Αυτή την εβδομάδα, η Μάργκοτ Ρόμπι μπαίνει στην Barbieland, ο Τζόνι Ντεπ επιστρέφει στη μεγάλη οθόνη στον ρόλο του Λουδοβίκου 15ου και η Λορ Καλαμί φτάνει στη «Ρίζα του κακού».
Barbie
Σκηνοθεσία: Γκρέτα Γκέργουιγκ
Παίζουν: Μάργκοτ Ρόμπι, Ράιαν Γκόσλινγκ
Περίληψη: Η γνωστή Barbie αναγκάζεται να εγκαταλείψει την Barbieland, επειδή δεν είναι αρκετά τέλεια. Έτσι, ξεκινά μια περιπέτεια στον πραγματικό κόσμο.
Το πιο πολυαναμενόμενο blockbuster του καλοκαιριού έρχεται με φεμινιστική διάθεση, ανατρέποντας τα στερεότυπα.
Η Barbie περνάει ανέμελα και χαρούμενα τις μέρες της στην Barbieland, έναν τόπο ειδυλλιακό, όπου κυριαρχούν το ροζ και οι γυναίκες. Μία μέρα όμως την καταλαμβάνουν σκέψεις θανάτου και η τέλεια εικόνα της αρχίζει να χαλάει: οι πατούσες της ακουμπάνε στο έδαφος και εμφανίζονται τα πρώτα ίχνη κυτταρίτιδας. Τότε, η πιο περίεργη από όλες τις Barbie την προτρέπει να επισκεφθεί τον πραγματικό κόσμο και να βρει το κορίτσι που παίζει μαζί της. Έτσι, ξεκινάει ένα ταξίδι με τη συντροφιά του φίλου της Κεν, ο οποίος προσπαθεί να κερδίσει την καρδιά της. Στον κόσμο των ανθρώπων η πανέμορφη κούκλα θα διαπιστώσει πως η πατριαρχία καλά κρατεί, η εταιρεία που τη δημιούργησε διοικείται μόνο από άνδρες και πως οι γυναίκες ακόμα παλεύουν να βρουν τη φωνή τους. Την ίδια στιγμή όμως και ο Κεν συνειδητοποιεί πως οι άνδρες έχουν δύναμη, κάτι που σ’ εκείνον λείπει, και επιστρέφοντας στη χώρα τους αποφασίζει να εφαρμόσει όλες τις αρχές της τοξικής αρρενωπότητας που έμαθε κοντά στους ανθρώπους.
Η Γκρέτα Γκέργουικ, ξεκινώντας την ταινία της με την ιστορία της διάσημης κούκλας, την οποία αφηγείται απολαυστικά η Έλεν Μίρεν, μας θυμίζει ότι η Barbie κάθε άλλο παρά ρηχή είναι, αφού πάντα υπήρξε πρωτοπόρος, ακριβώς όπως την οραματίστηκε η δημιουργός της Ρουθ Χάντλρε, η οποία αποφάσισε να φτιάξει την πρώτη ενήλικη κούκλα, που θα έχει τα δικά της λεφτά, θα οδηγεί από αυτοκίνητο μέχρι διαστημόπλοιο και μπορεί να γίνει ακόμη και πρόεδρος των ΗΠΑ.
Αποθεώνοντας το Gilr’s Power, η Aμερικανίδα σκηνοθέτρια εξυμνεί τη γυναικεία φύση, τα βάζει με την πατριαρχία, για να καταλήξει τελικά ότι ο πραγματικά ειδυλλιακός κόσμος είναι αυτός όπου το ροζ και το γαλάζιο συνυπάρχουν αρμονικά.
Βιτριολικές ατάκες, χορογραφίες και τραγούδια με σκωπτική διάθεση ντύνουν αυτό το πλαστικό κόσμο, με την Γκέργουικ να ανατρέπει τα στερεότυπα που έχουμε φτιάξει, υπογράφοντας μια διασκεδαστική, αν και διδακτική στα σημεία της, σάτιρα για τη «μάχη» των δύο φύλων. Βέβαια, δεν παύει να υπηρετεί μία από τις βασικές αρχές της Barbie, τον καταναλωτισμό δηλαδή, και να συμβάλει με τον τρόπο της στη διαφήμιση και -γιατί όχι- στην αύξηση των εσόδων της Mattel, παρόλο που τη βάζει στο στόχαστρο.
Σίγουρα όμως πετυχαίνει με αφορμή μια διάσημη κούκλα που έχει ταυτιστεί με την κενότητα, μάλλον άδικα, να φτιάξει μια παστέλ αλληγορία, που αν και είναι προφανής, λέει τα πράγματα με το όνομά τους και, χωρίς να παραγνωρίζει τη θέση των ανδρών, μιλάει για το αυτονόητο δικαίωμα της ισότητας.
Ζαν ντι Μπαρί, η Ερωμένη του Βασιλιά (Jeanne du Barry)
Σκηνοθεσία: Μαϊγουέν
Παίζουν: Μαϊγουέν, Τζόνι Ντεπ, Μπενζαμέν Λαβέρν, Πιέρ Ρισάρ, Μελβίλ Πουπό, Πασκάλ Γκρεγκορί
Περίληψη: Μια φτωχή εταίρα τον 18ο αιώνα καταφέρνει να φτάσει ως τη γαλλική βασιλική Αυλή.
Η νέα ταινία της Μαϊγουέν («Polisse», «Ο Βασιλιάς μου»), με συμπρωταγωνιστή τον Τζόνι Ντεπ, που άνοιξε το 76ο Φεστιβάλ Καννών.
Η Ζαν Βομπερνιέ, μια χαμηλής κοινωνικής τάξης γυναίκα, αποφασισμένη ν' ανέβει ψηλά, χρησιμοποιεί τη γοητεία της για να ξεφύγει από τη φτώχια. Ο εραστής της, ο Κόμης ντι Μπαρί, ο οποίος έχει πλουτίσει κυρίως χάρη στις κατ' ανάθεση ερωτικές περιπέτειες της Ζαν, θέλει να την παρουσιάσει στον βασιλιά. Έτσι, σκηνοθετεί μια συνάντηση με τη βοήθεια του Δούκα ντε Ρισελιέ. Η γνωριμία ξεπερνά κατά πολύ τις προσδοκίες του: ο Λουδοβίκο ο 15ος και η Ζαν ερωτεύονται κεραυνοβόλα. Με τη νέα του ερωμένη, ο βασιλιάς ξαναθυμάται την όρεξή του για ζωή, τόσο που δεν μπορεί, πια να ζήσει χωρίς εκείνη, και την ονοματίζει ευνοούμενή του. Το σκάνδαλο ξεσπά, καθώς κανείς δεν θέλει ένα κορίτσι του δρόμου στην Αυλή.
Με μια ολιγόλεπτη εισαγωγή, που θυμίζει πίνακα ιμπρεσιονιστών ζωγράφων, η Μαϊγουέν αφηγείται τα παιδικά χρόνια της Μπαρί, εξηγώντας συνοπτικά τις ταξικές συγκυρίες που την οδήγησαν στην πορνεία. Από κει και πέρα, όμως, η Γαλλίδα δημιουργός, η οποία εντελώς άστοχα κρατάει για τον εαυτό της τον πρωταγωνιστικό ρόλο, επιδίδεται σε έναν εικαστικό μαξιμαλισμό, με γυρίσματα μάλιστα και εντός των Βερσαλλιών, εστιάζοντας κυρίως στο ρομάντζο της Ζαν με τον Λουδοβίκο.
Η εξαιρετική διεύθυνση φωτογραφίας που άλλοτε λούζει στο φως του ήλιου τα πλάνα κι άλλοτε επιλέγει την ατμοσφαιρικότητα των κεριών στο ύφος του «Μπάρι Λίντον», προσφέρουν ένα οπτικό υπερθέαμα μιας γαλαντόμου παραγωγής, η οποία όμως μένει τελικά μόνο στην επιφάνεια των πραγμάτων.
Η ιστορική πραγματικότητα -βρισκόμαστε λίγο πριν από τη Γαλλική Επανάσταση- αλλά και το ανατρεπτικό πνεύμα της Μπαρί, που τα έβαλε με τους τύπους της Αυλής και τον καθωσπρεπισμό, παραγκωνίζονται συνειδητά από τη Μαϊγουέν, που προσπαθεί να στριμώξει πρόσωπα και γεγονότα, ακολουθώντας έναν ακαδημαϊσμό που δεν ταιριάζει ούτε στην ίδια ούτε στην ηρωίδα της.
Ο Τζόνι Ντεπ όμως, μιλώντας γαλλικά, με τη γοητευτική μελαγχολία του και μια χαριτωμένη παιδικότητα, κερδίζει το στοίχημα της «μεγάλης του επιστροφής», θυμίζοντας ότι είναι ικανός για σημαντικές ερμηνείες και ποίκιλες μεταμορφώσεις.
Η Ρίζα του Κακού (L'origine du mal)
Σκηνοθεσία: Σεμπαστιέν Μαρνιέ
Παίζουν: Λορ Καλαμί, Ντοριά Τιλιέ, Ντομινίκ Μπλαν, Ζακ Βεμπέρ, Σουζάν Κλεμάν, Σελέστ Μπρανκέλ, Βερονίκ Ρουτζία Σάουρα
Περίληψη: Σε μια πολυτελή παραθαλάσσια βίλα, μια νεαρή γυναίκα με σοβαρά οικονομικά προβλήματα, επιδιώκει να επανασυνδεθεί με τον πατέρα της, αλλά βρίσκει μια παράξενη οικογένεια.
Γαλλικό θρίλερ ανατροπών, που συμμετείχε στο Φεστιβάλ Βενετίας, από τον σκηνοθέτη της ταινίας «Το Τελευταίο Μάθημα», με πρωταγωνίστρια τη Λορ Καλαμί.
Μια άπορη γυναίκα, η Ατεφάν, επανασυνδέεται με τον πατέρα της, έναν πλούσιο μεγιστάνα, ο οποίος την προσκαλεί στην πολυτελή παραθαλάσσια βίλα του. Εκεί, θα γνωρίσει την καινούρια του οικογένεια: την ιδιόρρυθμη σύζυγό του, τη φιλόδοξη επιχειρηματία κόρη του, μια επαναστατημένη έφηβη και μια απειλητική υπηρέτρια. Ο καθένας κρύβει τα δικά του μυστικά, που θα αποκαλυφθούν μέσα από ένα επικίνδυνο παιχνίδι παραπλάνησης,.
Ο Μαρνιέ στα ίχνη του Κλοντ Σαμπρόλ στήνει ένα ψυχολογικό θρίλερ με σκωπτικά περισσότερο παρά κωμικά στοιχεία γύρω από μια σκοτεινή υπόθεση, η οποία δεν αναζητάει ένοχους, όπως σε ένα τυπικό αστυνομικό whodunit, αλλά την αιτία του κακού. Εστιάζοντας στους χαρακτήρες και στις άκρες τους αντιδράσεις δομεί ένα δράμα αναζήτησης του παρελθόντος. διατηρώντας το σασπένς ως το τέλος, με τη Λορ Καλαμί να δίνει ένα ρεσιτάλ ερμηνείας σ’ έναν ρόλο που εύκολα θα μπορούσε να γίνει μονοσήμαντος.
Παίζεται ακόμα:
Άκου τη Μαμά (Cobweb)
Σκηνοθεσία: Σάμιουελ Μπόουντιν
Παίζουν: Λίζι Κάπλαν, Άντονι Σταρ, Κλιοπάτρα Κόουλμαν, Γούντι Νόρμαν
Περίληψη: Ένας μυστηριώδης ήχος αναστατώνει τον ψυχισμό ενός μικρού αγοριού και το αποξενώνει από τους γονείς του.
Ταινία οικογενειακού τρόμου, από τους παραγωγούς του «Το Αυτό» και τον Σεθ Ρόγκεν.
Ο οκτάχρονος Πίτερ κατατρύχεται από ένα αδιάκοπο χτύπημα, που μοιάζει να έρχεται μέσα από τον τοίχο του υπνοδωματίου του. Οι γονείς του επιμένουν ότι ο θόρυβος που τον αναστατώνει υπάρχει μόνο στη φαντασία του. Καθώς ο φόβος του Πίτερ εντείνεται, πιστεύει ότι οι γονείς του ίσως κρύβουν ένα τρομακτικό, επικίνδυνο μυστικό και παύει να τους εμπιστεύεται. Και για ένα παιδί, τι μπορεί να είναι πιο τρομακτικό απ' αυτό;
Επαναπροβολές:
Μόνο Αίμα (Blood Simple)
Σκηνοθεσία: Τζόελ Κοέν
Παίζουν: Φράνσις Μακ Ντόρμαντ, Νταν Χεντάγια, Έμετ Γουόλς, Τζον Γκετζ
Περίληψη: Ο Μάρτι βάζει έναν διεφθαρμένο ντετέκτιβ να σκοτώσει τη γυναίκα του Άμπι και τον εραστή της Ρέι, αλλά τελικά δολοφονείται από τον εκτελεστή που προσέλαβε. Όταν ο Ρέι ανακαλύπτει το πτώμα του, προσπαθεί να το εξαφανίσει, νομίζοντας ότι τον σκότωσε η Άμπι, ενώ ο πραγματικός δολοφόνος παρακολουθεί τις κινήσεις τού παράνομου ζευγαριού.
Το 1984 οι αδερφοί Κοέν έκαναν ένα από τα τολμηρότερα κινηματογραφικά ντεμπούτα όλων των εποχών, αναμειγνύοντας τα είδη και ανατρέποντας τις προσδοκίες του κοινού.
Ένας ιδιοκτήτης μπαρ στο Τέξας, ο Μάρτι, ο οποίος υποψιάζεται ότι η σύζυγός του, η Άμπι, τον απατά με τον Ρέι, έναν από τους υπαλλήλους του, προσλαμβάνει έναν ιδιωτικό ντετέκτιβ για να σκοτώσει και τους δύο. Τα πράγματα όμως γρήγορα ξεφεύγουν από τον έλεγχο, καθώς αυτός έχει κάτι διαφορετικό στον νου του.
Η ταινία είναι μια σκοτεινή και αγωνιώδης ιστορία εξαπάτησης, φόνων, απληστίας και προδοσίας, με απρόβλεπτη πλοκή και στοιχεία μαύρης κωμωδίας. Ο τίτλος της προέρχεται από το μυθιστόρημα του Ντάσιελ Χάμετ, «Red Harves» (1929), όπου ο όρος «blood simple» περιγράφει τον τρόμο των ανθρώπων που βρίσκονται για πολύ καιρό σε βίαιες καταστάσεις.
Η κινηματογράφηση, επηρεασμένη από το κλασικό φιλμ νουάρ, δημιουργεί ένταση με την αριστοτεχνική χρήση των γωνιών της κάμερας, τον ατμοσφαιρικό φωτισμό και τον σφιχτό ρυθμό, ενώ ο πολυβραβευμένος Κάρτερ Μπέργουελ, σταθερός συνεργάτης των αδερφών Κοέν, έγραψε την πρωτότυπη μουσική του με σόλο πιάνο και ηλεκτρονικούς ήχους. Οι ερμηνείες από το εξαιρετικό καστ είναι υποδειγματικές, και ο συνδυασμός σκοτεινού χιούμορ, σοκαριστικής βίας και ηθικά διφορούμενων χαρακτήρων έθεσε τις βάσεις για τις επόμενες δουλειές τους, καθιερώνοντάς τους στον κόσμο του κινηματογράφου.
Η Περιπέτεια (L'Avventura)
Σκηνοθεσία: Μικελάντζελο Αντονιόνι
Παίζουν: Μόνικα Βίτι, Λέα Μασάρι, Γκαμπριέλε Φερτσέτι
Περίληψη: Στη διάρκεια μιας εκδρομής με σκάφος στη Μεσόγειο, μια νέα γυναίκα εξαφανίζεται. Στη διάρκεια της έρευνας, ο εραστής της και η καλύτερή της φίλη νιώθουν να φουντώνει η μεταξύ τους ερωτική έλξη.
Η εμβληματική ταινία του Αντονιόνι κυκλοφορεί σε επανέκδοση με ψηφιακά αποκατεστημένες κόπιες.
Κατά τη διάρκεια μιας εκδρομής με γιοτ μιας παρέας αστών, στα ιταλικά Αιολικά νησιά, εξαφανίζεται σε ένα μικρό, ξερό βραχονήσι, η δυσαρεστημένη από τη ζωή και τον έρωτά της, Άννα, ερωμένη του αρχιτέκτονα Σάντρο. Οι κάπως σνομπ και βαριεστημένοι φίλοι της την ψάχνουν μάταια. Ο χαμός της Άννα ωθεί την καλύτερη της φίλη Κλάουντια και τον Σάντρο να κάνουν μαζί ένα ταξίδι για να τη βρουν. Οι δυο τους όμως ερωτεύονται και βρίσκουν παρηγοριά ο ένας στον άλλον, ενώ ο χαμός της γυναίκας περνάει σε δεύτερη μοίρα, όσο οι δυο εραστές έρχονται όλο και πιο κοντά.
Αντιστρέφοντας τους κανόνες μιας αστυνομικής ταινίας, ο Αντονιόνι διερευνά τις αλλαγές στις σχέσεις και στις συμπεριφορές, μαζί με την «αρρώστια των αισθημάτων», την αλλοτρίωση και την αποξένωση, που εκφράζονται σ' έναν χώρο και χρόνο διακοπών και σχετίζονται τελικά με την εξέλιξη του «οικονομικού θαύματος».
Η «Περιπέτεια» στάθηκε σταθμός στην Ιστορία του κινηματογράφου, μιας και έδειξε έναν νέο τρόπο ελλειπτικής κινηματογραφικής γραφής. Οι κριτικοί αναγνώρισαν αμέσως την αξία της ταινίας και της απένειμαν το βραβείο τους στο Φεστιβάλ των Καννών. Τον επόμενο χρόνο την κατέταξαν τρίτη στην καλύτερη δεκάδα ταινιών, ίσως με την ίδια υπερβολή που κατέταξαν πρώτο το «Πολίτης Cane» και δεύτερο το «Θωρηκτό Ποτέμκιν». Το κοινό όμως τη γιούχαρε... Την άλλη μέρα όμως το πρωί είχε αναστηθεί στην είσοδο της αίθουσας προβολών μια επιστολή υπογεγραμμένη από πολλά και διάσημα ονόματα του κινηματογράφου και των τεχνών ,που χαιρέτιζαν το έργο αυτό σαν το καλύτερο που είχε παιχτεί ποτέ στις Κάννες.
Ξαναπαντρεύομαι τη Γυναίκα Μου (His Girl Friday)
Σκηνοθεσία: Χάουαρντ Χοκς
Παίζουν: Κάρι Γκραντ, Ρόζαλιντ Ράσελ, Ραλφ Μπέλαμι, Τζιν Λόκχαρτ, Πόρτερ Χολ, Κλιφ Έντουαρντς
Περίληψη: Ο Ουόλτερ Μπερνς, ο δαιμόνιος εκδότης μιας εφημερίδας, μαθαίνει ότι η πρώην σύζυγός του ετοιμάζεται να ξαναπαντρευτεί. Τότε, πεπεισμένος ότι την αγαπάει ακόμα, κάνει τα πάντα για να την εμποδίσει.
H κλασική screwball κωμωδία του Χάουαρντ Χοκς, βασισμένη στο διάσημο θεατρικό έργο των Μπεν Χεκτ και Τσαρλς ΜακΑρθουρ, «Η Πρώτη Σελίδα».
Ο Ουόλτερ Μπερνς, παθιασμένος εκδότης της εφημερίδας «Πρωινά Νέα», μαθαίνει ότι η πρώην σύζυγός του και μεγάλο αστέρι της δημοσιογραφίας, Χίλντι, ετοιμάζεται να ξαναπαντρευτεί τον σοβαρό και μετρημένο Μπρους, για να ζήσει κι αυτή μια ήρεμη ζωή ως σύζυγος και μητέρα, μακριά από τους φρενήρεις ρυθμούς της δημοσιογραφίας και τον σκληρό κόσμο των εφημερίδων. Μόλις ο Ουόλτερ μαθαίνει τα νέα, σκαρφίζεται ό,τι πονηριά μπορεί να φανταστεί για την αποτρέψει, ενώ την ίδια στιγμή που «τρέχει» και μια μεγάλη είδηση: η εκτέλεση ενός καταδικασμένου εγκληματία.
Στο θεατρικό έργο, η ιστορία δεν ήταν ερωτική αλλά αφορούσε δύο άνδρες δημοσιογράφους. Ο Χοκς είχε την ιδέα να μετατρέψει το πρωταγωνιστικό δίδυμο σε ζευγάρι, πράγμα κυριολεκτικά απογείωσε την ταινία, καθώς οι διαφορές των δύο φύλων δημιουργούν πολλές χαριτωμένες εκρήξεις και συγκρούσεις. Ταυτόχρονα όμως, μιλάμε και για μια ευφυή σάτιρα πάνω στη δημοσιογραφία, με έξοχο ρυθμό, βιτριολικές ατάκες κι ένα λαμπερό πρωταγωνιστικό δίδυμο.
Το αποτέλεσμα είναι μια από τις καλύτερες κλασικές κωμωδίες του κινηματογράφου, που έχει ψηφιστεί από το Αμερικανικό Κινηματογραφικό Ινστιτούτο ως μια από τις καλύτερες κωμωδίες που έγιναν ποτέ, ενώ έχει επιλεχθεί και ως πολιτιστική κληρονομιά προς διατήρηση από το αμερικανικό Εθνικό Κινηματογραφικό Αρχείο.