Αυτή την εβδομάδα από τις ταινίες που βγαίνουν στα σινεμά ξεχωρίζει η κινηματογραφική εκδοχή του τηλεοπτικού «Downton Abbey». Αναμένεται να αναμετρηθεί με το νέο εγχείρημα των Radio silence, όμως αναμφίβολα την παράσταση κλέβει το αριστούργημα του Ακίρα Κουροσάβα «Ο καταδικασμένος» που επαναπροβάλλεται σε νέες κόπιες.
Ο Πύργος του Downton
- (Downton Abbey)
- Σκηνοθεσία: Μάικλ Ενγκλερ
- Παίζουν: Χιου Μπόνβιλ, Τζιμ Κάρτερ, Μισέλ Ντόκερι, Ελίζαμπεθ ΜακΓκάβερν, Ιμέλντα Στόντον, Μάγκι Σμιθ
Περίληψη: Η άφιξη του Βασιλιά Γεωργίου Ε΄ της Μεγάλης Βρετανίας και της Βασίλισσας Μαίρης, θα σημάνει συναγερμό στον θρυλικό πύργο του Downton, καθώς τα πάντα πρέπει να είναι στην εντέλεια, αν και ο χρόνος είναι περιορισμένος για μια επίσκεψη τέτοιων απαιτήσεων.
H δημοφιλής βρετανική σειρά μετά από έξι τηλεοπτικούς κύκλους και αμέτρητα βραβεία- είναι μάλιστα το πρώτο μη Αμερικανικό σήριαλ που έχει αποσπάσει 69 υποψηφιότητες στα Emmy- μετακομίζει στην μεγάλη οθόνη.
Ενώ ο έκτος κύκλος τελειώνει στα τέλη του 1925, η ταινία διαδραματίζεται το 1927, οπότε πλέον τα ένδοξα χρόνια της αριστοκρατικής τάξης έχουν παρέλθει και η βρετανική κοινωνία αντιμετωπίζει την μεγάλη Ύφεση. Η οικογένεια Κρόλεϊ όμως ετοιμάζεται να υποδεχτεί την άφιξη του Βασιλικού ζεύγους, του Γεωργίου Ε και της βασίλισσας Μαίρης, αλλά ο μηχανισμός του σπιτιού αντιμετωπίζει προβλήματα.
Οι προσωπικές υποθέσεις των ιδιοκτητών του πύργου και του υπηρετικού προσωπικού πρωταγωνιστούν, με τις γνωστές ταξικές διακρίσεις, τα light κοινωνικοπολιτικά σχόλια -για τον ιρλανδικό αγώνα, τη θέση της γυναίκας και την ομοφυλοφιλία- το φλεγματικό βρετανικό χιούμορ και το αφηγηματικό στυλ που έκαναν την σειρά αγαπητή να διατηρούνται στο ακέραιο, όπως και οι περισσότεροι χαρακτήρες.
Η άριστη αναπαράσταση της εποχής του Μεσοπολέμου και οι στιβαρές ερμηνείες των Βρετανών ηθοποιών προσθέτουν πόντους στην κινηματογραφική μεταφορά της σειράς, που όμως έχει να αντιμετωπίσει σεναριακά ζητήματα, αν και ο Τζούλιαν Φέλοους, έμπειρος στις διασκευές λογοτεχνικών έργων, ακολουθεί μια δοκιμασμένη συνταγή. Όμως οι νύξεις περί υπεροχής της Γηραιάς Αλβιόνας εν όψει του επικειμένου Brexit , μαζί με την τηλεοπτική προσέγγιση του Μάικλ Ένγκλερ («Six feet under», «Sex and the city», «30 rock») οδηγούν το όλο εγχείρημα σε μια απλοϊκή σύνδεση της Ιστορίας με το παρόν.
Είσαι Έτοιμος;
- (Ready or Not)
- Σκηνοθεσία: Ματ Μπετινέλι-Όλπιν, Τάιλερ Ζιλέτ
- Παίζουν: Σαμάρα Γουίβινγκ, Ανταμ Μπρόντι, Μαρκ Ο' Μπράιεν, Χένρι Τσέρνι
Περίληψη: H πολύμηνη σχέση της Γκρέις με τον Άλεξ ολοκληρώνεται με μια εντυπωσιακή γαμήλια τελετή στο πατρικό του γαμπρού. Όμως η εκκεντρική οικογένειά του έχει κάποιες παραδόσεις και ετοιμάζει να δεχτεί τη νύφη με έναν ασυνήθιστο τρόπο. Το βράδυ του γάμου τους θα παίξουν ένα οικογενειακό παιχνίδι που θα φέρει τα πάνω κάτω στο νεαρό ζευγάρι. Η Γκρέις θα προσπαθήσει να επιβιώσει από τις σκοτεινές και παράξενες διαθέσεις της οικογένειας του Άλεξ, ακόμα και αν χρειαστεί να ανατρέψει τους κανόνες του παιχνιδιού για πάντα.
Η κινηματογραφική τριάδα των Radio Silence ( Ματ Μπετινέλι Όλπιν, Τάιλερ Γκίλετ και Τσαντ Βιλλέλα) ανατρέπει την ειδυλλιακή ιδέα που έχουμε για την πρώτη νύχτα ενός γάμου.
Η Γκρέις μια όμορφη κοπέλα, ετοιμάζεται να παντρευτεί τον εκλεκτό της καρδιάς της, τον Άλεξ , και ταυτόχρονα να γίνει μέλος της πλούσιας αλλά εκκεντρικής του οικογένειάς του. Κι ενώ όλη η γαμήλια τελετή μοιάζει ονειρική, έρχεται η στιγμή που η Γκρέις θα πρέπει να μυηθεί στη νέα τη οικογένεια. Μόνο που για να γίνει αποδεκτή πρέπει να παίξει ένα θανάσιμο παιχνίδι. Σύντομα θα αντιληφθεί ότι σκοπός των πεθερικών της, είναι να την προσφέρουν θυσία σε μια αποκρυφιστική τελετή.
Συνδυάζοντας τρόμο, περιπέτεια και χιούμορ, όπως συνηθίζουν οι Radio Silence, ξεκινούν από μια συνηθισμένη ιδέα, που θα μπορούσε να εξελιχθεί σε ένα δυνατό gore, όμως σύντομα το ενδιαφέρον ξεθωριάζει, σε αντίθεση με το νυφικό της Γκρέις που όσο περνάει η ώρα από λευκό γίνεται κατακόκκινο.
Με αναφορές και επιρροές από το « Mωρό της Ρόζμαρι και μια γκροτέσκ οικογένεια, που θα μπορούσε να συγγενεύει με την οικογένεια Άνταμς, η γνωστή τριάδα φροντίζει αρκετά την αισθητική και την εικόνα - από την έπαυλη των Λε Ντομάς μέχρι τα παπούτσια της νύφης όλα είναι φροντισμένα στη λεπτομέρεια- αλλά αδυνατεί να βρει τις ισορροπίες ανάμεσα στο θρίλερ και την κωμωδία.
Ταυτόχρονα η όποια αλληγορία περί της οικογένειας που γίνεται εφιάλτης, η κριτική διάθεση απέναντι στον θεσμό του γάμου και τα πολιτικά σχόλια περί ταξικών διακρίσεων ταξικών διακρίσεων αντιμετωπίζονται αρκετά απλοϊκά.
Η έπαυλη με τα μυστικά
- (LaQuietud)
- Σκηνοθεσία:Πάμπλο Τραπέρο
- Παίζουν: Μαρτίνα Γκούσμαν, Μπερενίς Μπεζό και Έντγκαρ Ραμίρεζ
Περίληψη: Μετά από χρόνια απουσίας και με αφορμή την ξαφνική ασθένεια του πατέρα της, η Εουχένια επιστρέφει στo «La Quietud», την έπαυλη της οικογένειάς της κοντά στο Μπουένος Άιρες, όπου επανενώνεται με τη μητέρα και την αδελφή της. Οι τρεις γυναίκες αναγκάζονται να έρθουν αντιμέτωπες με τις πληγές και τα σκοτεινά μυστικά του κοινού τους παρελθόντος με φόντο τη στρατιωτική δικτατορία στην Αργεντινή.
Μια ταινία για το γυναίκειο σύμπαν από τον βραβευμένο Πάμπλο Τραπέρο ( «Η Φαμίλια», « Επτά ημέρες στην Αβάνα»), που συμμετείχε στα Φεστιβάλ της Βενετίας και του Τορόντο.
Η Εουχένια ζει στο Παρίσι εδώ και χρόνια, απομακρυσμένη από την οικογένειά της. Η ξαφνική αρρώστια του πατέρας της θα την αναγκάσει να επιστρέψει στην Αργεντινή και στην έπαυλη των γονιών της, την «La Quietud». Εκεί θα ξαναβρεί την αδερφή της Μία , με την οποία μοιάζουν εκπληκτικά αλλά και τη μητέρα της, που κρύβει ένα μεγάλο μυστικό.
Ξεκινώντας από ένα καθαρά γυναικείο κλίμα, όπου οι δύο αδερφές αναπολούν τις εποχές που εξερευνούσαν τη σεξουαλικότητά τους, σταδιακά οι τρεις γυναίκες θα έρθουν αντιμέτωπες με το παρελθόν, τα λάθη τους και τις ενοχές τους.
Τα ειδυλλιακά τοπία και η ηρεμία της φύσης που ο Τραπέρο κινηματογραφεί με εικαστική διάθεση, έρχονται σε αντιπαράθεση με το σαθρό υπόβαθρο της οικογένειας, που απειλείται τόσο από τις πολιτικές επιλογές του πατέρας τους, όσο και από τις συμπεριφορές των τριών γυναικών, που μπλεγμένες μέσα στον ιστό της ιστορίας αλλά και των προσωπικών τους δαιμόνων δεν μπορούν να διοχετεύσουν την αγάπη που νιώθουν.
Ο Τραπέρο προσπαθεί να συνδέσει την κοινωνικοπολιτική κατάσταση της χώρας με ένα αμιγώς προσωπικό και οικογενειακό δράμα, χωρίς όμως να καταφέρνει ακριβώς να αποδείξει πώς αυτές οι δύο παράμετροι επηρεάζουν τους χαρακτήρες των τριών γυναικών, που ερμηνεύουν έξοχα η Μαρτίνα Γκούσμαν, Μπερενίς Μπεζό και Έντγκαρ Ραμίρε. Ταυτόχρονα η εμμονή του να τις κινηματογραφεί υπερσεξουαλικές ακόμα και σε στιγμές κατάρρευσης στερεί από αυτές τις παρουσίες μια οδυνηρή αλήθεια.
Ένας Αληθινός Φίλος
- (A Dog's Journey)
- Σκηνοθεσία: Γκέιλ Μανκούσο
- Παίζουν: Μπέτι Γκίλπιν, Χένρι Λάου, Κάθριν Πρέσκοτ, Ντένις Κουέιντ
Περίληψη: Ο Μπέιλι ζει σε μια υπέροχη φάρμα στο Μίσιγκαν μαζί με το αφεντικό του, Ίθαν, και τη γυναίκα του, Χάνα. Έχει μάλιστα αποκτήσει έναν απίθανο καινούριο φίλο: την εγγονή τους, Σίτζεϊ. Όταν η μητέρα της αποφασίζει να πάρει τη μικρή μακριά, ο Μπέιλι που της έχει υποσχεθεί πως θα την προστατεύει για πάντα, θα κάνει τα πάντα για να βρεθεί ξανά κοντά της.
Σίκουελ της ταινίας « Ο καλύτερός μου φίλος» με χαριτωμένα τετράποδα, κατάλληλη για ανηλίκους.
Ο Μπέιλι ζει με τον Ίθαν και τη Χάνα σε ένα κτήμα, κάνοντας παρέα με την εγγονή τους, τη Σίτζεϊ. Όταν ο πατέρας της πεθάνει, η μητέρα της θα πάρει τη μικρή μακριά από το σπίτι και τους παππούδες, γεγονός που θα συντρίψει τον Ίθαν. Τότε ο Μπέιλι ορκίζεται πως θα προστατεύει τη μικρή Σίτζεϊ με κάθε κόστος. Έτσι ακόμα και μετά από τον θάνατό του μετενσαρκώνεται διαρκώς και αναζητάει σε όλη τη χώρα την προστατευόμενη του, άλλοτε ως κορίτσι, άλλοτε ως αγόρι, άλλοτε μικρόσωμος κι άλλοτε τεράστιος, πάντα όμως με την ίδια αφοσίωση.
Είναι αλήθεια ότι οι ταινίες με πρωταγωνιστές σκύλους ή γάτες πάντα καταφέρνουν να συγκινούν, παρά τα τεράστια προβλήματα που συνήθως έχουν. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει σε αυτή την οικογενειακή δραμεντί, που φλερτάρει με το μελόδραμα και την κοινοτοπία. Η Μανκούσο όμως αξιοποιεί το πιο δυνατό στοιχείο της, τα αγαπημένα τετράποδα, που το καθένα με τον δικό του χαρακτήρα, αποδεικνύει τη στενή σχέση του σκύλου με τον άνθρωπο, στοχεύοντας στις ευαίσθητες χορδές των θεατών, κυρίως των φιλόζωων.
Ο Φύλακας Άγγελος Έπεσε
- (Angel Has Fallen)
- Σκηνοθεσία: Ρικ Ρόμαν Βο
- Παίζουν: Τζέραρντ Μπάτλερ, Μόργκαν Φρίμαν, Πάιπερ Περάμπο, Τζέιντα Πίνκετ Σμιθ, Φρέντερικ Σμιντ, Ντάνι Χιούστον
Περίληψη: Μετά από μια απόπειρα δολοφονίας κατά του Αμερικανού Προέδρου Άλαν Τράμπαλ, ο έμπιστός του μυστικός πράκτορας Μάικ Μπάνινγκ κατηγορείται αδίκως και τίθεται υπό κράτηση. Αφού δραπετεύσει, σύντομα θα βρεθεί μόνος του και θα χρειαστεί να αποφύγει την υπηρεσία του και να ξεγελάσει το FBI, ώστε να εντοπίσει ποιος απειλεί τον Πρόεδρο.
Τρίτο μέρος της τριλογίας που ξεκίνησε με το «Ο Όλυμπος Έπεσε» και συνεχίστηκε με το «Το Λονδίνο Έπεσε».
Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ , ο Άλαν Τράμπαλ , είναι εθνάρχης που ονειρεύονται όλοι οι Αμερικανοί πολίτες, έντιμος μέχρι κεραίας, δίκαιος ως άλλος Σολομώντας και αφοσιωμένος υπερασπιστής της πατρίδας. Ο Μάικλ Μπάνινγκ μέλος της προσωπικής του ασφάλειας, θα είναι ο μόνος που θα διασωθεί από τους άνδρες της φρουράς σε μια απόπειρα δολοφονίας εναντίον του. Αν κι εκείνος θα σώσει τον αρχηγό της Αμερικής, το FBI θα ανακαλύψει στον λογαριασμό του ένα τεράστιο ποσό και θα τον θεωρήσει ύποπτο για εσχάτη προδοσία. Τότε ο Μάικλ ξεκινάει έναν αδυσώπητο αγώνα για να αποδείξει την αθωότητά του.
Το ότι ο κεντρικός ήρωας δεν είναι ένοχος είναι σαφές από το πρώτο λεπτό, όπως και όλα τα υπόλοιπα «μυστικά» του σεναρίου. Οπότε οι ανατροπές κι οι εκπλήξεις δεν είναι οι κατάλληλες λέξεις για να χαρακτηρίσουν αυτή την εθνικοπατριωτική περιπέτεια, που στόχο μόνο έχει να αποδείξει την υπεροχή της καλής Αμερικής εναντίον των «κακών» εχθρών της. Όμως αλήθεια πόσες ταινίες μπορεί να αντέξει ο Ευρωπαίος θεατής, όπου ο Πρόεδρος παρουσιάζεται ως μια μειλίχια πατρική φιγούρα, οι Μυστικές Υπηρεσίες γίνονται πρότυπα ηρωισμού και αυτοθυσίας, ενώ οι δυσαρεστημένοι πολίτες εύκολα μεταπείθονται μπροστά στο μεγαλείο των ΗΠΑ;
Μάλλον ελάχιστοι, οπότε αν και ο Τζέραλντ Μπάτλερ έχει τους δικούς του φαν, δύσκολα θα τον ακολουθήσουν σε αυτή την εμφανώς δημαγωγική action movie, που εκτός από ελάχιστες εφετζίδικες σκηνές, δεν έχει να προσφέρει τίποτα περισσότερο.
Παίζεται ακόμα:
Για Χωρίς Λόγους Συναντήσεις με τον Γιώργο Μανιάτη
- (Ντοκιμαντέρ)
- Σενάριο- Σκηνοθεσία: Σταύρος Ψυλλάκης
Περίληψη: Το πορτρέτο του Γιώργου Μανιάτη, μέσα από την κάμερα του Σταύρου Ψυλλάκη.
Η συναρπαστική βιογραφία ενός ανθρώπου με μυθιστορηματική ζωή, ενός σημαντικού διανοητή, που αξίζει να ανακαλύψετε.
O Γιώργος Μανιάτης ήταν συγγραφέας, δημοσιογράφος, και μουσικός. Στα δεκαοχτώ του, το 1957, αφού έζησε σε μεγάλη ένδεια τα παιδικά του χρόνια, εργάστηκε για λίγο στα ανθρακωρυχεία του Βελγίου και στη συνέχεια κατατάχθηκε στη Λεγεώνα των Ξένων, την εποχή της Αλγερινής επανάστασης. Τρεισήμισι περίπου χρόνια μετά, μην αντέχοντας την ανείπωτη βία της Λεγεώνας, λιποτάχτησαν με τον Ιταλό Λεγεωνάριο Marco Zanchetta. Σώθηκαν τελικά, μετά από είκοσι μία μέρες απίστευτης περιπλάνησης στην έρημο της Σαχάρα. Επιστρέφοντας στην Αθήνα κατέγραψε τις εμπειρίες του στο συγκλονιστικό, πρώτο του βιβλίο «Δραπέτευσα από τη Λεγεώνα των Ξένων» (Ημερολόγιο Αλγερία 1957-1961). Πνεύμα ανυπότακτο και αντισυμβατικό, υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Νεολαίας Λαμπράκη και εργάστηκε ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα «Ελευθερία».
O διακεκριμένος κινηματογραφιστής Σταύρος Ψυλλάκης θα συναντηθεί μαζί του το 2015 και θα καταγράψει στις συναντήσεις τους το πάθος του για τις λέξεις, τις γυναίκες και τη ζωή. Λίγο αργότερα, στις 18 Ιανουαρίου 2018, ο Γιώργος Μανιάτης θα αφήσει την τελευταία του πνοή: τον έπνιξαν οι αναθυμιάσεις καπνού, που προκλήθηκαν από την κάφτρα της πίπας του στο στρώμα του κρεβατιού.
« Ο Γιώργος Μανιάτης ορίζει τον εαυτό του ως «δημόσιο κίνδυνο». Η ταινία δεν είναι μια βιογραφία του Μανιάτη. Αναζητά την περιπέτεια της ψυχής του, μιας συνείδησης σε διαρκή εγρήγορση, εμπρηστικής και αυτοπυρπολούμενης , αναφέρει ο σκηνοθέτης.
Επαναπροβολές:
Ο καταδικασμένος
- (Ikiru)
- Σκηνοθεσία: Ακίρα Κουροσάβα
- Παίζουν: Τακάσι Σιμούρα, Σινίτσι Χιμόρι, Μινόρου Τσιάκι
Περίληψη: Ένας υπάλληλος στο Δημαρχείο, από εικοσιπενταετία χήρος, έχει έναν γιο παντρεμένο και λίγες οικονομίες στην τράπεζα. Όταν μαθαίνει ότι πάσχει από καρκίνο του στομάχου κι ότι δεν του απομένει παρά ένας χρόνος ζωή το πολύ, αποφασίζει να αλλάξει γραμμή πλεύσης.
Η αριστουργηματική ταινία του Ακίρα Κουροσάβα, που βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Βερολίνου με Αργυρή Άρκτο, κυκλοφορεί σε νέες ψηφιακές κόπιες.
Μετά από τριάντα χρόνια αδιάλειπτης υπηρεσίας στο δημαρχείο του Τόκιο, ο κύριος Βατανάμπε μαθαίνει ότι έχει καρκίνο στο στομάχι. . Μπροστά στον επερχόμενο θάνατο, συνειδητοποιεί πως όλα αυτά τα χρόνια δεν κατάφερε τίποτα σημαντικό στη ζωή του, δεν «έζησε», υπήρξε μια «μούμια» όπως τον αποκαλούν κρυφά οι υφιστάμενοί του, πίσω από ένα γραφείο, βάζοντας σφραγίδες σε χαρτιά υποθέσεων που δεν λύνονται ποτέ. Προσπαθεί να ανακοινώσει την κατάσταση στο γιο του, τον οποίο μεγαλώνει μόνος του μετά από τον θάνατο της γυναίκας του.
Ο γιος του όμως τον διακόπτει πριν ολοκληρώσει, υπενθυμίζοντάς του εκνευρισμένα την άμεση διευθέτηση θεμάτων περιουσίας μεταξύ τους. Μέσα στην απόγνωση, ο Βατανάμπε φεύγει από τη δουλειά χωρίς να πει τίποτα για την αρρώστιά του και το ρίχνει στη διασκέδαση, στο αλκοόλ και τις εφήμερες απολαύσεις. Μετά κολλάει σε μια νεαρή υφιστάμενή του που τον αναζητεί για να της σφραγίσει το χαρτί της παραίτησής της. Η ζωντάνια της ίσως κρύβει μια απάντηση για το τι πρέπει να κάνει στον χρόνο που του έχει απομείνει για να απαλύνει τον πόνο του. Όταν και αυτή διακόπτει τις σχέσεις μαζί του, αυτός συνειδητοποιεί ότι το μόνο που του απομένει είναι να «δημιουργήσει» κάτι που θα δώσει νόημα στη ζωή του, κάτι που θα αλλάξει τον κόσμο γύρω του. Μια ομάδα γυναικών από μια συνοικία της πόλης καταγγέλλουν λιμνάζοντα νερά σε έναν ανοιχτό χώρο στη γειτονιά τους, που απειλεί την υγεία των παιδιών τους, αλλά το αίτημά τους παραπέμπεται στα ατέλειωτα γραφεία του δημαρχείου. Ο Βατανάμπε θα επιστρέψει στην υπηρεσία του για να βοηθήσει να ικανοποιηθεί το αίτημα των γυναικών, ξεπερνώντας τον παραλογισμό της γραφειοκρατίας και τα μικροσυμφέροντα, ώστε να χτιστεί μια παιδική χαρά πριν πεθάνει.
«Ικίρου» στα ιαπωνικά σημαίνει «Να ζεις» κι εδώ ο Κουροσάβα πραγματεύεται ένα θέμα πολύ κοινό στην ευρωπαϊκή και, κυρίως, τη ρωσική λογοτεχνία ( άλλωστε ο Ιάπωνας σκηνοθέτης έχει επηρεαστεί από μια νουβέλα του Τολστόι για τη συγκεκριμένη ταινία) : τι ακριβώς σημαίνει το να είσαι ζωντανός έξω και πέρα απ' τον ανεπαρκή βιολογικό ορισμό, που δεν αναφέρεται μόνο στον άνθρωπο;
Στην αγαπημένη του δημιουργία, ο Κουροσάβα μιλά για την ύπαρξη και την ανυπαρξία, και εξελίσσει την κινηματογραφική αφήγηση από διαφορετικές ματιές πάνω στο ίδιο γεγονός, κάτι που εγκαινίασε ήδη από το «Ρασομόν».
Ο Tακάσι Σιμούρα , από τους μόνιμους συνεργάτες του Ιάπωνα δημιουργού , δίνει μία παναθρώπινη, συγκλονιστική ερμηνεία, στην οποία αποτυπώνει το δράμα της ανθρώπινης ψυχής.
H Νύφη Φορούσε Μαύρα
- (La Mariée était en noir/The Bride Wore Black)
- Σκηνοθεσία: Φρανσουά Τριφό
- Παίζουν: Ζαν Μορό, Μισέλ Μπουκέ, Ζαν-Κλοντ Μπριαλί
Περίληψη: Όταν η Ζυλί βγαίνει μετά από τον γάμο της από την εκκλησία, ο σύζυγός της πυροβολείται και σκοτώνεται. Τότε εκείνη αποφασίζει να εκδικηθεί.
Η θρυλική συνεργασία του Φρανσουά Τριφό με την Ζαν Μορό κυκλοφορεί σε επανέκδοση με νέες ψηφιακές κόπιες.
Την ημέρα του γάμου της, βγαίνοντας από την εκκλησία, μια γυναίκα βλέπει τον άντρα της να πέφτει κάτω από πυροβολισμούς. Συναισθηματικά κατεστραμμένη, παραδίδεται ολοκληρωτικά στην παράνοια και ζητάει εκδίκηση, κατηγορώντας όλους τους άνδρες για το θάνατο του συζύγου της. Ο ένας μετά τον άλλον πεθαίνουν μπροστά της, με όλο και πιο ανατριχιαστικούς τρόπους, μέχρι που το ερώτημα παύει να είναι ποιος θα είναι ο επόμενος, αλλά με ποιον σατανικό τρόπο θα πεθάνει.
Εμπνευσμένος από το μυθιστόρημα του Γουίλιαμ Άϊρις, ο πατέρας της nouvelle vague , υπογράφει μια αστυνομική περιπέτεια, συνδυάζοντας , όπως ανέφερε ο ίδιος, την ατμόσφαιρα των ταινιών δύο αγαπημένων του σκηνοθετών: του Άλφρεντ Χίτσκοκ και του Ζαν Ρενουάρ.
Ρεαλιστικός ως προς την πλοκή ( στοιχείο που αντλεί από τον Ρενουάρ του Μεσοπολέμου), δημιουργώντας, από την άλλη, το σασπένς και το μυστήριο, που συναντάμε στις ταινίες του Χίτσκοκ, ο Τριφό δημιουργεί μια ιδιαίτερη μαύρη κωμωδία, με επίκεντρο έναν θηλυκό εκδικητή, που πατάει πάνω στο μοτίβο της γυναίκας- αράχνης κι ερμηνεύει εξαιρετικά η Ζαν Μορό.
Έγκλημα στο Όριαν Εξπρές
- (Murder on the Orient Express)
- Σκηνοθεσία: Σίντνεϊ Λουμέτ
- Παίζουν: Άλμπερτ Φίνεϊ, Λορίν Μπακόλ, Ίνγκριντ Μπέργκμαν, Ζακλίν Μπισέ, Ζαν Πιερ Κασέλ, Σον Κόνερι, Τζον Γκίλγκουντ, Άντονι Πέρκινς, Βανέσα Ρεντγκρέιβ
Περίληψη: Ο Ηρακλής Πουαρό επιβιβάζεται στο διάσημο Όριαν Εξπρές το οποίο όμως εξαιτίας μιας τρομερής χιονοθύελλας, σταματά στα μισά της διαδρομής. Όταν ένας από τους επιβάτες βρίσκεται δολοφονημένος, ο Πουαρό αναλαμβάνει να διαλευκάνει την υπόθεση.
Το ομώνυμο βιβλίο της Άγκαθα Κρίστι στην συναρπαστική εκδοχή του Σίντνεϊ Λουμέτ επαναπροβάλλεται σε αποκατεστημένες κόπιες.
Ο διάσημος Βέλγος ντετέκτιβ Ηρακλής Πουαρό ταξιδεύει με το Οριάν Εξπρές, αλλά εξαιτίας μιας τρομερής χιονοθύελλας, το τρένο σταματά στα μισά της διαδρομής Κωνσταντινούπολης-Παρισιού. Ξαφνικά, ένας από τους επιβάτες του τρένου, ύποπτος για την υπόθεση απαγωγής και δολοφονίας ενός κοριτσιού, βρίσκεται νεκρός. Ο Πουαρό αναλαμβάνει να ρίξει φως στην υπόθεση μετά από παράκληση του ιδιοκτήτη του τρένου, που είναι προσωπικός του φίλος. Φυσικά η λίστα των υπόπτων είναι μεγάλη και η δουλειά του Πουαρό δύσκολη , καθώς όλοι έχουν κίνητρο, αλλά κι ένα καλό άλλοθι.
Γα την ιστορία αξίζει να σημειωθεί ότι ο Άλμπερτ Φίνεϊ ήταν υποψήφιος για το Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του, ενώ η Ίνγκριντ Μπέργκμαν κέρδισε το Όσκαρ Β’ Γυνακείου Ρόλου (ήταν το τελευταίο από τα συνολικά τρία που κέρδισε στη ζωή της). Η ταινία ήταν επίσης υποψήφια και στις κατηγορίες Σεναρίου, Φωτογραφίας, Μουσικής και Κουστουμιών.
Αττίλας 1974 - Ο βιασμός της Κύπρου
- (Ντοκιμαντέρ)
- Σκηνοθεσία- Αφήγηση: Μιχάλης Κακογιάννης
Περίληψη: Το ντοκιμαντέρ του Μιχάλη Κακογιάννη για την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο, μια κατάθεση ιστορική , αλλά κυρίως προσωπική.
Μια μνημειώδης καταγραφή της κατάστασης στην Κύπρο μετά το πραξικόπημα εναντίον του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου και την τουρκική εισβολή από τον Μιχάλη Κακογιάννη.
Τον Ιούλιο του 1974, ο τουρκικός στρατός εισέβαλε στη Δημοκρατία της Κύπρου, αναγκάζοντας εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνοκυπρίους να εκτοπιστούν σε προσφυγικούς καταυλισμούς και προκαλώντας τον θάνατο σε χιλιάδες άλλους. Με τα τρομερά αυτά γεγονότα να λαμβάνουν χώρα στην πατρίδα του, ο Κακογιάννης έσπευσε από το Λονδίνο, προκειμένου να τα καταγράψει με την κάμερα του.
Υποστηριζόμενος από έναν κάμεραμαν και έναν ηχολήπτη, ταξίδεψε σε όλο το μαρτυρικό νησί παίρνοντας συνεντεύξεις από τους πολιτικούς ηγέτες, καθώς και από αμέτρητα θύματα και πρόσφυγες. Η ταινία προσφέρει μια ειλικρινή, προσωπική ματιά στην αδικία που επιβλήθηκε στον αθώο λαό της Κύπρου, ενώ παράλληλα δίνει λεπτομερείς εξηγήσεις για τα γεγονότα που οδήγησαν σε αυτή την τραγωδία.
Το ντοκιμαντέρ αποτελεί την προσωπική του μαρτυρία όχι μόνο για τη μοίρα του νησιού, αλλά και για τα γεγονότα που οδήγησαν στην εισβολή του Τουρκικού στρατού. Περιλαμβάνει συνεντεύξεις τόσο πολιτικών, με κεντρικό πρόσωπο τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, όσο και απλών ανθρώπων. Ο σκοπός του ήταν η ορθή και έγκαιρη ενημέρωση, η ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης παγκοσμίως για τα δεινά του κυπριακού λαού και η ώθηση των ξένων λαών και κυβερνήσεων σε βοήθεια.
«Ο Αττίλας ‘74 δεν ήταν μια ταινία που σκηνοθέτησα εγώ, αλλά η ίδια η Ιστορία. Κατέγραψα απλώς τα γεγονότα. Πήγα με το συνεργείο, ουσιαστικά μια μηχανή είχα στη διάθεσή μου και έναν ηχολήπτη, και κάτσαμε για ένα μήνα, αμέσως μετά την εισβολή. Όταν έφτασα στην Κύπρο δεν ήξερα από πού να αρχίσω. Ήταν οι καταυλισμοί, τα νεκροταφεία γεμάτα κόσμο που πέθαινε, οι συγγενείς που περίμεναν τους εγκλωβισμένους ή τους αγνοούμενους και ακόμη ήλπιζαν… Ήταν λες και έβλεπα τις Τρωάδες μπροστά στα μάτια μου», είχε δηλώσει ο Μιχάλης Κακογιάννης για την ταινία του.