Ένα ψυχολογικό θρίλερ χιτσκοκικής αισθητικής και το πρώτο spin-off του «Fast and Furious» συναγωνίζονται αυτή την εβδομάδα στους κινηματογράφους.
Ωστόσο την παράσταση κλέβουν οι επαναπροβολές της φελινικής «Γλυκιάς ζωής» και των «Kλεμμένων φιλιών» του Τρυφώ.
Μητρικό Ένστικτο (Duelles)
Σκηνοθεσία: Ολιβιέ Μασέ-Ντεπασέ
Παίζουν: Βερλέ Μπετένς, Αν Κεζένς, Μεχντί Νεμπού
Περίληψη: Βρυξέλλες, αρχές της δεκαετίας του ’60: H Άλις και η Σελίν είναι κολλητές φίλες και μένουν σε γειτονικά και πανομοιότυπα σπίτια σε ένα πλούσιο προάστιο. Οι γιοί τους, Τεό και Μαξίμ, μεγαλώνουν σαν αδέρφια και οι δύο οικογένειες είναι αχώριστες. Όλα μοιάζουν τέλεια. Η τέλεια αυτή αρμονία διαταράσσεται όταν ο Μαξίμ, ο γιoς της Σελίν χάνει τραγικά τη ζωή του.
O Oλιβιέ Μασέ-Ντεπασέ με στιλ Χίτσκοκ και φινέτσα από τα 60s, υπογράφει μια ιστορία μυστηρίου, που κέρδισε το μεγάλο βραβείο του 20ού Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου.
Δύο αγαπημένες φίλες, που ζουν σε διπλανά σπίτια, η Άλις και η Σελίν, μοιράζονται την καθημερινότητά τους. Οι γιοι τους μεγαλώνουν μαζί, οι σύζυγοί τους είναι επίσης φίλοι και οι ζωές τους κυλούν ιδανικά, μέχρι που μια μέρα ο γιος της Σελίν πέφτει από το παράθυρο του σπιτιού και σκοτώνεται. Ο θάνατος του παιδιού , οι ενοχές και το μητρικό ένστικτο ανατρέπουν την ειδυλλιακή εικόνα των δύο οικογενειών, ενώ οι δυο γυναίκες φλερτάρουν με την παράνοια.
Φαίνεται πως ο Ολιβιέ Μασέ-Ντεπασέ («Παράνομη»), αγαπάει ιδιαιτέρως τόσο το κλίμα και την αισθητική της δεκαετίας του ΄60 όσο και τις ταινίες του Χίτσκοκ. Επιλέγει λοιπόν ως χρόνο δράσης της ταινίας αυτή ακριβώς την περίοδο και πραγματικά κάνει εξαιρετική δουλειά όσο αφορά στην αναπαράσταση της εποχής, δημιουργώντας μια διαφημιστικής σχεδόν λογικής εικόνα, για να την ανατρέψει σταδιακά.
Σαφώς επηρεασμένος από τον μετρ του μυστηρίου- μερικές φορές η ταινία θυμίζει άσκηση ύφους πάνω στον Χίτσκοκ- ακολουθεί τη λογική ενός εσωτερικού ψυχολογικού θρίλερ, επενδύοντας σε δυο στιβαρούς γυναικείους χαρακτήρες, που λειτουργούν ως δίπολο (όπως δηλώνει και ο πρωτότυπος τίτλος).
Μέχρι τα μέσα, τίποτα δεν είναι ξεκάθαρο, δεν μπορείς εύκολα να διακρίνεις ποιοι είναι οι ένοχοι και ποιοι τα θύματα, πού σταματάει η λογική και αρχίζει η τρέλα, γεγονός που δημιουργεί μια ατμόσφαιρα μυστηρίου κι έναν ασφυκτικό κλοιό γύρω από τα πρόσωπα. Όμως όταν αποφασίζει να αποκαλύψει τα χαρτιά του, ο Ντεπασέ μοιάζει να ξεμένει από καλές ιδέες και καταφεύγει σε υπερβολικές σεναριακές λύσεις, καταλήγοντας σε ένα ανούσιο μελοδραματικό φινάλε.
Οι δυο πρωταγωνίστριές του πάντως, η Βερλέ Μπετένς και η Αν Κεζένς, με εσωτερικές εντάσεις δημιουργούν ένα ενδιαφέρον δίδυμο, ακόμα κι άμα τη εμφανίσει τους, που αντικατοπτρίζειτις δυο πλευρές της μητρότητας.
Fast & Furious: Hobbs & Shaw
Σκηνοθεσία Ντέιβιντ Λιτς
Παίζουν: Ντουέιν Τζόνσον, Τζέισον Στέιθαμ, Ίντρις Έλμπα, Βανέσα Κίρμπι, Έλεν Μίρεν
Περίληψη: Ο Χομπς και ο Σο είναι οι άσπονδοι φίλοι, που θα αναγκαστούν να παραμερίσουν τις διαφορές τους και να συμφωνήσουν σε μια άβολη συνεργασία για το γενικότερο καλό. Άλλωστε, ο κόσμος κινδυνεύει από τα σχέδια ενός αδίστακτου αναρχικού τρομοκράτη, του Μπρίξτον Λορ, ο οποίος είναι έτοιμος να εξαπολύσει μια ανυπολόγιστη βιοχημική καταστροφή.
Το πρώτο spin-off του «Fast & Furious» ενώνει δυο άσπονδους εχθρούς για το καλό της ανθρωπότητας.
Ο σκληροτράχηλος Λουκ Χομπς, που επιβάλλει τον νόμο και ο δαιμόνιος Ντέκαρντ Σο, που πάντα κρύβει άσσους στο μανίκι, θα αναγκαστούν να παραμερίσουν τις διαφορές τους και να συνεργαστούν για το κοινό καλό. Ο κόσμος κινδυνεύει από τον αδίστακτο Μπρίξτον Λορ, τον «Βlack superman», όπως τον αποκαλούν, που είναι έτοιμος να εξαπολύσει μια ανυπολόγιστη βιολογική καταστροφή.
Πώς ένας υψηλόβαθμος Καλιφορνέζος της διπλωματικής ασφάλειας και ένας παράνομος οξύθυμος Βρετανός , που ξεφεύγει πάντα από τις μυστικές υπηρεσίες μπορούν να τα βρουν;
Ο Χομπς και ο Σο μονοπώλησαν το ενδιαφέρον στο «The Fate of the Furious (2017), με τις σκηνές της σύγκρουσής τους να κλέβουν την παράσταση, όποτε ήταν ζήτημα χρόνου να αποκτήσουν τη δική τους ταινία.
Ο έμπειρος Ντέιβιντ Λιτς, ( «Deadpool 2», « Atomic Blonde», «John Wick») έχει αποδείξει ότι καταφέρνει να βγάλει τον καλύτερο εαυτό των ηθοποιών, πράγμα που κάνει κι εδώ εκμεταλλευόμενος δύο από τους πιο ακριβοπληρωμένους action star του Χόλιγουντ. Ακολουθώντας το στερεότυπο, δίνει στον θηριώδη Τζόνσον την εικόνα ενός ευαίσθητου μάτσο αρσενικού και στον Στέιθαμ το φλεγματικό χιούμορ των Βρετανών.
Στα 135 καταιγιστικής δράσης που ακολουθούν, ο Λιντς χρησιμοποιεί στο έπακρο όλα όσα περιμένουν οι φαν του franchise, δηλαδή: κόντρες, cool καταδιώξεις και εντυπωσιακά stunts, θέτοντας το οπλοστάσιο των «Fast and Furious» στην υπηρεσία του απόλυτου fun.
Μέσα σε όλα και μια οικογενειακή υπόθεση– θα δείτε σε cameo και την οσκαρική Έλεν Μίρεν στον ρόλο της μητέρας του Σο- που αντιμετωπίζεται εντελώς σχηματικά, προσπαθεί να λειτουργήσει ως διάλειμμα, όμως κάπου η μεγάλη διάρκεια και οι επαναλήψεις κάνουν το όλο πράγμα να πλατειάζει. Παράλληλα σοκ προκάλεσε ο τραυματισμός του κασκαντέρ του Βιν Ντιζελ στα γυρίσματα.
Μπάτε σκύλοι αλέστε 2 (The Secret Life of Pets 2)
Συν-σκηνοθεσία: Τζόναθαν Ντελ Βαλ
Σκηνοθεσία: Κρις Ρενόντ
Με τις φωνές των (στα ελληνικα): Χρήστου Θάνου, Κώστα Τερζάκη, Ειρήνης Ψυχράμη, Ιφιγένειας Στάικου, Λεωνίδα Κακούρη, Χρήστου Πλαΐνη, Δανάης Σκιάδη, Κώστα Δαρλάση, Ειρήνης Γρέκα, Γιάννη Υφαντή.
Περίληψη: Τα αγαπημένα κατοικίδια των μεγαλουπόλεων ταξιδεύουν για πρώτη φορά στην εξοχή με τους ιδιοκτήτες τους και καλούνται να ξεπεράσουν τους φόβους τους.
Το σίκουελ της ταινίας, που κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους το 2006, σημειώνοντας παγκόσμιο ρεκόρ εισπράξεων πρώτου τριημέρου στην κατηγορία animation κωμωδία.
Το αιώνιο ερώτημα παραμένει: τι κάνουν τα κατοικίδια στο σπίτι, όταν λείπουν τα αφεντικά; Ο Μαξ είναι ένα Τζακ Ράσελ Τεριέ , που περνάει μια παράξενη φάση. Η ιδιοκτήτριά του έχει πλέον παντρευτεί και έχει αποκτήσει ένα παιδάκι, το οποίο ο Μαξ αισθάνεται ότι πρέπει να προστατέψει με κάθε τρόπο. Αυτή η αίσθηση καθήκοντος θα του δημιουργήσει πολλά νευρικά τικ και νευρώσεις συμπεριφοράς.
Ένα ταξίδι στην εξοχή, μαζί με τον αδελφό του, τον μαλλιαρό Δούκα, ίσως δώσει τη λύση σε όλα. Εκεί θα συναντήσουν τρομαγμένες γαλοπούλες, κυνικές αγελάδες και επιθετικές αλεπούδες που απλά θα επιβαρύνουν τα άγχη του Μαξ. Όμως το σοφό τσοπανόσκυλο που ακούει στο όνομα Κόκκορας, θα ξυπνήσει τους δυο φίλους από τις αστικές φοβίες τους. Στο μεταξύ, η Κλόη, η περίφημη γάτα, και η Γκίτζετ, χάνουν ένα πολύτιμο παιχνίδι και πρέπει να οργανώσουν μια μεγάλη επιχείρηση διάσωσης. Παράλληλα, ο χνουδωτός λαγός Χιονόμπαλας, θα αισθανθεί σούπερ ήρωας και θα βοηθήσει την ατρόμητη Νταίζη, το ακαταμάχητο Σιχ Τσου της πρώτης ταινίας. Όλοι μαζί θα καταλήξουν σε ένα μεγάλο κυνηγητό, που θα κόψει την ανάσα από την αγωνία, αλλά και από το γέλιο.
Το ξεχωριστό χιούμορ, η οξυδέρκεια και το καλαίσθητο σκίτσο που έχουν κάνει την Illumination να διαπρέπει, δίνουν ξανά το παρόν σε αυτήν την εξαιρετική περιπέτεια με τα αξιολάτρευτα κατοικίδια. Ο εσωτερικός τους κόσμος, τα συναισθήματά τους, οι εμμονές τους, οι παραξενιές τους και οι γκάφες τους, είναι η πρώτη ύλη για ένα rollercoaster δράσης, έντασης και καλόγουστου χιούμορ.
Επαναπροβολές:
Γλυκιά Ζωή (La Dolce Vita)
Σκηνοθεσία: Φεντερίκο Φελίνι
Παίζουν: Μαρτσέλο Μαστρογιάνι, Ανούκ Αϊμέ,
Υβόν Φουρνό, Ανίτα Έκμπεργκ, Αλαίν Κούνυ
Περίληψη: Ο Μαρτσέλο Ρουμπίνι είναι δημοσιογράφος και αρθρογραφεί σ' ένα έντυπο σκανδάλων, παρ' όλο που ελπίζει να μπορέσει κάποτε να γράψει πιο σοβαρά. Για επτά ημέρες κι άλλες τόσες νύχτες γίνεται ο ξεναγός σ' ένα ταξίδι της ζωής στη Ρώμη.
Tο πρώτο μεγάλο αριστούργημα του Φεντερίκο Φελίνι, που τον καθιέρωσε στο διεθνές κινηματογραφικό στερέωμα.
Ο Μαρτσέλο είναι δημοσιογράφος στη Ρώμη της δεκαετίας του ‘50 που καλύπτει τις κοινωνικές ειδήσεις: σταρ του κινηματογράφου, θαύματα και σκάνδαλα της αριστοκρατίας. Αναζητάει ένα βαθύτερο νόημα στη ζωή και νομίζει ότι το μυστικό βρίσκεται στον πλούτο, ο οποίος κατά τη γνώμη του απελευθερώνει τον άνθρωπο από τη συμβατότητα. Όταν όμως χάνει τον καλύτερό του φίλο, καταλαβαίνει ότι κάπου αλλού βρίσκεται η απάντηση.
Η «Γλυκιά Ζωή», ταινία-σταθμός στην πορεία του Φεντερίκο Φελίνι, προκάλεσε στην εποχή της μεγάλο θόρυβο και πάθη, ενώ έτυχε μάλλον χλιαρής αποδοχής στο 13ο Φεστιβάλ των Καννών, παρότι απέσπασε το Χρυσό Φοίνικα. Η καυστική σάτιρα της υψηλής κοινωνίας της Ρώμης, με τον γοητευτικό Μαρτσέλο Μαστρογιάννι και την αφοπλιστικά προκλητική Ανίτα Έκμπεργκ που πέθανε το 2015, προβλήθηκε σε μία κατάμεση αίθουσα, αλλά με λίγα χειροκροτήματα και αρκετές αποδοκιμασίες.
Η καθολική Εκκλησία αντέδρασε σθεναρά στην εναρκτήρια σκηνή, θεωρώντας πως προσέβαλε τη Δευτέρα Παρουσία και η υπόθεση έφτασε μέχρι και στην Ιταλική βουλή.
Τελικά όμως η «Dolce Vita» έμελλε να σφραγίσει την ευρωπαϊκή κινηματογραφική παραγωγή για τις επόμενες δεκαετίες και σήμερα πλέον θεωρείται από τις πιο σημαντικές ταινίες όλων των εποχών. Επιπλέον το παρατσούκλι «paparazzo» που έδωσε στον φωτογράφο Ο Φελλίνι κατοχυρώνεται ως όρος.
Υπήρξε η πρώτη ταινία του Ιταλού δημιουργού που ξεφεύγει από τον νεορεαλισμό και με έναν τρόπο αποτελεί εισαγωγή στο σουρεαλιστικό σύμπαν που χαρακτηρίζει τη φελινική φιλμογραφία. Χωρίς μια κεντρική ιστορία, αλλά μέσα από μια σειρά αυτοτελών επεισοδίων , ο Μαρτσέλο περιφέρεται σε έναν άγνωστο κόσμο, προσπαθώντας να βρει τη δική του θέση. Τα ήθη της μεταπολεμικής κοινωνίας και κυρίως η αριστοκρατία μπαίνουν στο στόχαστρο του Φελίνι, μαζί με τον θεσμό του γάμου και της οικογένειας, ενώ από τα πυρά του δεν γλιτώνουν ούτε η « διανόηση» της εποχής και ο Τύπος. Κι όλα αυτά σε ένα ονειρικό ταξίδι στους δρόμους μιας Ρώμης, που έχει ακόμα τα σημάδια του πολέμου, αλλά παραμένει αφάνταστα όμορφη.
Η ταινία βραβεύτηκε με το Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών 1960 και από την Ένωση Κριτικών Νέας Υόρκης την ίδια χρονιά. Τιμήθηκε επίσης με ένα Βραβείο Όσκαρ για τα κοστούμια της , ενώ ήταν υποψήφια και στις κατηγορίες Σκηνοθεσίας, Σεναρίου και Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης.
Κλεμμένα Φιλιά (Baisers Voles)
Σκηνοθεσία: Φρανσουά Τριφό
Παίζουν: Ζαν-Πιέρ Λεό, Κλοντ Ζαντ, Ντελφίν Σεϊρίνγκ
Περίληψη: Ο Αντουάν Ντουανέλ απολύεται από το στρατό, δοκιμάζει την τύχη του ως νυκτερινός θυρωρός, προσλαμβάνεται σε γραφείο ντετέκτιβ και ταλαντεύεται συναισθηματικά ανάμεσα στη νεαρή φίλη του Κριστίν και την ώριμη κυρία Ταμπάρ.
Η τρίτη ταινία της σειράς του Αντουάν Ντουανέλ βρίσκει τον αγαπημένο ήρωα του Τρυφώ στο δύσκολο στάδιο της ερωτικής και επαγγελματικής του ενηλικίωσης.
Αφού απολύεται από τον στρατό, ο εικοσάχρονος Αντουάν επιστρέφει στην παριζιάνικη καθημερινότητα ως ενεργός πολίτης. Χάρη στις γνωριμίες του πατέρα της φιλενάδας του Κριστίν, πιάνει δουλειά ως θυρωρός σε ένα φθηνό ξενοδοχείο της Μονμάρτης. Εκεί θα γνωρίσει έναν ντεντέκτιβ, καταλήγει μισθωτός ενός γραφείου ιδιωτικών ερευνών και στη συνέχεια δήθεν υπάλληλος σε ένα κατάστημα υποδημάτων, κατ’ ανάθεση του ιδιοκτήτη του, ο οποίος ψάχνει να μάθει γιατί όλος ο κόσμος τον μισεί. Η παράδοξη αποστολή του θα τον οδηγήσει σε ερωτικές περιπτύξεις με τη μεσήλικα σύζυγο του αφεντικού, αλλά ταυτόχρονα θα τον φέρει αντιμέτωπο με αισθηματικά διλήμματα.
Η ταινία γυρίστηκε την εποχή του Μάη του '68 κι είναι αφιερωμένη στον τότε διευθυντή της Γαλλικής Ταινιοθήκης Ανρί Λανγκλουά. Ο Τρυφώ παρουσιάζει με τρόπο λυρικό το Παρίσι της περιόδου 1967-68, ιδιαίτερα την περιοχή της Μονμάρτης, όπου ζει ο Αντουάν (το alter ego του σκηνοθέτη, μια και ξέρουμε ότι και οι πέντε συνολικά ταινίες που γύρισε με τον συγκεκριμένο ήρωα είναι ημι-αυτοβιογραφικές).
Ο πιο σημαντικός εκπρόσωπος της nouvelle vague καταγράφει τα διάφορα επεισόδια από τη ζωή του Αντουάν με λεπτότητα και χιούμορ, περιγράφει το επαναστατικό κλίμα της εποχής με μια περιπαιχτική διάθεση , καταθέτοντας μια γλυκόπικρη οπτική για τη ζωή και τον έρωτα, όπως δηλώνει και το υπέροχο τραγούδι των τίτλων του Σαρλ Τρενέ.
Οκτώβρης (Oktyabr)
Σκηνοθεσία Σεργκέι Αϊζενστάιν
Παίζουν: Μπόρις Λιβάνοφ, Νικολάι Ποπόφ
Περίληψη: Μια πρωτοποριακή απεικόνιση του χρονικού της Οκτωβριανής Επανάστασης.
Το χρονικό της Οκτωβριανής Επανάστασης
ιδωμένο μέσα από την πρωτοποριακή αισθητική του Αϊζενστάιν.
Η ταινία γυρίστηκε αμέσως μετά από το «Θωρηκτό Ποτέμκιν» (1925), με αφορμή τα δέκα χρόνια από την Ρώσικη Επανάσταση του 1917 και στέκεται σε κρίσιμες καμπές της πορείας της Ιστορίας: την επιστροφή του Λένιν από την εξορία, το άμεσο κάλεσμα για σοσιαλιστική επανάσταση και όχι για στήριξη της Προσωρινής Κυβέρνησης, αλλά και την απάντηση των μπολσεβίκων στο πραξικόπημα του Κορνίλοφ, που δεν δίστασαν να στηρίξουν τον Κερένσκι.
Ο Αϊζενστάιν και ο συν-σεναριογράφος του Γκριγκόρι Αλεξαντρόφ χρησιμοποίησαν εκατοντάδες προσωπικές μαρτυρίες, συνεντεύξεις, φωτογραφίες,
έντυπα παντός είδους, καθώς και το βιβλίο του Αμερικανού δημοσιογράφου Τζον Σάιλας Ριντ με τίτλο
«Δέκα Ημέρες που Συγκλόνισαν τον Κόσμο», συνθέτοντας ένα λεπτομερέστατο σενάριο με τον τίτλο «Οκτώβρης» το οποίο, αρχικά, κάλυπτε το μεγαλύτερο μέρος της Επανάστασης.
Η Νύχτα των Ζωντανών Νεκρών (Night of the Living Dead)
Σκηνοθεσία Τζορτζ Α.Ρομέρο
Παίζουν: Ντουέιν Τζόουνς, Τζούντιθ Ο'Ντι, Καρλ Χάρντμαν
Περίληψη: Οι νεκροί ανασταίνονται και επιτίθενται στους ζωντανούς. Μία νεαρή μαζί με άλλους επιζώντες ταμπουρώνονται σε ένα απομακρυσμένο σπίτι για να γλιτώσουν τη μανία των σαρκοφάγων ζόμπι.
Η πρώτη ταινία τρόμου με ζόμπι στην ιστορία του κινηματογράφου, που καθιέρωσε ένα ολόκληρο κινηματογραφικό είδος.
Δυο αδέρφια, ο Τζόνι και η Μπάρμπαρα, πηγαίνουν στο νεκροταφείο της παλιάς τους πόλης για να επισκεφτούν τον τάφο του πατέρα τους. Ο Τζόνι όμως φοβίζει την αδερφή του θυμίζοντας της πόσο την είχε τρομοκρατήσει ο πατέρας τουw, όταν –παιδί ακόμα- την απειλούσε ότι οι νεκροί είχαν σηκωθεί για να την πιάσουν.
Γυρισμένη στα τέλη του ’60 με ελάχιστο budget, η ταινία είναι μια παραβολή και λειτουργεί ως μια κοινωνιολογική μελέτη. Με την πραγματιστική, σχεδόν ντοκιμαντερίστικη προσέγγισή της, ο Ρομέρο αγγίζει τα προβλήματα που απασχόλησαν την Αμερική στα τέλη της δεκαετίας του ‘60: πολιτικές αναταραχές, ρατσισμός και ξενοφοβία. Παράλληλα όμως «Η νύχτα των ζωντανών νεκρών» είναι αποτελεσματική και σε ψυχαγωγικό επίπεδο, αφού αποτελεί ένα έντονο, εφιαλτικό, κλειστοφοβικό ταξίδι στον αποκαλυπτικό τρόμο.