Οι αφηγήσεις της καθηλωτικές, για τα χρόνια με τον Μίκη, τον τελευταίο αποχαιρετισμό με τον πατέρα της, την Κύπρο του '74, την Αριστερά. Η Μαρία Φαραντούρη, σε ένα διάλειμμα από τις πρόβες της μοιράζεται τις σκέψεις της για το τραγούδι, τις συνεργασίες της στο iefimerida.gr.
«Τι να το κάνω το ρομπότ όταν δεν αγαπάει, όταν δεν κλαίει, όταν δεν χαίρεται και δεν πονάει;» μονολογεί όταν κουβεντιάζουμε για την τεχνητή νοημοσύνη.
Είναι η εποχή που η Μαρία Φαραντούρη καταπιάνεται με τα μουσικά διαμάντια του ελληνικού κινηματογράφου.
Η Μαρία Φαραντούρη στο iefimerida
Δεν είναι πρώτη φορά που ερμηνεύει τραγούδια από τον ελληνικό κινηματογράφο και διεθνή soundtrack, η Μαρία Φαραντούρη, που παθιάζεται με κάθε πρότζεκτ που καταπιάνεται, παρουσιάζει ένα σπουδαίο πρόγραμμα με αγαπημένα τραγούδια. Μετά την πρώτη τους sold out βραδιά, παρέα με την Γιώτα Νέγκα, ερμηνεύουν τραγούδια από τον Ελληνικό κινηματογράφο, την Πέμπτη 14 Μαρτίου, στο Παλλάς.
Τα τραγούδια του Ελληνικού κινηματογράφουέχουν ξεπεράσει το χρόνο, είναι γραμμένα στο DNA μας
«Στην άνθιση του ελληνικού κινηματογράφου κυρίως στις δεκαετίες ’50 , ’60 συνέβαλαν πολλοί Έλληνες συνθέτες που έγραφαν τη μουσική και τα τραγούδια από τον Μωράκη μέχρι ωραία τραγούδια του Πλεσσα, του Χατζιδάκι, του Θεοδωράκη, του Ξαρχάκου αλλά και πολλών άλλων νεότερων όπως του Κραουνάκη» λέει η Μαρία Φαραντούρη στο iefimerida.gr για το σκεπτικό της συναυλίας στο Παλλάς.
«Τα τραγούδια του ελληνικού σινεμά έχουν μείνει στη μνήμη μας και με συγκίνηση και το ίδιο πάθος τα ακούμε και τα τραγουδάμε και σήμερα. Είναι τραγούδια που έχουν ξεπεράσει το χρόνο, είναι γραμμένα στο DNA μας. Η ιδέα, λοιπόν, ήταν να γίνει μια συναυλία με ένα απάνθισμα των τραγουδιών αυτών. Το συζήτησα με την εξαίρετη ερμηνεύτρια Γιώτα Νέγκα και προχωρήσαμε σχεδόν αμέσως. Και πράγματι η συναυλία αυτή που έγινε το Ιανουάριο στο Παλλάς είχε μεγάλη επιτυχία γι’ αυτό και επαναλαμβάνεται την Πέμπτη 14 Μαρτίου στην ίδια αίθουσα.
Η δικιά σας σχέση με το σινεμά, τις ταινίες, τα soundtrack
Είχα τραγουδήσει στο Ηρώδειο το 2019 τραγούδια του παγκοσμίου κινηματογράφου με συμφωνική ορχήστρα με τον τίτλο «Πάμε Σινεμά». Και παλιότερα στο Μέγαρο Μουσικής τρεις συναυλίες με τίτλο «Σινέ Μαρία» με ελληνικά και ξένα τραγούδια του κινηματογράφου. Δεν είναι πρώτη φορά όπως βλέπετε αλλά κι από μικρή ακόμα τραγουδούσα με τις παρέες μου τα τραγούδια που ακούγαμε τότε στις ταινίες, πολλά από αυτά τα εντάξαμε στο τωρινό πρόγραμμα.
Σήμερα έχουν ισοπεδωθεί όλα, υπάρχει μια γενική σύγχυση παντού ακόμα και στο τραγούδι. Προβάλλεται το λαμπερό, το ψεύτικο, το εφήμερο
Πώς επιδρά η μουσική και το τραγούδι στην καθημερινότητά σας;
Το τραγούδι είναι η μονιμότερη και πιο άμεση καλλιτεχνική έκφραση μας. Ειδικά οι Έλληνες είναι ένας λαός που εκφράζεται καλλιτεχνικά μέσα από το τραγούδι, στο παρελθόν είναι αλήθεια πολύ περισσότερο. Δεν υπήρχε γιορτή η οικογενειακή συνάντηση χωρίς τραγούδι. Γι’ αυτό εξάλλου έχουμε και πολλά και καταπληκτικά λαϊκά τραγούδια των Τσιτσανη, Βαμβακάρη, Παπαϊωάννου και τόσων άλλων. Μετά ήρθαν οι έντεχνοι, ο Χατζιδάκις, ο Θεοδωράκης, δεν είναι τυχαίο ότι το ελληνικό τραγούδι έγινε γνωστό σε όλο τον κόσμο.
Σήμερα βέβαια έχουν ισοπεδωθεί όλα, υπάρχει μια γενική σύγχυση παντού ακόμα και στο τραγούδι. Προβάλλεται το λαμπερό, το ψεύτικο, το εφήμερο. Το αποτέλεσμα για τους πολλούς ένα τραγούδι χωρίς χαρακτηριστικά, αδιάφορο, που φεύγει γρήγορα κι έρχεται ένα άλλο και τίποτα δε μένει. Μόνο οι λίγοι που παρακολουθούν από κοντά το τραγούδι και ξέρουν, μπορούν να διακρίνουν το καλό και το ενδιαφέρον τραγούδι όταν υπάρχει.
Ενα καλό τραγούδι είναι και το «Δεν ξεχνώ» από τους τίτλους του Famagusta;
Και η τηλεοπτική σειρά είναι σπουδαία γιατί αγγίζει τη σύγχρονη Ιστορία και το πράγματι ωραίο τραγούδι του Χριστού Στυλιανού, ενός εμπνευσμένου συνθέτη με σίγουρο μέλλον. Θα έλεγα κάτι παραπάνω ό,τι το «Δεν ξεχνώ» είναι ένα ιστορικά διαχρονικό τραγούδι. Και αυτό είναι παρήγορο γιατί μας δείχνει ότι ο Στυλιανού όπως κι άλλοι νεότεροι συνθέτες μέσα από τη μουσική και το τραγούδι τους, συνεχίζουν μια νεότερη παράδοση μέσα στις γενιές. Οι στίχοι ανήκουν στην εξαιρετική Ελένη Ζιώγα που έπιασε το βαθύ συναίσθημα του Έλληνα για τα τραγικά γεγονότα της εποχής, την τουρκική εισβολή και την τραγωδία της Κύπρου
«Δεν ξεχνώ» λοιπόν και όπως έχετε τονίσει υπάρχει και προσωπικό δέσιμο με την Κύπρο την εποχή της Χούντας
Ναι, η Κύπρος ήταν το μόνο μέρος που μπορούσα τα χρόνια της δικτατορίας να δω τους γονείς μου. Δεν τους έδιναν διαβατήριο για την Ευρώπη. Στην Κύπρο, λίγο έξω από την Αμμόχωστο στον Δαυλό, συναντήθηκα για τελευταία φορά με τον πατέρα μου. Μετα τον Ιούλιο του ’74 ζήσαμε όλοι μας την τραγωδία της εισβολής, τους σκοτωμένους, τους αγνοουμένους, τους προσφυγές που ξεριζωθήκαν από τα σπίτια τους. Το τραγούδι «Δεν ξεχνώ» περιέχει όλο το συναισθηματικό φορτίο που κουβαλάμε στη ζωή μας από την τραγωδία εκείνη.
Είμαστε σε προεκλογική περίοδο ενόψει Ευρωεκλογών, κυρία Φαραντούρη, τι θα λέγατε για την Αριστερά σήμερα;
Έχουν αλλάξει τα πράγματα, είναι μια εποχή αβεβαιότητας που δε μπορείς να βρεις ευκολά λύσεις και να σχεδιάσεις κάτι. Όλοι βαδίζουν λίγο στα χαμένα. Διακρίνεις μια αμηχανία σε πολλά πράγματα. Η Αριστερά χρειάζεται πολλή δουλειά μέσα και μαζί με τον κόσμο. Πολύ περισσότερο όταν βλέπουμε να αυξάνεται η επιρροή της ακροδεξιάς στη Ευρώπη κι αλλού. Πολύ εύκολα ο κόσμος και οι νεότερες γενιές ξεχνούν, η ακόμα χειροτέρα αγνοούν τα πρόσφατα γεγονότα και φοβάμαι ότι αδιαφορούν γι’ αυτά. Η ελευθέρια και η Δημοκρατία όμως έχουν απαιτήσεις από όλους μας. Ελπίζω κι εύχομαι οι άνθρωποι να μη ξαναζήσουν τα δεινά που έζησαν στο παρελθόν.
Δεν σας «τράβηξε» ποτέ η πολιτική ενεργά, οι δημόσιες θέσεις;
Είμαι αφιερωμένη στο τραγούδι μου για όσο μπορέσω ακόμα. Είναι το μόνο που μου έδωσε και μου δίνει ακόμα νόημα και έμπνευση στη ζωή μου.
Ο Μίκης Θεοδωράκης είναι παρών στα προγράμματά σας, σας λείπει από την καθημερινότητα;
Ο Μίκης είναι παρών πάνω στη σκηνή με τη μουσική και τα τραγούδια του και χαίρομαι όταν πολλοί νέοι έρχονται στις συναυλίες και θέλουν να μάθουν περισσότερα πράγματα για τα τραγούδια του Μίκη και την ποίηση που μελοποίησε. Οι μεγάλοι καλλιτέχνες ζουν μέσα στο έργο τους που περνά από γενιά σε γενιά. Το 2025 θα γιορτάσουμε τα 100 χρονιά από τη γέννηση του και πιστεύω να μας δοθεί η ευκαιρία να παρουσιάσουμε για πρώτη φορά και κομμάτια από το άγνωστο έργο του.
Αν ανατρέχατε σε μια μόνο κοινή στιγμή σας ποια θα ήταν αυτή;
Δεν είναι στιγμή είναι ολόκληρη ζωή. Ένα ταξίδι σε όλο τον κόσμο, σε μεγάλα ακροατήρια, θέατρα, γνωριμίες με σπουδαίους ανθρώπους κι όλα αυτά με την Ελλάδα παρούσα μέσα από τη γλώσσα, τη ποίηση , τη μελωδία. Και πάνω απ’ όλα η πιο σημαντική στιγμή είναι η μέρα της επιστροφής μετά από εφτά χρονιά, η συνάντηση με τον τόπο μας, τους δικούς μας και το λαό μας, αρχίζοντας από τη μεγάλη συναυλία στο Καραϊσκάκη τον Οκτώβρη του ’74.
Αν η τεχνολογία υποκαταστήσει τον άνθρωπο δε με ενδιαφέρει σαν εξέλιξη
Πολύς λόγος τελευταία για την τεχνητή νοημοσύνη, είναι εχθρός της τέχνης, τι λέτε;
Ό,τι ξεφεύγει από το ανθρώπινο δεν με συγκινεί. Αν η τεχνολογία υποκαταστήσει τον άνθρωπο δε με ενδιαφέρει σαν εξέλιξη. Τι να το κάνω το ρομπότ όταν δεν αγαπάει, όταν δεν κλαίει, όταν δεν χαίρεται και δεν πονάει; Ο άνθρωπος είναι η ψυχή του, τα συναισθήματα του, όχι μόνο το μυαλό του. Δέχομαι την τεχνολογία όπου πρακτικά βοηθάει, μέχρις εκεί. Όταν αποφασίζει για μένα όμως, τη φοβάμαι. Είμαι ευτυχής που έζησα και γνώρισα απλούς και ξεχωριστούς ανθρώπους. Ανθρώπους-μηχανές ούτε γνώρισα ούτε με ενδιαφέρει να γνωρίσω.
Μαρία Φαραντούρη-Γιώτα Νέγκα 14 Μαρτίου στο Παλλάς
Μετά από την ενθουσιώδη υποδοχή του κοινού στην πρώτη sold out παράστασή τους στο ΠΑΛΛΑΣ, η Μαρία Φαραντούρη και η Γιώτα Νέγκα επιστρέφουν στις 14 Μαρτίου, για δεύτερη φορά στη σκηνή του και μας προσκαλούν να ακούσουμε ξανά και να θυμηθούμε Τραγούδια από τον Ελληνικό Κινηματογράφο. Ένα πρόγραμμα μοναδικό και ευρηματικό, με τραγούδια που έγραψαν κορυφαίοι στιχουργοί και συνθέτες συνοδεύοντας αλησμόνητες κινηματογραφικές στιγμές, τραγούδια που απέκτησαν μια δική τους αυτόνομη πορεία, έξω από τις κινηματογραφικές αίθουσες.
Μία παράσταση που ετοίμασαν με αγάπη και προσοχή οι δύο ερμηνεύτριες, διαλέγοντας μέσα από μια μεγάλη παρακαταθήκη: τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη, του Μίμη Πλέσσα, του Τάκη Μωράκη, του Κώστα Γιαννίδη, του Σταύρου Ξαρχάκου, της Ελένης Καραϊνδρου, του Σταμάτη Κραουνάκη, της Ευανθίας Ρεμπούτσικα και άλλων, κομμάτια που μας άγγιξαν συναισθηματικά και μας συγκινούν διαχρονικά για τον μελωδικό τους πλούτο και την στιχουργική τους φαντασία. Στο τελικό αποτέλεσμα συμβάλουν 8 εξαίρετοι σολίστες που πλαισιώνουν τις ερμηνεύτριες.
Η παράσταση της Μαρίας Φαραντούρη και της Γιώτας Νέγκα κλείνει το μάτι σε όλους τους σινεφίλ, στους θαμώνες των θερινών σινεμά, στους λάτρεις των ασπρόμαυρων ιστοριών του παλιού καλού ελληνικού κινηματογράφου, στους εραστές του νεότερου σινεμά και των σύγχρονων δημιουργών και σίγουρα, στους πολυάριθμους φίλους του καλού ελληνικού τραγουδιού.
Ασπρόμαυρα και έγχρωμα όνειρα συναντιούνται ξανά, στις 14 Μαρτίου, στη σκηνή του Παλλάς για να τραγουδήσουμε όλες και όλοι παρέα, ενώνοντας τις φωνές μας για ένα ακόμα βράδυ με αυτές της Μαρίας Φαραντούρη και της Γιώτας Νέγκα. Προπώληση ΕΔΩ
Επιμέλεια προγράμματος Μαρία Φαραντούρη
Μουσικοί: Αχιλλέας Γουάστωρ: πιάνο, David Lynch: πνευστά
Ηρακλής Ζάκκας: μπουζούκι, Κωνσταντίνος Κωνσταντίνου: μπάσο
Μιχάλης Πορφύρης: τσέλο, Σπύρος Παναγιωτόπουλος: ντράμς
Ντίνος Χατζηιορδάνου: ακορντεόν