«Ο στίχος τραγουδιών στον τόπο μας έχει υψωθεί σε ποιητική τέχνη λαμπρή κι έχει δώσει αριστουργήματα» λέει ο συνθέτης, στιχουργός, μουσικός, Γιώργος Ανδρέου.
Και πώς αλλιώς να χαρακτηρίσει κανείς τους χιλιοτραγουδισμένους στίχους του «Στο μεταξύ η Ελλάδα ταξιδεύει», «Να μ'αγαπάς», «Γράμμα στον κύριο Γκάτσο», «Το λιμάνι», «Εγώ με την αγάπη μάλωσα» ή τη «Μικρή Πατρίδα» που μελοποίησε στους στίχους Παρασκευά Καρασούλου.
Ο Γιώργος Ανδρέου, δημιουργός αμέτρητων επιτυχιών στο Ελληνικό τραγούδι, λάτρης της ποίησης, καταθέτει ακόμα ένα βιβλίο με ποιήματα. «Θα μπορούσατε να μελοποιήσετε κάποιο από αυτά;» τον ρωτώ. «Μα φυσικά όχι» απαντά, «Ολα όσα βρίσκονται σε αυτό το βιβλίο προορίζονται για αυτό τον σκοπό, ποτέ δεν αμφιταλαντεύτηκα». Η Μικρή Άρκτος παρουσιάζει τη νέα ποιητική συλλογή του Γιώργου Ανδρέου «Χαλίκια».
Στον Απερίσκεπτο Πλοηγό (στην πρώτη ποιητική συλλογή του Γιώργου Ανδρέου), ο δαίμονας Χρόνος συνομιλούσε με όνειρα, εφιάλτες, βιώματα και ιστορίες, ξεγυμνώνοντας αυταπάτες, επανενδύοντας αφηγήσεις ή αποκαλύπτοντας εκ νέου χαμένους ορίζοντες. Στα Χαλίκια, το δεύτερο βιβλίο του ποίησης ο Γιώργος Ανδρέου, επιχειρεί να ακουστεί η ποιητική φωνή του στην καθαρή άρθρωσή της, ώστε να συνομιλήσει με τον Κόσμο, μιλώντας για τον κόσμο του∙ για τον τόπο και το τοπίο γύρω του, για τις ευδιάκριτες πλέον ρωγμές στο συλλογικό σώμα και πνεύμα του καιρού και των επιλογών μας.
Στα Χαλίκια συγκεντρώθηκαν ποιήματα που γράφτηκαν την τελευταία πενταετία (ανάμεσά τους και κάποια που ξεκίνησαν ή έμεναν στο συρτάρι από πολύ παλιά). Ολοκληρώθηκαν μέσα στην απομόνωση και την καραντίνα της υγειονομικής κρίσης. Η διαδικασία συγγραφής τους υπήρξε, παρηγορητική και θεραπευτική για τον ίδιο.
Ο Γιώργος Ανδρέου, καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΗΠΕΘΕ Σερρών σήμερα, λέει για τον συμβολισμό του τίτλου της ποιητικής του συλλογής «Είναι μια ευθεία αναφορά στον αρχαίο ρήτορα Δημοσθένη και σε ένα ιστορικό γεγονός, για να μιλάει καθαρά και να γιατρέψει την τραυλότητα της γλώσσας του ο μετέπειτα σπουδαίος ρήτορας, έβαζε μικρά χαλίκια στο στόμα του και συγχρόνως μιλούσε, προκειμένου να βελτιώσει την άρθρωσή του. Έτσι κι οι λέξεις, λειτούργησαν μέσα μου σαν μικρά χαλίκια, ώστε η ποιητική φωνή να κερδίσει τη σωστή της άρθρωση και να λειτουργήσει, όσο είναι δυνατόν, πιο καθαρά και αφυπνιστικά».
«Τα ποιήματα και οι λόγοι για τους οποίους γράφω ποίηση σήμερα»
«Η Ποίηση διατηρεί τα κεντρικά της χαρακτηριστικά σταθερά ανά τους αιώνες» αναφέρει ο Γιώργος Ανδρέου μιλώντας στο iefimerida.gr «'Χρησιμοποιεί' τη γλώσσα, υπονομεύοντας τη λογικότητά της και τη ροπή της προς την κυριολεξία και - με κεντρικό εργαλείο τη μεταφορικότητα - την απελευθερώνει από την ακαμψία, τη μετατρέπει σε συναρπαστικό εργαλείο της ανθρώπινης έκφρασης. Ένα ομηρικό απόσπασμα, ένα χορικό αρχαίας τραγωδίας, ένα σονέτο του Σαίξπηρ, ένα εγκώμιο της Παρθένου, μια φράση από το Τραγούδι του Νεκρού Αδελφού, από το Ακριτικό Έπος, από τον Ερωτόκριτο, μια Σολωμική αποστροφή, στροφές ποιημάτων του Μαλαρμέ, του Μποντλέρ, του Καβάφη, του Σεφέρη, του Πάουντ, του Έλιοτ (οι αναφορές είναι ενδεικτικές) - διατηρούν την ίδια ζέση, συντηρούν το ίδιο φως και δεν αποκαλύπτουν την... ηλικία τους.
Εμείς οι Έλληνες αγαπούμε τον στίχο, για να μην πω πως πάρα πολλοί ανάμεσά μας ασκούνται ερασιτεχνικά μεν αλλά με πείσμα στο λειτούργημα του στιχουργού τραγουδιών. Η εξήγηση απλή. Έχουμε ασκηθεί στην πολύ ενδιαφέρουσα λειτουργία της Μελοποίησης, της συνύπαρξης Στίχου και Μουσικής, με τελικό παράγωγο το Τραγούδι.
Ο στίχος τραγουδιών στον τόπο μας έχει υψωθεί σε ποιητική τέχνη λαμπρή κι έχει δώσει αριστουργήματα. Η Ποίηση "μιλά" μέσα από τον στίχο του τραγουδιού και αρκετοί εξαίρετοι στιχουργοί μας είναι συγχρόνως συγγραφείς σημαντικών ποιητικών έργων. Εξίσου ενδιαφέρουσα είναι η συνύπαρξη στον πολιτισμό μας ποιητικών δημιουργιών υψηλού κύρους που (αποσπάσματά τους ή ολόκληρες) μελοποιήθηκαν από λαμπρούς Έλληνες συνθέτες, με θαυμαστά αποτελέσματα.
Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Επειδή πιστεύω πως στον Ελληνισμό η Ποίηση βρίσκεται σε διαρκή συνομιλία με ένα ευρύτερο πλαίσιο, ένα «περιβάλλον» που επικοινωνεί πειστικά με τον Λαϊκό μας πολιτισμό, με τρόπο αμφίδρομο.
Αυτό εξηγεί και τη δημοφιλία κάποιων-αρκετών ποιητριών και ποιητών μας ενώ δίνει αφορμή σε νεότερους ποιητές να δημοσιεύσουν, να πειραματιστούν, να τολμήσουν. Όσο για μένα, άργησα να δημοσιεύσω ποιήματά μου - ξεκίνησα το 2016 με την πρώτη μου ποιητική συλλογή («Ο ΑΠΕΡΙΣΚΕΠΤΟΣ ΠΛΟΗΓΟΣ» - Μικρή Άρκτος) και πριν από λίγο καιρό κυκλοφόρησε η δεύτερη ποιητική μου εργασία («ΧΑΛΙΚΙΑ» - Μικρή Άρκτος).
Έχω, ωστόσο, γράψει πολλά τραγούδια σε στίχους δικούς μου, ξεκινώντας από τις πρώτες μου δισκογραφικές απόπειρες (στην δεκαετία του '80) και φθάνοντας στο σήμερα. Γράφω ποίηση από πολύ νέος (ίσως πριν συνθέσω το πρώτο μου άξιο λόγου μουσικό κομμάτι). Μπαίνοντας στο Τραγούδι βρήκα μια πρώτη (στιχουργική) διέξοδο. Μέσα μου όμως η ανάγκη να δημοσιεύσω ποιήματα παρέμεινε ενεργή.
Η προτροπή κάποιων καλών μου φίλων και…σκληρών αναγνωστών οδήγησε στις εκδόσεις των ποιημάτων μου. Η θητεία μου στο Τραγούδι με καθοδηγεί, θα το γράψω, εναντίον της αυτοαναφορικότητας. Αγαπώ την ύπαρξη θέματος, την εξιστόρηση από εμένα, όχι για εμένα, αποκλειστικά, - για την ατομική μου μόνο εμπειρία κι οπτική. Υπάρχουν πολλά αξιόλογα ποιητικά έργα «εκεί έξω», υπάρχουν και πολλά πολύ δύσβατα, ιδιαίτερα «υποκειμενικά», «κλειστά». Σέβομαι απόλυτα την καλλιτεχνική πρόθεση κάθε δημιουργού μπορώ όμως, από την σκοπιά του αναγνώστη, να εκφράσω την προτίμησή μου στους ποιητές που δεν φοβούνται να μιλήσουν για την εποχή τους, που δεν διστάζουν να στρέψουν το βλέμμα προς την πληγή, που τολμούν να γράψουν όλα όσα τους «υπαγορεύουν» οι συνάνθρωποί τους, οι «συνταξιδιώτες» τους. Έτσι κι αλλιώς η μεγάλη Τέχνη θα ξεπεράσει το επικαιρικό, θα μείνει διαχρονική, πολύτιμη μαρτυρία του ανθρώπινου Τρόπου.
Η γραφή παραμένει μείζον γεγονός του ανθρώπινου πολιτισμού, ανεπανάληπτο φαινόμενο ηθικής, ιστορικής, κοινωνικής και πολιτισμικής κατάθεσης: Γραφή ίσον μαρτυρία - μαρτυρώ πως ήμουν κι εγώ εδώ, επιβάτης του γαλάζιου διαστημόπλοιου, ερωτευμένος, χαρούμενος, λυπημένος, φοβισμένος, απογοητευμένος, νικητής, ηττημένος…Άνθρωπος» καταλήγει ο Γιώργος Ανδρέου μιλώντας στο iefimerida.gr.
Ο ΠΟΝΟΣ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ (απόσπασμα - από την ποιητική συλλογή «ΧΑΛΙΚΙΑ») που απαντά στο αρχικό ερώτημα
«…Στις πόλεις τις δυστοπικές του μαύρου μέλλοντος
Στου διαστήματος το αναπάντητο
Mέσα σε λυπημένα φαρμακεία, σκοτεινά
Κάποιοι θα γράφουν συνταγές επαναφόρτισης του πόνου. Πάντα θα υπάρχουν ποιητές»
Γιώργος Ανδρέου: Γεννήθηκε στις Σέρρες. Σπούδασε μουσική στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έγραψε μουσική για το θέατρο, τον κινηματογράφο και τραγούδια. Με τις ιδιότητες του συνθέτη, του στιχουργού, του ενορχηστρωτή, του μουσικού, του ηχολήπτη, του δισκογραφικού και συναυλιακού παραγωγού, έχει συνεργαστεί και συμπράξει με το σύνολο σχεδόν των σημαντικών προσωπικοτήτων του ελληνικού τραγουδιού. Υπήρξε για είκοσι χρόνια εθελοντής καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αστυπάλαιας. Σήμερα είναι καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΗΠΕΘΕ Σερρών. Το 2011 κυκλοφόρησε το πρώτο του μυθιστόρημα Δαίμονας Ξένος (Εκδόσεις Γαβριηλίδης), Ο Απερίσκεπτος Πλοηγός (Μικρή Άρκτος) η πρώτη ποιητική συλλογή του, εκδόθηκε το 2016.
Η Μικρή Άρκτος παρουσιάζει τη νέα ποιητική συλλογή του Γιώργου Ανδρέου «Χαλίκια»