Eνάμιση μήνα μετά την ανάληψη των καθηκόντων του ο Δημήτρης Λιγνάδης ανακοίνωσε την επέλαση του Εθνικού Θεάτρου με επένδυση στη διαρκή εκπαίδευση, με τη λειτουργία του REX ακόμα και το καλοκαίρι, δημιουργία υπαίθριου θεάτρου 1.200 θέσεων στο Σχολείο της Πειραιώς και συστράτευση της χρυσής ομάδας του ελληνικού θεάτρου -από τους πιο ρηξικέλευθους ως τους πλέον εμβληματικούς – για να σκηνοθετήσουν.
“Πάρε τὴν λέξι μου. Δῶσε μου τò χέρι σου”. Ο στίχος αυτός από το “Ενδοχώρα” του Ανδρέα Εμπειρίκου γίνεται το σύνθημα, γίνεται εν τέλει ο στόχος του Εθνικού Θεάτρου όπως τον έθεσε ο νέος καλλιτεχνικός διευθυντής Δημήτρης Λιγνάδης. “Είναι ένας στίχος που με ακολουθεί στην προσωπική και καλλιτεχνική μου πορεία. Σημαίνει πάρε τη διάνοια, τη σκέψη μου, θέλω την αγάπη σου, τη συμμετοχή σου”. Στην πρώτη συνέντευξη Τύπου που έδωσε ενάμιση μήνα μετά την ανάληψη των καθηκόντων του παρουσίασε με σαφήνεια και λεπτομερειακή περιγραφή τους άξονες και το περιεχόμενο της στρατηγικής που θα αναπτύξει το Εθνικό Θέατρο. Ρωμαλέο με δράση ακόμα και το καλοκαίρι στο κέντρο της Αθήνας, τις αίθουσες του REX και του Σχολείου ανοιχτές για επισκέπτες και Αθηναίους, με υπέρτιτλους σε όλες τις παραστάσεις και με εκτενείς συνεργασίες που ήδη ξεκινούν με το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά και το Μέγαρο Μουσικής.
Ενα υπαίθριο θέατρο 1.200 θέσεων για το Εθνικό στην Πειραιώς
Το κλειδί εδώ δεν αφορά μόνο στην πιο πληθωρική παρουσία του Εθνικού και το γεγονός ότι βγαίνει από το καβούκι του και επιθυμεί τη δημιουργία σχέσεων και νέων αφηγήσεων με άλλες δυνάμεις. Αφορά και στο γεγονός ότι αυτές οι συνεργασίες, αυτή η έξοδος θα περιλαμβάνει πέραν των παραστάσεων και εκπαιδευτικές δράσεις, διαλέξεις, κοινή έρευνα. Αλλωστε το εύρος και το βάθος αποτελούν λέξεις-κλειδιά, αποτελούν κεντρικό άξονα της νέας στρατηγικής και αφορούν την απεύθυνση σε όλο τον ελληνικό λαό “με χρήματα των φορολογούμενων από κάθε περιοχή της χώρας χρηματοδοτείται το Εθνικό” τόνισε αρκετές φορές.
Αναφέρθηκε όμως συχνά ο Δημήτρης Λιγνάδης και στην ωφέλεια που θα δημιουργεί το Εθνικό Θέατρο και τα οφέλη που θα προσκομίζει. Στο πλαίσιο αυτό αποφασίστηκε η λειτουργία του Σχολείου της Ειρήνης Παππά στην οδό Πειραιώς, εκεί που στεγάζεται η Δραματική Σχολή του Εθνικού, όλο τον χρόνο. Ακόμα και το καλοκαίρι για παραστάσεις αλλά και διαλέξεις, σεμινάρια, έρευνα. Μάλιστα θα δημιουργηθεί και ένα υπαίθριο θέατρο 1.200 θέσεων για παραστάσεις του Εθνικού. αλλά και άλλων φορέων αφού θα προσφέρεται για ενοικίαση, ενισχύοντας έτσι τα έσοδα του Εθνικού Θεάτρου.
Το Εθνικό Θέατρο γίνεται και εκδότης
Αν και ποδοσφαιριστής (έπαιζε από παιδί μέχρι που ένας τραυματισμός σταμάτησε την πορεία του), ο Δημήτρης Λιγνάδης αυτό τον ενάμιση μήνα εξελίχθηκε σε σπρίντερ με την συνθήκη του επείγοντος σχεδόν, αφού ήταν προφανές στη συνέντευξη Τύπου ότι δεν επιθυμεί να εκμεταλλευτεί το γεγονός ότι μόλις ανέλαβε και να “πάρει τον χρόνο του”, αλλά επείγεται να εφαρμόσει το πρόγραμμά του για την μετεξέλιξη του Εθνικού σε μια νέα εποχή όπου η εκπαίδευση, το βάθεμα στην έρευνα, η εξωστρέφεια, η σύνδεση με νέες δράσεις θα είναι από τις σημαίες της. Είναι χαρακτηριστικό ότι το Εθνικό Θέατρο θα γίνει και εκδότης! “Καλύτερα να κόψω τρία κοστούμια από μια παράσταση ώστε να μπορούμε να έχουμε βιβλία στο βιβλιοπωλείο μας. Θα ξεκινήσουμε με σπουδαίες μεταφράσεις σημαντικών έργων” δήλωσε χαρακτηριστικά.
Η αλήθεια είναι ότι το όραμα του Λιγνάδη, με όλες τις διαστάσεις και τις λεπτομέρειές του έτοιμο στο μυαλό του διευθυντή, δημιουργεί μια νέα αποστολή και ταυτότητα που όσοι δημοσιογράφοι και δημιουργοί βρέθηκαν στη συνέντευξη Τύπου δύσκολα μπορούμε να συλλάβουμε στην πλήρη έκτασή του. Υπάρχει σαφώς όμως η αίσθηση ότι μια μεγάλη μετατόπιση γίνεται εδώ, κάτι σημαντικό αναδύεται, αφού η αίθουσα εκδηλώσεων του Εθνικού Θεάτρου ήταν κατάμεστη με καρέκλες να καταφτάνουν από τα γραφεία και πολλούς ανάμεσά τους ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών να στέκουν όρθιοι. Επτά τηλεοπτικές κάμερες μέτρησα ενώ συνεργάτες του Εθνικού έλεγαν ότι τέτοια κοσμοσυρροή σε συνέντευξη Τύπου είχε να γίνει από την εποχή που διευθυντής του υπήρξε ο σπουδαίος Νίκος Κούρκουλος.
Εκπαίδευση ναι. Αλλά και πείραμα παντού, αφού η Πειραματική Σκηνή μεταλλάσσεται και απλώνει παντού μέσα στο Εθνικό Θέατρο και όχι μόνο στη σκηνή “Κατίνα Παξινού”, σε όλες τις σκηνές χωρίς διακρίσεις και γίνεται κυτταρικό στοιχείο του Εθνικού και όχι ένα απλώς “παρεμπιπτόντως”. Αλλά και πανστρατιά δημιουργών. Ανακοίνωσε ο Δημήτρης Λιγνάδης ότι ήδη έχει εξασφαλίσει για την σεζόν 2020-2021 τη συνεργασία στον ρόλο του σκηνοθέτη των Κωνσταντίνου Ρήγου, Δημήτρη Καραντζά, Μάρθας Φριντζήλα, Δημήτρη Καμαρωτού, Γιώργου Κιμούλη, Αμαλίας Μουτούση, Κωνσταντίνου Μαρκουλάκης, Άντζελας Μπρούσκου, Βασίλη Μπισμπίκης, Δημήτρη Τάρλοου, Θάνου Παπακωνσταντίνου και φυσικά του Στάθη Λιβαθινού. Ο πρώην διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου θα σκηνοθετήσει το εναρκτήριο έργο της σεζόν 2020-2021 και θα διδάξει επιπλέον στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, τη διεύθυνση της οποίας αναλαμβάνει η άξια Δηώ Καγγελάρη.
Σκηνή Ελένης Παπαδάκη στο REX
Σε συνεργασία με το Κανάλι της Βουλής οι παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου θα φτάσουν σε όλη τη χώρα, ενώ το ισόγειο του REX θα ονομαστεί Σκηνή Ελένης Παπαδάκη. “Το οφείλουμε στη μέγιστη ηθοποιό, την αδικημένη από την καλλιτεχνική ιστορία” τόνισε ο Δημήτρης Λιγνάδης και ήταν αυτή ίσως η μόνη στιγμή που έμοιαζε να συγκινείται. Να κομπιάζει κάπως πριν συνεχίσει “η τέχνη μόνο ενώνει”. Με ιδιαίτερη προσοχή αναφέρθηκε στα οικονομικά του Εθνικού Θεάτρου, αποκαλύπτοντας ότι υπάρχουν δυσκολίες. “Ολα αυτά που οραματιζόμαστε, που δρομολογούμε, που επιθυμούμε, άλλα ωραία, άλλα για κάποιους αδιάφορα, άλλα μη πραγματοποιήσιμα, όλα θα γίνουν αφού πρώτα ξεκαθαριστούν κάποια ζητήματα, προβλήματα, θέματα... φλέγοντα, πολύ καυτά, δηλώνω προκαταβολικά, οικονομικά που έχουν να κάνουν με την οικονομική κατάσταση του Εθνικού Θεάτρου. Ζητήματα που τα αντιμετωπίζουμε και διεξερχόμαστε, τα παλεύουμε, τα λύνουμε, τα ερευνούμε, ζητήματα που έχουν χρονικό ορίζοντα βάθους. Αλλά επειδή θέλω να σας κοιτώ στα μάτια, όλα αυτά θα ευδοκιμήσουν όταν κατατεθούν, αναγνωστούν, και αντιμετωπιστούν τα όχι ευκαταφρόνητα οικονομικά ζητήματα που παρέλαβε η διεύθυνση μου".
Λίγο πριν το τέλος της συνέντευξης Τύπου έκανε μια μικρή επιστροφή στο πρόσφατο παρελθόν. Στις παραστάσεις του Οιδίποδα. Τότε που κάποια στιγμή γύρισε και είπε στην Αμαλία Μουτούση, την Ιοκάστη της παράστασης. “Δεν θέλω να άλλο να παίζω. Θέλω να γίνω ένα φλεγόμενο αναλόγιο”. Και αυτό, όπως μας είπε θα το κάνει μέσω της διδασκαλίας στη σχολή. Αλλωστε από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε το Εθνικό Θέατρο, από τις πρώτες δημιουργικές συζητήσεις που είχε με την Λίνα Μενδώνη, ένα πράγμα ζήτησε: “δεν θέλω θεσμική θέση για να φτιάξω ρεπερτόριο. Θέλω να τονίσω την εκπαιδευτική και εκπολιτιστική διάστση του Εθνικού. Θέλω το θέατρο να κάνει διεμβολισμό ή εμβολιασμό αν θέλετε στην νοσούσα παιδεία και εκπαίδευση της χώρας”.