Στις κινηματογραφικές πρεμιέρες της εβδομάδας οι σύγχρονοι «Άθλιοι» του Λατζ Λι μάς μεταφέρουν στα προάστια του Παρισιού.
Ο Κρίστιαν Μπέιλ και ο Μάτ Ντέιμον ανεβάζουν γκάζια «Κόντρα σε όλα», ενώ δύο θρύλοι της υποκριτικής, ο Ίαν Μακ Κέλεν και η Έλεν Μίρεν, συναντιούνται για πρώτη φορά στη μεγάλη οθόνη.
Οι Άθλιοι (Les Miserables)
Σκηνοθεσία: Λατζ ΛιΠαίζουν: Νταμιέν Μπονάρ, Αλέξις Μανέντι, Ντζιμπρίλ Ζονγκά
Περίληψη: Στη Μονφερμέιγ, στα προάστια του Παρισιού, εκεί όπου ο Βίκτωρ Ουγκώ έστησε το σκηνικό για τους «Άθλιους», δρα μια ομάδα της αστυνομίας κατά του εγκλήματος. Όμως σε μια κατά τα άλλα συνηθισμένη περίπολο, ένα drone καταγράφει ένα σκηνικό, που θα μπορούσε να εκθέσει την ομάδα και τις μεθόδους της. Εμπνευσμένος από την εξέγερση στο Παρίσι το 2005 και βασισμένος σε πραγματικά γεγονότα, ο Λατζ Λι περιγράφει μια σύγχρονη εκδοχή των δικών του «Αθλίων».
Μέλος της κολεκτίβας Kourtrajmé και στη συνέχεια σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ, στην πρώτη toy απόπειρα σε ταινία μυθοπλασίας ο Λι βασίζεται σε προσωπικά του βιώματα και στις πρόσφατες μνήμες από τα γεγονότα που συντάραξαν το Παρίσι, αποσπώντας το Βραβείο της Επιτροπής Φεστιβάλ Καννών. Παράλληλα, η ταινία αποτελεί και την Επίσημη πρόταση της Γαλλίας για το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας.
Ο Γάλλος δημιουργός μάς μεταφέρει στη γειτονιά όπου μεγάλωσε και ακόμα μένει , στο Μονφερμέιγ - εκεί που εκτυλίσσεται άλλωστε και το μεγαλύτερο μέρος των «Αθλίων» του Ουγκό- όπου οι μουσουλμανικές κοινότητες ζουν σε συνθήκες φτώχειας, στο περιθώριο μιας δυτικής κοινωνίας που τους πουλάει burgers και κινητά, όμως δεν ανέχεται τη διαφορετικότητά τους. Εκεί κατά τη διάρκεια μιας αστυνομικής περιπολίας, μια ομάδα μικρών παιδιών θα επιτεθούν στα όργανα της τάξης. Όταν ένας από τους αστυνομικούς παρεκτραπεί, πράγμα που καταγράφει ένα drone, αρχίζει ένα κυνηγητό μεταξύ κατοίκων και αστυνομίας, με απρόσμενες συνέπειες.
Η αστυνομική βία από τη μία και ο κόσμος των παρανόμων από την άλλη συγκρούονται, σε μια μάχη χωρίς καλούς και κακούς, χωρίς νικητές ή χαμένους.
Ο Λι γνωρίζει καλά τις συνθήκες που επικρατούν στην περιοχή και με παλμό τις καταγράφει με την κάμερά του, φωτίζοντας ταυτόχρονα την ειρηνική πλευρά του ισλαμικού κόσμου, με απώτερο στόχο να στείλει ένα σαφές , αν και αρκετά διδακτικό, μήνυμα σχετικά με τον πανικό που επικρατεί κατά των μεταναστών στο Παρίσι λόγω των τρομοκρατικών επιθέσεων.
Το γεγονός ότι ένα επεισόδιο παρεκτροπής των αστυνομικών πάνω σε ένα ανήλικο παιδί αποτελεί αφορμή για έναν κύκλο βίας και εξεγέρσεων είναι ο βασικός άξονας του Λι, όπως και το τελικό συμπέρασμα ότι «άθλιοι» σε αυτή την ιστορία είναι τελικά όλοι. Το πρόβλημα όμως είναι πως αν και περιγράφει με λεπτομέρεια την καθημερινότητα σε αυτές τις γειτονιές, δεν καταβάλλει ουσιαστική προσπάθεια να συνδέσει αυτή την πραγματικότητα με τα αίτια που την προκαλούν, έτσι ώστε πραγματικά να πετύχει μια σύνδεση με τη γενικότερη κατάσταση που επικρατεί , όχι μόνο στη χώρα του αλλά σε όλη την Ευρώπη.
Η θέση του Λι είναι πως η βία γεννάει βία, όμως ο τρόπος του για να στηρίξει αυτή την άποψη είναι εύκολος και τον οδηγεί σε μια μονόπλευρη ανάγνωση και άρα τελικά σε μια προσέγγιση που περισσότερο θυμίζει action movie παρά έναν συνειδητοποιημένο πολιτικά δημιουργό.
Κόντρα σε Όλα (Le Mans '66 / Ford v Ferrari)
Σκηνοθεσία: Τζέιμς Μάνγκολντ
Παίζουν: Ματ Ντέιμον, Κρίστιαν Μπέιλ, Τζον Μπέρνθαλ, Κατριόνα Μπάλφ, Τρέισι Λετς, Τζος Λούκας, Νόα Τζουπ, Ρέμο Τζιρόνε, Ρέι ΜακΚίννον
Περίληψη: Η αληθινή ιστορία του οραματιστή Αμερικανού σχεδιαστή αυτοκινήτων Κάρολ Σέλμπι και του ατρόμητου Βρετανού οδηγού Κεν Μάιλς, οι οποίοι ένωσαν τις δυνάμεις τους και εναντιώθηκαν στις εταιρικές παρεμβάσεις, τους νόμους της φυσικής και τους προσωπικούς τους δαίμονες, προκειμένου να κατασκευάσουν ένα επαναστατικό αγωνιστικό αυτοκίνητο για την εταιρεία Ford Motor και να αναμετρηθούν με τα πανίσχυρα αγωνιστικά αυτοκίνητα του Έντσο Φεράρι στο 24ωρο πρωτάθλημα του Λε Μανς στη Γαλλία το 1966.
Ο Μάτ Ντέιμον που έδωσε το παρών στην πρεμιέρα της ταινίας στο Τορόντο και ο Κρίστιαν Μπέιλ ανεβάζουν γκάζια και ο Τζέιμς Μάνγκλοντ μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη την ιστορία πίσω από έναν θρυλικό αγώνα, το πρωτάθλημα Λε Μανς το 1966.
Η πραγματική ιστορία ξεκινάει το 1963, όταν ο Χένρι Φορντ ο δεύτερος ήθελε η εταιρεία του να συμμετέχει σε αγώνες αυτοκινήτων. Το πρόβλημα όμως ήταν ότι δεν είχε αγωνιστικά αυτοκίνητα. Έτσι αποφάσισε να αγοράσει την Φεράρι. Κι ενώ αρχικά ο Έντσο Φεράρι έμοιαζε πρόθυμος να αποδεχτεί τη συμφωνία, όταν οι απεσταλμένοι του Φορντ έφτασαν στην Ιταλία, αρνήθηκε. Τότε ο Φορντ αποφασισμένος να εκδικηθεί, ανέθεσε στον Αμερικανό σχεδιαστή αυτοκινήτων Κάρολ Σέλμπι και στον Βρετανό οδηγό Κεν Μάιλς να κατασκευάσουν ένα αυτοκίνητο που θα μπορούσε να νικήσει τον στόλο του Φεράρι στον 24ωρο αγώνα Λε Μανς στη Γαλλία. Για να συμβεί όμως αυτό, ο Σέλμπι και ο Μάιλς έπρεπε να ξεπεράσουν τον εαυτό τους.
Ο Τζέιμς Μάνγκολντ («Walk the Line», «Copland», «Το Τελευταίο Τρένο για τη Γιούμα», «Wolverine», «Λόγκαν») εμπνέεται από την ιδιότυπη σ΄χεση δύο ανδρών που ζούσαν στα άκρα και δεν φοβούνταν να ρισκάρουν και τη ζωής τους για να φωτίσει ουσιαστικά τη σύγκρουση δυο μεγάλων εγώ, αλλά και τα συμφέροντα που κρύβονται πίσω από μια ιστορική υπέρβαση. Είναι περίεργο που η συγκεκριμένη ιστορία δεν είχε μέχρι σήμερα μεταφερθεί στον κινηματογράφο, - πέρα από το ντοκιμαντέρ «The 24 Hour War»- μιας και διαθέτει όλα τα φόντα μιας μεγάλης παραγωγής: γρήγορα αυτοκίνητα, δυο ήρωες που ξεπερνούν τα όρια και έναν αγώνα αναμέτρησης εκτός και εντός της αγωνιστικής πίστας.
Αυτά εκμεταλλεύεται στο έπακρο και ο Μάνγκολντ, κινηματογραφώντας με ένταση και αγωνία στιγμές από τις δοκιμές αλλά και τον ίδιο τον αγώνα, βάζοντας τον θεατή μέσα στο αγωνιστικό αυτοκίνητο των Σέλμπι και Μάιλς, ενώ ο Ματ Ντέιμον και ο Κρίστιαν Μπέιλ δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους σε δυο εξαιρετικές ερμηνείες , αναπτύσσοντας μια εκρηκτική χημεία που ανεβάζει την αδρεναλίνη.
Χωρίς Οικογένεια (Remi Sans Famille)
Σκηνοθεσία: Αντουάν Μπλοσιέ
Παίζουν: Ντανιέλ Οτέιγ, Μαλόμ Πακίν, Βιρζινί Λεντουαγιέν
Περίληψη: Ο Ρεμί, ένα ορφανό αγόρι, μεγαλώνει με τη θετή του μητέρα, την ευγενική κυρία Μπαρπεράν, μέχρι που την αποχωρίζεται στα δέκα του χρόνια και βρίσκεται υπό την επιμέλεια του Βιταλίς, ενός μυστηριώδους πλανόδιου θιασάρχη. Κοντά του, ο Ρεμί σκληραγωγείται στη δύσκολη ζωή του περιπλανώμενου θιάσου, όπου τραγουδάει για να κερδίσει το ψωμί του. Με παρέα τον πιστό του σκύλο Καπί και τη μικρή μαϊμού Ζολί-Κερ, ο Ρεμί θα περιηγηθεί στη Γαλλία και μέσα από γνωριμίες, φιλίες, αλλά και μοναξιά, θα καταλήξει να μάθει το μυστικό της καταγωγής του.
H ταινία προβάλλεται με υπότιτλους και μεταγλωττισμένη.
Ένα από τα πιο διάσημα βιβλία της παιδικής λογοτεχνίας μεταφέρεται στη μεγάλη οθόνη από τον Αντουάν Μπλοσιέ.
Η ιστορία είναι λίγο πολύ γνωστή και αφορά τον Ρεμί, ένα ορφανό αγόρι που μεγαλώνει με την αγάπη της θετής του μητέρας. Οι οικονομικές δυσκολίες όμως αναγκάζουν τον θετό του πατέρα να τον νοικιάσει σε έναν πλανόδιο καλλιτέχνη, τον Βιταλίς. Εκείνος θα ανακαλύψει ότι ο μικρός Ρεμί έχει το χάρισμα να τραγουδάει θεϊκά και τον θα βοηθήσει να εξελίξει το σπάνιο ταλέντο του. Περιοδεύοντας στη Γαλλία, ο Ρεμί θα αποκτήσει μια μικρή φίλη, που θα κάνει τα πάντα για να μάθει ποιοι είναι οι πραγματικοί γονείς του.
Ο Αντουάν Μπλοσιέ κρατάει το πλαίσιο της κλασικής ιστορίας του Έκτορα Μαλό, όμως παίρνει κάποιες ελευθερίες, ξεδιπλώνοντας την αφήγησή του μέσα από τον ηλικιωμένο πλέον Ρεμί, που όντας αναγνωρισμένος καλλιτέχνης, έχει δημιουργήσει το δικό του ορφανοτροφείο και μοιράζεται με τα παιδιά τις αναμνήσεις του.
Με αναφορές στις κλασικές ταινίες της Ντίσνεϊ, αλλά και πιο σύγχρονες επιρροές, όπως οι ταινίες του Τιμ Μπάρντον, ο Γάλλος δημιουργός ισορροπεί ανάμεσα στο παραμύθι και στον ρεαλισμό, ενορχηστρώνοντας επιδέξια μια εξαιρετική παραγωγή. Η διεύθυνση φωτογραφίας, τα σκηνικά τα κοστούμια, ακόμα και τα γραφικά, φτιάχνουν μια ονειρική ατμόσφαιρα μέσα στην οποία ο Ντανιέλ Οτέιγ στον ρόλο του καλόκαρδου Βιταλίς και ο μικρός Μαλόμ Πακίν συνιστούν ένα συγκινητικό δίδυμο.
Μια ευτυχισμένη γυναίκα (The escape)
Σενάριο-σκηνοθεσία: Ντομινίκ Σάβατζ
Παίζουν: Τζέμα Άρτερτον, Ντομινίκ Κούπερ
Περίληψη: Η Τάρα, μια νοικοκυρά στα προάστια του Λονδίνου, ζει μια ζωή που δεν είναι πια δική της: ανήκει στον εργασιομανή, εγωκεντρικό σύζυγό της, στα παιδιά της και στη ρουτίνα των δουλειών του σπιτιού. Aποζητώντας μια αλλαγή, η Τάρα παίρνει μια θαρραλέα απόφαση: αγοράζει ένα εισιτήριο χωρίς επιστροφή για το Παρίσι και αφήνει τα πάντα πίσω της, ώστε να προσπαθήσει να βρει τον εαυτό της σε μια καινούργια πόλη.
Η Τζέμα Άρτερτον σε μια εξαιρετική ερμηνεία για την οποία έχει αποσπάσει μια υποψηφιότητα για το βραβείο Α΄ Γυναικείου Ρόλου στα British Independent Film Awards φωτίζει μια αναπάντεχη πλευρά της θηλυκότητας και της μητρότητας.
Η Τάρα ζει με τον ευκατάστατο σύζυγό της και τα δυο παιδιά της σε ένα όμορφο σπίτι στο Λονδίνο. Η ίδια δεν εργάζεται και ασχολείται συνεχώς με τις δουλειές του σπιτιού, παρόλο που είναι μια μοντέρνα γυναίκα. Το περιβάλλον της τη θεωρεί ευτυχισμένη, όμως η ίδια έχει βυθιστεί στην απελπισία. Μια μέρα απεγνωσμένη παίρνει το τρένο για το Παρίσι, χωρίς ουσιαστικά να ξέρει τι θέλει. Εκεί για λίγο θα ζήσει ελεύθερη, για να διαπιστώσει ότι δεν είναι εύκολο να ξεκινήσει από την αρχή.
Ο Ντομινίκ Σάβατζ στήνει ένα ψυχολογικό δράμα γύρω από έναν εξαιρετικά ενδιαφέροντα γυναικείο χαρακτήρα και χρησιμοποιεί όλα τα κλισέ της ευτυχίας για να τα καταρρίψει. Έτσι ένα όμορφο αστικό σπίτι μοιάζει με φυλακή, η εικόνα της οικογενειακής θαλπωρής καταρρίπτεται από το συνεχές κλάμα των παιδιών, αποκαλύπτοντας μια δύσκολη πλευρά της μητρότητας, ενώ ακόμα και το καθημερινό συζυγικό σεξ είναι ένα μαρτύριο. Πατώντας λοιπόν σε όσα θεωρούνται συστατικά ενός πετυχημένου γάμου, ο Σάβατζ τοποθετείται με ρηξικέλευθο και απρόσμενο τρόπο απέναντι στο γυναικείο ζήτημα, θίγοντας ένα θέμα που συχνά μπαίνει «κάτω από το χαλί», τη δυσκολία δηλαδή του να είσαι γυναίκα, ακόμα κι όταν οι συνθήκες μοιάζουν ιδανικές.
Γι’ αυτό τον λόγο επιλέγει να κινηματογραφεί τοπία- ακόμα και το πανέμορφο Παρίσι- και πρόσωπα σε σκοτεινούς τόνους, περιγράφοντας ουσιαστικά την κατάθλιψη όχι μόνο της κεντρικής ηρωίδας του αλλά του σύγχρονου πολιτισμού, αφήνοντας το φως να περάσει στα κάδρα του μόνο στις ελάχιστες στιγμές που η Τάρα αναπνέει ελεύθερα.
Η καθημερινότητα φιλτράρεται μέσα από τη οπτική ενός σκληρού ρεαλισμού, χωρίς μελοδραματισμούς, για να καταλήξει σε ένα απολύτως αληθινό φινάλε, που δεν χαρίζει ψεύτικες υποσχέσεις ευτυχίας, αλλά αντίθετα με τσεχωφική διάθεση αφήνει τους ήρωες να συνεχίσουν, συντετριμμένοι κάτω από το βάρος των επιλογών τους.
Η Τζέμα Άρτερτον που εξελίσσεται σε σημαντική μονάδα του βρετανικού σινεμά λάμπει σε μια υπέροχη ερμηνεία, ενώ δίπλα της ο Ντομινίκ Κούπερ σε έναν μάλλον αντιπαθή ρόλο καταρρίπτει την πεποίθηση ότι οι σύγχρονοι άνδρες έχουν αποδεχτεί την ισότητα.
Ένας καλός ψεύτης (The Good Liar)
Σκηνοθεσία: Μπιλ Κόντον
Παίζουν: Έλεν Μίρεν, Ίαν Μακ Κέλεν, Ράσελ Τόβεϊ, Τζιμ Κάρτερ]
Περίληψη: Ο Ρόι Κόρτνεϊ , επαγγελματίας απατεώνας, δεν μπορεί να πιστέψει την τύχη του, όταν γνωρίζει μέσω ίντερνετ τη χήρα Μπέτι Μακ Λις. Καθώς Η Μπέτι τού ανοίγει το σπίτι και τη ζωή της, ο Ρόι εκπλήσσεται που αρχίζει να νοιάζεται πραγματικά για εκείνη, μετατρέποντας αυτό που θα μπορούσε να είναι η μεγαλύτερη κομπίνα της ζωής του σε μία επικίνδυνη διαδρομή σε τεντωμένο σχοινί.
H Dame Έλεν Μίρεν υπέρκομψη στα 74 της χρόνια και ο Sir Ίαν Μακ Κέλεν παγιδεύονται σε ένα σκοτεινό παιχνίδι γεμάτο ψέματα και ένοχα μυστικά, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Μπίλ Κόντον.
Ένας απατεώνας, ο Ρόι Κόρτνεϊ γνωρίζει μέσω ενός site γνωριμιών μια πλούσια χήρα, την Μπέτι. Εκείνος βρίσκει στο πρόσωπό της μια χρυσή ευκαιρία για να βγάλει λεφτά και κάνει τα πάντα για να κερδίσει την εμπιστοσύνη της. Ο εγγονός της όμως αντιδράει στη σχέση της γιαγιάς της με τον ηλικιωμένο άντρα που έχει εισβάλει στη ζωή και στο σπίτι της. Ένα ταξίδι των τριών τους στο Βερολίνο θα τους φέρει αντιμέτωπους με ένα μεγάλο μυστικό.
Βασισμένος στο μυθιστόρημα του Νίκολας Σίρλ και στο σενάριο του Τζέφρι Χάτσερ, ο Μπιλ Κόντον, (βραβευμένος με Όσκαρ σεναρίου για την ταινία «Θεοί και δαίμονες») ξεκινάει την ταινία του ως μια ρομαντική δραμεντί δυο ηλικιωμένων, με παράπλευρα επεισόδια που αφορούν στις παράνομες δραστηριότητες του Ρόι. Μέχρι που μια σειρά από απανωτές ανατροπές, οι οποίες μπάζουν από παντού νερά και θυμίζουν επεισόδια σαπουνόπερας, μπερδεύονται με πολιτικό- ιστορικά σχόλια και αποκαρδιωτικά φλας μπακ από το παρελθόν των ηρώων για να καταλήξουν σε ένα wannabe αστυνομικό φινάλε, χωρίς ειρμό και σίγουρα χωρίς δραματουργικό άξονα.
Ευτυχώς οι ερμηνείες του Ίαν Μακ Κέλεν και της Έλεν Μίρεν που ξέρουν να αξιοποιούν κάθε δευτερόλεπτο του κινηματογραφικού χρόνου επενδύοντας σε υποκριτικές λεπτομέρειες και απρόσμενα twists, σώζουν τον Κόντον, που μάλλον ούτε και ο ίδιος έχει αποφασίσει τι είδους ιστορία θέλει να αφηγηθεί.
Last Christmas
Σκηνοθεσία: Πολ Φιγκ
Παίζουν: Εμίλια Κλάρκ, Χένρι Γκόλντινγκ, Μισέλ Γιο, Έμα Τόμσον
Περίληψη: Η Κέιτ τριγυρνάει δυσαρεστημένη στο Λονδίνο, ακούγοντας το χτύπημα των κουδουνιών στα παπούτσια της - μια ενοχλητική συνέπεια από τη δουλειά της ως «ξωτικό» σε ένα χριστουγεννιάτικο κατάστημα. ‘Έχει όμως καλή φωνή, τόσο καλή που θα μπορούσε να είναι pop star, αλλά την έχει παραμελήσει. Όταν μπαίνει στη ζωή της ο Τομ φαίνεται πολύ καλός για να είναι αληθινός. Καθώς το Λονδίνο μεταμορφώνεται στην πιο υπέροχη εποχή του χρόνου, τίποτα δεν φαίνεται να λειτουργεί για τους δυο τους.
Ρομαντική κομεντί για να μπούμε στο πνεύμα των γιορτών με την Εμίλια Κλαρκ («Game of Thrones») στον πρωταγωνιστικό ρόλο και τα ανεπανάληπτα τραγούδια του Τζορτζ Μάικλ.
Η Κέιτ, ή Καταρίνα, ζει στο Λονδίνο και ονειρεύεται να γίνει τραγουδίστρια. Μετά από μια σοβαρή περιπέτεια υγείας φαίνεται πως τίποτα δεν της πηγαίνει καλά, με αποτέλεσμα να δουλεύει ως ξωτικό του Άγιου Βασίλη σε ένα κατάστημα με χριστουγεννιάτικα παιχνίδια που διευθύνει ιδιαίτερη Ασιάτισσα. Ταυτόχρονα συνεχώς έχει προβλήματα με την οικογένειά της: η μητέρα της λόγω του επικείμενου Brexit φοβάται πως θα τους διώξουν από τη χώρα, καθώς είναι Γιουγκοσλάβοι μετανάστες, ενώ η αδερφή της έχει σχέση με μια γυναίκα, πράγμα που επιμελώς κρύβει από τους γονείς τους. Όταν η Κέιτ γνωρίζει τον Τομ, ο έρωτας δεν αργεί να της χτυπήσει την πόρτα, όμως ο άντρας που έχει κατακτήσει την καρδιά της έχει ένα καλά κρυμμένο μυστικό.
Η μουσική του Τζορτζ Μάικλ μαζί με ένα ολοκαίνουριο ακυκλοφόρητο τραγούδι του θρυλικού καλλιτέχνη , που το είχε η Έμα Τόμσον- η οποία εκτός από τον ρόλο της μητέρας υπογράφει το σενάριο και συμμετέχει στην παραγωγή- είναι σήμα κατατεθέν αυτού του holiday classic, που προσπαθεί να συνδυάσει το μιούζικαλ, με τη χρυσή εποχή του Χόλιγουντ και τη βρετανική πραγματικότητα.
Με φόντο το χριστουγεννιάτικο Λονδίνο, ο Πολ Φιγκ («Φιλενάδες», «Ghostbusters», «Spy»), καταβάλλει φιλότιμες προσπάθειες να δομήσει ένα ρομάντζο με κοινωνικές προεκτάσεις και μηνύματα σε σχέση με τον ρατσισμό, τη διαφορετικότητα, την τέχνη και την αγάπη , που αργεί πολύ να ανεβάσει στροφές και δεν διαθέτει το απαραίτητο Xmas spirit. Στο παραπέντε όμως μια συμπαθητική ανατροπή και η χαριτωμένη ερμηνεία της Κλαρκ σώζουν την κατάσταση, οπότε δεν θα φύγετε από την αίθουσα απογοητευμένοι.
Σκυλομπελάς ( Τrouble)
Σκηνοθεσία: Κέβιν Τζόνσον.
Με τις φωνές των (στα ελληνικά): Βασίλη Παπαστάθη, Βασίλη Μήλιου, Γιάννη Υφαντή, Ποίμη Πέτρου
Περίληψη: Η θεία πέθανε και τα ανίψια της είναι έτοιμα να ξεκοκαλίσουν την τεράστια περιουσία της. Αυτό που δεν γνωρίζουν είναι ότι οι χρυσοί κληρονόμοι δεν είναι αυτοί, αλλά το καλοαναθρεμμένο της σκυλάκι, ο Μπελάς, που οι ίδιοι φρόντισαν να πετάξουν στον δρόμο.
Animation από τον Καναδά με ήρωα ένα τρισχαριτωμένο σκυλάκι.
Ένα χνουδωτό σκυλάκι γίνεται κληρονόμος της αμύθητης περιουσίας της ιδιοκτήτριάς του, προς τεράστια απογοήτευση των ανιψιών της, οι οποίοι ανυπομονούσαν να απλώσουν τα χέρια στα πλούτη της. Όμως όταν μαθαίνουν ότι δεν είναι εκείνοι οι τυχεροί κληρονόμοι είναι πλέον αργά, μιας και έχουν διώξει το ανήξερο σκυλί, το οποίο πλέον τριγυρνά στους δρόμους. Μόνη τους επιλογή να το βρουν, πριν να είναι πολύ αργά.
Επαναπροβολή:
O Μαξίμ στην εξορία ( Vyborskaya storona)
Σκηνοθεσία: Γκριγκόρι Κόζιντσεφ και Λεονίντ Τράουμπεργκ
Παίζουν: Μπορίς Τσιρκόφ, Βαλεντίνα Κιμπάρντινα
Περίληψη: Ο Μαξίμ είναι πλέον κομισάριος της κρατικής τράπεζας στην Αγία Πετρούπολη μετά από την Οκτωβριανή Επανάσταση και προσπαθεί να εγκλιματιστεί στη νέα του πραγματικότητα.
Η τελευταία ταινία της τριλογίας του «Μαξίμ», των Γκριγκόρι Κόζιντσεφ και Λεονίντ Τράουμπεργκ, μας μεταφέρει στην Πετρούπολη μετά από τη νίκη τη Οκτωβριανής Επανάστασης.
Ο Μαξίμ είναι πλέον κομισάριος, αν και κάποιες στιγμές επιτρέπει στον εαυτό του να θυμάται τον σκανταλιάρικο νεαρό από τα εργατικά περίχωρα που κάποτε υπήρξε. Το μέγεθος όμως των νέων του υποχρεώσεων και ο φόρτος της δουλειάς, τον κάνουν όλο και πιο σοβαρό, σκληρό.
Επιλέγοντας για την τρίτη ταινία τους, ένα κομμάτι της Ιστορίας, που ελάχιστα έχει απασχολήσει τον κινηματογράφο, δηλαδή την επόμενη μέρα μετά την Επανάσταση, οι σκηνοθέτες επιχειρούν να καταγράψουν πώς δημιουργήθηκε ο νέος μηχανισμός του καινούργιου κράτους.
Από τη μία λοιπόν έχουμε την παλιά τάξη των πραγμάτων που διαλύεται και από την άλλη τα βασικά στοιχεία της νέας εξουσίας, τα Σοβιέτ. Γι’ αυτό η αφηγηματική γραμμή της ταινίας τελικά είναι λιγότερο ευνοϊκή προς την πλευρά της τράπεζας, πράγμα για το οποίο ο Κόζιντσεφ και ο Τράουμπεργκ κατηγορήθηκαν.
Εδώ λοιπόν ο Μαξίμ είναι και τραπεζικός και εισαγγελέας και εκτελεστής μιας ολόκληρης σειράς διαφορετικών καθηκόντων, πράγμα που αποτελεί, σε έναν μεγάλο βαθμό, χαρακτηριστικό για τη ζωή του κοινωνικού εργαζόμενου εκείνης της εποχής. Η αίσθηση του χάους και η δίνη των πρώτων ημερών της νέας ζωής περιγράφεται μέσα από την προσωπική και τελικά κωμικοτραγική διαδρομή ενός ανθρώπου, που καλείται να ανταποκριθεί σε μια νέα πραγματικότητα.