Τα εντυπωσιακά ευρήματα από τη διάσημη μούμια του «χρυσού αγοριού» με τη βοήθεια της τεχνολογίας βλέπουν το φως τη δημοσιότητας.
Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Καΐρου χρησιμοποίησαν αξονικές τομογραφίες για να «ξετυλίξουν ψηφιακά» μια μούμια που είχε ανακαλυφθεί πριν από περισσότερα από 100 χρόνια σε νεκροταφείο στη νότια Αίγυπτο και τα ευρήματα είναι πράγματι εντυπωσιακά.
Οι ερευνητές βρήκαν δεκάδες διαφορετικά φυλακτά, πολλά από τα οποία ήταν φτιαγμένα από χρυσό, που είχαν τοποθετηθεί προσεκτικά πάνω ή μέσα στο σώμα του αγοριού.
Σε αυτά περιλαμβάνονταν ένα φυλακτό με δύο δάχτυλα δίπλα στο πέος του, ένας χρυσός σκαραβαίος καρδιάς τοποθετημένος μέσα στη θωρακική κοιλότητα και μια χρυσή γλώσσα μέσα στο στόμα, το καθένα με τους δικούς του ξεχωριστούς συμβολισμούς, που οι αρχαιολόγοι μελετούν.
Ο νεαρός ήταν επίσης ντυμένος με σανδάλια και τυλιγμένος με γιρλάντες από φτέρες.
Από την Ελληνιστική περίοδο η σαρκοφάγος
Η μούμια του «χρυσού αγοριού» είχε τοποθετηθεί μέσα σε δύο φέρετρα, ένα εξωτερικό φέρετρο με ελληνική επιγραφή -καθώς η ταφή έλαβε χώρα στην Πτολεμαϊκή περίοδο- και μία εσωτερική ξύλινη σαρκοφάγο.
Οι Πτολεμαίοι, στο πνεύμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, αγκάλιασαν την αιγυπτιακή παράδοση, τα ήθη και τα έθιμα τού αιγυπτιακού πολιτισμού και επιδίωξαν να την παντρέψουν με την ελληνική κουλτούρα, δίνοντας τη δυνατότητα όλες αυτές οι παραδόσεις να αντέξουν στο χρόνο.
Εκτός από την καρδιά, τα εσωτερικά του όργανα είχαν αφαιρεθεί μέσω μιας τομής, ενώ ο εγκέφαλος είχε αφαιρεθεί από τη μύτη και είχε αντικατασταθεί με ρητίνη, σύμφωνα με τις εξαιρετικές για τα δεδομένα τις εποχής ικανότητες των Αιγυπτίων, γύρω από τη γνώση του ανθρώπινου σώματος, ώστε να πραγματοποιούν τόσο λεπτές και εξειδικευμένες επεμβάσεις.
Με την καθοριστική συμβολή της τεχνολογίας, η οποία έχει όλο και επιδραστικότερο ρόλο ακόμα και στην αρχαιολογία, οι αξονικές τομογραφίες έδειξαν ότι το αγόρι είχε ύψος 128 πόντους, ήταν μεταξύ 14 και 15 ετών, είχε καλά δόντια και δεν είχε προφανή γνωστή αιτία θανάτου.
Το μυστήριο με τα φυλακτά και τι συμβολίζουν
Τα φυλακτά αντιπροσωπεύουν ένα ευρύ φάσμα πεποιθήσεων και αντιλήψεων που συνόδευαν την αιγυπτιακή παράδοση, γύρω από τη μεταθανάτια ζωή.
Για παράδειγμα, ένα χρυσό φύλλο γλώσσας τοποθετήθηκε μέσα στο στόμα για να διασφαλίσει ότι το αγόρι θα μπορούσε να μιλήσει στη μετά θάνατον ζωή, ενώ ένα φυλακτό ορθής γωνίας είχε σκοπό να φέρει ισορροπία στην πορεία του παιδιού μετά τον θάνατο.
Ένας από τους ερευνητές, ο δρ Σαχάρ Σαμέμ, δήλωσε: «Εδώ δείχνουμε ότι το σώμα αυτής της μούμιας ήταν εκτενώς διακοσμημένο με 49 φυλακτά, όμορφα στιλιζαρισμένα σε μια μοναδική διάταξη τριών στηλών μεταξύ των πτυχών των περιτυλιγμάτων και μέσα στην κοιλότητα του σώματος της μούμιας».
«Πολλά φυλακτά ήταν φτιαγμένα από χρυσό, ενώ άλλα ήταν φτιαγμένα από ημιπολύτιμους λίθους, ψημένο πηλό ή φαγεντιανή», σημείωσε ο επιφανής αρχαιολόγος.
«Σκοπός τους ήταν να προστατεύουν το σώμα και να του δίνουν ζωτικότητα στη μετά θάνατον ζωή».
Για τον χρυσό σκαραβαίο στη θέση της καρδιάς και για τα δύο δάχτυλα-φυλακτό δίπλα στο πέος του εφήβου, δεν είναι ακόμα γνωστοί οι συμβολισμοί.
Η σημασία του «τελευταίου ταξιδιού»
Γράφοντας στο περιοδικό Frontiers in Medicine, οι ερευνητές πρόσθεσαν: «Τα ευρήματα αυτής της μελέτης υποδηλώνουν ότι οι αρχαίοι Αιγύπτιοι εκτιμούσαν τα παιδιά τους και τους παρείχαν τελετουργική θεραπεία».
Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι πίστευαν ότι, όταν πέθαιναν, το πνευματικό σώμα αναζητούσε μια μεταθανάτια ζωή παρόμοια με αυτόν τον κόσμο.
Όμως η είσοδος σε αυτή τη μετά θάνατον ζωή δεν ήταν εγγυημένη. Απαιτούσε πρώτα ένα επικίνδυνο ταξίδι στον Κάτω Κόσμο, ακολουθούμενο από μια ατομική τελευταία κρίση, γράφει το ρεπορτάζ τής «Daily Mail».
Για το λόγο αυτόν, οι συγγενείς και οι ταριχευτές έκαναν ό,τι μπορούσαν για να διασφαλίσουν ότι το αγαπημένο τους πρόσωπο θα μπορούσε να φτάσει σε έναν ευτυχισμένο προορισμό και του παρέδιδαν ό,τι έκριναν πως θα του φαινόταν χρήσιμο σε αυτό το τελευταίο ταξίδι.