Ένα ροκ μιούζικαλ μαύρου χιούμορ κάνει παγκόσμια πρεμιέρα στο YouTube Channel του Ιδρύματος Ωνάση.
Στις 20 Δεκεμβρίου 2020, η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση παρουσιάζει ψηφιακά το συγκλονιστικό The Sea between My Soul (Η θάλασσα ανάμεσα στην ψυχή μου) του Λιβανέζου εικαστικού και μουσικού Raed Yassin, σε μουσική του Αμερικανού Alan Bishop. Ταριχευμένα ζώα καταλαμβάνουν τη σκηνή και τραγουδούν για τη μακρά ιστορία θανάτων και φόνων στη Μεσόγειο. Μπορεί το παράλογο τραγούδι τους να αποκαλύψει κάτι για τον κόσμο γύρω μας; Δείτε την παράσταση ΕΔΩ
Ενα ροκ μιούζικαλ στο κανάλι του Ιδρύματος Ωνάση
Το The Sea between My Soul αφηγείται ιστορίες της Μεσογείου, καλώντας μας να στοχαστούμε πάνω στο σύγχρονο «εδώ και τώρα». Ποιος είναι πιο κατάλληλος να μιλήσει για τον θάνατο από κάποιον που έχει ήδη πεθάνει; Ζώα που ταριχεύθηκαν –μετά τον φυσικό θάνατό τους– αφηγούνται, σε ρόλο ερμηνευτών, την ιστορία τους. Μια πολυαισθητηριακή θεατρική παράσταση, που μετατράπηκε σε κινηματογραφικό θέαμα, υπόσχεται να υπερβεί τα όρια μεταξύ εγκατάστασης, θεάτρου και μουσικής, ζωής και θανάτου. Τα ταριχευμένα ζώα, που εμφανίζονται να τραγουδούν επί σκηνής εμψυχωμένα από τη φωνή του Άλαν Μπίσοπ, δρουν ως μάρτυρες του θανάτου τους και ως αφηγητές της αδιάκοπα βίαιης πραγματικότητας. Τα ψεύτικα μαρμάρινα μάτια τους και η άψυχή τους γούνα μετουσιώνουν ένα δραματικό όραμα για την περιοχή της Μεσογείου.
Το έργο αποτελεί έναν στοχασμό πάνω στην πολυετή ιστορία θανάτων στη Μεσόγειο Θάλασσα. H νευρική φωνή του Άλαν Μπίσοπ (από τους Sun City Girls) προσθέτει μια άλλη διάσταση στο εσχατολογικό σενάριο για τον σημερινό κόσμο.
Η παραγωγή ήταν προγραμματισμένη να κάνει πρεμιέρα στις 13 Μαρτίου 2020 και αναβλήθηκε λόγω της απαγόρευσης θεαμάτων με φυσική παρουσία θεατών. Τον Σεπτέμβριο του 2020 ξαναστήθηκε στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης και κινηματογραφήθηκε, ειδικά για προβολή στο ψηφιακό περιβάλλον. Στην κινηματογράφηση χρησιμοποιήθηκαν αναμορφικοί φακοί για να ζωντανέψουν οι πρωταγωνιστές και να ακουστεί καλύτερα η φωνή τους. Επιλέχθηκε αργή κίνηση κάμερας, για να δοθεί έμφαση στην «ακινησία» της σκηνής, αλλά και μια σινεμασκόπ ψευδαίσθηση.
«Όπως ακριβώς τα ζώα έχουν απωθηθεί από το κάδρο μας στη σύγχρονη εποχή, το ίδιο ισχύει και για τον ίδιο τον θάνατο» αναφέρει ο εικαστικος και μουσικος Raed Yassin. «Μας προκαλεί δυσφορία να βλέπουμε κατάματα τον θάνατο, παρότι ο άνθρωπος είναι αυτός που ευθύνεται για τους περισσότερους θανάτους στον κόσμο. Όλο και περισσότερο αποκρύπτεται από εμάς η όψη του θανάτου, καθώς αποφεύγουμε με κάθε δυνατό τρόπο να τον αντικρίσουμε. Όσο ενοχλητικό κι αν είναι, τα συγκεκριμένα ζώα ενσωματώνουν μια αληθινή αναπαράσταση του θανάτου, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Προκειμένου να αφηγηθεί κανείς μια ιστορία για τον θάνατο, δεν υπάρχει καλύτερος αφηγητής από τους ίδιους τους αποθανόντες. Σαν να έχουν αναστηθεί από ένα άγνωστο παρελθόν, αυτά τα ζώα εξιστορούν το μοιραίο ταξίδι τους, μιλώντας από μια διάσταση πέρα από αυτήν που ξέρουμε. Απομακρυσμένα από το φυσικό ενδιαίτημά τους και εκτοπισμένα σε ένα αστικό τοπίο, κάπου κοντά στη θάλασσα, η εμφάνισή τους κατ’ αυτό τον τρόπο προφητεύει τρόπον τινά την τρέχουσα σκοτεινή στιγμή των καιρών μας» καταλήγει ο Λιβανέζος δημιουργός.
Όλη η μουσική, οι στίχοι και τα κείμενα των αφηγήσεων είναι του Alan Bishop (2019).
Οι ηχογραφήσεις και η ηχοληψία έγιναν από τον Adham Zidan στο Κάιρο, τον Δεκέμβριο του 2019 και τον Ιανουάριο του 2020.
Τα ζώα της παράστασης ταριχεύθηκαν μετά τον φυσικό θάνατό τους.
Με ελληνικούς και αγγλικούς υπότιτλους/ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΠΡΕΜΙΕΡΑ στο YouTube Channel του Ιδρύματος Ωνάση 20-26 Δεκεμβρίου 2020