Ποιήματα για οικογενειακές ιστορίες και οικογενειακές σχέσεις. Απώλειες, χωρισμούς και αποχωρισμούς αυτά αγαπά και μοιράζεται με το κοινό της η φετινή νικήτρια του Νόμπελ Λογοτεχνίας Louise Glück.
Η Louise Glück απέσπασε το Νόμπελ Λογοτεχνίας 2020 για την «αδιαμφισβήτητη ποιητική της φωνή που με λιτή ομορφιά μετουσιώνει την ατομική ύπαρξη σε παγκόσμια» σύμφωνα με τη Σουηδική Ακαδημία.
Κάπου κάπου μοιράζεται αυτοβιογραφικές ιστορίες.
«Καιρό πριν, είχα πληγωθεί.
Ζούσα
για να μ’ εκδικηθώ
ενάντια στον πατέρα μου, όχι
γι’ αυτό που ήταν–
γι’ αυτό που ήμουνα εγώ: απ’ το ξεκίνημα,
στα παιδικά μου χρόνια, νόμιζα
πως πόνος σήμαινε
ότι δεν είχ’ αγαπηθεί.
Σήμαινε ότ’ είχα αγαπήσει» γράφει στο ποίημα της με τίτλο «Πρώτη ανάμνηση»
H Louise Glück γεννήθηκε το 1943 στη Νέα Υόρκη και μεγάλωσε στο Λονγκ Άιλαντ.
Έκανε το ντεμπούτο της στη λογοτεχνία το 1968 με το «Firstborn» και γρήγορα χαρακτηρίστηκε ως μια πολλά υποσχόμενη ποιήτρια.
Η παιδική ηλικία και η οικογενειακή ζωή, η στενή σχέση ανάμεσα στους γονείς και τους αδελφούς και τις αδελφές αποτελούν κεντρική θεματική στο έργο της.
«Averno» (2006) είναι ο τίτλος της κορυφαίας ποιητικής συλλογής της, μιας οραματικής ερμηνείας του μύθου της καθόδου της Περσεφόνης στον κάτω κόσμο ως αιχμάλωτης του Άδη, του θεού του θανάτου. Ένα άλλο θεαματικό επίτευγμά της είναι η τελευταία συλλογή της με τίτλο «Πιστή κι ενάρετη νύχτα».
Γράφει για την απογοήτευση, τη ματαίωση, την απώλεια, την απομόνωση. Πολλοί την περιγράφουν ως «ζοφερή» ή «σκοτεινή» ποιήτρια. Προίκα της το κοινό που ταυτίζεται μαζί της. Την ποίησή της μπορούν να την καταλάβουν οι πολλοί, να σχετισθούν μαζί της και να τη βιώσουν έντονα και ολοκληρωτικά.
Στο ποίημά της «Η Θλίψη της Κίρκης» γράφει
Με σύστησα, εν τέλει
Στη γυναίκα σου, σα μια
Θεά, στο ίδιο της το σπίτι, στην
Ιθάκη, σα μια φωνή
Χωρίς το σώμα: άφησʼ εκείνη
Το υφαντό, γύρισε το κεφάλι
Πρώτα δεξιά, ύστερʼ αριστερά
Αν και δεν είχʼ ελπίδα φυσικά
Να αποδώσει τη φωνή σε κάποια
Υπαρκτή πηγή: Εγώ αμφιβάλλω
Αν γυρίσει πια στον αργαλειό της
Με όσα ξέρει τώρα. Όταν
Την δεις ξανά, πες της πως
Έτσι αποχαιρετάει μια Θεά:
Αν στο μυαλό της είμαι δια παντός
Είμαι και στη ζωή σου δια παντός.
H μάχη της με τη νευρική ανορεξία
Ως έφηβη, η Glück έπασχε από νευρική ανορεξία την οποία περιέγραψε σε πολλά ποιήματά της. Κυρίως σε ένα δοκίμιό της χαρακτήρισε την ασθένεια ως το μέσο στην προσπάθειά της να διεκδικήσει την ανεξαρτησία της από τη μητέρα της.
Σε άλλο κείμενό της, έχει συνδέσει την ασθένειά της με το θάνατο μιας μεγαλύτερης αδελφής της, ένα γεγονός που είχε συμβεί πριν γεννηθεί.
Σήμερα ζει στο Κέιμπριτζ της Μασαχουσέττης και διδάσκει στο Πανεπιστήμιο του Γέιλ.
Η βραβευμένη με Πούλιτζερ ποιήτρια που κέρδισε Νόμπελ Λογοτεχνίας
H Louise Glück είναι πολυβραβευμένη. Το 1992 της απονεμήθηκε το Βραβείο Πούλιτζερ για τη συλλογή της «The Wild Iris», το 1999 το πολύ τιμητικό Βραβείο Μπόλλινγκεν του Πανεπιστημίου του Γέιλ για τη συλλογή της «Vita Nova». Το 2003 χρίσθηκε 12η «Poet Laureate» της Αμερικής.
Στις 19 Νοεμβρίου 2014 της απονεμήθηκε το αμερικανικό «Κρατικό Βραβείο Βιβλίου Ποίησης» για τη συλλογή της «Faithful and Virtuous Night». To 2016 βραβεύτηκε για το σύνολο του έργου της από τον Μπάρακ Ομπάμα.
