Ξαφνιάζει αρχικά: ο Νίκος Αλιάγας που μπορεί να είναι από τους κορυφαίους δημοσιογράφους της Γαλλίας αλλά λατρεύει την φωτογραφία, βρέθηκε να φωτογραφίζει τις πρόβες της νέας πολυαναμενόμενης παράστασης του Δημήτρη Καραντζά. «Λεωφορείο ο πόθος». Το αποτέλεσμα δίνει μια άλλη διάσταση στην «κουζίνα» του θεάτρου. To iefimerida εξασφάλισε αυτές τις εικόνες.
Στις διακοπές του στην Ελλάδα ο Νίκος Αλιάγας, βρέθηκε στην παράσταση «Ηρακλής Μαινόμενος» του Ευριπίδη που σκηνοθέτησε ο Δημήτρης Καραντζάς και ταξίδεψε σε όλη την Ελλάδα σημειώνοντας απανωτά sold out, παρά τον αφόρητο καύσωνα. Όποιος αναρωτιέται αν του άρεσε η παράσταση, αρκεί να δει την ανάρτηση που έκανε με δικές του φωτογραφίες από την παράσταση και μια ανάλυση για την παράσταση -στα γαλλικά- που ρίχνει τα φώτα στον Καραντζά, στους σπουδαίους ηθοποιούς αλλά και εν γένει στον τρόπο που οι Έλληνες δημιουργοί προσεγγίζουν την αρχαία τραγωδία.
Αμέσως μετά ζήτησε να δει τις πρόβες της επόμενης παράστασης που ετοιμάζει ο σκηνοθέτης και έτσι βρέθηκε να φωτογραφίζει όσα συμβαίνουν στο θέατρο Προσκήνιο όπου προετοιμάζεται η παράσταση «Λεωφορείο ο Πόθος» του Τενεσί Ουίλιαμ, με την Αλεξία Καλτσίκη στο ρόλο της Μπλανς Ντιμπουά και τους Άρη Μπαλή, Δήμητρα Βλαγκοπούλου, Βασίλη Μαγουλιώτη, Γιάννη Κόραβο και Ιωάννα Ραμπαούνη. Η παράσταση κάνει πρεμιέρα στις 8 Νοεμβρίου.
Η Μπλανς Ντιμπουά, μια έκπτωτη μεγαλοαστή από τον Αμερικανικό νότο, φτάνει αιφνίδια στη Νέα Ορλεάνη, στο σπίτι της αδερφής της Στέλλας, όπου ζει με τον Πολωνό σύζυγό της Στάνλεϊ Κοβάλσκι, για να μείνει μαζί τους. Η συγκατοίκηση αυτών των τριών θα είναι οριακή.
Η σύγκρουση της κοινωνίας των ψευδαισθήσεων και της προσκόλλησης στο παρελθόν (Μπλανς) με την κοινωνία της επιβίωσης, της ορμής και του πραγματισμού (Στάνλεϋ) θα είναι συντριπτική.
Ο Δημήτρης Καραντζάς επικεντρώνει την ματιά του στα τόσο διαφορετικά, αλλά βαθιά τραύματα που έχουν οι ήρωες, ο Στάνλεϊ και η Μπλανς. Ο Στάνλεϋ Κοβάλσκι, Πολωνός μετανάστης - τραυματισμένος από τον ρατσισμό - σε μια Αμερική που καλπάζει και προσπαθεί να ορθοποδήσει, και υπόσχεται οικονομική ανέλιξη στην εργατική τάξη.
Από την άλλη η Μπλανς Ντυμπουά: μια έκπτωτη γαιοκτήμονας που έχει χρεοκοπήσει αλλά ακόμα ζει στο παρελθόν, στη φαντασίωση της ευημερίας αλλά και μέσα στα αδιαχείριστα τραύματα της νιότης της (μια εποχή και μια τάξη που έχει τελειώσει και δεν μπορεί να δεχτεί το τέλος της).
Σ’ αυτό το πολύβουο και ιδιότυπο "γκέτο", το σπίτι της Στέλλας και του Στάνλεϋ, οπού θα μείνει η Μπλανς, μη έχοντας πουθενά αλλού να πάει, θα ξυπνήσουν οι πιο υπόγειες και σκοτεινές επιθυμίες της. Ένας τόπος γεμάτος ζωή και ένστικτο που θα φέρει την Μπλανς - ένα πρόσωπο πνευματικό, διαλυμένο, κρυμμένο στο νεανικό της τραύμα - αντιμέτωπη με τα ελλείμματα της και την πραγματικότητα.
Η παράσταση είναι μια επίσκεψη στο μυαλό της Μπλανς - στις διογκώσεις και τις φαντασιώσεις της τραυματισμένης της ύπαρξης.
[Η Μπλανς έρχεται για να πεθάνει.
Η Μπλανς ψάχνει καταφύγιο.
Η Μπλανς ψάχνει μέρος να κρυφτεί από το φως.
Η Μπλανς είναι η συμπύκνωση μιας τάξης που έχει τελειώσει και δεν μπορεί να δεχθεί το τέλος της.
Η Μπλανς είναι η τελευταία ποιήτρια της εποχής της.]
www.more.com/theater/leoforeio-o-pothos/
