Στις κινηματογραφικές πρεμιέρες της εβδομάδας η Έμα Τόμσον σε έναν ανατρεπτικό ρόλο υποστηρίζει το δικαίωμα των γυναικών στην ερωτική επιθυμία.
Ο Χαβιέ Μπαρδέμ υποδύεται ένα «Τέλειο αφεντικό», ενώ η Ναταλί Μπάιγ μυεί την Λίνα Κούντρι στον κόσμο της «Υψηλής Ραπτικής» και του Dior.
Οι κινηματογραφικές πρεμιέρες της εβδομάδας
Καλή Τύχη, Λίο Γκράντε (Good Luck to You Leo Grande)
Σκηνοθεσία: Σόφι Χάιντ
Παίζουν: Έμα Τόμσον, Ντάριλ ΜακΚόρμακ
Περίληψη: Η Νάνσι Στόουκς είναι μία συνταξιούχος εκπαιδευτικός, που λαχταρά λίγη δράση και σεξ. Παρόλο που ο σύζυγός της, ο Ρόμπερτ, ήταν ένας καλός σύντροφος, δεν ήταν ποτέ ένας καλός εραστής. Ο ίδιος πλέον δεν βρίσκεται στη ζωή και η Νάνσι αναζητά την περιπέτεια με τον Λίο Γκράντε, έναν σεξεργάτη.
Η Έμα Τόμσον στον πιο τολμηρό ρόλο της καριέρας της γράφει τη δική της σελίδα της Ιστορίας της γυναικείας χειραφέτησης.
Η κυρία Ρόμπινσον, μια συνταξιούχος δασκάλα, μετά από τον θάνατο του άνδρα της, με τον οποίο ποτέ δεν απόλαυσε το σεξ, αισθάνεται πως η ζωή έχει περάσει κι εκείνη έχει χάσει την ευκαιρία να γνωρίσει την απόλαυση της επιθυμίας. Αν και συντηρητική, αποφασίζει να προσλάβει τον Λίο Γκράντε, έναν μυώδη σεξεργάτη για να τη μυήσει στον έρωτα. Του συστήνεται ως Νανσί Στόουκς και ξεκινάει μαζί του «συνεδρίες». Οι ερωτικές συνερεύσεις τους συνοδεύονται από εκ βαθέων εξομολογήσεις και συγκρούσεις, που δημιουργούν μια ιδιαίτερη σχέση και θα οδηγήσουν την κυρία Ρόμπινσον στην απελευθέρωσή της.
Η κομεντί της Αυστραλής Σόφι Χάιντ σε σενάριο της Κέιτι Μπραντ (του τηλεοπτικού «Katy Brand's big ass show») δομικά δενεπιφυλάσσει εκπλήξεις, αντίθεταακολουθεί μια θεατρική λογική πράξεων και κλειστών χώρων. Στην ουσία όμως κάνει μια μικρή επανάσταση, μιας και φέρνει στο προσκήνιο ένα θέμα ταμπού της σύγχρονης κοινωνίας, που αν και παλεύει για την αποδοχή του διαφορετικού και τη συμπεριληπτικότητα,ακόμα θεωρεί πως οι γυναίκες από μια ηλικία και μετά χάνουν –ουσιαστικά οφείλουν να χάσουν- την ερωτική τους ταυτότητα. Η Χάιντ λοιπόν έχει για κεντρική ηρωίδα μια γυναίκα που αν και θεωρούσε κάποτε σωστό να επιπλήττει τα κορίτσια για τις κοντές τους φούστες, βρίσκεται ξαφνικά παροπλισμένη και αναγνωρίζει πως ο συντηρητισμός μιας ολόκληρης ζωής της έχει στερήσει την ίδια τη ζωή.
Με εξαιρετικούς διαλόγους, όπου το βρετανικό φλέγμα συναντάει την απολαυστική αθωότητα μιας εξηντάχρονης γυναίκας, που για πρώτη φορά ανακαλύπτει το σώμα της, και μια απολαυστική Έμα Τόμσον που δεν διστάζει να φλερτάρει, να ξαναγίνει παιδί, να αποκαλύψει το σώμα της χωρίς ρετούς, αυτή η κατά τα άλλα ανάλαφρη κωμωδία μιλάει ανοιχτά για ένα ζήτημα που αφορά όλες τις γυναίκες -είτε τις μεγαλύτερες σε ηλικία, είτε όσες σε λίγο θα μεγαλώσουν- συμβάλλοντας δραστικά στην ανατροπή παγιωμένων αντιλήψεων.
Η συμβολή της Τόμσον, που το κύρος της προσθέτει πόντους στην παραγωγή, είναι καθοριστική. Η σπουδαία αυτή ηθοποιός χωρίς μεμψιμοιρίες,αλλά με μια καθηλωτική αλήθεια αναδεικνύει μέσα από τον χαρακτήρα της κυρίας Ρόμπινσον τους μύχιους φόβους όλων των γυναικών, που τρέμουν για τις ατέλειές τους, επειδή έτσι τους έμαθαν και διστάζουν να αφεθούν στην απόλαυση για να μην κατηγορηθούν. Έτσι, όταν φτάνει στην επίμαχη σκηνή του οργασμού, που η κυρία Ρόμπινσον περίμενε χρόνια, στέλνει ένα ηχηρό μήνυμα για την ερωτική επιθυμία και το δικαίωμα να απολαμβάνει κανείς το σεξ με όποιον θέλει, σε όποια ηλικία θέλει, χωρίς ενοχές και αγκυλώσεις.
Το τέλειο αφεντικό (El Buen Patrón /The Good Boss)
Σκηνοθεσία: Φερνάντο Λεόν ντε Αρανόα
Παίζουν: Χαβιέρ Μπαρδέμ, Μανόλο Σόλο, Αλμουντένια Αμόρ
Περίληψη: Ο Μπλάνκο είναι ο χαρισματικός ιδιοκτήτης μιας οικογενειακής επιχείρησης, που επιδιώκει να κερδίσει έναν διαγωνισμό «Επιχειρηματικής Αριστείας». Η εικόνα της τέλειας εταιρίας όμως καταρρέει, καθώς πρέπει να διαχειριστεί μια σειρά από έκρυθμες καταστάσεις, όπως την εκδικητικότητα ενός απολυμένου υπαλλήλου, την κατάθλιψη του διευθυντή, και μια φιλόδοξη ειδικευόμενη.
H ταινία του Φερνάντο Λεόν ντε Αρανόα με τον Χαβιέ Μπαρδέμ, που σάρωσε τα βραβεία Goya της Ισπανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου.
Ο Μπλάνκο είναι ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας, υπόδειγμα οικογενειάρχη και άψογος κατά τα φαινόμενα εργοδότης. Διατηρεί στενές σχέσεις με τους υπαλλήλους του, ακούει τα προβλήματά τους, διαχειρίζεται τις κρίσεις με σύνεση και φροντίζει τους εργαζόμενούς του σαν να ήταν παιδιά του. Ενώ προσπαθεί να κερδίσει έναν διαγωνισμό «αριστείας», η τέλεια εικόνα της εταιρείας του, που κατασκευάζει ζυγαριές, δεν πρέπει επ' ουδενί να καταρρεύσει. Όμως όσο γοητευτικός κι αν είναι ο Μπλάνκο κρύβει πολλά μυστικά, αλλά και σκοτεινές πλευρές. Η άδικη απόλυση ενός πενηντάχρονου υπαλλήλου που αποφάσισε να κατασκηνώσει έξω από τις εγκαταστάσεις τους και να διαμαρτυρηθεί για το δίκιο του, η κατάρρευση του διευθυντή του, που μόλις τον έχει εγκαταλείψει η γυναίκα του, αλλά και η εξωσυζυγική περιπέτεια του Μπλάνκο με μια ειδικευόμενη, που θα αποδειχθεί κάτι παραπάνω από γνωστή του, θα φέρουν μια σειρά από τραγελαφικά γεγονότα.
Στο πρόσωπο του συνήθως ψύχραιμου Μπλάνκο, ο Φερνάντο Λεόν ντε Αρανόα («Μια Υπέροχη Μέρα», Αγαπώντας τον Πάμπλο») συγκεντρώνει όλα τα χαρακτηριστικά του καπιταλιστικού συστήματος: δύναμη, κύρος, ερωτισμός, πατριαρχία, χειραγώγηση, που κρύβεται κάτω από ένα καλά κατασκευασμένο προσωπείο, αλλά και μια αυταρχική συμπεριφορά, όταν τα πράγματα φτάνουν στο μη περαιτέρω -ένα μη περαιτέρω στην ουσία που δημιούργησαν οι δικές του αποφάσεις και επιλογές. Γιατί ο Μπλάνκο είναι το σύστημα και ταυτόχρονα απλώς ένα γρανάζι του, αφού κι αυτός προκειμένου να διαφυλάξει το κέρδος, πρέπει να θυσιάζει και μαζί να θυσιάζεται.
Μέσα από αυτή την εύστοχη αλληγορία, που ο Χαβιέ Μπαρδέμ υποστηρίζει σε κάθε πλάνο δίνοντας μια πολιτική διάσταση στην υποδειγματική ερμηνεία του, ο Ισπανός σκηνοθέτης φτιάχνει μια μαύρη βιτριολική κωμωδία, για να αποκαλύψει τον φαύλο κύκλο ενός αδηφάγου συστήματος, μέσα στο οποίο τελικά δεν υπάρχουν νικητές, παρά μόνο θύματα, συνδέοντας πανέξυπνα καταστάσεις και ακραία φαινόμενα, όπως τη σχέση της εξουσίας και του χρήματος με τη βία.
Ο Οίκος Dior στις κινηματογραφικές πρεμιέρες
Υψηλή Ραπτική (Haute Couture)
Σκηνοθεσία: Σιλβί Οχαγιόν
Παίζουν: Ναταλί Μπάιγ, Λίνα Κούντρι, Πασκάλ Αρμπιγιό
Περίληψη: Η Εσθέρ είναι στο τέλος της καριέρας της ως βασική σχεδιάστρια μόδας στο εργαστήριο της Dior Avenue Montaigne. Μία μέρα, ένα εικοσάχρονο κορίτσι, η Τζέιντ, της κλέβει την τσάντα στο μετρό. Αντί να καλέσει την αστυνομία, αποφασίζει να τη φροντίσει, καθώς βλέπει σε εκείνη την πιθανότητα να της μεταλαμπαδεύσει τις γνώσεις της. Στον τρελό κόσμο της Υψηλής Ραπτικής, όπου ο υπέρμετρος ανταγωνισμός είναι καθημερινότητα, η Εσθέρ θα ξεπεράσει τον εαυτό της και θα αλλάξει τα στερεότυπα.
Μια νέα εκδοχή του Πυγμαλίωνα, με την υψηλή τέχνη του Οίκου Dior και τη διαχρονική αξία της Ναταλί Μπάιγ.
Η Έσθερ καταξιωμένη σχεδιάστρια του διάσημου οίκου, λίγο πριν συνταξιοδοτηθεί, αποφασίζει να εκπαιδεύσει μια κοπέλα της εργατικής τάξης και να την οδηγήσει στον κόσμο της υψηλής ραπτικής. Η Τζέιντ, η νεαρή προστατευόμενή της, με τη δύσκολη παιδική ηλικία, της έκλεψε την τσάντα μια μέρα στο μετρό, όμως η Εσθέρ διαβλέπει στα χέρια της την ικανότητα να φτιάχνουν όμορφα πράγματα. Έτσι ξεκινάει μια ιδιαίτερη σχέση, μέσα στα πολυτελή ατελιέ του Dior, ανάμεσα σε ευαίσθητα υφάσματα και λεπτομέρειες που ζητούν επιδεξιότητα.
Η Σιλβί Οχαγιόν, γοητευμένη από τον κόσμο της Ηaute Couture εισχωρεί στα άδυτα ενός μεγάλου οίκο και καταγράφει με όρους ενός εκλεπτυσμένου ντοκιμαντέρ όλη τη διαδικασία παραγωγής και σχεδιασμού, αποκαλύπτοντας πράγματα που οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν. Όμως παγιδεύεται στην αποτύπωση λεπτομερειών, που χαρίζουν ραφινάτο αέρα στην ταινία της, αλλά τελικά την απομακρύνουν από τις διαπροσωπικές σχέσεις και την εξέλιξη των χαρακτήρων της, που σκιαγραφούνται υποτονικά. Επίσης οι ταξικές διαφορές και η ανισότητα δύο εντελώς διαφορετικών κόσμων που ζουν στην ίδια πόλη αντιμετωπίζεται επιφανειακά, και σχηματικά, χωρίς η Γαλλίδα δημιουργός να μπορεί να φτάσει σε μεγαλύτερο βάθος. Αυτό βέβαια θα σήμαινε πως θα έπρεπε να αποκαθηλώσει με έναν τρόπο όσα εκπροσωπεί ο Dior, που αν και πανέμορφα, μοιάζουν τόσο αταίριαστα και ξένα στην υποβαθμισμένη περιοχή, όπου ζει η Τζέιντ.
Lightyear
Σκηνοθεσία: Άνγκους ΜακΛέιν
Με τις φωνές των (στα ελληνικά): Ορφέα Αυγουστίδη, Ξένιας Ντάνια, Βασίλη Παπαστάθη, Jerome Kaluta, Τέτας Κωνσταντά, Κώστα Δαρλάση, Ίντρα Κέιν, Αρετής Πασχάλη, Σωτήρη Δούβρη, Μιχάλη Βαλάσογλου κ.α
Περίληψη: H ιστορία του αγαπημένου Μπαζ Λάιτγιαρ, του ήρωα που είναι η πηγή έμπνευσης του ομώνυμου παιχνιδιού.
To origin story του αγαπημένου αστροναύτη από το «Toy Story» Μπαζ Λάιτγιαρ
Ο Μπαζ με τη διοικήτριά του, Αλίσα Χόθορν και ένα πλήρωμα με πάνω από χίλιους επιστήμονες και τεχνικούς, επιστρέφουν μετά από την τελευταία τους αποστολή. Σχεδόν τέσσερα εκατομμύρια έτη φωτός μακριά από τη Γη, ένας αισθητήρας δίνει σήμα εγγύτητας με έναν αχαρτογράφητο, αλλά πιθανόν πλούσιο σε φυσικούς πόρους, πλανήτη. Ο Μπαζ αποφασίζει να ανακατευθύνει το σκάφος προς το λασπώδες αυτό μέρος με τις επιθετικές κληματαριές και τα τεράστια σμήνη από έντομα. Οι απόπειρες για εσπευσμένη έξοδο δεν πετυχαίνουν και το σκάφος συγκρούεται, αφήνοντας τον Μπαζ, την Αλίσα και το πλήρωμα στον αφιλόξενο πλανήτη. Όσο τα χρόνια περνούν, ο Μπαζ αναζητά έναν τρόπο να διορθώσει το λάθος του, όμως ο χρόνος κυλάει για τον καθένα διαφορετικά.
Αυτή τη φορά, ο Άνγκους ΜακΛέιν ακολουθεί τον θρυλικό ήρωα σε μια διαγαλαξιακή διαδρομή, που τον φέρνει αντιμέτωπο με το στοιχείο της διαστολής του χρόνου στην πιο απαιτητική μάχη της ζωής του, για να αντιληφτεί πως μόνο το να ζεις το παρόν τελικά έχει σημασία.
Επιστροφή στην κανονικότητα
(Return to Normality)
Σκηνοθεσία: Κώστας Κολημένος
Παίζουν: Κωνσταντίνα Τσιούρη, Αντώνης Μουλάς, Σελένα Προδρομίδου, Κώστας Κολημένος, Πάνος Κοριζής
Περίληψη: Η ιστορία μιας νεαρής Ελληνίδας η οποία φεύγει από το Λονδίνο για να περάσει τις εβδομάδες του εγκλεισμού στο χωριό της.
Δράμα του Κώστα Κολημένου, που γράφτηκε μέσα στην καραντίνα.
Η ιστορία της Αγγελικής, μιας νεαρής Ελληνίδας, που φεύγει από το αστικό περιβάλλον του Λονδίνου, για να περάσει τις εβδομάδες του εγκλεισμού, στο ακριβώς αντίθετο άκρο, στο χωριό της μητέρας της. Ο τρόπος ζωής της αλλάζει βίαια και οι άνθρωποι που συναντά, θα τη φέρουν αντιμέτωπη με την πρωτόγονη φύση της.
Τις μέρες της πρώτης καραντίνας, ο Κώστας Κολημένος («Οργώνοντας το Χρόνο») βρέθηκε στο πατρικό του στην Ευρυτανία, όπου και έμεινε σαν ερημίτης για μήνες, εντελώς μόνος. Βασισμένος στα νέα δεδομένα που δημιούργησε ο κορονοϊός, αναρωτιέται τελικά ποια είναι η «κανονικότητα», καταλήγοντας σε έναν έγχρωμο ύμνο στη φύση, που έρχεται σε αντιδιαστολή με την ασπρόμαυρη καθημερινότητα της πόλης.
Επαναπροβολές:
Μερικοί το προτιμούν καυτό (Some Like It Hot)
Σκηνοθεσία: Μπίλι Γουάιλντερ
Παίζουν: Μέριλιν Μονρό, Τόνι Κέρτις, Τζακ Λέμον
Περίληψη: Στο Σικάγο της Ποτοαπαγόρευσης δυο απένταροι μουσικοί γίνονται, χωρίς να το θέλουν, μάρτυρες μιας γκαγκστερικής σφαγής κι αναγκάζονται να μεταμφιεστούν σε γυναίκες, για να φύγουν για το Μαϊάμι μαζί μ’ ένα γυναικείο συγκρότημα, προκειμένου να γλιτώσουν τη ζωή τους.
Μια από τις καλύτερες κωμωδίες όλων των εποχών με τους Τζακ Λέμον, Τόνι Κέρτις και τη Μέριλιν Μονρόε, σε επανέκδοση με νέες κόπιες.
Ο Τζέρι και ο Τζο, δυο μουσικοί από το Σικάγο, γίνονται αυτόπτες μάρτυρες μιας μαζικής σφαγής, που υποκινήθηκε από τον γκάγκστερ Σπατς Κολόμπο κι αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πόλη για να μην πέσουν στα χέρια της μαφίας. Όταν μαθαίνουν ότι ένα γυναικείο συγκρότημα μουσικής τζαζ, που πρόκειται να περιοδεύσει στο Μαϊάμι, ψάχνει για σαξοφονίστα και μπασίστα, μεταμφιέζονται και αρπάζουν την ευκαιρία για να ξεφύγουν.
Συστήνονται λοιπόν στα μέλη του γκρουπ ως Τζοζεφίν και Δάφνη και φεύγουν μαζί τους για την περιοδεία. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, οι δυο φίλοι ερωτεύονται την τραγουδίστρια του συγκροτήματος Σούγκαρ Κέιν, αλλά ο Τζο καταφέρνει να τη γοητεύσει, όταν της συστήνεται ως εκατομμυριούχος με το όνομα Τζούνιορ. Παράλληλα ο Όσγκουντ Φίλντινγκ ο τρίτος, που παραθερίζει στο Μαϊάμι, ερωτεύεται τον Τζέρι, θεωρώντας πως είναι η Δάφνη. Τα πράγματα περιπλέκονται ακόμα περισσότερο, όταν ο Σπατς Κολόμπο, συνοδευόμενος από τους άνδρες του φτάνει στο Μαϊάμι για ένα συνέδριο των αρχηγών της μαφίας.
O Μπίλι Γουάιλντερ υπογράφει την πιο χιουμοριστική του ταινία, σύμβολο μιας ολόκληρης εποχής, συνδυάζοντας στοιχεία του νουάρ της δεκαετίας του `30, με τον παραλογισμό της φάρσας και την κριτική ματιά μιας αυτοσαρκαστικής σάτιρας. Για τη συντηρητική δεκαετία του ’50, οι υπόνοιες που άφηνε η ταινία για τη σχέση μεταξύ δύο αντρών ήταν ένα δύσκολο και αμφιλεγόμενο θέμα, γι’ αυτό και ο Γουάιλντερ δυσκολεύτηκε πολύ να βρει στούντιο να τον χρηματοδοτήσει.
Η ταινία όμως τελικά υπήρξε υποψήφια για έξι Όσκαρ, ενώ χάρισε τη Χρυσή σφαίρα Α’ αντρικού ρόλου στον Λέμον και Α’ γυναικείου ρόλου στη Μονρόε.
O άγνωστος του Εξπρές (Strangers on a Train)
Σκηνοθεσία: Άλφρεντ Χίτσκοκ
Παίζουν: Φάρλεϊ Γκρέιντζερ, Ρουθ Ρόμαν, Ρόμπερτ Γουόκερ
Περίληψη: Σε ένα τρένο, ο Γκάι, ένας τενίστας με προβλήματα γάμου, προσποιείται ότι βρίσκει την ιδέα του άγνωστου συνταξιδιώτη του, Μπρούνο, διασκεδαστική. Ο ψυχοπαθής Μπρούνο τού προτείνει να «ανταλλάξουν» δολοφονίες -να σκοτώσει εκείνος τη σύζυγο του Γκάι και ο Γκάι τον πατέρα του Μπρούνο, ώστε κανείς από τους δύο να μην θεωρηθεί ύποπτος. Τα πράγματα όμως βγαίνουν γρήγορα εκτός ελέγχου, όταν ο Μπρούνο πραγματικά σκοτώνει τη γυναίκα του Γκάι, καταδιώκοντάς τον μέχρι να ανταποδώσει.
Το αριστούργημα του Άλφρεντ Χίτσκοκ, βασισμένο στο ψυχολογικό θρίλερ της Πατρίτσια Χάισμιθ.
Ο Μπρούνο Άντονι πιστεύει ότι έχει επινοήσει το κατάλληλο σχέδιο, ώστε να ξεφορτωθεί τον πατέρα του, τον οποίο μισεί. Όταν συναντά τον αστέρα του τένις Γκάι Χέινς στο τρένο, πιστεύει ότι έχει βρει επιτέλους τον κατάλληλο συνεργό. Του προτείνει λοιπόν να ανταλλάξουν εγκλήματα: ο Μπρούνο θα σκοτώσει την άπιστη σύζυγο του Γκάι, Μίριαμ, η οποία αρνείται να του παραχωρήσει διαζύγιο για να παντρευτεί την Αν Μόρτον, κόρη ενός γερουσιαστή, και ο Γκάι με τη σειρά του θα σκοτώσει τον πατέρα του Μπρούνο.
Ο Γκάι δε παίρνει στα σοβαρά τη συζήτησή τους, πιστεύοντας ότι ο άγνωστος που κάθεται απέναντί του στο βαγόνι του τρένου αστειεύεται και έτσι μετά από το ταξίδι γρήγορα ξεχνάει τη συμφωνία τους. Ο Μπρούνο όμως εκπληρώνει την υπόσχεσή του και στη συνέχεια εκβιάζει τον Γκάι, λέγοντάς του ότι σε περίπτωση που δεν κρατήσει τον λόγο του, θα αφήσει στοιχεία που θα τον ενοχοποιούν στον τόπο του εγκλήματος.
Αυτή τη φορά, ο μετρ Χίτσκοκ αποδεικνύεται εξαιρετικά τολμηρός στον τρόπο που χειρίζεται τον χρόνο, αλλά και στο πώς χρησιμοποιεί τη ζωντανή και συμβολική μουσική του συχνού συνεργάτη του, Ντιμίτρι Τιόμκιν (ο οποίος στην καριέρα του ως συνθέτης έλαβε 22 υποψηφιότητες για Όσκαρ κερδίζοντας τέσσερα), κορυφώνοντας την αγωνία. Η συγκλονιστική σκηνή του αγώνα τένις, άλλα κι αυτή στο λούνα παρκ έχουν μείνει στην Ιστορία, όχι μόνο για την σκηνοθετική τους δεξιοτεχνία, αλλά γιατί μέσα από αυτές ο μεγάλος δημιουργός κατάφερε να αποτυπώσει με μαγικό τρόπο τα παιχνίδια της μοίρας και του πεπρωμένου.
Η ταινία προτάθηκε για το Όσκαρ Καλύτερης Φωτογραφίας σε ασπρόμαυρη ταινία, ενώ ο Χίτσκοκ ήταν υποψήφιος για το βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας από το σωματείο των σκηνοθετών της Αμερικής (Directors Guild of America). Επιπλέον, θα τον δείτε σε μία από τις θρυλικές «cameo» εμφανίσεις του.
Η Χάισμιθ, έμεινε αρχικά ικανοποιημένη από την ταινία, που θεωρείται μια από τις καλύτερες του Χίτσκοκ. Χρόνια αργότερα όμως, ενώ συνέχισε να επαινεί την ερμηνεία του Πολ Γουόκερ, στον ρόλο του Μπρούνο, εξέφρασε αρνητική άποψη για την ανάθεση του ρόλου της Αν στη Ρουθ Ρόμαν, για την απόφαση του Χίτσκοκ να μετατρέψει τον Γκάι σε αστέρα του τένις αντί για αρχιτέκτονα, καθώς και για το γεγονός ότι στην ταινία ο Γκάι δεν σκοτώνει τον πατέρα του Μπρούνο, όπως συμβαίνει στο μυθιστόρημα.
Η κοιλάδα των μελισσών (Údolí vcel / The Valley of the Bees)
Σκηνοθεσία: Φραντίσεκ Βλάτσιλ
Παίζουν: Πετρ Τσέπεκ, Γιαν Κάτσερ, Βέρα Γκαλατίκοβα
Περίληψη: Ο Αντρέ μεγαλώνει σε ένα θρησκευτικό τάγμα, μέχρι που επιστρέφει στο πατρικό του κάστρο. Τότε όμως ξεκινάει μια ανελέητη καταδίωξη από τον μέντορά του.
Τσεχοσλοβάκικο ιστορικό δράμα του 1968.
Ο Οντρέι μεγαλώνει μέσα σε ένα αυστηρό θρησκευτικό τάγμα κι ένας βετεράνος Σταυροφόρος Τεύτονας Ιππότης γίνεται μέντοράς του. Ο νεαρός κάποια στιγμή αποφασίζει να εγκαταλείψει τη μοναστική ζωή. Έτσι επιστρέφει στο πατρικό του κάστρο και παντρεύεται τη νεαρή χήρα του πατέρα του. Όμως ο ανελέητος μέντοράς του είναι έτοιμος να τον καταδιώξει μέχρι την άκρη του κόσμου.
Εμπνευσμένος από τις ιστορικές ταινίες του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν και τον Ρομπέρ Μπρεσόν, ο Βλάτσιλ, αμέσως μετά από την ολοκλήρωση των γυρισμάτων της «Μαρκέτα Λαζάροβα», γυρίζει αυτή την επική αλληγορία για την άγρια ενηλικίωση ενός αγοριού και τη σύγκρουση των ανθρωπίνων ενστίκτων με τον πάσης φύσεως φανατισμό στα χρόνια του Μεσαίωνα. Με την αριστουργηματική ασπρόμαυρη φωτογραφία της και την πιστότατη αναπαράσταση της μεσαιωνικής Ευρώπης, η ταινία είναι μια ηθική παραβολή που θέτει ερωτήματα σχετικά με τη σύγκρουση ανάμεσα στην ανθρώπινη φύση και τον θρησκευτικό δογματισμό.