Στις κινηματογραφικές πρεμιέρες της εβδομάδας ο Βενσάν Κασέλ και ο Σάμιουελ Τζάκσον αναζητούν την «Άκρη του νήματος».
Ο Σον Πεν κυκλοφορεί στην «Πόλη της ασφάλτου» και ο The Boy (aka Αλέξανδρος Βούλγαρης) επιστρέφει στο δικό του «Πολύδροσο» με πρωταγωνίστρια τη Βίκυ Καγιά.
Οι κινηματογραφικές πρεμιέρες της Πέμπτης 16 Μαΐου
Πολύδροσο
Σκηνοθεσία: The Boy (Αλέξανδρος Βούλγαρης)
Παίζουν: Σοφία Κόκκαλη, Βίκυ Καγιά, Έλσα Ζάρρη, Μαίρη Γιαννούλα, Κάρλα Φουρ
Περίληψη: Στις κινηματογραφικές πρεμιέρες η Σοφία, η κόρη, επιστρέφει στο Πολύδροσο για να φροντίσει τη Σοφία, τη μητέρα της. Στη γειτονιά όμως που μεγάλωσε την περιμένουν όλοι οι λόγοι που την έκαναν κάποτε να θέλει να φύγει. Το Πολύδροσο είναι ένα απομονωμένο προάστιο και οι Σοφίες περνούν τις μέρες τους, σκοντάφτοντας σε φαντάσματα του παρελθόντος.
Ο The Boy, με πρωταγωνίστριες τις Σοφία Κόκκαλη και Βίκυ Καγιά, φτιάχνει μια ταινία για «ανθρώπους τρυφερούς σε έναν όχι τρυφερό κόσμο».
Η Σοφία, η κόρη, αφήνει το σπίτι, όπου συγκατοικεί με έναν σύντροφο, τον οποίο δεν την ενδιαφέρει ιδιαίτερα αν χάσει, και μετακομίζει προσωρινά στο Πολύδροσο, στο πατρικό της, για να συμπαρασταθεί στην άρρωστη μητέρα της, Σοφία και εκείνη. Η μητέρα Σοφία, μια δασκάλα μπαλέτου που έχει μάθει να ζει με τις απώλειες τώρα έρχεται αντιμέτωπη με τον δικό της επικείμενο θάνατο. Οι δυο τους αναμοχλεύουν μνήμες χαμένης νιότης και μιας εποχής αθωότητας, που έχει παρέλθει, αφήνοντας όμως πίσω έντονα τα σημάδια της.
Ο Αλέξανδρος Βούλγαρης που μεγάλωσε στο Πολύδροσο, ένα προάστιο χωρίς μεγάλη ιστορία όπως και η Σοφία Κόκκαλη με τη Βίκυ Καγιά, μοιράζεται μέσα από τη σχέση μιας μητέρας με την κόρη της, η οποία παραδόξως δεν είναι καθόλου συγκρουσιακή, αντίθετα ξεχειλίζει από τρυφερότητα, τα δικά του δικά του βιώματα, που τα τυλίγει ένα πέπλο νοσταλγίας.
Ιδιοσυγκρασιακός δημιουργός ο The Boy, όπως έχει πως έχει κάνει και στο παρελθόν, ακολουθεί μια μη γραμμική αφήγηση και επιστρέφει στο χτες, που μοιάζει με ένα ονειρικό παραμύθι, αναζητώντας εκεί όσα διαμόρφωσαν μία ολόκληρη γενιά, καταγράφοντας παράλληλα με έναν υπαινικτικό λυρισμό αυτοβιογραφικά του στοιχεία, συντάσσοντας έτσι ένα ιδιότυπο κινηματογραφικό ημερολόγιο.
Χωρίς να πέφτει στην παγίδα της αυτοαναφορικότητας, επικοινωνεί μύχιες σκέψεις του και θραύσματα του ψυχισμού του, μιλάει για όλα όσα τον καθόρισαν- κυρίως για τις ταινίες και τα μέρη που λατρεύει να μισεί, όπως και η μικρή Σοφία- και ανιχνεύει με την ηρεμία των σαράντα του πλέον χρόνων το νήμα των γονεϊκών σχέσεων.
Οι ηρωίδές του με τα χαρακτηριστικά μυωπικά γυαλιά τους λειτουργούν ένας ένα ιδιόμορφο alter ego του, αφού ο Βούλγαρης- γιος και πατέρας πλέον ο ίδιος- υπάρχει μέσα στους ψιθύρους τους. Μια επιστολή αγάπης είναι αυτή η δημιουργία του Τhe Βoy ,που έρχεται να μιλήσει εκ μέρους της γενιάς του, η οποία πλέον μεγάλωσε και ενηλικιώθηκε, για την πρώτη και την πιο βασική σχέση της ζωής μας με μία ηρεμία, που δεν έχουμε συνηθίσει στα κινηματογραφικά έργα.
Χωρίς ποτέ να γίνεται μελοδραματικός αφήνει περισσότερο στη μουσική (Δεσποινίς Τρίχρωμη) να καθοδηγεί τις εύθραυστες πρωταγωνίστριές του.
Η Σοφία Κόκκαλη, γνωρίζοντας καλά τον κώδικα και το σύμπαν του, ανταποκρίνεται σε αυτό το κινηματογραφικό τραγούδι με ευαισθησία και δυναμική, ενώ η Βίκυ Καγιά, εντελώς διαφορετική από την τηλεοπτική περσόνα που προβάλλει, ερμηνεύει με μια υπέροχη γαλήνη τη μητρότητα, αλλά και την αίσθηση του αναπόφευκτου τέλους, αποδεικνύοντας ότι έχει το ταλέντο όχι απλώς να κατανοήσει, αλλά και να ενσωματωθεί πλήρως σε έναν κόσμο, που διαφέρει από την επαγγελματική της τουλάχιστον εικόνα.
Η Άκρη του Νήματος (Damaged)
Σκηνοθεσία: Τέρι ΜακΝτόνα
Παίζουν: Σάμιουελ Τζάκσον, Βενσάν Κασέλ, Λόρα Χάντοκ
Περίληψη: ‘Ένας ντετέκτιβ στο Σικάγο μαθαίνει πως εντοπίστηκε στη Σκωτία ένας κατά συρροή δολοφόνος, ο οποίος συνδέεται με μια παλαιότερη υπόθεση, που τον αφορά προσωπικά. Αποφασίζει λοιπόν να ταξιδέψει στην Ευρώπη, έτσι ώστε να συλλάβει τον ένοχο και να βάλει ένα τέλος σε μια ιστορία που τον στοιχειώνει.
Οι Σάμιουελ Τζάκσον και Βενσάν Κασέλ αναζητούν έναν κατά συρροή δολοφόνο σε ένα σκοτεινό θρίλερ, γυρισμένο στη Σκωτία.
Ο Λόσον, ένας ντετέκτιβ της αστυνομίας του Σικάγο, ενημερώνεται ότι ένας κατά συρροή δολοφόνος εμφανίστηκε στη Σκωτία. Οι σκηνές του εγκλήματος ταιριάζουν με εκείνες των ανεξιχνίαστων δολοφονιών, που χρονολογούνται εννέα χρόνια πριν, όταν πέντε γυναίκες δολοφονήθηκαν βάναυσα στην πόλη του- μία από τις οποίες ήταν ο έρωτας της ζωή του. Έτσι, ο Λόσον ταξιδεύει έως τη Σκωτία για να συμβουλεύσει τον επιθεωρητή Κέσλερ Μπόιντ, που έχει χάσει το παιδί του και ο γάμος του περνάει κρίση, να επιβεβαιώσει την πιθανή σχέση των υποθέσεων και να συλλάβει τον φαντομά δολοφόνο. Μέσα σε όλα εμφανίζεται από το πουθενά και ένας Γάλλος συνεργάτης του, που φλερτάρει με τη σύζυγό του Μπόιντ.
Οικογενειακά δράματα, προσωπικοί δαίμονες, αλλά και μια εσάνς σατανιστικής αίρεσης μπερδεύονται σε έναν απίστευτο κυκεώνα ανατροπών και κόντρα ανατροπών , πολλές εκ των οποίων στερούνται αληθοφάνειας, για να σώσουν το κακογραμμένο τελικά θρίλερ των Κότζι Στίβεν Σακάι, Πολ Ανιέλο και του πρωταγωνιστή Τζιάνι Καπάλντι από τον όλεθρο. Δυστυχώς όμως, ούτε τα ατέλειωτα και χωρίς λόγο twists, ούτε παρουσία του επί μονίμου βάσεως πιωμένου Τζάκσον ή η χλιαρή εμφάνιση του Κασέλ δεν καταφέρνουν και πολλά, αφού η όλη υπόθεση, ή μάλλον οι πολλαπλές υποθέσεις με τις οποίες καταπιάνονται οι σεναριογράφοι, καταλήγουν σε ένα ανεκδίκητο και εντελώς αψυχολόγητο φινάλε, από τα χειρότερα που έχουμε δει.
Η Πόλη της Ασφάλτου (Asphalt City)
Σκηνοθεσία: Ζαν-Στεφάν Σοβέρ
Παίζουν: Σον Πεν, Τάι Σέρινταν, Μάικλ Πιτ, Κάθριν Γουότερσον
Περίληψη: Ένας νεοσύλλεκτος διασώστης στο Μπρούκλιν μελετάει για να μπει στην ιατρική. Συμπαραστάτης του ένας έμπειρος συνάδελφος, ο οποίος θα του δείξει το χάος και την αξία του επαγγέλματός τους στους δρόμους της Νέας Υόρκης.
Ο Νεονουάρ με τον Σον Πεν, που παρουσιάστηκε στο επίσημο διαγωνιστικό πρόγραμμα του Φεστιβάλ Καννών του 2023 ως «Black Flies».
Ο Όλι Κρος έχει μόλις ξεκινήσει δουλειά ως νοσηλευτής ασθενοφόρου και διαβάζει για να γίνει γιατρός. Οι πρώτες του βάρδιες θα είναι κάτι περισσότερο από εκπαιδευτικές, αφού μέντορας του θα γίνει ο σκληροτράχηλος -και με μια μελαγχολία που του πάει- Τζιν Ρατκόφσκι, ο οποίος αντιμετωπίζει πλέον το επάγγελμα εκτός ορίων πρωτοκόλλου και σχεδόν λογικής. Μαζί θα διασχίσουν την κόλαση της Νέας Υόρκης, αντιμετωπίζοντας περιστατικά, που ξεκινούν από false alarms μέχρι αποτρόπαια εγκλήματα, αλλά και τους προσωπικούς τους δαίμονές.
Αν και οι νοσηλευτές του δρόμου έχουν πολλές ενδιαφέρουσες ιστορίες να αφηγηθούν, σπανίζουν οι ε κινηματογραφικές μεταφορές τους και αυτό ίσως γιατί η ουσία της δουλειά τους, μαζί και οι κίνδυνοι που αντιμετωπίζουν, μόνο μέσω πολλών παράλληλων περιστατικών μπορούν να αναλυθούν. Γι’ αυτό άλλωστε και δεν έχουν γίνει παρά μόνο δυο ανάλογες ταινίες, η μία από τον Μάρτιν Σκορσέζε με τίτλο «Τα σταυροδρόμια της ψυχής» και η άλλη –«Το ασθενοφόρο» -από τον Μάικλ Μπέι.
Το πρόβλημα σε αυτό το υποείδος, αν μπορούμε να το ονομάσουμε έτσι, ίσως θα λυνόταν με μια μίνι σειρά, γιατί μία κινηματογραφική ταινία χρειάζεται έναν σταθερό άξονα και μια κεντρική πλοκή, εκτός αν είναι σπονδυλωτή. Ο Ζαν- Στεφάν Σοβέρ όμως , βασισμένος στο μυθιστόρημα του Σάνον Μπερκ, δεν επιλέγει αυτό τον δρόμο, αντίθετα αφήνει ανεξέλεγκτο το δικό του ασθενοφόρο στις λεωφόρους και στα σοκάκια της Νέας Υόρκης, αποτυπώνοντας διάφορα περιστατικά αλά «Grey’ s anatomy».
Ο Πεν και ο Σερίνταν από την πλευρά τους προσπαθούν να δομήσουν μία ενδιαφέρουσα για τον θεατή σχέση, η οποία όμως δεν έχει ούτε τον χώρο και τον χρόνο αναπτυχθεί. Έτσι ακόμα και το ευκολονόητο ανθρωπιστικό μήνυμα θυσιάζεται στον βωμό μιας φασαριόζικής περιπέτειας, με καταιγιστικό ρυθμό, που περισσότερο λειτουργεί ως κοινωνικό σποτάκι για την κόλαση στους δρόμους και την ανάγκη ύπαρξη ιατρικής περίθαλψης και έξω από τα νοσοκομεία, παρά ενδιαφέρεται ουσιαστικά για τους χαρακτήρες και τις διαδρομές τους.
Boy Kills World
Σκηνοθεσία: Μόριτζ Μορ
Παίζουν: Μπιλ Σκάσγκαρντ, Τζέσικα Ροθ, Μισέλ Ντόκερι, Μπρετ Γκέλμαν, Φάμκε Γιάνσεν
Περίληψη: Ένα κωφάλαλο αγόρι, που θέλει να εκδικηθεί αυτή που δολοφόνησε τους γονείς του, εμπιστεύεται έναν μυστηριώδη σαμάνο, ο οποίος τον μετατραπεί σε φονική μηχανή.
Ο Μόριτζ Μορ στο σκηνοθετικό του ντεμπούτο φιλοδοξεί να λανσάρει ένα καινούργιο franchise με πρωταγωνιστή τον Μπιλ Σκάσγκαρντ. Ο Boy είναι ένας κωφάλαλος νεαρός, που από μικρός είχε έντονη φαντασία. Όταν οι γονείς του δολοφονούνται, ένας μυστηριώδης σαμάνος τον υιοθετεί και τον προπονεί, καταπιέζοντας την παιδική του φαντασία, ώστε να χρησιμοποιήσει τις ικανότητές του και να τον μεταμορφώσει σε φονική μηχανή.
Απευθυνόμενος κατά βάση στο νεανικό –και δη εφηβικό κοινό, αλλά και στους λάτρεις των video games, ο Μορ επιχειρεί να μας συστήσει έναν νέο εκδικητή-τιμωρό στα χνάρια του John Wick, που σκοτώνει αβέρτα σε ένα δυστοπικό μεταμέλλον. Με κάποιες δόσεις αυτοσαρκαστικού χιούμορ, ο Γερμανός δημιουργός αναμιγνύει άτσαλα κινηματογραφικά είδη, βάζει και ένα τραύμα στον βασικό πρωταγωνιστεί για τα προσχήματα και βυθίζεται σε ένα ατέρμονο λουτρό αίματος, χωρίς κανένα μέτρο, με μόνη του μέριμνα να παράγει θέαμα, αν και ούτε και σε αυτό το σημείο σημειώνει καλές επιδόσεις, αφήνοντας δε τους δεύτερους ρόλους ένα επίπεδο εντελώς σχηματικό. Όχι ότι περίμενε κανείς κάτι περισσότερο από μια τέτοια ταινία, αλλά καλό θα ήταν ο Μορ να είχε μία πρωτότυπη ιδέα, ή έστω είχε χωνέψει καλύτερα τις κινηματογραφικές του αναφορές.
Οι Βασιλιάδες του Κόσμου (Los Reyes del Mundo /Kings of the World)
Σκηνοθεσία: Λάουρα Μόρα Ορτέγκα
Παίζουν: Κάρλος Αντρές Καστανέδα, Ντάβιντσον Αντρές Φλόρες, Μπραχιάν Στίβεν Ασεβέδο
Περίληψη: Πέντε μικροί βασιλιάδες χωρίς βασίλειο, πέντε παιδιά χωρίς στέγη σε αναζήτηση της δικής τους Γης της Επαγγελίας, ξεκινούν μία άγρια περιπλάνηση στο πουθενά.
Κολομβιανό arthouse, που απέσπασε το Χρυσό Κοχύλι στο φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν και ήταν η επίσημη πρόταση της Κολομβίας στα φετινά Όσκαρ.
Ο Ρα, ένας άστεγος έφηβος στην Κολομβία, λαμβάνει ένα πολυαναμενόμενο γράμμα, οπού η κυβέρνηση της Κολομβίας του έχει στείλει ένα πιστοποιητικό, κατοχυρώνοντας το ιδιοκτησιακό του δικαίωμα του στη γη των προγόνων του, την οποία είχαν υφαρπάξει παραστρατιωτικές ομάδες από την οικογένειά του δεκαετίες νωρίτερα. Ενθουσιασμένος από την προοπτική να αποκτήσει επιτέλους ένα δικό του σπίτι, μαζεύει την οικογένεια που έχει ο ίδιος επιλέξει- πέντε αγόρια που ψάχνουν παλιοσίδερα στους δρόμους του Μεντεγίν- και ξεκινούν ένα ταξίδι ζωής σε ένα τοπίο, όπου τα καταπράσινα δάση και η πυκνή ομίχλη κρύβουν μια πανδημία διάχυτης βίας.
Ένα μείζον πολιτικό θέμα της χώρας της, αυτό της επιστροφής της γης, θίγει η Λάουρα Μόρα Ορτέγκα σ’ αυτό το road movie, που αποκαλύπτει, χωρίς να γίνεται καταγγελτικό, τις τεράστιες αντιθέσεις και ανισότητες της Κολομβίας, ασκώντας με έμμεσο τρόπο κριτική στην αποικιοκρατία που τις δημιούργησε.
Η Μόρα, η οποία έχει σκηνοθετήσει μερικά από τα επεισόδια του «100 χρόνια μοναξιάς» που θα δούμε από το Νetflix, αναμιγνύει τον μαγικό ρεαλισμό της λατινοαμερικάνικης λογοτεχνίας με τις αφιλόξενες δασικές εκτάσεις της πατρίδας της, υπογράφοντας μία ουσιαστική κινηματογραφική μελέτη για τον φαύλο κύκλο της βίας , καταλήγοντας σε ένα σκοτεινό φινάλε, το οποίο δεν αφήνει καμία χαραμάδα στην ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.
Κλείδωσες; Οι Άγνωστοι (The Strangers: Chapter 1)
Σκηνοθεσία: Ρένι Χάρλιν
Παίζουν: Μάντλεν Πετς, Ρέιτσελ Σέντον, Ρίτσαρντ Μπρέικ
Περίληψη: Ένα νεαρό ζευγάρι αναγκάζεται να περάσει τη νύχτα σε μια απομακρυσμένη καμπίνα, όταν τρεις μασκοφόροι τους χτυπούν την πόρτα, χωρίς κίνητρο φαινομενικά.
Tο ανατριχιαστικό πρώτο κεφάλαιο μια καινούργιας σειράς ταινιών τρόμου.
Ένα άτυχο νεαρό ζευγάρι αναγκάζεται να διανυκτερεύσει σε μια απομακρυσμένη καμπίνα, όταν το αυτοκίνητό του χαλάει απροσδόκητα. Η νύχτα αρχίζει να παίρνει απειλητικές διαστάσεις, τη στιγμή που τρεις άγνωστοι μασκοφόροι με άγνωστα κίνητρα τους περικυκλώνουν.
Λώξη
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Ζάχος και Θανάσης Καφετζής
Περίληψη: Η Λωξάνδρα, ένα κορίτσι με σύνδρομο Down, καλείται να συμμετάσχει στη νέα παραγωγή στην κεντρική σκηνή του Εθνικού Θεάτρου. Η μητέρα της αποφασίζει να δεχτεί την πρόσκληση, θεωρώντας ότι είναι για το καλό της κόρης της. Έτσι, η Λωξάνδρα θα παλέψει σκληρά για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της νέας της πραγματικότητας.
Ένα ντοκιμαντέρ για την πρώτη επαγγελματία ηθοποιό με σύνδρομο Down στην Ελλάδα.
Η Λωξάνδρα, μια νέα γυναίκα με σύνδρομο Down, γίνεται το πρώτο ανάπηρο άτομο που υπογράφει συμβόλαιο ηθοποιού με το Εθνικό Θέατρο της Ελλάδας. Αφήνει την πόλη και τη γνώριμη καθημερινότητά της και ταξιδεύει στην Αθήνα για να γίνει μέλος του επαγγελματικού θιάσου. Για τους επόμενους έξι μήνες, η Λώξη κάνει πρόβες και φίλους, ερωτεύεται, διασκεδάζει, απογοητεύεται και συνεχίζει ξανά και ξανά να διεκδικεί προσβασιμότητα στην πράξη, ανατρέποντας ένα στερεότυπο τη φορά.
Μια ιστορία ειπωμένη χωρίς ταμπού και κλισέ, που δεν εξιδανικεύει την κανονικότητα, ούτε εξωτικοποιεί την αναπηρία, παρά μόνο δίνει τον χώρο και τον χρόνο στην πρωταγωνίστριά της να υπάρξει όπου και όπως επιθυμεί, όπως θα έπρεπε πάντα να συμβαίνει σε μια αληθινά συμπεριληπτική κοινωνία.
Blessing in Disguise
Σκηνοθεσία: Κώστας Μαζάνης
Παίζουν: Σοφία Κούρου, Μυρτό Ναούμ, Φάνης Μιλλεούνης, Γιάννης Τυροβόλας, Κατερίνα Χρηστάκη, Θέμις Μπαζάκα
Περίληψη: Ένα προσωπικό ταξίδι για την ελευθερία της σεξουαλικής αναζήτησης.
Υπαρξιακό δράμα του Κώστα Μαζάνη.
Καθώς η Μελίνα ξεκινά το ταξίδι της για την ανακάλυψη του εαυτού της, έλκεται από την ακατέργαστη, αφιλτράριστη ομορφιά του φυσικού κόσμου, όπου το γυμνό σώμα γίνεται μεταφορά της αυθεντικότητας και της απελευθέρωσης. Η ελευθερία της σεξουαλικής αναζήτησης συνυφαίνεται με την αναζήτηση της προσωπικής απελευθέρωσης, καθώς εξερευνά σχέσεις και εμπειρίες, που αμφισβητούν συμβατικούς κανόνες και προσδοκίες.
Η ταινία εμβαθύνει σε υπαρξιακές αναζητήσεις και σε μια εξερεύνηση του γυμνού σώματος, συνδυάζοντας στοιχεία της πραγματικότητας με το υπερβατικό και το ονειρικό, καλώντας τελικά το κοινό να αγκαλιάσει τον αυθεντικό εαυτό του χωρίς ντροπή.
Αναζητώντας τον Ροδάκη (Searching for Rodakis)
Σκηνοθεσία: Κερέμ Σογιουλμάζ
Περίληψη: Καθώς ένας ελληνικός τάφος άγνωστης προέλευσης ανακαλύπτεται κάτω από τα δάπεδα σε ένα παλιό χωριό στην Τουρκία, μια σχεδόν ξεχασμένη ιστορία , η εξαναγκαστική ανταλλαγή πληθυσμών το 1923, έρχεται στο φως.
Ταινία τεκμηρίωσης – οδοιπορικό του Κερέμ Σογιουλμάζ, που ενώνει τους λαούς της Τουρκίας και της Ελλάδας μέσω ενός τάφου.
Όταν ένας ελληνικός τάφος αποκαλύπτεται κάτω από τα σανίδια ενός παλιού σπιτιού σ’ ένα χωριό της Τουρκίας, αρχίζει να ξεδιπλώνεται μια μάλλον ξεχασμένη ιστορία, που χρονολογείται από τις απαρχές της σύστασης της χώρας: από τη βίαιη δηλαδή ανταλλαγή πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας το 1923. Μια ανάγλυφη ελληνική επιγραφή κάνει λόγο για μια γυναίκα, τη Χρυσούλα Ροδάκη, που πέθανε το 1887. Και κάπως έτσι ξεκινά η αναζήτηση των απογόνων της.
Ο σκηνοθέτης Κερέμ Σογιλμάζ καταφεύγει σε ιστορικά αρχεία, τα οποία φανερώνουν και τον ρόλο της δικής του οικογένειας στην όλη υπόθεση, επισκέπτεται ρημαγμένες πόλεις-φαντάσματα και περιηγείται στις αναμνήσεις των ηλικιωμένων ντόπιων. Παράλληλα, από την άλλη μεριά του Αιγαίου έρχεται ένα φοβερό κύμα υποστήριξης, όταν προσπαθεί να εντοπίσει τους Έλληνες συγγενείς της νεκρής. Έτσι, ο τάφος μετατρέπεται σε δίαυλο επικοινωνίας ανάμεσα στο παρελθόν και στο παρόν και για λίγο το τραύμα επουλώνεται, όταν επιστρέφουν οι προηγούμενοι κάτοικοι του σπιτιού.
Ο τάφος της Χρυσούλας είναι ανοιχτός για επίσκεψη από το κοινό σε ένα μουσείο στην Κωνσταντινούπολη σήμερα. Το μουσείο ονομάζεται Μουσείο Ανταλλαγής Πληθυσμών Τσατάλτζα (Μübadele Müzesi στα τούρκικα) και βρίσκεται 60 χλμ δυτικά από το κέντρο της Κωνσταντινούπολης.
Κινηματογραφικές πρεμιέρες και επαναπροβολή:
Στην Παγίδα του Νόμου (Down by Law)
Σκηνοθεσία: Τζιμ Τζάρμους
Παίζουν: Ρομπέρτο Μπενίνι, Τομ Γουέιτς, Τζον Λιούρι
Περίληψη: Ένα ζεστό καλοκαίρι στη Νέα Ορλεάνη, τρεις φυλακισμένοι αποφασίζουν να δραπετεύσουν στους βάλτους της Λουιζιάνα.
H τρίτη ταινία του Τζιμ Τζάρμους, που τον έκανε διάσημο, με τους Τομ Γουέιτς, Τζον Λούρι και Ρομπέρτο Μπενίνι.
Ένας Ιταλός τουρίστας που μιλάει ελάχιστα αγγλικά, ένας άνεργος DJ κι ένας μαστροπός της «πλάκας» βρίσκονται φυλακισμένοι στο ίδιο κελί στη Λουϊζιάνα, κατηγορούμενοι για αδικήματα που δεν διέπραξαν. Κανένα κελί όμως δεν είναι αρκετά μεγάλο για να χωρέσει αυτούς τους τρεις απίθανους και τόσο διαφορετικούς μεταξύ τους τύπους. Έτσι, αποφασίζουν να αποδράσουν, καταλήγοντας στους βάλτους της περιοχής.
Ο Τζάρμους παρακολουθεί αυτή την παράξενη κομπανία στο ταξίδι της προς την ελευθερία, συστήνοντας το σκηνοθετικό στυλ, που τον έχει κάνει αγαπημένο στο κοινό όλα αυτά τα χρόνια. Επικεντρώνοντας στην αλληλεπίδραση μεταξύ των πρωταγωνιστών, καταφέρνει να φέρει στο προσκήνιο το ταλέντο τους, αλλά και να ξεφύγει από τα διάφορα κλισέ των ταινιών απόδρασης, χαρίζοντας στον cult κινηματογράφο ένα ακόμα διαμαντάκι.
Η ταινία ήταν υποψήφια για τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών το 1986 και στα Independent Spirit Awards το 1987, ενώ κέρδισε το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας στα Bodil Awards το 1988, καθώς και την 2η θέση στα Βραβεία της Αμερικανικής Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου.