Δημιουργεί τάσεις. Προκαλεί διαρκώς μικρούς αιφνιδιασμούς. Είναι εκκεντρικός, πρωτοπόρος, κλασικός όσο και αιρετικός. Μοναδικός στο είδος και το ύφος του. Τώρα, στην εποχή που η πανδημία άλλαξε τα πάντα, ο Γιώργος Μαζωνάκης επελαύνει με μια δυναμική καμπάνια που στόχο έχει να ξεπεραστεί ο ρατσισμός για το μπουζούκι και να βρει ξανά τη θέση που του αξίζει.
Βίωμα, ένστικτο και αυτή η «πρόσκρουση» με την πραγματικότητα που σε κάνει να συνειδητοποιείς ότι έχεις αφήσει να φθαρούν αξίες, ιδανικά, αλήθειες που είναι καταλυτικά για τη ζωή και την Τέχνη. Ολες αυτές οι συντεταγμένες συναντήθηκαν στο μυαλό του Γιώργου Μαζωνάκη και μέσα στις μέρες της καραντίνας σφυρηλατήθηκαν σε μια συνειδητοποίηση που πήρε τη μορφή αποστολής, τη μορφή μιας εκστρατείας: να επιστρέψει το μπουζούκι στη θέση που του ανήκει στο ελληνικό τραγούδι. Οχι ως ένα κειμήλιο, ως ένα μουσειακό είδος που αξίζει απλά τον σεβασμό μας, αλλά ως ένα ζωντανό, ενεργό, παλλόμενο όργανο που μπορεί να δημιουργήσει νέες μουσικές αφηγήσεις, διεθνώς.
Ετσι, ο Γιώργος Μαζωνάκης ξεκίνησε μία πρωτοβουλία με χαρακτήρα αποστολής ζωής, μια ανοιχτή πρόσκληση σε ειδικούς και κοινό, για την απόδοση της τιμής που αξίζει στο μπουζούκι, στο μουσικό αυτό όργανο-σύμβολο και, μάλιστα, παγκόσμιο του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού που μιλάει στην καρδιά και την ψυχή όλων μας. Τίτλος της καμπάνιας είναι «Μπουζούκι. Οι Ευαίσθητες Χορδές». Μιλώντας στο iefimerida, o Γιώργος Μαζωνάκης λέει ότι είναι αυτή μια ανάγκη του, μια πρόκληση πρωτίστως προς τον ίδιο τον εαυτό του.
«Ξεχνάμε διαρκώς τι έχουμε δίπλα μας, ακόμα και τους ανθρώπους που αγαπάμε, που τους έχουμε ανάγκη. Το ίδιο ένιωσα ότι συμβαίνει με το μπουζούκι. Συνειδητοποίησα ότι όλα αυτά τα χρόνια ήταν ο βασιλιάς των οργάνων και τώρα κοντεύει να εκλείψει. Και όμως είναι ένα σύγχρονο. παγκόσμιο όργανο» λέει στο iefiemerida. Ξεκίνησε την καριέρα του πριν από ακριβώς 30 χρόνια, σχεδόν έφηβος ο ίδιος, να κάνει τα πρώτα του βήματα δίπλα σε ένα μπουζούκι. Ο δεσμός αυτός είναι απαραβίαστος, η ρίζα του Γιώργου Μαζωνάκη είναι στο λαϊκό τραγούδι. «Πέρσι, αν θυμάμαι καλά, το Μάρτιο, μπαίνοντας στο studio, ήμουν μπροστά σ’ ένα μικρόφωνο και ηχογραφούσα το κομμάτι “Ώρες Μικρές”... και λέω το “Ώρες Μικρές” διότι η μελωδία του μπουζουκιού την ώρα που ξεκινά, όχι απλώς με κούνησε, με ταρακούνησε! Και συνειδητοποίησα πόση δύναμη, μεγαλοπρέπεια και αρχοντιά έχει αυτό το όργανο, το μπουζούκι! Ετσι προέκυψε η ιδέα», λέει ο Γιώργος Μαζωνάκης.
Επιστράτευσε προσωπικότητες από όλο το φάσμα της μουσικής – ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Σταμάτης Κρανουνάκης, ο Μάκης Μάτσας είναι μερικά χαρακτηριστικά ονόματα- που με χαρά συμμετέχουν στην καμπάνια και στέλνουν το δικό τους μήνυμα. Κάνει διαρκώς επαφές, συναντήσεις για να μπει ξανά το μπουζούκι στο ελληνικό ραδιόφωνο, να μην αποστρατεύονται εύκολα και νωρίς τραγούδια στο οποίο λάμπει ο ήχος του. Οπως λέει ο Μάκης Μάτσας, πρόεδρος της Μίνος ΕΜΙ, έχει σημάνει ένας «συναγερμός, κατά του ρατσισμού στο μουσικό αυτό όργανο που έκανε το ελληνικό τραγούδι γνωστό και διάσημο στα πέρατα του κόσμου». Το όργανο που καθιέρωσε πριν από σχεδόν 100 χρόνια ο πατριάρχης του ρεμπέτικου Μάρκος Βαμβακάρης και που κατόρθωσε όχι μόνο να αγαπηθεί, αλλά να μπει και σε συμφωνικές ορχήστρες.
Είναι χαρακτηριστικό, ότι στο μήνυμα με το οποίο συμμετέχει στην καμπάνια ο Μίκης Θεοδωράκης, γράφει με συγκλονιστικό τρόπο «Από την εποχή των αγώνων μου κατά της βίας και του φασισμού, ο ήχος του συνδέθηκε με το μυαλό και την ψυχή μου. Δηλαδή στις εξορίες μου στην Ικαρία και στην Μακρόνησο. Εκεί βεβαιώθηκα ότι ο ήχος του ήταν ο ήχος του Λαού μας».
Ρωτάω τον Γιώργο Μαζωνάκη για αυτή την καθολική αποδοχή της πρωτοβουλίας, της συστράτευσης τόσων προσωπικοτήτων γύρω από την καμπάνια. «Νιώθω ευγνώμων, ευλογημένος, γεμάτος από την ανταπόκρισή τους. Χωρίς δεύτερη κουβέντα μου απάντησαν θετικά. Ολοι τους αισθάνονταν το ίδιο για την περιθωριοποίηση του μπουζουκιού και ήταν σαν να μην ξέρουν πώς να συσπειρωθούν». Τα μηνύματα των προσωπικοτήτων αυτών ανεβαίνουν διαρκώς στο κανάλι του Γιώργου Μαζωνάκη στο youtube. Η ανταπόκριση όμως είναι πραγματικά διεθνής. Από ισραηλινούς που χρησιμοποιούν το μπουζούκι σταθερά, ως Γάλλους που το εντάσσουν στις ενορχηστρώσεις τους.
Ζητάω από τον Γιώργο Μαζωνάκη να μου πει τις πρώτες λέξεις που του έρχονται στο μυαλό όταν σκέφτεται το μπουζούκι. Απαντά ακαριαία, σαν χείμαρρος. «Αρχοντιά, μεγαλοπρέπεια, δύναμη, πόνος, χαρά, αυθεντικό, παγκόσμιο». Δεν είναι τυχαίο ότι κατόρθωσε να συγκεντρώσει γύρω του τόσους «πρεσβευτές» της ομορφιάς και της δύναμης του μπουζουκιού που καθρεπτίζει την ελληνικότητα αλλά αγγίζει όλο τον κόσμο, διαπερνά χώρες, πολιτισμούς, ακόμα και διαφορετικές τέχνες. Όπως το είδαμε στη μουσική του Μάνου Χατζιδάκι, στα έργα του Γιάννη Τσαρούχη, στην Πρώτη Υλη του Δημήτρη Παπαϊώαννου, σε αφηγήσεις του Τζίμι Χέντριξ, του Ιαν Αντερσον.