Από ντράμερ των Socrates, ροκάς, σε διαρκείς περιοδείες με Αγγλόφωνο στίχο, ο Νίκος Αντύπας ένας από τους σημαντικότερους συνθέτες, έγραψε μερικά από τα πιο τραγουδισμένα έντεχνα και λαϊκά τραγούδια.
Αρχές δεκαετίας του '80 και επί τέσσερα χρόνια η ιστορική ροκ μπάντα των Socrates, (Αντύπας, Σπάθας, Τουρκογιώργης) δούλευε στην Αγγλία, σε σημαντικά στούντιο με κορυφαίους συνθέτες της εποχής. Οταν υπέγραψαν με τη Virgin ο στόχος είχε επιτευχθεί. Μάλιστα, όπως έλεγαν πολύ αργότερα, εκείνη την εποχή τους ζητούσε ένας Αμερικανός παραγωγός να φύγουν για Νέα Υόρκη κάτι το οποίο δεν αποφάσισαν.
«Θεωρώ τον Άκη Πάνου έναν μπλουζίστα παγκόσμιας εμβέλειας»
«Ήμουν και είμαι λάτρης του ρεμπέτικου» θα πει σε συνέντευξή του. «Δεν μου άρεσαν τόσο πολύ τα λαϊκά, εκτός κάποιων εξαιρέσεων και μπορώ να σου πω ότι και σήμερα ακόμη, όταν με ρωτάνε φίλοι ή κάθομαι και σκέφτομαι, αυτά που έχω κρατήσει μέσα μου, είναι αυτά του Μάρκου Βαμβακάρη και του Άκη Πάνου.
Θεωρώ τον Άκη Πάνου έναν μπλουζίστα παγκόσμιας εμβέλειας και δεν μ’ ενδιαφέρει τώρα αν κάποιοι έχουν άλλους στο πρώτο βάθρο και τον Άκη Πάνου πιο κάτω. Το λέω συχνά και θα το λέω πάντα, όταν ακούω το τραγούδι «Η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα / η ώρα που γεννιέται η ζωή», λέω… δεν υπάρχει ωραιότερο τραγούδι προσέγγισης στην ερωτική πράξη. Θαύμαζα τα Blues, Muddy Waters, B.B. King…, λόγω οργάνου, λόγω μουσικής, το ίδιο και τον Πάνου και τον Βαμβακάρη!» θα πει σε συνέντευξή του στο musicheaven
Η ενορχήστρωση, οι επιτυχίες
Με την επιστροφή τους στην Ελλάδα ενορχηστρώνουν τα «Ζεστά ποτά» των άγνωστων τότε Κατσιμιχαίων και αργότερα έρχεται η ενορχήστρωση στο «Μένω Εκτός» που ερμήνευσε η Ελευθερία Αρβανιτάκη. Πολλοί είναι οι καλλιτέχνες που χρωστούν τις επιτυχίες τους στις συνθέσεις του.
Νίκος Αντύπας -Η ιστορία πίσω από την τεράστια επιτυχία του «Δι Ευχών»
Η συνεργασία με τη Χαρούλα Αλεξίου έρχεται το 1992. Εγραψε και ενορχήστρωσε το «Δι’ ευχών» της Χάρης Αλεξίου, σε στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου με τεράστια επιτυχία, καθώς ο δίσκος έγινε ο πρώτος ελληνικός που μετά από πολλά χρόνια κυκλοφόρησε στην Ιαπωνία, το Βέλγιο, το Ισραήλ και τη Γαλλία.
Ακολούθησε το «Έϊ!» (1994) με τη Χαρούλα Αλεξίου, σε στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου, του Άρη Δαβαράκη και της ίδιας της ερμηνεύτριας.
«Τη μουσική του «Δι’ Ευχών» τη συνέθεσα στη Σίφνο» έλεγε.
«Έχω πάρει την κιθαρούλα μου και μουρμουράω ανάμεσα σε Blues, ρεμπέτικα και δημοτικά… Το τραγούδι είναι αυτοσχεδιασμός, αλλά οργανωμένος. Όταν πήρα την απόφαση να κάνω δίσκο, είχα το παρελθόν με τους Κατσιμιχαίους, με την Ελευθερία -και αποφάσισα να τον κάνω μόνος, χωρίς συνεργασίες (στιχουργούς). Λέω, θα γράψω μουσικές και μετά θα αποφασίσω σε ποιον θα απευθυνθώ για τους στίχους.
Είχαμε εξαιρετική συνεργασία με την Αλεξίου και τη Νικολακοπούλου. Η Αλεξίου τραγούδησε διαφορετικά γιατί είχε στα χέρια της κάτι διαφορετικό. Της έλεγα ότι εδώ υπάρχει μια άλλη προσέγγιση, μια άλλη αισθητική, είναι ένας ειδικός δίσκος για σένα. Η Αλεξίου δεν ήταν μόνο ότι είχε άποψη, αλλά σ’ έβαζε μ’ έναν τρόπο μέσα σ’ ένα «παιχνίδι» και σε στήριζε, σε ανέβαζε. Έχει τόσα τραγούδια με Μάνο Λοΐζο, Λευτέρη Παπαδόπουλο, Χρήστο Νικολόπουλο, Θάνο Μικρούτσικο και τόσους άλλους, οπότε είχε ήδη διαμορφώσει το προφίλ της. Γι’ αυτό θεωρούσα πάντοτε το «Δι’ Ευχών» έναν ειδικό δίσκο για την ίδια».
Οταν η Αλάνα Μάιλς τραγούδησε το «Δι Ευχών»
Το άκουσε στο ραδιόφωνο. «Χαρούλα μία λέει το τραγούδι μας» είπε στη Χάρις Αλεξίου για να μάθει αργότερα ότι η μεγάλη κυρία της ροκ, η Αλάνα Μάιλς, που τότε είχε και μία μεγάλη επιτυχία το «Black Velvet», είχε ζητήσει τα δικαιώματα και διασκεύασε το τραγούδι.
Η συνεργασία του Νίκου Αντύπα με την Αλκηστις Πρωτοψάλτη
Το 1997 συνέθεσε τον δίσκο «Σαν Ηφαίστειο που Ξυπνά», σε στίχους Λίνας Νικολακοπούλου. Ηχογραφημένο στο Παρίσι, το άλμπουμ γνώρισε επιτυχία με το «Διθέσιο» και το «Λάβα».
«Μαστόρευα προσπαθώντας να κάνω πράγματα, τα οποία δεν έχω τολμήσει. Απωθημένο μου ήταν οι κλασικές ορχήστρες σε πιο extreme καταστάσεις, σαν να ήθελα να πάω μία βόλτα χωρίς να ξέρω που θα με βγάλει. Στον δίσκο «Σαν Ηφαίστειο Που Ξυπνά» σε τρία τραγούδια παίζει η Φιλαρμονική της Πράγας. Ένα απ’ αυτά είναι το «Διθέσιο». Δεν ήμουν σίγουρος γι’ αυτό που ήθελα να κάνω με την Ορχήστρα. Αμηχανία μεγάλη.
Μπήκαμε με τη Λίνα Νικολακοπούλου στο αυτοκίνητο, βάζω το κασετόφωνο για ν᾽ ακούσουμε και σταματώ να μιλάω, ανοίγω το volume δυνατά και όταν φτάσαμε στον προορισμό μας, μου λέει η Λίνα, Αυτό είναι! Θα το δοκιμάσουμε με την Πρωτοψάλτη! Απ’ την άλλη δεν ήμουνα πολύ ζεστός για την Άλκηστη, που τη θαύμαζα, αλλά δεν τη γνώριζα προσωπικά και ερχόταν και αυτή με μία μεγάλη καριέρα. Η Λίνα επέμενε. Ήτανε επίσης δύσκολο να απεγκλωβιστώ και από την Αλεξίου» θα πει για την επόμενη τεράστια συνεργασία του.
Ο συνθέτης που έγραφε επιτυχίες για γυναικείες φωνές
«Συγκυριακό και απωθημένο» θα πει σε συνέντευξή του στο musicheaven. «Την εποχή που δραστηριοποιήθηκα, παγκόσμια στην επικαιρότητα ήταν πιο πολύ οι γυναικείες φωνές. Ερχόμενος από την Αγγλία στην Ελλάδα, έχει πρωτοεμφανιστεί η Madonna, Debbie Harry και άλλες. Επίσης στην εφηβεία μου άκουγα τη Γιώτα Λύδια, την Τζένη Βάνου, δύο μεγάλες φωνές που δεν ήμουν τυχερός να γράψω γι’ αυτές. Όλο αυτό το απωθημένο, όλη αυτή η ένταση η εσωτερική, βγήκε πιο πολύ σ’ αυτές τις δύο περσόνες, τη Χαρούλα Αλεξίου και την Άλκηστη Πρωτοψάλτη».
Ο Νίκος Αντύπας υπέγραψε την πρώτη μουσική παράσταση του «Ηφαιστείου» το 1998, στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, με την μαγική σκηνοθεσία του Δημήτρη Παπαϊωάννου.
Το πρώτο του solo άλμπουμ, Θεατής, κυκλοφορεί το 1998 με τις συμμετοχές του Γιάννη Κότσιρα και της Έλλης Πασπαλά σε δύο από τα τρία τραγούδια του δίσκου. Ακολουθεί η συνδρομή στο πρώτο προσωπικό άλμπουμ του Γιάννη Σπάθα, "Τα μυστικά του δρόμου" το 1999.
Την ίδια χρονιά κυκλοφορεί ο δεύτερος δίσκος στον οποίο συνεργάζεται με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη, οι "Υδρόγειες Σφαίρες", ένα είδος concept αφηγηματικού δίσκου που δεν γνώρισε την ίδια επιτυχία με το "Σαν ηφαίστειο που ξυπνά".
Το 2001 ο Νίκος Αντύπας διασκευάζει το "Mad about you" του Sting για τον δίσκο "Η άσφαλτος που τρέχει" του Γιώργου Νταλάρα.
Στα τέλη του 2002 κυκλοφορεί και το "Οπωσδήποτε παράθυρο", μια από κοινού δουλειά με το Γιάννη Σπάθα, βασισμένη στην παράστασή τους "Neapolis" και σε στίχους Λίνας Νικολακοπούλου. Στον δίσκο συμμετέχουν η Ελένη Βιτάλη, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας και η Σπείρα Σπείρα, η Τάνια Τσανακλίδου, ο Μανώλης Λιδάκης και ο Πάνος Κατσιμίχας, ενώ ραδιοφωνική επιτυχία γίνεται το "Ναι θα πω" με τη Μελίνα Ασλανίδου.
«Τότε μας είχαν τρελάνει με το «Τι σου κανα και πίνεις» ήταν μία νέα κοπέλα, μία φρέσκια φωνή, πήρα τηλέφωνο και τη ζήτησα «θέλω να βρούμε αυτήν την κοπέλα, άμα μπορεί να έρθει στο στούντιο μία απ’ αυτές τις ημέρες…» και ήρθε.
Το 2004 έγραψε τον δίσκο "Άμμος ήτανε…" για την Μαρινέλλα, σε στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου. Το 2006 συνεισέφερε συνθετικά στον πρώτο προσωπικό δίσκο της Νάνας Μούσχουρη με τίτλο "Μόνη περπατώ". Το 2008 έγραψε τον δίσκο της Καίτης Γαρμπή "Καινούργια εγώ".
Ο Νίκος Αντύπας έφυγε χθες από τη ζωή, σε ηλικία 68 ετών, μετά από σύντομη νοσηλεία στην εντατική λόγω εγκεφαλικού επεισοδίου που υπέστη.