Στις κινηματογραφικές πρεμιέρες της εβδομάδας, ο Ράσελ Κρόου δοκιμάζει τα όρια της Κάρεν Πιστόριους σε ένα ψυχολογικό θρίλερ που ανάβει φωτιές στην άσφαλτο.
Πρεμιέρα και για τη Τζανέλ Μονέ που πρωταγωνιστεί σε μια ταινία τρόμου που καταγγέλλει τον ρατσισμό.
Η Εκλεκτή (Antebellum)
Σκηνοθεσία: Τζέραρντ Μπους, Κρίστοφερ Ρενζ
Παίζουν: Τζανέλ Μονέ, Έρικ Λανγκ, Τζένα Μαλόουν, Τζακ Χιούστον, Κίρσι Κλέμονς Γκαμπούρνι Σιντιμπέ
Περίληψη: Μια επιτυχημένη συγγραφέας βρίσκει τον εαυτό της παγιδευμένο σε μια τρομακτική πραγματικότητα και πρέπει να βρει τη λύση σε ένα μυστήριο, που διασχίζει αιώνες και μοιάζει συγκλονιστικά μπερδεμένο και παράλογο.
Οι Τζέραρντ Μπους και Κρίστοφερ Ρενζ, δύο σκηνοθέτες με λαμπρή προϋπηρεσία σε μουσικά κλιπ και μικρού μήκους ταινίες, κάνουν το ντεμπούτο τους με ένα horror thriller και πρωταγωνίστρια την ηθοποιό και τραγουδίστρια Τζανέλ Μονέ.
Μια διακεκριμένη έγχρωμη συγγραφέας και υπέρμαχος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η Βερόνικα Χένλεϊ, βρίσκεται παγιδευμένη σε έναν εφιάλτη, που παίζει με τον χρόνο και την Ιστορία.
Με μια δεξιοτεχνική έναρξη που μας μεταφέρει στην εποχή του Αμερικανικού Εμφυλίου, κάπου στις φυτείες του Νότου, οι δυο σκηνοθέτες στήνουν μια σκληρή αντιρατσιστική σεκάνς, που δεν φοβάται να μιλήσει ανοιχτά για τις φρικαλεότητες εναντίον των μαύρων, παρουσιάζοντας τους λευκούς «ιδιοκτήτες» τους, τόσο τερατώδεις όσο υπήρξαν μόνο οι Ναζί. Εκεί μια νεαρή σκλάβα, η Έντεν, υφίσταται τη βία των αφεντικών της, περιμένοντας τη μέρα που θα καταφέρει να αποδράσει. Στη συνέχεια μεταφερόμαστε στο σήμερα, όπου η καταξιωμένη συγγραφέας Βερόνικα Χένλεϊ- μια γυναίκα που μοιάζει τρομερά στην Έντεν- βιώνει επίσης ρατσιστικές συμπεριφορές.
Η σεναριακή ιδέα μπορεί να είναι ιντριγκαδόρικη,όμως τελικά οι σεναριογράφοι θυσιάζουν στον βωμό της πρωτοτυπίας και της έκπληξης το βασικό θέμα της ταινίας- να συσχετίσουν δηλαδή δυο διαφορετικές χρονικές περιόδους που έχουν πολλά κοινά- καταλήγοντας σε ένα τραβηγμένο από τα μαλλιά φινάλε.
Με αυτό τον τρόπο, ο ρατσισμός μοιάζει με μια ψυχοπαθολογική παρέκκλιση κι όχι με μια κοινωνική κατάσταση που έχει γίνει status quo, οπότε οι προθέσεις των δημιουργών να μιλήσουν και να καταγγείλουν αυτό το μείζον ζήτημα φτάνουν απλώς τα όρια μιας άρρωστης περιπτωσεολογίας.
Έκρηξη Θυμού ( Unhinged)
Σκηνοθεσία: Ντέρικ Μπόρτε
Παίζουν: Ράσελ Κρόου, Κάρεν Πιστόριους, Τζίμι Σίμπσον, Γκάμπριελ Μπέιτμαν
Περίληψη: Η Ρέιτσελ έχει καθυστερήσει να πάει στη δουλειά της. Είναι ήδη εκνευρισμένη, όταν πέφτει πάνω σε έναν άγνωστο οδηγό με ψυχολογικά προβλήματα. Πολύ σύντομα, η ίδια καθώς και οι άνθρωποι που αγαπά γίνονται ο στόχος αυτού του άντρα, ο οποίος αποφασίζει να αφήσει το σημάδι του σε έναν κόσμο που τον αγνοεί.
Ο βραβευμένος με Όσκαρ Ράσελ Κρόου κάνει δύσκολη τη ζωή της Κάρεν Πιστόριους («Slow West») σε ένα ψυχολογικό θρίλερ, που εστιάζει στην οργή.
Ένας άνδρας, που παραμένει ανώνυμος καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας, έχει χάσει τα πάντα και γεμάτος θυμό περιφέρεται στην πόλη, προσπαθώντας να τιμωρήσει όποιον δεν φέρεται με καλοσύνη και ευγένεια.
Η Ρέϊτσε, μια νεαρή μητέρα, που μόλις έχει απολυθεί, εκνευρισμένη θα του κορνάρει χωρίς λόγο σε ένα φανάρι. Εκείνος θα επιμείνει να του ζητήσει συγγνώμη, όμως η Ρέϊτσελ έχει μια πολύ κακή μέρα για να δώσει σημασία σε έναν άγνωστο. Η απόφασή της απλώς να φύγει, χωρίς να δώσει σημασία, θα αποβεί μοιραία, καθώς ο άνδρας αρχίζει να καταδιώκει τόσο αυτή, όσο και τους ανθρώπους που αγαπάει.
Ο Ντέρικ Μπόρτε («London Town», «Μια οικογένεια… ψώνιο») σκηνοθετεί με ένταση μια ιστορία εκδίκησης, που αν κι εμπεριέχει ένα κοινωνικό σχολιασμό, σχετικά με το σύστημα αλλά και τη συμπεριφορά των ανθρώπων μέσα στις αγχωτικές και ανταγωνιστικές πόλεις, δεν αποφεύγει τη διδαχή. Έτσι αν και ο ψυχοπαθής ανώνυμος άνδρας είναι γέννημα μιας κοινωνίας που αδιαφορεί επιδεικτικά για τον άλλον, ο Μπόρεκ μοιάζει ταυτόχρονα να επικρίνει την αστυνομία που δεν είναι πανταχού παρούσα για να προλαμβάνει τους κινδύνους, για να καταλήξει σε ένα απολύτως προβλέψιμο φινάλε με το ανάλογο «κοινωνικό μήνυμα», που σχεδόν θυμίζει διαφημιστικό της πολιτικής προστασίας.
Τελικά φαίνεται πως ενδιαφέρεται περισσότερο να στήσει καλά χορογραφημένες σκηνές καταδίωξης, παρά να φωτίσει τις διαστάσεις που του προσφέρει το σενάριο, οπότε η μετρημένη και εσωτερική ερμηνεία του Ράσελ Κρόου, που μάλιστα για τις ανάγκες του ρόλου έχει πάρει αρκετά κιλά, ποδοπατείται στην άσφαλτο.
Τα σκυλιά δεν φοράνε παντελόνια (Koirat Eivat Kayta Housuja / Dogs Don't Wear Pants)
Σκηνοθεσία: Τζ-Π Βαλκεάπα
Παίζουν: Πέκα Στράνγκ, Κρίστα Κοσόνα, Ιλόνα Χούχτα, Γιάνι Βολάνεν
Περίληψη: Ο Γιούχα έχει χάσει τη γυναίκα του σε ένα ατύχημα σε μια λίμνη. Τα χρόνια έχουν περάσει, αλλά εκείνος ακόμη νιώθει ανίκανος να συνδεθεί συναισθηματικά με τους ανθρώπους. Όταν θα γνωρίσει τη Μόνα, όλα στη ζωή του θα αλλάξουν.
Μια σκοτεινή ιστορία για την απώλεια και την αγάπη από τη Φινλανδία, που συμμετείχε στο Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών στις Κάννες.
Ο Γιούχα, ένας χειρουργός που έχασε τη γυναίκα του από πνιγμό, προσπαθεί να μεγαλώσει μόνος του την έφηβη κόρη του, ενώ ταυτόχρονα παλεύει να ξεπεράσει την απώλεια της συντρόφου του. Μπερδεμένος συναισθηματικά, δυσκολεύεται να ανοιχτεί και να κάνει σχέσεις, όταν ξαφνικά αποφασίζει να επισκεφτεί μια dominatrix, την Μόνα. Μέσα από τα σαδομαζοχιστικά της παιχνίδια, θα ανακαλύψει την ηδονή της οδύνης. Ζητώντας της εμμονικά να τον πνίγει, πράγμα που του θυμίζει τον θάνατο της γυναίκας του, ο Γιούχα αποκτά εμμονή με την αφέντρα» του και σταδιακά μεταξύ τους αναπτύσσεται μια ιδιαίτερη σχέση, που δοκιμάζει τα όριά τους.
Το πένθος και η αγάπη είναι τα ζητήματα που απασχολούν τον Βαλκεάπα, που επιλέγει όμως να τα διαχειριστεί μέσα από μια ακραία συνθήκη, γεγονός που δημιουργεί μια απόσταση από τον μέσο θεατή. Αν και τα SM παιχνίδια της Μόνας και του Γιούχα δεν παρουσιάζονται ηδονοβλεπτικά, αλλά περισσότερο σαν μια τελετουργία λύτρωσης, και η βία παρόλο που σοκάρει προκαλεί ταυτόχρονα μια περίεργη συγκίνηση, η επιλογή του ταλαντούχου Φιλανδού είναι παρακινδυνευμένη.
Παρόλο λοιπόν που σκηνοθετικά διαχειρίζεται το θέμα της σεξουαλικότητας με βορειοευρωπαϊκό μαύρο χιούμορ αυτοί οι δυο χαρακτήρες πάντα προκαλούν ένα μούδιασμα στον θεατή, καθώς παραμένουν δέσμιοι επιλογών που συγκρούονται με την κοινή λογική, πιθανόν και αισθητική, οπότε το δράμα τους δύσκολα μπορεί να συγκινήσει.
Ο βασιλιάς Γάιδαρος (Donkey King)
Σκηνοθεσία: Αζίζ Τζιντάνι
Με τις φωνές των ( στα ελληνικά): Θοδωρή Σμέρου, Νίκου Παπαδόπουλου, Βασίλη Μήλιου, Γιάννη Στεφόπουλου, Μιχάλη Κοιλάκου, κ.α
Περίληψη: Ένας χαριτωμένος γάιδαρος γίνεται ο πιο δημοφιλής διάδοχους του θρόνου στο ζωικό βασίλειο, γεγονός που θα τον φέρει αντιμέτωπο με το παρασκήνιο της πολιτικής.
Μία εύστοχη αλληγορία της σύγχρονης ζωή με πρωταγωνιστή έναν αισιόδοξο και ονειροπόλο γάιδαρο.
Ο Μανγκού, ένας χαρούμενος και ανέμελος γαϊδαράκος, κάνει τα δικά του όνειρα μέχρι που -από τύχη- καταλήγει να θεωρείται ο πιο δημοφιλής διάδοχος του θρόνου, με αφορμή την επικείμενη αποχώρηση του βασιλιά λιονταριού. Δεν του περνάει όμως από το μυαλό ότι όσα του συμβαίνουν δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια πλεκτάνη της δολοπλόκου αλεπούς, που έχει τα δικά της κίνητρα και θέλει να θολώσει τα νερά. Θα καταφέρει άραγε ο Μανγκού να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να γίνει ο επόμενος αντάξιος βασιλιάς, ή θα καταλήξει ένα σκέτο πιόνι;
Το πολιτικό παιχνίδι και το πάθος για εξουσία συγκρούονται με τις δημοκρατικές αρχές σε αυτό το απολαυστικό παραμύθι, που αποδεικνύει πως υπάρχει πάντα τρόπος να κατακτήσουμε τους στόχους μας, χωρίς να προδώσουμε τα πιστεύω μας.
Γιάκαρι: Η ταινία (Yakari,Le Film)
Σκηνοθεσία: Τόμπι Γκένκελ, Ξαβιέ Τζιακομέτι
Με τις φωνές των ( στα ελληνικά): Χρυσούλας Παπαδοπούλου, Γιάννη Υφαντή, Ηδύλης Κυριακίδη, Γιώργου Σκουφή, Ντίνου Σούτη, Νεφέλης Κυριακίδη
Περίληψη: Ο Γιάκαρι, ένα νεαρό αγόρι της φυλής των Σιού, ξεκινάει μόνο του να ακολουθεί τον Μικρό Κεραυνό, ένα άγριο άλογο που έχει τη φήμη ότι είναι αδάμαστο.
Βελγικό animation με κεντρικό ήρωα έναν μικρό Ινδιάνο, που μέσα από ένα ταξίδι ενηλικίωσης, θα γνωρίσει την αξία της αληθινής φιλίας.
Ενώ η φυλή του ετοιμάζεται να ακολουθήσει τη μετανάστευση των βισώνων, ο Γιάκαρι, ένα νεαρό αγόρι της φυλής των Σιου, ξεκινάει μόνο του να ακολουθήσει το μονοπάτι του Μικρού Κεραυνού, ενός άγριου αλόγου που φημολογείται ότι είναι αδάμαστο. Στο ταξίδι του, και καθώς για πρώτη φορά στη ζωή του θα βρεθεί εντελώς μόνος του, ο Γιάκαρι θα δεχθεί την επίσκεψη του Μεγάλου Αετού, του ζώου τοτέμ του. Εκείνος θα του δώσει ένα υπέροχο φτερό καθώς και την απίστευτη ικανότητα να μιλάει με τα ζώα. Κατά τη διάρκεια του μεγάλου ταξιδιού τους και ενώ πια βρίσκονται στο έδαφος των τρομερών και φοβερών κυνηγών, ο Γιάκαρι και ο Μικρός Κεραυνός θα ζήσουν μια μεγαλειώδη περιπέτεια, που θα σφραγίσει για πάντα την παντοτινή φιλία του πιο γενναίου νεαρού αγοριού των Σιου και του αλόγου που τρέχει σαν τον άνεμο.
Επανέκδοση:
Ο Δράκος του Κακού Ενάντια στον Πολεμιστή (Ο Dragao de Maldade contra o Santo Guerreiro/Antonio das Mortes)
Σκηνοθεσία: Γκλάουμπερ Ρότσα
Παίζουν: Όθων Μπάστος, Ούγκο Καρβάνα, Λόριβαλ Παρίζ, Ρόσα Μαρία Πένα, Οντέτ Λάρα, Μαουρίτσιο ντο Βάλε, Βινίσιους Σαλβατόρι
Περίληψη: Ο παράνομος Αντόνιο ντας Μόρτες υποχρεώνεται να επιστρέψει στην ενεργό δράση, όταν κάνει την εμφάνισή του ένας ιδεαλιστής, αλλά εξίσου επικίνδυνος εγκληματίας.
Σίκουελ του βραζιλιάνικου cinema novo «Ο Θεός και ο Διάβολος στη Χώρα του Ήλιου», που απέσπασε Βραβείο σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ των Καννών το 1969.
Ο Αντόνιο ντας Μόρτες σκοτώνει τον κανγκασέιρο Κουρίσκου, υπηρετώντας την εξουσία. Έτσι του ανατίθεται μία ακόμα αποστολή: να εξολοθρεύσει έναν καινούριο κανγκασέιρο, που εμφανίστηκε ξαφνικά σε μια περιοχή, αρχηγό ξεσηκωμένων αγροτών που θέλουν να τους πάρουν τη γη, με πνευματικό ηγέτη την Ντόνα Σάντα. Την αποστολή τού την αναθέτει ο διεφθαρμένος αστυνομικός διευθυντής.
Ο αρχικός τίτλος είναι μια αναφορά στην ιστορία του Αγίου Γεωργίου και του Δράκου και με αυτή την ταινία επιστρέφει ο Αντόνιο ντας Μόρτες ως πρωταγωνιστής σε ένα πολιτικό γουέστερν, που αν και χαρακτηρίζεται από την ποιητική διάσταση και το πάθος του, δεν μπορεί να ξεπεράσει την πατίνα του χρόνου.