Με έναν τρόπο απολύτως προσωπικό, με πόνο και ευγνωμοσύνη, η σπουδαία σχεδιάστρια μόδας Μαίρη Κατράντζου αποχαιρετά τον Βαγγέλη Παπαθανασίου με τον οποίο συνεργάστηκε, με αποκορύφωμα το show στον ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο.
Ανεβαίνοντας την χωμάτινη ανηφόρα προς τον ιερό ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο, εκείνο το βράδυ του Οκτώβρη του 2019 για το διεθνές show της Μαίρης Κατράντζου, ήταν η απόκοσμη μουσική του Βαγγέλη Παπαθανασίου αυτή που έδινε τον παλμό, τον σφυγμό του τόπου. Εμοιαζε να έρχεται από τον βυθό της θάλασσας ή από τα πιο μακρινά αστέρια του σύμπαντος. Ισως από αυτό που από το 1995 έφερε το όνομα του Vangelis.
H διεθνής Ελληνίδα, κορυφαία σχεδιάστρια μόδας Μαίρη Κατράντζου αποχαιρετά τον Βαγγέλη Παπαθανασίου με ένα προσωπικό σημείωμα στο Ιnstagram και με δυο φωτογραφίες από τις τελευταίες συναντήσεις τους στο Παρίσι. Εκείνες τις συναντήσεις από τις οποίες η Κατράντζου έφευγε στις επτά το πρωί, μαγεμένη, επαναλαμβάνοντας μέσα της τις φράσεις του Παπαθανασίου για να μην τις ξεχάσει ποτέ.
«Αγαπημένε μου Βαγγέλη, νιώθω απέραντη θλίψη και παράλληλα τεράστια ευγνωμοσύνη.. θλίψη γιατί η απώλεια που νιώθω και πιστεύω νιώθουμε όλοι οι Έλληνες, και όχι μόνο, που έφυγε ένας τόσο σπουδαίος άνθρωπος, ένα ασύλληπτο ταλέντο, είναι αβάσταχτη.
Νιώθω όμως και απέραντη ευγνωμοσύνη που μου δόθηκε η ευκαιρία να συνεργαστούμε, που με αφήσατε να έρθω κοντά σας, με εμπιστευτήκατε και αμβλύνατε τη σκέψη μου, αλλά πάνω από όλα σας ευχαριστώ που μου επιτρέψατε να σας αποκαλώ φίλο. Στην προσπάθεια μου να εκφράσω την αξία της συνεισφοράς σας πέρα από τη μουσική, είχα αναφέρει ότι το να αποκωδικοποιήσει κάποιος την μουσική του Vangeli είναι σαν να αποκωδικοποιεί τον Πυθαγόρα.
Η μουσική σας είναι αρχέγονη και φουτουριστική μαζί, αποτυπώνει αλήθειες που ορίζουν το σύμπαν μας και τις ταξιδεύουν πέρα από αυτό. Μου βάζατε να ακούσω τους ήχους της γης κι εγώ μαγεμένη, ένιωθα ευγνώμων που αυτός ο σπουδαίος άνθρωπος μοιράζεται μαζί μου ένα μικρό κομμάτι του εσωτερικού του πλούτου.
Ευχαριστώ για όσα με διδάξατε, για τα βραδια που έφευγα από το σπίτι σας στις 7 η ώρα το πρωί και έπαιζα ξανά και ξανά στο μυαλό μου όλες μας τις συζητήσεις για να μην ξεχάσω ποτέ τα λόγια σας. Πίσω από τις νότες που έχετε γράψει και που έχουν αναγνωριστεί και βραβευτεί παγκοσμίως, κρύβεται μια τεράστια γενναιοδωρία ψυχής και μια βαθιά αγάπη για τη δημιουργία, τη γνώση, την αρμονία και την Ελλάδα.
Η μουσική που συνθεσατε για την επίδειξη που κάναμε στον Ναό του Ποσειδωνα στο Σουνιο για τα 30 χρόνια του Συλλόγου Ελπίδα, θα ηχεί για πάντα στο μυαλό όσων παρευρέθηκαν εκείνη τη βραδιά. Όλοι νιώσαμε ότι μέσα από τη μουσική σας εκφράστηκε ο παλμός του ιερού αυτού Ναού για πρώτη φορά. Ήταν ένας ύμνος αγάπης, χαράς και αισιοδοξίας.
Η φωτογραφία αυτή είναι από την τελευταία μας συνάντηση, στο Παρίσι…θα έχω την ημέρα εκείνη βαθιά χαραγμένη στην καρδιά μου πάντα. Αντίο Βαγγέλη… θέλω να πιστεύω ότι και σ’αυτό σας το ταξίδι θα συντεθεί μια νέα «Μυθωδεια» που θα ηχεί και θα δίνει παλμό σε ένα παράλληλο Σύμπαν. Με παντοτινή αγάπη και εκτίμηση. 🤍🤍🤍 Τα πιο θερμά συλλυπητήρια μου στη γυναίκα του Λώρα και τους πιο κοντινούς του ανθρώπους.»
