Η Μίρκα Παπακωνσταντίνου, μια από τις ταλαντούχες ηθοποιούς της γενιάς της, με εξομοληγητική διάθεση διηγήθηκε τη ζωή της.
«Το πατρικό μου ήταν στο Παγκράτι. Εκεί γεννήθηκα. Επί χούντας το έδωσαν για πολυκατοικία. Εγώ μένω στον Βύρωνα.
Το χιούμορ και τον αυτοσαρκασμό από τον μπαμπά μου τα πήρα. Είναι και όπλο και άμυνα και δύναμη, μεγάλη. Αρκεί να μην γίνεις γραφικός, αν και πάντα γλιστράς λίγο βέβαια.
Ημουν ένα βαθιά εσωστρεφές, κομπλεξικό πλάσμα. Ελεγα ποιήματα στο δημοτικό και έβαζα τα κλάματα και έφευγα. Πήγαινα σπίτι μου και παραπονιόμουν στην μάνα μου. Η αδελφή μου ήταν ένα λαμπερό πλάσμα, πολύ όμορφη, κούκλα, ένα κανονικό κορίτσι. Για χρόνια ήμουν η αδελφή της Σίτσας. Μετά έγινε η αδελφή της Μίρκας. Τη ζήλευα, χόρευε, έλεγε ποιήματα… Κι εκείνη με περιφρονούσε. Η μάνα μου μού είχε τρελή αδυναμία.
Εχω επιταγές προς είσπραξη από την τράπεζα της αγάπης, πάντα το λέω αυτό. Πήρα από τη μάνα μου, από τις πρώτες μου σχέσεις, πολλά πράγματα. Δεν κακόμαθα. Εμαθα να παίρνω και γούσταρα να δίνω. Αργησα να καταλάβω ότι κάποιοι δεν είχαν να δώσουν πολλά, το ομολογώ, κυρίως για τα προσωπικά».
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη της Μίρκας Παπακωνσταντίνου στο Bovary.gr.