Στις κινηματογραφικές πρεμιέρες o Μπονγκ Τζουν-χο μετά από τα «Παράσιτα» επιστρέφει με μια sci-fi αντικαπιταλιστική αλληγορία.
Ο Τιμ Φέλμπαουμ με ένα δημοσιογραφικό θρίλερ μας μεταφέρει στους Ολυμπιακούς αγώνες του Μονάχου το 1972, ο βραβευμένος με τη Χρυσή Κάμερα στο Φεστιβάλ Καννών Χάλφνταν Ούλμαν Τόντελ υπογράφει ένα στιβαρό δράμα για τις γονεϊκές σχέσεις, ενώ ο Δημήτρης Νάκος σκιαγραφεί τις παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας μέσα από ένα νεονουάρ βουκολικό γουέστερν.
Οι κινηματογραφικές πρεμιέρες της Πέμπτης 6 Μαρτίου
Mickey 17
Σκηνοθεσία: Μπονγκ Τζουν-χο
Παίζουν: Ρόμπερτ Πάτινσον, Ναόμι Άκι, Στίβεν Γιουν, Τόνι Κολέτ, Μαρκ Ράφαλο
Περίληψη: Ο Μίκι Μπαρνς βρίσκεται εγκλωβισμένος στην εξωφρενική συνθήκη να δουλεύει για έναν εργοδότη, που απαιτεί την απόλυτη αφοσίωση στο καθήκον, ακόμα και αν αυτό σημαίνει να πεθάνει για τα προς το ζην.
Ο Μπονγκ Τζουν-χο μετά από τα «Παράσιτα» επιστρέφει με μια sci-fi αντικαπιταλιστική αλληγορία, που μόλις έκανε την πρεμιέρα της στην 75η Μπερλινάλε.
Το 2054, αφού ο πλανήτης έχει γονατίσει από μια οικονομική κρίση, ο μεροκαματιάρης Μίκι Μπαρνς και ο φίλος του Τιμο δανείζονται από έναν τοκογλύφο γα να ανοίξουν ένα ζαχαροπλαστείο. Όταν όμως το σχέδιό τους ναυαγεί και οι μαφιόζοι τους απειλούν, δεν έχουν άλλη επιλογή από το να εγκαταλείψουν τη Γη. Έτσι, ο Μίκι δέχεται να γίνει αναλώσιμος στην αποστολή ενός ημιπαράφρονα αποτυχημένου πολιτικού, του Κένεθ Μάρσαλ, που όνειρό του είναι η αποίκιση άλλων πλανητών και συγκεκριμένα του παγωμένου Νιφλχάιμ. Ο Μίκι «επιλέγει» να λειτουργήσει ως πειραματόζωο και να πεθάνει πολλές φορές, καθώς ειδικοί επιστήμονες έχουν συλλέξει γενετικό υλικό του και τον κλωνοποιούν κάθε φορά που χάνει τη ζωή του. Άλλωστε, ο αριθμός δίπλα στο όνομά του αντιστοιχεί στον αριθμό των φορών που έχει «πεθάνει», διατηρώντας ωστόσο αναλλοίωτες τις αναμνήσεις του. Μια μέρα, ενώ ο 17ος Μίκι θεωρείται νεκρός και ετοιμάζεται ο διάδοχός του, ο αριθμός 18, εκείνος επιστρέφει. Όμως τα πολλά αντίγραφα απαγορεύονται, οπότε οι δυο Μίκι πρέπει ή να συγκρουστούν, ή να συνεργαστούν.
Βασισμένος στο μυθιστόρημα του Αμερικανού Έντουαρντ Άστον «Mickey7» (2022), ο Νοτιοκορεατής σκηνοθέτης αναμειγνύει και πάλι τα είδη, αν και εδώ το sci-fi λειτουργεί μόνο ως πρόσχημα, για να φτιάξει μια ξεκαρδιστική αλληγορία για τον καπιταλισμό, που αν και μοιάζει με blockbuster, δεν μετακινείται από τον άξονά της προς χάρη της εμπορικότητας.
Μπορεί οι σκηνές βίας να εμπνέονται από την παράδοση του ασιατικού κινηματογράφου, όμως ο Μπονγκ Τζουν-χο, χρησιμοποιώντας εξόφθαλμες συνδέσεις, υπαρκτά πρόσωπα και καταστάσεις - ο ρόλος του Μαρκ Ράφαλο σαφώς παραπέμπει στον Τραμπ και τον Μασκ – και φυσικά κατάμαυρο χιούμορ, βάζει στο στόχαστρο την εξουσία, την τεχνητή νοημοσύνη και τους κινδύνους που κρύβονται πίσω από τα μεγάλα επιτεύγματα της ανθρωπότητας, για να πει κάτι απλό, αλλά ζωτικής σημασίας: ότι η επιβίωση δεν είναι ζωή.
Μπορεί όλα τα υλικά του «Μickey 17» να τα έχουμε ξαναδεί στις ταινίες του Μπονγκ Τζουν-χο, που αυτή τη φορά όμως μας επιφυλάσσει ένα ανατρεπτικό και αισιόδοξο φινάλε, αλλά και οσκαρικός δημιουργός πετυχαίνει τον στόχο του: να φτιάξει δηλαδή μια ταινία απολύτως διασκεδαστική, που δεν χάνει ούτε στιγμή την πολιτική της διάσταση, μιλώντας για τα σοβαρά με ανάλαφρο τρόπο.
Πέντε Σεπτεμβρίου (September 5)
Σκηνοθεσία: Τιμ Φέλμπαουμ
Παίζουν: Πίτερ Σάρσγκααρντ, Τζον Μαγκάρο, Μπεν Τσάπλιν, Λεονί Μπένεσχ
Περίληψη: Οι δραματικές εξελίξεις που έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του Μονάχου (1972), όταν μια ομάδα τρομοκρατών αιχμαλώτισε αθλητές από το Ισραήλ και οι Αμερικανοί δημοσιογράφοι κλήθηκαν να διαχειριστούν την κάλυψη ενός πρωτοφανούς συμβάντος.
Μία ταινία για την καθοριστική στιγμή που άλλαξε για πάντα τον τρόπο ζωντανής κάλυψης των γεγονότων από τα ΜΜΕ.
Κατά τη διάρκεια των Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων του Μονάχου το 1972, η τρομοκρατική οργάνωση Μαύρος Σεπτέμβρης εισέβαλε στο Ολυμπιακό χωριό, κρατώντας ομήρους του αθλητές της Ισραηλινής αποστολής. Οι ανταποκριτές του αμερικανικού καναλιού ABC αναγκάστηκαν λόγω των συνθηκών να διακόψουν το αθλητικό ρεπορτάζ και να καλύψουν ζωντανά όλη την υπόθεση, την οποία παρακολούθησαν ζωντανά από τους δέκτες τους περίπου 900 εκατομμύρια άνθρωποι.
Στο επίκεντρο της ιστορίας βρίσκεται ένας νεαρός και φιλόδοξος παραγωγός, ο Τζεφ Μέισον, που προσπαθεί να αποδείξει την αξία του στο αφεντικό του, το θρυλικό τηλεοπτικό στέλεχος Ρουν Άρλετζ. Μαζί με τη Γερμανίδα διερμηνέα Μαριάνε Γκέμπχαρντ και τον μέντορά του Μάρβιν Μπέιντερ, ο Τζεφ αναλαμβάνει απροσδόκητα το τιμόνι της ζωντανής κάλυψης. Καθώς οι περιγραφές αλλάζουν, ο χρόνος περνάει και οι αντικρουόμενες φήμες εξαπλώνονται, με τις ζωές των ομήρων να κρέμονται από μια κλωστή, παλεύει με δύσκολες αποφάσεις, ενώ έρχεται αντιμέτωπος με την ηθική του.
Αν και η ταινία του Γερμανού Τιμ Φέλμπαουμ («Hell», «Tides») βγαίνει στις αίθουσες σε μια περίοδο που το Μεσανατολικό ζήτημα φλέγεται, θα ήταν άδικο να προσπαθήσει κάνεις να συνδέσει με κάποιο τρόπο τα γεγονότα του 1972 με τα όσα συμβαίνουν στην Παλαιστίνη. Άλλωστε και ο σκηνοθέτης δεν εστιάζει στην ομηρία, ούτε στα κίνητρα πίσω από αυτήν, αλλά στον τρόπο που καλύφθηκε δημοσιογραφικά. Μένοντας ως επί το πλείστον μέσα στο κτίριο όπου βρίσκονταν οι Αμερικανοί δημοσιογράφοι, ο Φέλμπαουμ καταγράφει όλη την πορεία αυτής της κάλυψης, καθώς και τις αποφάσεις που έπρεπε να λάβουν τα κεντρικά πρόσωπα της ιστορίας.
Στην πραγματικότητα, μέσα από ένα καλοδουλεμένο σενάριο (οσκαρική υποψηφιότητα πρωτότυπου σεναρίου) και ντοκουμενταρίστικη αφήγηση, αποτυπώνει τον θάνατο της δημοσιογραφικής ακεραιότητας, όταν τελικά η δίψα για την πρωτιά της είδησης γίνεται πιο σημαντική από την είδηση αυτή καθαυτή. Δημιουργώντας μια κλειστοφοβική ατμόσφαιρα, αρκετά αποστασιοποιημένη, ο Φέλμπαουμ στέκεται κυρίως στις εύθραυστες ψυχικές και ηθικές ισορροπίες των προσώπων. Συχνά, τα πλάνα του δεν φέρουν τον παλμό μιας δημοσιογραφικής αίθουσας, όμως έτσι καταφέρνει να εστιάσει περισσότερο στον κεντρικό του άξονα, δομώντας ένα κατά ουσία δημοσιογραφικό θρίλερ, που σχολιάζει την αποθέωση της εικόνας. Σε μια εποχή όμως που ο ρόλος των ΜΜΕ αμφισβητείται παγκοσμίως, το εγχείρημα του Φέλμπαουμ έχει κάτι να μας πει.
Ενημέρωση Γονέων (Armand)
Σκηνοθεσία: Χάφντελ Ούλμαν Τόντελ
Παίζουν: Ρενάτε Ράινσβε, Έλεν Ντόριτ Πέτερσεν, Εντρε Χελεστβέιτ, Τέα Λάμπρεχτς Βάουλεν, Έιστεν Ρέγκερ, Βέρα Βέλιοβιτς
Περίληψη: Οι εξάχρονοι Αρμάντ και Γιον εμπλέκονται σε ένα περιστατικό ανάρμοστης συμπεριφοράς. Η δασκάλα τους καλεί τους γονείς τους για να συζητήσουν πάνω στο περιστατικό, αλλά η συνάντησή τους θα εξελιχθεί εντελώς απρόοπτα.
Το ντεμπούτο του Χάλφνταν Ούλμαν Τόντελ- εγγονού του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν και της Λιβ Ούλμαν- που απέσπασε τη Χρυσή Κάμερα στο Φεστιβάλ Καννών.
Όταν ο εξάχρονος Αρμάντ κατηγορείται για (απροσδιόριστη) επιθετική κι ανάρμοστη συμπεριφορά απέναντι σε έναν συμμαθητή του, οι γονείς των παιδιών και το προσωπικό του σχολείου συναντιούνται προκειμένου να βρουν μια συμβιβαστική λύση. Ενώ όμως ο καθωσπρεπισμός παραχωρεί σταδιακά τη θέση του σε δηλητηριώδεις αντιπαραθέσεις, οι ενήλικοι αποδεικνύονται ανίκανοι να ξεπεράσουν τις προκαταλήψεις τους. Η μητέρα του Αρμάντ, μια γνωστή ηθοποιός η οποία έχει πλέον εγκαταλείψει την υποκριτική, θα βρεθεί αντιμέτωπη με ένα σαθρό σύστημα, που κρύβεται πίσω από μια καλογυαλισμένη σκανδιναβική ευπρέπεια.
Ακολουθώντας την ίδια προβληματική με το εξαιρετικό « Στο γραφείο των Καθηγητών » του Ιλκέρ Τσατάκ, ο Νορβηγός δημιουργός μπαίνει στα άδυτα ενός σχολείου και παρακολουθεί πώς ένα απλό περιστατικό μεταξύ εξάχρονων μεταμορφώνεται σε εφιάλτη εξαιτίας των χειρισμών των ενηλίκων. Ακολουθώντας περισσότερο το Δόγμα και λιγότερο το υπαινικτικό σινεμά του παππού Μπέργκμαν, ο Χάλφνταν Ούλμαν Τόντελ θέλει να αποκαλύψει την υποκρισία των μεγάλων και να αποτυπώσει τον άρρητο «πόλεμο», που μαίνεται εις βάρος των παιδιών.
Με συνεχείς ανατροπές και μουσικοχορευτικά ή ονειρικά ιντερμέδια, που δυστυχώς δεν προωθούν τον σχολιασμό του, αντίθετα λειτουργούν ως τροχοπέδη στην ανάπτυξη της ιστορίας του, ο Νορβηγός σκηνοθέτης ενώ ξεκινάει με προσδοκίες, σταδιακά εγκαταλείπεται σε σκηνοθετικούς εντυπωσιασμούς, από τους οποίους ευτυχώς διασώζεται ένα μεγάλο υποκριτικό ταλέντο του ευρωπαϊκού σινεμά, η Ρενάτε Ρέινσβε.
Κρέας (Meat)
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Νάκος
Παίζουν: Ακύλλας Καραζήσης, Κώστας Νικούλι, Παύλος Ιορδανόπουλος, Μαρία Καλλιμάνη, Γιώργος Συμεωνίδης, Ναταλία Σουίφτ
Περίληψη: Μια ιστορία συγκάλυψης ενός φονικού με φόντο την ελληνική επαρχία.
Κοινωνικό θρίλερ του Δημήτρη Νάκου, το οποίο έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στο φεστιβάλ του Τορόντο και απέσπασε τρία βραβεία στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Σε ένα χωριό της ελληνικής επαρχίας, ο Τάκης, ιδιοκτήτης του τοπικού σφαγείου και αγαπητός στην κοινωνίας παρά τις ατασθαλίες του, ετοιμάζει τα εγκαίνια του νέου του κρεοπωλείου. Την προηγούμενη μέρα ο γιος του, ο Παύλος, σκοτώνει σε μια διένεξη τον γείτονα, τον αντιπαθητικό Κυριάκο, που διεκδικεί μέρος της γης τους. Μοναδικός μάρτυρας είναι ο Χρήστος, ένας νεαρός από την Αλβανία, που ο Τάκης έχει στη δούλεψή του από μικρό και τον αγαπάει σαν παιδί του. Οι δυο νεαροί προσπαθούν να εξαφανίσουν το πτώμα και τα ίχνη τους, όμως η απειρία τους προδίδει. Έτσι, και οι δύο βρίσκονται αντιμέτωποι με τις συνέπειες του νόμου. Τότε ο Τάκης, προσπαθώντας να προστατεύσει τον γιο του και κυρίως το όνομά του, προτείνει στον Χρήστο να αναλάβει έναντι αδρής αμοιβής την ευθύνη.
Ο μικρόκοσμος της ελληνικής επαρχίας συχνά έχει εμπνεύσει τους Έλληνες κινηματογραφιστές ως πεδίο δράσης, μέσα στο οποίο αναδεικνύουν τις παθογένειες της αγίας ελληνικής οικογένειας και κοινωνίας εν γένει. Με αυτό το σκεπτικό, κινείται και ο Δημήτρης Νάκος, που μετά από δεκατέσσερις μικρού μήκους, κάνει την πρώτη του προσπάθεια σε μεγαλύτερη φόρμα, κινηματογραφώντας στην ουσία μια ιστορία συγκάλυψης και ρατσισμού. Ο Χρήστος γίνεται το σφάγιο, που ως ξένος καλείται να σηκώσει στους ώμους του τις αμαρτίες μιας ολόκληρης κοινωνίας, αν και αθώος, και στην ουσία αυτός είναι «το κρέας», που δηλώνει ο τίτλος. Γύρω του, ευυπόληπτοι πολίτες, οι Αρχές, ακόμα και οι άνθρωποι που νομίζει πως τον αγαπούσαν καραδοκούν ως αρπακτικά να ξεσκίσουν τις σάρκες του.
Ο Νάκος αναμφίβολα δεν προσπαθεί να δικαιολογήσει τις πράξεις και τις αποφάσεις των ηρώων του, τους οποίους όμως δεν αντιμετωπίζει ως τέρατα, αλλά ως δέσμιους μιας συνθήκης και κυρίως μιας νοοτροπίας που έμαθαν να αναπαράγουν. Μαζί με τον Γιώργο Βαλσαμή στη διεύθυνση φωτογραφίας, φτιάχνουν ένα λασπωμένο σύμπαν, όπου η κάμερα τρέχει με γρήγορους ρυθμούς και υπογράφει ένα στιβαρό ελληνικό γουέστερν με ωμό ρεαλισμό, στοιχεία αρχαίας τραγωδίας και αποπνικτική νεονουάρ ατμόσφαιρα, που διατηρεί το σασπένς του έως το τέλος.
In the Lost Lands
Σκηνοθεσία: Πολ Γ. Σ. Άντερσον
Παίζουν: Ντέιβ Μπαουτίστα, Μίλα Γιόβοβιτς, Άρλι Τζόβερ
Περίληψη: Μια βασίλισσα, αποφασισμένη να εκπληρώσει τον έρωτά της, προσλαμβάνει τη μάγισσα Γκρέι Άλις. Μαζί με τον οδηγό της, αγωνίζονται να ολοκληρώσουν την αποστολή, αλλά η ευχή που μπορεί να πραγματοποιήσει η μάγισσα, θα έχει τρομερές συνέπειες.
Αποκαλυπτική περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας, βασισμένη στην ομώνυμη ανθολογία του Ρ. Ρ. Μάρτιν.
Μια βασίλισσα, αποφασισμένη να εκπληρώσει τον έρωτά της, ξεκινά ένα απελπισμένο παιχνίδι: προσλαμβάνει τη μάγισσα Γκρέι Άλις, μια γυναίκα τόσο φοβισμένη όσο και ισχυρή. Απεσταλμένοι στην απόκοσμη έρημο των Χαμένων Χωρών, η Αλις και ο οδηγός της, ο κυνηγός Μπόις, αγωνίζονται να ολοκληρώσουν την αποστολή. Σταδιακά όμως, διαπιστώνουν ότι οι σύμμαχοι και οι εχθροί μπορούν να είναι ένα και το αυτό και ότι τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται.
Ο Πολ Γ. Σ. Άντερσον και η Μίλα Γιόβοβιτς, το δίδυμο πίσω από την επιτυχημένη σειρά «Resident Evil», δημιουργούν έναν μύθο, που εξερευνά τη φύση του καλού και του κακού, το χρέος και την εκπλήρωση, την αγάπη και την απώλεια.
Πανελλήνιον
Σκηνοθεσία: Σπύρος Μαντζαβίνος και Κώστας Αντάραχας
Περίληψη: Ένας φόρος τιμής σε ένα πολύτιμο στέκι της Αθήνας.
Ντοκιμαντέρ για το γνωστό σκακιστικό καφενείο στο κέντρο της Αθήνας.
Το Πανελλήνιον ως τόπος είναι ένα ιστορικό σκακιστικό καφενείο στη συμβολή των οδών Μαυρομιχάλη και Σόλωνος. Μεταφέρθηκε στο σημείο αυτό το 1991,συνεχίζοντας μια παράδοση που ξεκίνησε από το 1885, όταν άνοιξε για πρώτη φορά τις πόρτες του σε άλλη τοποθεσία εκεί κοντά.
Στην ουσία όμως είναι ένα καταφύγιο για ανθρώπους που ασφυκτιούν στην καθημερινότητά τους, που αρνούνται ή αποτυγχάνουν να προσαρμοστούν στις συνθήκες της σύγχρονης πραγματικότητας. Ο Γιάννης, ιδιοκτήτης του καφενείου, συνειδητά απέχει από το σκάκι. Γι’ αυτόν, οι σκακιστές είναι πλάσματα εξωτικά και απίθανα: επιστήμονες, καλλιτέχνες, συνταξιούχοι και εργάτες που ψάχνουν διέξοδο, παρηγοριά και φροντίδα.
Περνώντας από το ασπρόμαυρο στο έγχρωμο super 8 φιλμ, οι θαμώνες του Πανελληνίου μιλούν μπροστά στην κάμερα σαν φίλοι προς φίλο, εξομολογούνται, τσακώνονται, παίζουν σκάκι και -κυρίως- βρίσκουν έναν ασφαλή χώρο να υπάρξουν αδιαπραγμάτευτα σε μια ολόδική τους μικροσκοπική επικράτεια.
«Το Πανελλήνιον έχει γυριστεί σε διάστημα διαφορετικών εποχών και χρόνων παρακολουθώντας το τέλος ενός παλιού κόσμου με διαφορετικούς ηθικούς κώδικες. Άντρες όλων των ηλικιών, εθνοτήτων, κοινωνικών και οικονομικών καταγωγών αναζητούν ένα κοινό καταφύγιο γύρω από σκακιέρες, ποτά και μεζέδες, ακούγοντας ρεμπέτικα και λαϊκά. Η μόνη γυναίκα θαμώνας μοιάζει με τη μοναδική και μονάκριβη βασίλισσα στη σκακιέρα.
Μέσω μιας διαλεκτικής σχέσης μεταξύ του «παρόντος» των ασπρόμαυρων σκηνών και των «εκτός τόπου και χρόνου» έγχρωμων super 8 αποσπασμάτων, γνωρίζουμε τις ιστορίες των βασικών μας χαρακτήρων, καθόσον εκείνοι στοιχειώνουν το καφενείο, αναβιώνοντας τα φαντάσματα θρυλικών θαμώνων – λες και αυτός είναι ο μόνος τους τρόπος για να υπάρξουν οι ίδιοι. Ως θαμώνες του καφενείου και εμείς οι ίδιοι, ανακαλύψαμε σύνθετους, ευαίσθητους και παθιασμένους χαρακτήρες, με τους οποίους καταλήξαμε να γίνουμε καλοί φίλοι. Με αυτήν την ταινία θέλουμε να απαθανατίσουμε αυτούς τους σπάνιους, εκκεντρικούς και εξαιρετικούς ανθρώπους, που συνυπάρχουν αποκλειστικά στον μικρόκοσμο του Πανελληνίου ως σύμβολα ενός κόσμου που χάνεται», σημειώνουν χαρακτηριστικά οι σκηνοθέτες.
Ο Σιρόκο και το Βασίλειο των Ανέμων (Sirocco et le Royaume des Courants d'Air /Sirocco and the Kingdom of the Winds)
Σκηνοθεσία: Μπενουά Σιέ
Με τις φωνές των: Λοΐζ Σαρπαντιέ, Μαρίνα Μπερτιό, Ορελί Κονάτε, Πιερ Λονιέ, Ερίκ Ντε Σταέρκ
Περίληψη: Οι περιπέτειες δύο κοριτσιών στο βασίλειο των ανέμων. Εκεί, όπου παραμονεύει ο παντοδύναμος μάγος Σιρόκο, ο οποίος μπορεί να εξουσιάζει τον άνεμο.
Animation,που κέρδισε το βραβείο Κοινού στο μεγαλύτερο Φεστιβάλ Ταινιών Κινουμένων Σχεδίων του κόσμου: το φεστιβάλ του Ανεσί.
Η πεντάχρονη Ζιλιέτ και η οχτάχρονη αδελφή της, η Κάρμεν, είναι δύο κορίτσια με πολύ ζωηρή φαντασία. Οι δυο τους έχουν την τύχη να έχουν γειτόνισσά τους την Ανιές, η οποία γράφει παιδικά βιβλία για έναν φανταστικό κόσμο, το Βασίλειο των Ανέμων. Μια μέρα, οι αδερφές ανακαλύπτουν ένα πέρασμα ανάμεσα στον πληκτικό κόσμο μας και σ’ αυτό το φαντασμαγορικό σύμπαν, όπου παίρνουν τη μορφή γατιών! Όμως εκεί παραμονεύει ο παντοδύναμος μάγος Σιρόκο, που μπορεί να εξουσιάζει τον άνεμο.
Η ταινία πραγματεύεται θέματα όπως η αδελφική αγάπη, η ομαδικότητα και η αυτοπεποίθηση. Η σχέση μεταξύ των αδελφών Ζιλιέτ και Κάρμεν τονίζει τη σημασία της οικογένειας και της αλληλοϋποστήριξης, αλλά και την έννοια της ενσυναίσθησης, καθώς οι χαρακτήρες μαθαίνουν να κατανοούν και να σέβονται τα συναισθήματα των άλλων.
Οπτικά, η ταινία ζωντανεύει έναν ονειρικό κόσμο, με έντονα χρώματα και φανταστικά τοπία, που ενισχύουν την αίσθηση του μαγικού και του απρόβλεπτου. Αυτή η αισθητική προσέγγιση, που θυμίζει πίνακα, συμβάλλει στη δημιουργία μιας μοναδικής ατμόσφαιρας, παρεπόμποντας στον «Μάγο του Οζ», το κινηματογραφικό σύμπαν του Μιαγιαζάκι και το «Κίτρινο υποβρύχιο».
Πριγκίπισσα Επαναστάτρια (Rebellious)
Σκηνοθεσία: Αλέξ Τσιτσίλιν
Με τις φωνές των (στα ελληνικά): Έλενας Δελακούρα, Κωνσταντίνου Κλαυδιανού, Ακίνδυνου Γκίκα κ.α
Περίληψη: Παραμυθένια περιπέτεια κινουμένων σχεδίων.
Mία επική περιπέτεια με μάγισσες, πρίγκιπες, δεσποσύνες σε κίνδυνο, δρυΐδες και ζώα που μιλάνε, όπου οι πρωταγωνιστές ανακαλύπτουν την αγάπη που κρύβεται μέσα τους.
Σε αυτή τη σύγχρονη εκδοχή ενός κλασικού παραμυθιού, ο μοχθηρός μάγος Κέζαμπορ απαγάγει την πιο πεισματάρα πριγκίπισσα του βασιλείου, τη Μίνα. Ενώ εκείνη κάνει τη ζωή των απαγωγέων της δύσκολη, σχεδιάζοντας μια τολμηρή απόδραση, ο αρραβωνιαστικός της πρέπει να χρησιμοποιήσει την εξυπνάδα και τις γνώσεις του για να τη σώσει.