Είναι η γυναίκα που μπορεί να κάνει ό,τι θέλει με τη φωνή της. Τώρα, και μετά από συμβουλή της Ευανθίας Ρεμπούτσικα, η Ελλη Πασπαλά ξεκινά τζαζ εμφανίσεις στη σκηνή του «Πειραιώς 131» από 19 Οκτωβρίου.
Η Ελλη Πασπαλά δηλώνει αισιόδοξη, αν και διαπιστώνει όπως αναφέρει μιλώντας στο iefimerida, πως δεν είναι όλα πάντα εύκολα και δεν είναι όλα στρωμένα με ροδοπέταλα. Αντίστασή της, η μουσική, η απόλαυση ενός καφέ, ένα ωραίο βιβλίο και φυσικά το παιδί της. Η Ελλη Πασπαλά μετά την εμφάνισή της το καλοκαίρι στη Μικρή Επίδαυρο, ετοιμάζεται για τέσσερα τζαζ Σάββατα.
«Σε λίγες μέρες θα είμαστε στη σκηνή του 131 με ένα πρόγραμμα που λέγεται Elly Loves Jazz» αναφέρει με ενθουσισμό για την παράστασή της η Ελλη Πασπαλά. «Eίναι τραγούδια που ουσιαστικά είναι τζαζ στάνταρντς, τα πιο πολλά από αυτά είναι πολύ γνωστά κομμάτια της τζαζ. Τραγούδια του Κοουλ Πόρτερ, του Τζορτζ Γκέρσουιν, κάποια του Χένρι Μαντσίνι, του Αρθουρ Χάμιλτον κ.ά. Τραγούδια που έχουν αγαπηθεί πολύ στην Ελλάδα από πολύ γνωστούς τραγουδιστές όπως η Ελα Φιτζέραλντ, η Νίνα Σιμόν, η Μπίλι Χολιντέι και ο Φρανκ Σινάτρα. Θα με συνοδεύσουν τέσσερις εξαιρετικοί μουσικοί: ο Ντέιβιντ Λιντς στα σαξόφωνα, ο Τάκης Φαραζής στο πιάνο, ο Πέτρος Βαρθακούρης στο κοντραμπάσο και ο Βασίλης Ποδαράς στα τύμπανα».
Η τζαζ Ελλη Πασπαλά και η συμβουλή της Ρεμπούτσικα
«Η ιδέα αυτού του τζαζ προγράμματος ήρθε από μια συνάντηση που είχαμε με την φίλη μου την Ευανθία Ρεμπούτσικα πριν από περίπου ένα χρόνο, όταν κάναμε λίγες διακοπές μαζί κι εκεί που κουβεντιάζαμε της ήρθε μια τρομερή ιδέα. «Ελλη» μου λέει «πρέπει να κάνεις ένα πρόγραμμα τζαζ».
Ομολογώ ότι κατά καιρούς μπορεί να το είχα σκεφθεί, αλλά η Ευανθία μου έδωσε πολύ μεγάλο θάρρος, με ενθάρρυνε πάρα πολύ με τον ενθουσιασμό της ότι έπρεπε να το κάνω.
Ενιωσα επίσης ότι ήταν η κατάλληλη στιγμή. Αγαπώ πολύ αυτή τη μουσική, αυτούς τους τραγουδιστές, αυτά τα τραγούδια και τους δημιουργούς τους κι έχω ζηλέψει πολλά από αυτά τα κομμάτια όλα αυτά τα χρόνια και είναι η κατάλληλη στιγμή, φυσικά με τους κατάλληλους ανθρώπους, με τους κατάλληλους μουσικούς και στον κατάλληλο χώρο. Μιλάμε βέβαια πάντα για το Πειραιώς 131».
Οσο για το εαν το κοινό αποδεχτεί αυτή την αλλαγή στο ρεπερτόριό της, η Ελλη Πασπαλά, δεν έχει ενδοιασμούς. «Νομίζω ότι οι Έλληνες χρειάζονται χρόνο και το λέω αυτό γιατί διαπιστώνω ότι μπορεί να μην είναι ανοιχτοί σε νέα ακούσματα σε συναυλίες, αλλά καλλιεργούνται αυτά τα νέα ακούσματα όταν είναι κάτι δισκογραφημένο, όταν δηλαδή μπαίνουν στο αφτί των ακροατών μέσα από μια διάρκεια.
Όταν έχουν την ευκαιρία να το ακούνε και να το ξαναακούνε. Αυτό μας προσφέρει η δισκογραφία ή έστω τα ακούσματα πλέον από το διαδίκτυο. Εχουμε την επαφή με νέο υλικό κι έτσι νομίζω οι Ελληνες γίνονται πιο ανοιχτοί στις συναυλίες. Αν προσπαθήσει κάποιος να παρουσιάσει κάτι εντελώς νέο σε μια συναυλία δεν νομίζω ότι είναι οι Ελληνες πολύ ανοιχτοί, θέλουν λίγο χρόνο για να αγαπήσουν κάτι καινούριο.
Βεβαίως αυτό που θα παρουσιάσουμε εμείς στο Πειραιώς 131 δεν είναι κάτι καινούριο, είναι τραγούδια στάνταρντ τζαζ, απλώς ειπωμένα από μένα, είναι ένα καινούριο άκουσμα».
«Γύρω στα 12 μου χρόνια ανακάλυψα οτι είχα φωνή»
«Ξεκίνησα μαθήματα πιάνου από μικρή ηλικία, στα έξι, και γύρω στα δώδεκα ανακάλυψα ότι είχα φωνή. Τι σημαίνει αυτό; Ανακάλυψα ότι πρώτον είχα ένα όργανο -παιδικό βέβαια καθώς στα δώδεκα δεν μπορεί να είναι κάτι άλλο- το οποίο με ευχαριστούσε πάρα πολύ. Ένιωθα μια δόνηση και ταυτιζόμουνα με αυτή τη δόνηση, μου αποκαλύφθηκε η ανάγκη να τραγουδάω. Είχα την ανάγκη να ακούσω τη φωνή μου να δονείται και να δονείται κάπως όμορφα. Αισθάνθηκα ότι είχα ένα όργανο και ήθελα να εκφραστώ μέσα από αυτό, αλλά και μέσα από την εσωτερική μου φωνή, δηλαδή τον ψυχισμό μου».
«Δεν μπορώ να τη φανταστώ τη ζωή μου χωρίς τη μουσική»
«Η μουσική για τη ζωή μου είναι κάτι πολύ σημαντικό. Από πολύ μικρή ηλικία ζούσα μέσα από αυτή, ζούσα καταστάσεις συναισθήματα, απογειωνόμουν μέσα από τη μουσική, φανταζόμουνα μέσα από τη μουσική και ειδικά τότε όπως θυμάμαι τον εαυτό μου δεν μπορούσα να ζήσω χωρίς αυτήν. Τώρα πια είναι τόσο μόνιμη στη ζωή μου που δεν μπορώ να τη φανταστώ τη ζωή μου χωρίς τη μουσική, αλλά δεν μπορώ να φανταστώ και τη ζωή κανενός χωρίς τη μουσική. Νομίζω ότι παίζει πολύ σημαντικό ρόλο για όλους μας, άσχετα με το αν είμαστε μουσικοί ή όχι. Μας εμπνέει, μας χαλαρώνει, μας ηρεμεί, μας απογειώνει, μας εξιτάρει, μας θεραπεύει. Όλα αυτά για μένα και για όλους νομίζω».
«Ο ορισμός του καλλιτέχνη είναι το να συνεχίζει να εξελίσσεται»
«Δεν μου αρέσει η λέξη καριέρα, είναι κάτι σαν να ξεχωρίζει από την υπόλοιπη μου ζωή. Αυτό που κάνω, η πορεία μου, είναι η ίδια μου η ζωή. Οπότε αν κι αυτά που έχω ζήσει τα νιώθω πολύ σημαντικά, ελπίζω ότι θα έχω κι άλλες σημαντικές στιγμές στη ζωή μου, αλλά επειδή αυτά είναι πάντα λίγο μία έκπληξη δεν μπορώ να πω πως θα ήθελα να είναι. Επιθυμώ να είναι ωραία, να νιώσω μια πληρότητα, μια ομορφιά κι ότι έχω φτάσει σε ένα σημείο που υπηρετώ τη μουσική ολοκληρωτικά και με όλο μου το είναι».
«Νομίζω ότι ο ορισμός του καλλιτέχνη είναι το να συνεχίζει να εξελίσσεται, αλλιώς διεκπεραιώνει μια τέχνη, μπορεί βέβαια να το κάνει καλά, αλλά παύει να την υπηρετεί καθώς η τέχνη είναι ζωντανή. Το πώς μπορεί να το πετύχει είναι με πολύ μεγάλη δουλειά, πολύ πιστή δουλειά, μια αναζήτηση πηγαία και πιστή και σοβαρή, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχει και το χιούμορ στην τέχνη, αλλά χωρίς σοβαροφάνεια. Πρέπει να εργάζεται και να είναι πιστός στη τέχνη που υπηρετεί και όχι ίσως τόσο στην περσόνα του, δηλαδή στο Εγώ του. Αν και χρειάζεται ένας εγωκεντρισμός στον κάθε καλλιτέχνη πρέπει να ισορροπεί με την αγάπη για την ίδια την τέχνη του».
Πώς είναι η Έλλη Πασπαλά εκτός σκηνής; Πίνει καφε με φίλες και απολαμβάνει το παιδί της
«Εκτός σκηνής, ειδικά τα τελευταία χρόνια, θέλω να ζω μια ήρεμη ζωή.
Η σκηνή προσφέρει πολλές εντάσεις -το εννοώ με πολύ καλή έννοια- έχει μια ενέργεια, ένα πάθος και δεν θέλω να το ζω αυτό στην καθημερινότητά μου γιατί πιστεύω ότι θα με τρελάνει. Θέλω στην καθημερινότητά μου να είμαι ήρεμη, να απολαμβάνω τον καφέ μου, τις φιλίες μου, το φαγητό μου, τις παρέες μου, το παιδί μου το οποίο με γεμίζει πάρα πολύ κι όποιος είναι γονιός καταλαβαίνει ότι αυτό παίρνει πολλή ενέργεια και χρόνο. Μου αρέσει να νιώθω και να ζω την καθημερινότητά μου, με τον πρωινό μου καφέ, με τις δουλειές που πρέπει να γίνουν εκτός της εργασίας μου. Βέβαια πολύ συχνά αυτά τα πράγματα με αγχώνουν, αλλά προσπαθώ να τα αντιμετωπίσω με ψυχραιμία και ηρεμία. Επίσης, μου αρέσει πολύ το διάβασμα και να βρίσκομαι με φίλους να πηγαίνουμε στον κινηματογράφο. Δεν πηγαίνω στο θέατρο καθώς και σε συναυλίες όσο θα ήθελα, ίσως επειδή μένω και λίγο μακριά ενώ με γεμίζει πολύ να πηγαίνω και σε εκθέσεις. Φαντάζομαι ότι όταν τελειώσει αυτή η συνέντευξη θα θυμηθώ κι άλλα πολλά».
«Είμαι αισιόδοξη»
«Αναγνωρίζω τις δυσκολίες που εγκυμονούνται και στην πολιτική και στη γεωπολιτική σκηνή και στο θέμα το κλιματικό και καταλαβαίνω ότι υπάρχουν πολλοί κίνδυνοι, πολύ σημαντικά θέματα να αντιμετωπίσουμε. Παρόλα αυτά είμαι αισιόδοξη, νιώθω ότι οφείλω να είμαι έτσι και για το μέλλον των παιδιών μας, να τα στηρίξουμε και να τους μεταφέρουμε μια αισιοδοξία γιατί θα έχουν πάρα πολλά θέματα να αντιμετωπίσουν στο δικό τους μέλλον αφού θα έχουμε φύγει εμείς και όλες οι προηγούμενες γενιές. Εγώ δεν έχω άλλη επιλογή κι ας με δυσκολεύει κατά καιρούς αυτό γιατί τα πράγματα δεν είναι πάντα εύκολα και δεν είναι στρωμένα όλα με ροδοπέταλα, αλλά οφείλω να είμαι και είμαι αισιόδοξη και λαχταρώ να δω ωραία πράγματα στο μέλλον».
Η Έλλη Πασπαλά, γεννημένη στη Νέα Υόρκη, κουβαλάει ζωντανούς μέσα της αυτούς τους θησαυρούς της αμερικάνικης μουσικής. Η Έλλη Πασπαλά έχει ερμηνεύσει με την αισθαντική φωνή της μερικά από τα πιο αγαπημένα ελληνικά και ξένα τραγούδια. Φέτος το φθινόπωρο όμως κάνει βουτιά στη μεγάλη μουσική παράδοση της jazz, της μουσικής που άνθισε στην καρδιά της Αμερικής.
ΕΛΛΗ ΠΑΣΠΑΛΑ / ELLY LOVES JAZZ, Σάββατα 19, 26 Οκτωβρίου & 2, 9 Νοεμβρίου / ΠΕΙΡΑΙΩΣ 131