C’est la vie; Kι όμως, όχι. Στο Emily in Paris βλέπουμε μια υπερβολικά κατασκευασμένη πραγματικότητα -ακόμα και για σίριαλ του Netflix.
Το Παρίσι σχεδόν... εξαφανισμένο, ή απόμακρο σαν καρποστάλ, και η πλοκή να μοιάζει με εφηβικό μυθιστόρημα. Μόνο η μόδα σώζει την κατάσταση, μαζί με την ευχάριστη επέλαση Ελλήνων σχεδιαστών.
Η στρατηγική είναι ευφυής, σαν το ζεστό αυθεντικό κρουασάν -όχι αυτές τις φλύαρες σφολιάτες- που δαγκώνεις και νομίζεις ότι διακτινίζεσαι στην Pont Neuf: το Παρίσι, έφτασε στις οθόνες μας, παραμονές των Χριστουγέννων. Αυτών των και φέτος κάπως δυστοπικών Χριστουγέννων λόγω της νέας επέλασης της πανδημίας και της «Ομικρον».
Πώς στο Emily in Paris έσβησαν το Παρίσι
Και όμως ο δεύτερος κύκλος του «Emily in Paris» κατόρθωσε αυτό που μοιάζει ακατόρθωτο: εξαφάνισε το Παρίσι. Βόλτες στους δρόμους, πλανόδιοι μουσικοί, ακόμα και ένα δείπνο έξω στην πλατεία, και όμως η πόλη ήταν διαρκώς σαν το θολό, το απόμακρο, σχεδόν σβησμένο σκηνικό μιας παράστασης. Σαν τις εφαρμογές του Instagram που βάζουν τα σύννεφα που εσύ επιθυμείς πίσω σου, σαν να είναι το Παρίσι ένθετο στην εικόνα.
Τι απογοήτευση! Διότι η όποια προσδοκία για τη σειρά, ας μην γελιόμαστε, δεν έχει σχέση με την απλοϊκή και πέραν της πραγματικής ζωής πλοκή, αλλά με την ιδέα της πόλης του φωτός να αποκαλύπτεται μπροστά σου, μαζί φυσικά με την ευκαιρία να δεις ονειρικά ρούχα και αξεσουάρ, να «κλέψεις« σκηνές με κόκκινα κρασιά και αφρώδη οίνο στα στρογγυλά τραπεζάκια των μπιστρό έξω στον δρόμο για να θρέψεις ταξιδιωτικές φαντασιώσεις.
Η Λίλυ Κόλλινς ως Εμιλι πιο αφελής από ποτέ, μια υπάλληλος σε εταιρεία μάρκετινγκ που έχει τις πιο κλισέ ιδέες του κόσμου, απομεινάρια της δεκαετίας του ’80, να πεταρίζει τις βλεφαρίδες καθώς ζει μικρούς παθιασμένους έρωτες με χρονοδιακόπτη. Είναι σαν η δεύτερη σεζόν να επέστρεψε ως παρωδία της πρώτης, σαν να βλέπεις τις μαριονέτες των ηρώων. Και πάλι, παρά το γεγονός ότι η εστίαση δίνεται στην νεαρή Αμερικανίδα, είναι οι χαρακτήρες των Γάλλων που κλέβουν την παράσταση.
Η ηρωίδα που ξεχώρισε στο Emily in Paris
Η Σιλβί, το αφεντικό της Εμιλι στη Savoir, κατά κόσμον η γοητευτική ηθοποιός Philippine Leroy Beaulieu, είναι η μόνη που μοιάζει πραγματικά με σάρκινη ηρωίδα και όχι ανάπτυγμα από graphic novel. Υπέροχη, είναι σχεδόν η πραγματική ηρωίδα του δεύτερου γύρου της σειράς. Και είναι η φωνή που επιμένει ότι δεν πρέπει το γαλλικό στοιχείο να αφανιστεί για χάρη της κατασκευής μιας παγκόσμιας ιστορίας εύπεπτης για όλους. Καθώς την έβλεπα να διαφωνεί με την αμερικανίδα επικεφαλής που έφτασε από το Σικάγο και στο τέλος να αποχωρεί, δεν μπορούσα να μην αναλογιστώ τη νέα εποχή του περιοδικού Vogue.
Oι αναλογίες είναι εδώ: ο συγκλονιστικός διευθυντής της ιταλικής Vogue Emanuele Farneti αποχώρησε προ μηνών, γράφοντας στο σημείωμά του ότι δεν δέχεται το περιοδικό που εκδίδεται στην Ιταλία να μην έχει κυρίαρχα χαρακτηριστικά της ίδιας της χώρας, αλλά να υπακούει στις γενικές κελεύσεις που έχονται από τα κεντρικά γραφεία του ομίλου – η καμπάνα χτυπά για την Αννα Γουίντορ και τον Εντουάρντ Ενινφουλ. Ναι, η Σιλβί αξίζει μόνη της μια σειρά στο Netflix -εντωμεταξύ το διαμερισμά της ήταν το πιο παρισινό στοιχείο που είδα -έμοιαζε πιο αυθεντικό ακόμα και από τον πύργο του Αϊφελ.
Τα ρούχα των Ελλήνων σχεδιαστών στο νέο κύκλο της σειράς του Netflix
Ετσι, σύντομα η παρακολούθηση των δέκα νέων επεισοδίων κατέληξε σε ένα μικρό κουίζ εντοπισμού των Ελλήνων σχεδιαστών που έντυσαν την Εμιλι. Σε μια σειρά όπου η μόδα είναι το ίδιο σημαντική με τον χαρακτήρα της Εμιλι, έχει σημασία πώς λειτουργεί ως πλατφόρμα προβολής των ελληνικών δημιουργιών. Είδαμε το συγκλονιστικό φόρεμα της Μαίρης Κατράντζου, το ονειρικό μαντό με τα λουλούδια αλλά και το έξωμο φόρεμα με την μπλε δαντέλα και μεταξωτό ταφτά στο τοπ του Βασίλη Ζούλια, τα μοναδικά γυαλιά ηλίου που σχεδίασαν οι Zeus and Dione μαζί με την Ιλεάννα Μακρή.
Βλέπουμε τα δέκα περιοδικά σαν να ξεφυλλίζουμε περιοδικά μόδας και προσπερνούμε την πλοκή, τις απλοϊκές συνδέσεις (α, ναι βλέπει η Εμιλι την θρυλική ταινία «Ζιλ και Ζιμ» του Τρυφώ και αναλογίζεται το δικό της ερωτικό τρίγωνο) και το θολό Παρίσι στο βάθος. Ξεπερνάμε τα αφόρητα και επικίνδυνα κλισέ - η κάπως λαϊκά και κιτς ντυμένη κοπέλα από το Κίεβο που κλέβει τα ρούχα που της αρέσουν από το φρεσκονακαινισμένο Samirataine. H αμερικανίδα διευθύντρια, φωνακλού, πληθωρική, ενοχλητική, έτοιμη να απολύσει τους έμπειρους και να προσλάβει άπειρους αλλά με χαμηλές αμοιβές υπαλλήλους. Λίγες μέρες μετά την προβολή το Emily in Paris έχει ήδη αποκτήσει αμέτρητους haters - που όμως λατρεύουν να μιλούν για αυτό αποδομώντας το.