωρίζουν το έργο, για τους άλλους, τι θα λέγατε ότι είναι «Το σώσε»;
«Είναι μια μαγνητική. Μια ακτινογραφία για το πώς είναι το Θέατρο, κατά τη γνώμη μου. Οι θεατές έρχονται πάντα και βρίσκουν ένα έτοιμο αποτέλεσμα. Το βλέπουν και το κρίνουν, στο επίπεδο του αν τους άρεσε ή όχι. Δεν μπορούν όμως να συνταξιδέψουν με αυτό. Aν κάνεις ένα πειραματικό project και πεις σε 100 θεατές, “ελάτε για 3 μήνες, από την πρώτη πρόβα μέχρι την τελευταία παράσταση, δίπλα στο θίασο, για να παρακολουθήσετε την καθημερινή αυτή διαδρομή”, θα διαπιστώσουν ότι τα πράγματα είναι και δύσκολα και αστεία. Kωμικοτραγικά, όπως συμβαίνει και στο «Σώσε». Στην αρχή προσπάθησα να το διαβάσω το έργο, αλλά δεν τα κατάφερα, γιατί δεν καταλάβαινα τι γινότανε. Είναι ένα πολύ μπλεγμένο έργο στην γραφή του. Τελικά όμως διαπίστωσα ότι «Το σώσε» είναι μια ακτινογραφία που δείχνει στον κόσμο, με πολύ αστείο και γλυκό τρόπο, το πόσο δύσκολο γίνεται μια παράσταση, που το κοινό βλέπει απ’ έξω και μπορεί να φαντάζει πολύ απλό και διασκεδαστικό στα μάτια του. Είναι λοιπόν μια καλή ευκαιρία να μπείτε λίγο στα άδυτα του θεάτρου και να παρακολουθήσετε έναν θίασο που ξεκινάει από μια πρόβα για να φτάσει τελικά 5 μήνες αργότερα να ολοκληρώνει μια παράσταση μετά από μια τεράστια περιοδεία κάτι το οποίο δεν είναι καθόλου εύκολο.
Ευτράπελο; Ο Μάκης Παπαδημητρίου μού είπε, επί σκηνής, ότι πρέπει να πάει στην τουαλέτα και με παράτησε με 400 άτομα
Έχετε βρεθεί ποτέ σε μία ευτράπελη κατάσταση λίγο πριν βγείτε στη σκηνή, όπου φυσικά δεν πρέπει να αφήσετε να φανεί τίποτα;
Έχω βρεθεί σε μια ευτράπελη κατάσταση, πάνω στη σκηνή, την ώρα που παίζαμε. Ο συνάδελφός μου και αγαπημένος μου φίλος, Μάκης Παπαδημητρίου, μου είπε επί σκηνής ότι πρέπει να πάει στην τουαλέτα και με παράτησε με 400 άτομα, με ανοιχτό το μικρόφωνο. Είπε “παιδιά, χίλια συγγνώμη, με ταλαιπωρεί μια γαστρεντερίτιδα και πρέπει να φύγω” και με άφησε να αυτοσχεδιάζω για 20 λεπτά, μιας και πήρε και το χρόνο του για να κάνει ένα ντους. Εγώ είχα μία ησυχία εκείνη την ώρα, γιατί στην ουσία προέκυψε κάτι το οποίο ήταν εντελώς εκτός ελέγχου και έπρεπε να βρω έναν τρόπο να το διαχειριστώ. Αυτή την ευτράπελη κατάσταση την οφείλω στον Μάκη τον Παπαδημητρίου.
Ποια ήταν η παράσταση που σας είχε μαγέψει και είπατε, αυτό θέλω να κάνω και εγώ, να είμαι πάνω στη σκηνή
«Στο πανηγύρι του Αγίου Βαρθολομαίου στη Ρόδο, στο θέατρο της μεσαιωνικής τάφρου -ένα υπέροχο θέατρο κάτω από τα κάστρα της Ρόδου- όταν ήμουν 12-13 χρονών, είδα την εκπληκτική δουλειά που είχε κάνει ο Νίκος Χατζηπαππάς. Ήταν μια Σχολή γελωτοποιών. Ήταν ένα μαγευτικό θέαμα, σε ένα μαγευτικό μέρος. Τότε ήταν που είπα, “εγώ αυτή τη δουλειά θέλω να την κάνω”».
Χρυσοστόμου: Αν δεν ήμουν ηθοποιός θα γινόμουνα εξαιρετικός ντεκορατέρ
Αν δεν ήσασταν ηθοποιός, τι θα θέλατε να κάνετε σήμερα;
«Θα γινόμουν εξαιρετικός ντεκορατέρ. Και είναι κάτι που το εύχομαι να συμβεί. Το σκέφτομαι ακόμα και ως μια λύση στην περίπτωση που τα πράγματα με το θέατρο πάνε κατά διαόλου και μάς κλείσει η ζωή και αυτή τη διέξοδο. Μου αρέσει πάρα πολύ να τακτοποιώ τα έπιπλα, να τα βάζω στη θέση τους, να περιποιούμαι τις γλάστρες, τους κήπους και ό,τι έχει να κάνει με το σπίτι. Νιώθω ότι αποκωδικοποιώ πολύ γρήγορα το πως πρέπει να τοποθετηθούν όλα. Από πρακτικής απόψεως και όχι από πλευρά φενγκ σούι. Νομίζω ότι αυτή θα ήταν η δεύτερή μου δουλειά».
Μιλάμε για μια πρεμιέρα, εν μέσω πολέμου, και αυτή είναι ίσως και η δύναμη του θεάτρου;
«Πάντοτε στις δύσκολες στιγμές σκέφτομαι και μου φαίνεται πολύ γοητευτικό, ότι στη Χούντα ανέβαιναν παραστάσεις, στον πόλεμο ανέβαιναν παραστάσεις. Το θέατρο έχει την ίδια λειτουργία, όπως όταν μαζεύεται ο κόσμος και λέει ένα τραγούδι. Είναι μία καλή ευκαιρία να ενωθεί ο κόσμος, να νιώσει ασφάλεια σε ένα μέρος και να μαγέψει το μυαλό του για δύο ώρες. Αυτή είναι η δύναμή του θεάτρου. Ότι ενώνονται οι άνθρωποι. Όταν έχεις πολλούς ανθρώπους σε ένα μέρος, μπορεί βέβαια και να έρθουν σε σύγκρουση. Και πάλι, όμως, αυτό είναι “ένωση”, γιατί χρειάζονται δύο για να συγκρουστούν. Οπότε, η δύναμη του Θεάτρου είναι η “ένωση”. Ακόμα και στις πιο δύσκολες καταστάσεις. Το είδαμε και στην πανδημία, όταν έκλεισαν όλα τα θέατρα και φοβηθήκαμε ότι ο κόσμος δεν θα ξαναγυρίσει. Μήνες μετά, αποδείχθηκε το αντίθετο, όταν άνοιξαν πάλι τα θέατρα και ο κόσμος άρχισε ξανά να τα γεμίζει».
«Το σώσε» Θέατρο Παλλάς. Από τις 18 Μαρτίου, για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων
H εμβληματική, διάσημη κωμωδία του Michael Frayn, «Το Σώσε» (Noises Off) έρχεται στο Θέατρο Παλλάς, από τις 18 Μαρτίου, σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη, με έναν θίασο αστέρων επί σκηνής!
Ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης σκηνοθετεί για πρώτη φορά καθαρόαιμη κωμωδία, αμέσως μετά την επιτυχία της παράστασης «Το Τρίτο Στεφάνι» -της μεγάλης παραγωγής που κατάφερε να θριαμβεύσει ακόμα και μέσα στην εποχή της πανδημίας- και πάλι στο Θέατρο Παλλάς. Αυτή την φορά, βάζει την σφραγίδα του σ’ αυτήν την ξέφρενη κωμωδία, όχι μόνο οδηγώντας έναν all-star θίασο, αλλά ανεβαίνοντας και ο ίδιος επί σκηνής. Μαζί του, στο οργανωμένο χάος αυτής της αριστοτεχνικά γραμμένης κωμικής φάρσας, πρωταγωνιστούν η Σμαράγδα Καρύδη, ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, η Στεφανία Γουλιώτη, ο Γιώργος Χρυσοστόμου και η Λένα Παπαληγούρα. Την ομάδα συμπληρώνουν ο Γιώργος Ψυχογυιός, η Δάφνη Δαυίδ και ο Γιώργος Ζυγούρης.
Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, Σμαράγδα Καρύδη, Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, Στεφανία Γουλιώτη, Γιώργος Χρυσοστόμου και Λένα Παπαληγούρα σε μια ξεκαρδιστική κωμωδία, που γίνεται “το σώσε”.