Χαλεπάς, Nelly’s, Βenglis: Πώς η αρχαιότητα τροφοδοτεί διαχρονικά την Τέχνη [εικόνες]

Στην γκαλερί Kalfayan της Αθήνας, 16 έργα τέχνης από τις αρχές του 1900 ως σήμερα, από σπουδαίους Ελληνες και διεθνείς δημιουργούς, αποτυπώνουν τον τρόπο που η αρχαία Ελλάδα εμπνέει πάντα την σύγχρονη δημιουργία. Στην έκθεση «Blast from the Past».

Πτυχές. Κύματα πτυχών «χτυπούν» σε διαφορετικά σημεία του χώρου, στην γκαλερί Κalfayan τις Αθήνας. Οι πτυχές- σπείρες της Lynda Benglis για παράδειγμα, η αντήχηση των πτυχώσεων στο σχέδιο του Γιανούλη Χαλεπά, η αμυδρή πτυχή που διαγράφεται στο διάφανο τούλι της Nikolska όπως στάθηκε να την φωτογραφίσει η Nelly’s στην Ακρόπολη, αυτές που ριγούν στον χιτώνα της Duncan που φωτογράφισε ο Steichen στις Καρυάτιδες…

Ένα από τα θέματα που εντοπίζει κανείς διατρέχοντας τα 16 έργα που συγκροτούν την έκθεση «Blast from the Past» στην Kalfayan της Χάριτος, είναι ο τρόπος με τον οποίο διαχρονικά η αρχαία ελληνική Τέχνη και κληρονομιά εμπνέει την σύγχρονη δημιουργία. Χρονολογικά, η παλαιότερη δημιουργία είναι το σχέδιο του Γιανούλη Χαλεπά με τις πτυχώσεις, ακολουθεί η φωτογραφία Nelly’s από τη δεκαετία του 1930 και του Steichen από την ίδια περίπου εποχή.  Στα νεότερα έργα συναντάμε μεταξύ άλλων η δημιουργία του Δημήτρη Νεβεσκιώτη, ένα βάζο από πηλό με κεραμικά χρώματα όπου εικονογραφία της αρχαιότητας συναντά σύγχρονους ήρωες αλλά και τα επιτοίχια έργα με ύφασμα της Καρολίνας Κρασούλη.

«Όλα είναι έργα που έχουμε διαχειριστεί και που σχολιάζουν με ιδιαίτερο τρόπο τον τρόπο που η αρχαιότητα έχει επηρεάσει διαχρονικά την σύγχρονη τέχνη και δημιουργία», μου λέει ο Ρουπέν Καλφαγιάν. Του ζητώ, αν είναι δυνατόν, να ξεχωρίσει ένα έργο από τα 16 που για δικούς του, έστω προσωπικούς λόγους, έχει μια ιδιαίτερη ιστορία. Αμέσως επιλέγει να μου μιλήσει για το έργο του Βλάση Κανιάρη. Ένα έργο που δεν συναντά κανείς εύκολα στην εποποιία του σπουδαίου καλλιτέχνη. «Θέλω να εστιάσω στο έργο που έφτιαξε ο Κανάρης το 1970 που έχει έναν ιδιαίτερο τρόπο απόδοσης του θέματός του. Χρησιμοποιώντας υλικά όπως σίδερο, γάζες, σύρμα, έφτιαξε έναν γυναικείο κορμό».

Eίναι το στήθος αυτό που μαρτυρά ότι πρόκειται για το σώμα μιας γυναίκας. «Η αλήθεια είναι ότι δεν θυμάμαι να έχω ξαναδεί γυναικείο γυμνό στον Κανιάρη…  Χρησιμοποίησε κυρίως γύψο και γάζες στην περίοδο της δικτατορίας με σαφείς αναφορές στην κατάσταση της Ελλάδος» προσθέτει ο κύριος Καλφαγιάν. Ο κορμός της γυναίκας, χρονολογείται στο 1970 και έχει διαστάσεις 60 επί 90 εκατοστά.

Μεταξύ των έργων αναπόφευκτα ξεχωρίζει αυτό του Νίκου Εγγονόπουλου, από το 1961, με θέμα τον Μινώταυρο. Τα έργα έχουν στηθεί με τέτοιο τρόπο στον χώρο ώστε να αναπτύσσουν διάλογο μεταξύ τους, να υπάρχει μια συνέχεια στην αφήγηση. Στην έκθεση παρουσιάζονται έργα των: Ελένης Βερναδάκη, Lynda Benglis, Christo, Νίκου Εγγονόπουλου, Βλάση Κανιάρη, Christoph Keller, Καρολίνας Κρασούλη, Μαρίας Λοϊζίδου, Brice Marden, Ράνιας Μπέλλου, Δημήτρη Νεβεσκιώτη, Nelly’s, Edward Steichen, Αλέκου Φασιανού, Γιανούλη Χαλεπά.

«Ο επισκέπτης αναγνωρίζει σε ορισμένες περιπτώσεις αμέσως τις αναφορές σε εμβληματικά αρχιτεκτονικά μνημεία και έργα τέχνης της αρχαιότητας. Σε άλλες περιπτώσεις, οι υφολογικές ή ιστορικές αναφορές είναι πιο έμμεσες, μεταφρασμένες μέσα από το προσωπικό εικαστικό ιδίωμα, ενώ ταυτόχρονα η έκθεση παρουσιάζει έργα, η δημιουργία των οποίων παραπέμπει για παράδειγμα στο κλασικό ιδεώδες της τελειότητας».

Διάρκεια έκθεσης ως  11 Μαρτίου. Kalfayan Galleries, Χάριτος 11, Αθήνα