Στις κινηματογραφικές πρεμιέρες της εβδομάδας ο Σον Πεν και η Ντακότα Τζόνσον μένουν «Μόνοι στη Νέα Υόρκη».
Η Σεσίλ Ντε Φρανς σε διπλό ταμπλό γίνεται η «Μούσα του Μπονάρ» ενώ ταυτόχρονα πρωταγωνιστεί σε μια γαλλική κωμωδία με προεκλογικό αέρα και η Νάτια Μπρούνκχορστ περνάει πίσω από την κάμερα και μας μεταφέρει στο Βερολίνο λίγο μετά από την πτώση του Τείχους.
Μόνοι στη Νέα Υόρκη (Daddio)
Σκηνοθεσία: Κρίστι Χολ
Παίζουν: Σον Πεν, Ντακότα Τζόνσον, Mάρκος Α. Γκονζάλες
Περίληψη: Μια νεαρή γυναίκα προσγειώνεται στο αεροδρόμιο JFK της Νέας Υόρκης και παίρνει ταξί για μια κούρσα, που οδηγείται σε εντελώς απρόβλεπτα μονοπάτια.
Αστικό road movie με τους Σον Πεν και Ντακότα Τζόνσον σε παραγωγή των Πάρη Κασιδόκωστα και Τέρι Ντούγκας.
Νέα Υόρκη, Αεροδρόμιο JFK: Η Γκέρλι μπαίνει στο πίσω κάθισμα ενός ταξί, ενώ μπροστά στο τιμόνι βρίσκεται ο Κλαρκ, ένας οδηγός, που κάνει αυτή τη δουλειά για πάνω από είκοσι χρόνια. Εκείνη λαμβάνει μηνύματα από έναν άνδρα στο κινητό της, εκείνος την κοιτάει μέσα από το καθρέφτη του αυτοκίνητου. Καθώς οι δυο τους κατευθύνονται προς το Μανχάταν, ξεκινούν την πιο απροσδόκητη συζήτηση.
Η σεναριογράφος Κρίστιν Μπολ στο σκηνοθετικό της ντεμπούτο κλείνει δυο άγνωστους σε ένα ταξί για να τους απελευθερώσει μέσα από έναν αποκαλυπτικό διάλογο. Η Γκέρλι, όπως της λέει ο Κλαρκ, είναι όντως άνθρωπος, γιατί είναι μόνη πελάτισσα που του μιλάει, ακούει και δεν ασχολείται όλη την ώρα με το τηλέφωνό της. Μια εικόνα που δύσκολα θα συναντήσει κανείς στον δημόσιο χώρο, όπου όλοι αποφεύγουν τη μοναξιά τους μέσα σε έναν ψηφιακό κόσμο για να μείνουν τελικά απόλυτα μόνοι.
Έτσι, αυτός ο φιλόσοφος της νύχτας και μια νέα γυναίκα, που ψάχνει την ταυτότητά της, καταφεύγουν στην old school επικοινωνία, που δεν παίρνει καμιά βαθιά, ξεχωριστή υπόσταση, αλλά παραμένει καθημερινή, ενίοτε έως και βαρετή, αρά εντελώς ανθρώπινη, ενώ από τα παράθυρα διακρίνονται τα φώτα και ο δρόμος, που ο Φαίδων Παπαμιχαήλ αξιοποιεί στο έπακρο, δημιουργώντας μια νουάρ ατμόσφαιρα. Η Μπολ με την κάμερά της παρακολουθεί τα πρόσωπα των ηθοποιών της από κοντά, καταγράφει τις εκφράσεις, τα χαμόγελά τους, κάθε τους σύσπαση και οδηγεί τους ήρωές της σε μία απελευθερωτική εξομολόγηση υπό τους ήχους του νυχτερινού soundtrack του Ντίκον Χίνκλιφ των Tindersticks.
Όταν η διαδρομή φτάσει στο τέλος, έχουν ειπωθεί πολλά- προσωπικά τραύματα, κοινοτοπίες, συμβουλές για την ανδρική συμπεριφορά και τον έρωτα, παρατηρήσεις και σχόλια για τον σύγχρονο τρόπο ζωής. Ούτε η Γκέρλι ούτε ο Κλαρκ, που δεν έχει πλήρως ξεπεράσει τα πατριαρχικά του στερεότυπα, είναι εντελώς αθώοι, αφού έχουν επιλέξει τη ζωή που ζουν και πληρώνουν το τίμημα. Κι όμως επειδή έτσι το έφερε η τύχη, καταφέρνουν μέσα στον ασφυκτικό χώρο του αυτοκινήτου να βρουν, έστω και για λίγο, μια ουσιαστική επαφή.
Ο Σον Πεν, γήινος όπως έχουμε καιρό να τον δούμε, και η Ντακότα Τζόνσον, που εδώ δεν καταφεύγει στην ευκολία του ερωτισμού της, δένουν υπέροχα, γίνονται εξομολόγοι και εξομολογητές , θεραπευτές και θεραπευμένοι για να καταλήξουν σε έναν γεμάτο συναίσθημα αποχαιρετισμό και να συνεχίσουν τη ζωή τους και πάλι μόνοι στη μεγάλη πόλη.
Η Μούσα του Μπονάρ (Bonnard: Pierre & Marthe)
Σκηνοθεσία: Μαρτέν Προβόστ
Παίζουν: Σεσίλ ντε Φρανς, Βενσάν Μακέν, Στέισι Μάρτιν, Ανούκ Γκρίνμπεργκ
Περίληψη: Η βιογραφία του ζωγράφου Πιέρ Μπονάρ και της συζύγου του Μαρτ.
Η ρομαντική βιογραφία του Πιέρ Μπονάρ και η σχέση του με τη μούσα και σύντροφό του Μαρτ από τον Μαρτέν Προβόστ («Το Χάρισμα της Σεραφίν»).
Ο Πιέρ Μπονάρ, ο ζωγράφος της ευτυχίας, όπως τον αποκαλούν, γνώρισε την αινιγματική Μαρτ ντε Μελινί, η οποία αυτοσυστηνόταν ως αριστοκράτισσα, και της ζήτησε να γίνει το μοντέλο για πολλούς από τους πίνακές του. Η δυνατή ιστορία αγάπης του ζευγαριού και της κοινής τους ζωής, σήκωσε πάνω της μια ολόκληρη καλλιτεχνική δημιουργία. Οι επικριτές της Μαρτ, που τη θεωρούσαν ζηλιάρα και χειριστική, την κατηγορούσαν ως υπεύθυνη για την απομόνωση του Μπονάρ την εξοχή. όπου και δημιούργησε μερικά από τα πιο δημοφιλή έργα του.
Η εγγονή της λοιπόν, θέλοντας να αποκαταστήσει το όνομα της γιαγιάς της, πλησίασε τον Προβόστ, που είχε ασχοληθεί και με την περίπτωση της εικαστικού Σεραφίν, και του πρότεινε να κάνει μία ταινία για τον Μπορνάρ. Εκείνος με τη σειρά του αποφάσισε να ρίξει φως στην ιδιαίτερη αυτή ιστορία αγάπης, που κράτησε πενήντα χρόνια, επιλέγοντας να αφήσει απέξω σημαντικά γεγονότα της ζωής του ζωγράφου. Εστιάζει λοιπόν κατά βάση στην ερωτική του σχέση με τη Μαρτ, αναλώνοντας τον χρόνο του σε μια συμβατική και αρκετά αργή βιογραφία, όπου τα πρόσωπα αντιμετωπίζονται σχεδόν μυθικά, χωρίς όμως να αποκαλύπτει πολλά για τον ίδιο τον καλλιτέχνη και το έργο του, σε βαθμό που αν κάποιος δεν γνωρίζει ποιος ήταν ο Μπονάρ, δύσκολα θα αντιληφθεί την αξία του στην Ιστορία της τέχνης.
Δύο Προς Ένα (Zwei zu Eins)
Σκηνοθεσία: Νάτια Μπρούνκχορστ
Παίζουν: Σάντρα Ούλερ, Μαξ Ρίμελτ, Ρόναλντ Ζέρφελντ, Ούρσουλα Βέρνερ, Πέτερ Κουρθ, Μάρτιν Μπράμπαχ
Περίληψη: Στο Ανατολικό Βερολίνο, μετά από την πτώση του Τείχους, η Μάρεν, ο Ρόμπερτ και ο Φόλκερ ανακαλύπτουν τυχαία ότι τεράστιοι σωροί χαρτονομισμάτων, που αποσύρονται, έχουν καταχωνιαστεί. Οι τρεις τους θα προσπαθήσουν να ξοδέψουν τα χρήματα, αγοράζοντας όσα περισσότερα γίνεται, πριν αυτά χάσουν κάθε αξία.
Κωμωδία βασισμένη σε μια απίστευτη αληθινή ληστεία εκατομμυρίων στην Ανατολική Γερμανία του 1990.
Η πτώση του Τείχους έφερε το τέλος και της Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας, καθιστώντας ταυτόχρονα τα χαρτονομίσματα του -πρώην πια- κράτους εντελώς άχρηστα. Μέσα στο ευρύτερο χάος που επικρατεί στη χώρα, η Μάρεν, ο Ρόμπερτ και ο Φόλκερ ανακαλύπτουν τυχαία ότι τεράστιοι σωροί τέτοιων χαρτονομισμάτων -εκατομμύρια δηλαδή- έχουν καταχωνιαστεί σε μια παλιά σήραγγα ορυχείου για να σαπίσουν. Οι τρεις τους θα πάρουν την πρωτοβουλία να «απελευθερώσουν» μερικά εκατομμύρια και θα σκαρφιστούν ένα ιδιοφυές σύστημα μαζί με φίλους και γείτονες για να ξοδέψουν τα χρήματα σε διάφορα αγαθά και να καταφέρουν ένα γερό χτύπημα στον δυτικό καπιταλισμό.
Η ένωση της Δυτικής και της Ανατολικής Γερμανίας σήμανε την αρχή μιας νέας εποχής, όμως εκείνη την περίοδο η αβεβαιότητα, η ανεργία και η ανασφάλεια επικρατούσαν, καθώς οι άνθρωποι προσπαθούσαν να καταλάβουν πού ανήκουν τελικά. Πολλές ταινίες έχουν να γίνει γύρω από τη μετάβαση αυτή με το «Goodbye Lenin» να κυριαρχεί στις κωμωδίες.
Την ίδια λογική ακολουθεί η ηθοποιός και σεναριογράφος Νάτια Μπρούνκχορστ, που εκμεταλλεύεται ένα αληθινό περιστατικό για να σατιρίσει αυτό το περιπετειώδες πέρασμα στον καπιταλισμό. Τρεις συμπαθέστατοι, στερημένοι πολίτες μεταμορφώνονται σε μικροαπατεώνες -εκδικητές και σύγχρονοι «Ρομπέν των δασών», βγάζοντας γλώσσας σ’ ένα σύστημα, που βιαστικά και άτσαλα τους υποχρεώνει να αλλάξουν, χωρίς να ενδιαφέρεται για τους ίδιους.
Η Μπρουνκχόρστ δεν εμβαθύνει στην κριτική της, αλλά ενδιαφέρεται φέρεται περισσότερο να αποτυπώσει με νοσταλγική διάθεση ένα καλοκαίρι, όπου όλα έμοιαζαν πιθανά, εστιάζοντας στο ερωτικό τρίγωνο τριών παιδικών φίλων και στο αναδείξει τα πραγματικά κίνητρά τους, όμως παρά τις καλές προθέσεις της δεν καταφέρνει να χτίσει έναν ανατρεπτικό heist movie με σωστούς ρυθμούς και ανατροπές, ούτε μια καυστική πολιτική κωμωδία.
Η Σάντρα Ούλερ, η εξαιρετική πρωταγωνίστρια της «Ανατομίας μιας Πτώσης» και της «Ζώνης Ενδιαφέροντος», δοκιμάζεται με επιτυχία σε έναν πιο ανάλαφρο ρόλο, ο Μαξ Ρίμελτ, γνωστός από τη μίνι σειράς «Sense8», και ο Ρόναλντ Ζέρφελντ, ο αγαπημένος του Κρίστιαν Πέτσολντ, αποτελούν μια απολαυστική τριπλέτα, σώζοντας με την υποκριτική τους σεναριακές και σκηνοθετικές αδυναμίες και αστοχίες.
Δεύτερος Γύρος (Second Tour)
Σκηνοθεσία: Αλμπέρ Ντιποντέλ
Παίζουν: Σεσίλ ντε Φρανς, Αλμπέρ Ντιποντέλ, Νικολά Μαριέ
Περίληψη: Μια πολιτική συντάκτρια αναλαμβάνει να καλύψει την προεκλογική καμπάνια του επικρατέστερου υποψηφίου για τις προεδρικές εκλογές., όμως η έρευνά της θα φέρει στο φως τελείως αναπάντεχα γεγονότα.
Μια επίκαιρη κωμωδία με προεκλογικό χρώμα και έναν παιδικό ιδεαλισμό από τον Αλμπέρ Ντιποντέλ.
Μια πολιτική συντάκτρια, που έχει υποβαθμιστεί σε αθλητικογράφο, αναλαμβάνει να καλύψει την προεκλογική καμπάνια του επικρατέστερου υποψηφίου για τις προεδρικές εκλογές. Αυτός είναι ένας γοητευτικός πενηντάρης, γόνος μιας από τις μεγαλύτερες οικογένειες της χώρας. Όλα πάνε καλά, μέχρι που η έρευνα της δημοσιογράφου για το παρελθόν του υποψηφίου Προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας φέρνει στο φως τελείως αναπάντεχα γεγονότα.
Ο πρωταγωνιστής και σκηνοθέτης Αλμπέρ Ντιποντέλ (« Adieu les Cons»), παρακολουθώντας ένα ντοκιμαντέρ γύρω από την προεκλογική καμπάνια του Ρόμπερτ Κένεντι το 1968, εμπνεύστηκε μία πολιτική κωμωδία για τα ευρωπαϊκά πολιτικά- και όχι μόνο- ήθη, που κλείνει το μάτι στον Εμμανουέλ Μακρόν.
Χωρίς εμφανείς αναφορές σε πρόσωπα και πράγματα, αν και οι συνειρμοί σε κάθε χώρα κάθε άλλο παρά δύσκολοι είναι- θα δείτε ακόμα και μια απόπειρα δολοφονίας εναντίον του υποψήφιου προέδρου- επιλέγει τον δρόμο ενός ιλαροτραγικού παραμυθιού, που ενισχύεται από τη δεξιοτεχνική διεύθυνση φωτογραφίας. Με ένα σενάριο που δεν υπακούει στον ρεαλισμό, ο Ντιποντέλ σχολιάζει την ανευθυνότητα των πολιτικών, τις συντηρητικές προκαταλήψεις του εκλογικού σώματος και τον ρόλο των ΜΜΕ, στέλνοντας το δικό του ξεκάθαρο μήνυμα. Επιστρατεύοντας το χιούμορ δεν καταφεύγει στην εύκολη καταγγελία, όμως η προσέγγισή του αν και καλαίσθητη αισθητικά, δεν αποφεύγει τις μελοδραματικές ευκολίες, ειδικά όταν το γενεαλογικά δέντρο του κεντρικού ήρωα αρχίζει να ξεδιπλώνεται.
Τύχη να σου Πετύχει (Heureux Gagnants/Lucky Winners)
Σκηνοθεσία: Μαξίμ Γκοβάρ και Ρομέν Σοέ
Παίζουν: Φαμπρίς Εμπουέ, Οντρέ Λαμί, Ανούκ Γκρινμπέργκ
Περίληψη: Ένας λαχνός φέρνει πλούτη και κωμικές παρεξηγήσεις σε μια παρέα αγνώστων.
Γαλλική μαύρη κωμωδία, που εξερευνά το θέμα του αιφνίδιου πλουτισμού και τον κυνισμό του οικονομικού συστήματος.
Το απίθανο γίνεται πραγματικότητα και μια σειρά μη προνομιούχων πολιτών- μια οικογένεια, μια εργένισσα, ένας παρ’ ολίγον τρομοκράτης και μερικοί νοσηλευτές,- κερδίζει στο λόττο και αποκτά ξαφνικά αμύθητα πλούτη. Γρήγορα όμως το όνειρο μεταφορτώνεται σε έναν εκρηκτικό και ξεκαρδιστικό εφιάλτη, αφού τα κέρδη φέρνουν στους νικητές αλλεπάλληλες κακοτυχίες.
Doraemon the Movie: Nobita's Earth Symphony
Σκηνοθεσία: Καζουάκι Ιμάι
Περίληψη: Ο Νομπίτα σε μια δύσκολη στιγμή λαμβάνει μια αναπάντεχη βοήθεια από το μέλλον.
H νέα ταινία του ιαπωνικού animation franchise, που συνδυάζει την επιστημονική φαντασία και την περιπέτεια με κοινωνικά μηνύματα.
Ο Νόμπιτα Νόμπι είναι ένα δεκάχρονο τεμπέλικο αγόρι με καλή καρδιά, αλλά κάκιστη απόδοση στο σχολείο. Μια μέρα, ο δισέγγονός του από τον 22ο αιώνα στέλνει ένα μπλε ρομπότ σε μορφή γάτας, τον Ντόρεμον, για να τον βοηθήσει να εξασφαλίσει μια καλύτερη ζωή για τον ίδιο και τους απογόνους του. Ο Νομπίτα, θέλοντας να γλιτώσει τα μαθήματα μουσικής, αξιοποιεί τις δυνατότητες ενός μαγικού ημερολογίου , πράγμα που μπορεί να έχει επιπτώσεις σε όλο τον πλανήτη.
Δημιουργημένο από τον μανγκάκα Φούτζικο Φ. Φούτζιο το 1969, το «Doraemon» αποτελεί ένα από τα πιο επιτυχημένα και δημοφιλέστερα μάνγκα και άνιμε στις ασιατικές χώρες. Έχοντας κυκλοφορήσει συνολικά 45 τόμους, η ιστορία του Ντόρεμον και του Νόμπιτα έχει μεταφερθεί τρεις φορές στην τηλεόραση και έχει αποκτήσει πάνω από 40 κινηματογραφικές ταινίες.
Κινηματογραφικές πρεμιέρες και επανεκδόσεις
Τελευταία Έξοδος: Ρίτα Χεϊγουορθ (The Shawshank Redemption)
Σκηνοθεσία: Φρανκ Ντάραμποντ
Παίζουν: Τιμ Ρόμπινς, Μόργκαν Φρίμαν, Mπομπ Γκαντον,Τζέιμς Γουίτμορ
Περίληψη: Ένας πρώην τραπεζίτης καταδικάζεται για τη δολοφονία της συζύγου του και του εραστή της, ένα έγκλημα που αρνείται ότι διέπραξε. Προσπαθώντας να επιβιώσει στη φυλακή, θα γίνει φίλος με τον Ρεντ, έναν μεγαλύτερο συγκρατούμενό του.
Επετειακή επανέκδοση για μία από τις πιο συζητημένες ταινίες όλων των εποχών.
Ο Άντι Ντιφρέν, ένας φιλήσυχος διευθυντής τράπεζας, συλλαμβάνεται για τους φόνους της άπιστης συζύγου του και του εραστή της. Αδυνατώντας να αποδείξει την αθωότητά του, καταδικάζεται σε ισόβια και μεταφέρεται στις φυλακές Σόσανκ. Εκεί έχει ν’ ανταπεξέλθει απέναντι σε πολλές δύσκολες καταστάσεις, αφού οι κρατούμενοι τον αντιμετωπίζουν με αντιπάθεια λόγω των λεπτών τρόπων του. Παρ’ όλα αυτά, ο Άντι πρέπει να επιβιώσει. Σε πρώτη φάση, γίνεται φίλος με τον Ρεντ, τον κρατούμενο, που ελέγχει τα πάντα στο σωφρονιστικό κατάστημα. Μετά πρέπει να κερδίσει την εμπιστοσύνη των δεσμοφυλάκων. Όμως, απώτερος στόχος του είναι η απόδραση.
Βασισμένη στη δημοφιλή νουβέλα του Στίβεν Κινγκ, η ταινία ξεκινά ως ένα «δράμα φυλακής» για να εξελιχθεί σε μια υπαρξιακή σπουδή για την επιβίωση. Ο Φρανκ Ντάραμποντ στο σκηνοθετικό του ντεμπούτο σκιαγραφεί την απόγνωση που επικρατεί σε κάθε είδους φυλακή, κυριολεκτική ή αλληγορική. Με σύμμαχό του την ονειρική φωτογραφία του Ρότζερ Ντίκινς (συνεργάτης των αδελφών Κοέν ), αποτυπώνει με εσωτερική ένταση ην ψυχοσύνθεση των ηρώων του, υπογράφοντας έναν ύμνο στη δύναμη και θέληση για ζωή, τη στιγμή που όλα φαίνεται να έχουν χαθεί.
Υψηλή Κοινωνία (High Society)
Σκηνοθεσία: Τσαρλς Γουόλτερς
Παίζουν: Μπινγκ Κρόσμπι, Γκρέις Κέλι, Φρανκ Σινάτρα, Λούις Άρμστρονγκ
Περίληψη: Προγαμήλια μπερδέματα με άρωμα Παλιού Χόλιγουντ.
To έγχρωμο remake του θρυλικού «Philadelphia Story» του Τζορτζ Κιούκορ, με την Γκρέις Κέλι στον ρόλο της Κάθριν Χέμπορν, τον Μπινγκ Κρόσμπι σε αυτόν του Κάρι Γκραντ και τον Φρανκ Σινάτρα στον αντίστοιχο του Τζίμι Στιούαρτ.
Κυρία της υψηλής κοινωνίας, που ετοιμάζεται να νυμφευθεί, δέχεται την ξαφνική επίσκεψη του πρώην συζύγου της και δύο δημοσιογράφων κουτσομπολίστικου περιοδικού, οι οποίοι ίσως της ανατρέψουν τα σχέδια σε διάστημα 48 ωρών, βοηθώντας την να συνειδητοποιήσει ποια είναι και ποιον αγαπά πραγματικά.
Μία θρυλική ρομαντική κωμωδία του κλασικού Χόλιγουντ αποκτά ένα πανέμορφα λαμπερό και έγχρωμο remake, με την προσθήκη μερικών από τα διασημότερα τραγούδια που έγραψε ποτέ ο Κόουλ Πόρτερ. Το «True Love,» που ερμηνεύουν οι Μπινγκ Κρόσμπι και Γκρέις Κέλι, ήταν ένα από τα ελάχιστα πρωτότυπα, τα οποία συνέθεσε για το φιλμ ο Πόρτερ, το οποίο μάλιστα προτάθηκε για Όσκαρ και έγινε πλατινένια επιτυχία.
Αυτή ήταν η τελευταία εμφάνιση της 26χρονης (τότε) Κέλι στο σινεμά, με τα γυρίσματα να πραγματοποιούνται λίγο πριν παντρευτεί τον Πρίγκιπα Ρενιέ και εγκαταλείψει το Χόλιγουντ για να γίνει Πριγκίπισσα του Μονακό (το μονόπετρο του Οίκου Cartier που φορά στην ταινία είναι το δαχτυλίδι των αρραβώνων τους).
H Θυσία (Offret)
Σκηνοθεσία: Αντρέι Ταρκόφσκι
Παίζουν: Έρλαντ Γιόζεφσον, Σούζαν Φλίτγουντ, Άλαν Εντβαλ, Σβεν Γουόλτερ
Περίληψη: Σε μια ήσυχη και απόμερη περιοχή της Σουηδίας, ο Αλεξάντερ και η οικογένειά του γιορτάζουν τα γενέθλιά του, όταν πληροφορούνται πως απειλούνται από πυρηνικό όλεθρο.
Το κύκνειο άσμα του Αντρέι Ταρκόφσκι είναι ένας φόρος τιμής στον Ίνγκμαρ Μπέργκμαν και η πρώτη ταινία που γυρίστηκε ποτέ για τον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Τα γενέθλια του Αλεξάντερ, ενός δημοσιογράφου, συγγραφέα και κριτικού θεάτρου και λογοτεχνίας, που ζει με την οικογένειά του σ’ ένα σπίτι στη μέση του πουθενά, σημαδεύονται από την είδηση πως επίκειται πυρηνικός πόλεμος. Εκείνος κυριευμένος από τον φόβο, προσεύχεται για πρώτη φορά στη ζωή του και υπόσχεται στον Θεό ότι θα θυσιάσει ό,τι είναι πολύτιμο γι’ αυτόν, προκειμένου να σωθεί η ανθρωπότητα από την ολοκληρωτική αυτή καταστροφή. Όταν ξυπνάει την επόμενη μέρα, συνειδητοποιεί ότι όλα είναι όπως πριν. Ο Θεός έχει δεχτεί την προσφορά του και εκείνος τηρώντας την υπόσχεσή του, πραγματοποιεί τη θυσία του. Καίει το σπίτι του, εγκαταλείπει την οικογένειά του, στερείται το παιδί του και βυθίζεται στη σιωπή και την τρέλα.
«Η ιδέα της ταινίας γεννήθηκε την εποχή πριν από τη “Νοσταλγία”. Oι πρώτες σημειώσεις και τα πρώτα σχεδιάσματα έγιναν τότε που ζούσα ακόμα στη Σοβιετική Ένωση. Κεντρική ιδέα ήταν η μοίρα ενός άντρα, άρρωστου από καρκίνο, του Αλεξάντερ. Ο άνθρωπος αυτός λυτρώνεται από τα πάθη του, προσφέροντας μια θυσία. (…) Φυσικά έχω συνείδηση του γεγονότος ότι σήμερα η ιδέα της θυσίας δεν έχει και τόσο φανατικούς οπαδούς – κανένας σχεδόν δεν σκέφτεται να θυσιάσει για κάτι ή για κάποιον άλλον. Πάντως, τα επακόλουθα αυτής της απόφασης εξακολουθούν να αποδεικνύονται κρίσιμα και αποφασιστικά: εννοώ την απώλεια της ατομικότητας προς όφελος ενός ακόμα πιο έντονου εγωκεντρισμού, που χαρακτηρίζει αναρίθμητες ανθρώπινες σχέσεις, και επίσης τις σχέσεις μεταξύ γειτόνων χωρών, προπάντων όμως την απώλεια και της τελευταίας δυνατότητας πνευματικής και όχι υλιστικής “προόδου”. Ο άνθρωπος χάνει κάθε ελπίδα για αξιοπρεπή ζωή», σημειώνει για το έργο ο Ταρκόφσκι.
«Η Θυσία» προβλήθηκε τον Μάιο του 1986 στο Φεστιβάλ Καννών, όπου απέσπασε μεταξύ άλλων το Βραβείο της επιτροπής. Μερικούς μήνες αργότερα, στις 29 Δεκεμβρίου, ο Αντρέι Ταρκόφσκι πέθανε νικημένος από τον καρκίνο σε ηλικία μόλις 54 ετών, αφήνοντας πίσω του μία ανεκτίμητη κινηματογραφική κληρονομιά.
Το Χρήμα της Οργής (The Killing)
Σκηνοθεσία: Στάνλεϊ Κιούμπρικ
Παίζουν: Στέρλινγκ Χέιντεν, Κολίν Γκρέι, Βινς Έντουαρντς, Μέρι Ουίντσορ, Ελάιζα Κουκ Τζούνιορ, Τζέι Σ. Φλίπεν, Τεντ Ντε Κόρσια
Περίληψη: Ο πρώην κατάδικος Τζόνι Κλέι οργανώνει μια παράτολμη ληστεία στον ιππόδρομο, που θα εξασφαλίσει σ’ αυτόν και τους συνεργούς του μια πλούσια ζωή. Τα πάντα είναι σχεδιασμένα με ακρίβεια ρολογιού, όμως το φαινομενικά τέλειο σχέδιο θα κινδυνεύσει από τυχαία περιστατικά.
Στην τρίτη του ταινία και την πρώτη του για χολιγουντιανό στούντιο, ο Στάνλεϊ Κιούμπρικ παραδίδει ένα νουάρ heist movie χαμηλού προϋπολογισμού, που έμελλε να βρει αρκετούς δημιουργούς αργότερα, όπως τον Ταραντίνο.
Μετά από πέντε χρόνια στη φυλακή του Αλκατράζ, ο Τζόνι Κλέι αποφυλακίζεται και βάζει μπρος ένα φιλόδοξο σχέδιο: να ληστέψει τον ιππόδρομο της πόλης με λεία, που φτάνει κατ’ εκτίμησή του τα δύο εκατομμύρια δολάρια. Τη συμμορία του αποτελούν: ο ταμίας του ιπποδρόμου, Τζορτζ, ο διεφθαρμένος αστυνομικός, Ράντι, ο μπάρμαν του ιπποδρόμου, Μάικ, ο παλιός τζογαδόρος Μέλβιν, ένας ελεύθερος σκοπευτής και ένας πρώην κατάδικος και επαγγελματίας παλαιστής.
Βασισμένος στο pulp μυθιστόρημα του Λάιονελ Γουάιτ «Clean break» το οποίο διασκεύασε ο ίδιος, με τη συνδρομή του διακεκριμένου συγγραφέα αστυνομικής λογοτεχνίας Τζιμ Τόμσον στους διαλόγους, ο Κιούμπρικ γύρισε την ταινία μέσα σε 24 ώρες, αποκαλύπτοντας την τραγική διάσταση του αμερικανικού ονείρου. Ταυτόχρονα, εισάγει μια σειρά από καινοτομίες, παίζοντας με το τον χρόνο και το μοντάζ, και εντυπωσιάζει με τη λιτή του αφηγηματικότητα και το ψυχογράφημα των χαρακτήρων του.