Σώματα πειθαρχημένα, ικανά για το απίθανο, σώματα που με την κίνησή του εκφράζουν αυτό που συμβαίνει και αφορά τον κόσμο σήμερα, θα κατακλύσουν από την Παρασκευή την Καλαμάτα. Οι κορυφαίοι του χορού καταφθάνουν για το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού, που φέτος υμνεί την ομορφιά.
«Η Ομορφιά αποτελεί τον μοναδικό τρόπο που έχουμε για να αντισταθούμε σε οτιδήποτε συναντάμε καθημερινά ως το ακραίο αντίθετό της, δηλαδή σε κάθε μορφή βίας, πράξης ή λόγου των ανθρώπων που οδηγεί, όχι μόνο στον πόνο και τη ματαίωση, αλλά και στη διάλυση κάθε δεσμού μας με τον κόσμο». Αυτή η φράση της Λίντας Καπετανέα (της καλλιτεχνικής διευθύντριας που άλλαξε το προφίλ του θεσμού τα τελευταία χρόνια) διατρέχει την 28η διοργάνωση του Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού που αρχίζει την Παρασκευή 15 Ιουλίου και ολοκληρώνεται στις 24 Ιουλίου, σε μια πόλη που θα γεμίσει για δυο εβδομάδες με χορευτές, χορογράφους, και λάτρεις του χορού από όλο τον κόσμο.
Με τίτλο «Ωδή στην Ομορφιά» το Φεστιβάλ θα παρουσιάσει 26 παραγωγές, 14 διεθνείς ομάδες από 10 χώρες, 12 ομάδες από την Ελλάδα , 2 παγκόσμιες πρεμιέρες, την πρώτη του μεγάλη διεθνή συμπαραγωγή με έναν από τους σημαντικότερους οργανισμούς του σύγχρονου χορού παγκοσμίως, το Sadler’s Wells του Λονδίνου, 6 παράλληλες εκδηλώσεις και πλήθος εκπαιδευτικών προγραμμάτων. Ηδη στο Μέγαρο Χορού Καλάματας τρέχουν τα εκπαιδευτικά προγράμματα για ενήλικους άνω των 50 ετών αλλά και για οικογένειες.
Καταλαβαίνει κανείς τι σημαίνει ομορφιά, ανεμελιά και αγάπη βλέποντας μπαμπάδες με τις μικρές τους κόρες να χορεύουν και να αυτοσχεδιάζουν. H απάντηση στην κυρίαρχη βία γύρω μας, στο αποτρόπαιο που γίνεται στοιχείο της καθημερινότητάς μας, της βαρβαρότητας είναι η έννοια της ομορφιάς, που φέρει μέσα της όχι μόνο το κάλλος αλλά και το καλό. Την ευφυία της συνύπαρξης.
Δεν κάνω κάδρα, ζω στο κάδρο
Το Φεστιβάλ θα κάνει πρεμιέρα με ένα έργο-σταθμό στην ιστορία του σύγχρονου χορού, το TRIPTYCH: The missing door, The lost room and The hidden floor των Peeping Tom, μια παράσταση που είναι το αποτέλεσμα νέας επεξεργασίας τριών έργων που δημιούργησε η ομάδα Peeping Tom για το Nederlands Dans Theatre. Στα highlights του φεστιβάλ συναντάμε βεβαίως το Neighbours, την πρώτη διεθνή συμπαραγωγή του Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
Το έργο που χορογραφήθηκε από τους Rauf “RubberLegz” Yasit και Brigel Gjoka, σε συνεργασία με τον William Forsythe και με ζωντανή μουσική από τον συνθέτη Ruşan Filiztek, έκανε παγκόσμια πρεμιέρα τον Μάρτιο του 2022, ενώ μετά την Καλαμάτα θα συνεχίσει τη διεθνή περιοδεία του. Τα σώματα, η κίνηση, ευθυγραμμίζονται με τις έννοιες της ομορφιάς, μέσα από κάθε είδους αφήγηση, φράσεις του Γιάννη Κουνέλλη όπως «εγώ δεν κάνω κάδρα, είναι σαν ζω στο κάδρο».
Το αμιγώς καλλιτεχνικό πρόγραμμα του Φεστιβάλ θα πραγματοποιηθεί από τις 15 έως τις 24 Ιουλίου 2022. Οι χώροι οπυ θα φιλεξενήσουν τις δράσεις είναι η Κεντρική Σκηνή του Μεγάρου Χορού Καλαμάτας, οι μικρότερης κλίμακας παραγωγές στο Black Box που αποτελεί την Εναλλακτική Σκηνή του Μεγάρου Χορού Καλαμάτας.
Στην πλατεία όπου όλοι είναι ίσοι
Ξεχωρίζουν, κατά τη γνώμη μου για ιδιαίτερους λόγους, οι παραστάσεις της Κεντρικής Πλατείας της Καλαμάτας. Εκεί όπου ακόμα και περαστικοί πολίτες που κάνουν την βόλτα τους, παιδιά με πατίνια και παγωτά, μοναχικοί γέροντες, σταματούν έκθαμβοι και βλέπουν στη σκηνή μοναδικούς χορευτικούς διαλόγους και αφηγήσεις. Είναι η πιο ισχυρή, η πιο συναισθηματική στιγμή του Φεστιβάλ γιατί περικλείει τους πάντες, καταλύει την έννοια του συνειδητού θεατή, της ελίτ, του μυημένου.
Το πρόγραμμα περιλαμβάνει παραστάσεις χορού που συνδυάζουν διαφορετικά είδη, από σύγχρονο και κλασικό χορό μέχρι ακροβατικά, breaking και krump. Οι καλλιτέχνες του εξωτερικού που θα παρουσιάσουν τα έργα τους προέρχονται από 10 χώρες, την Ισπανία, το Ηνωμένο Βασίλειο, το Βέλγιο, τη Γαλλία, τη Γερμανία, τη Μοζαμβίκη, την Ελβετία, την Ιταλία, την Ουγγαρία και την Κύπρο.
Παραστάσεις στην Κεντρική Σκηνή
Το Φεστιβάλ ανοίγει τις πόρτες του στις 15 και 16 Ιουλίου με ένα έργο-σταθμό στην ιστορία του σύγχρονου χορού, το TRIPTYCH: The missing door, The lost room and The hidden floor των Peeping Tom. Πρόκειται για μια δίωρη πολυβραβευμένη δημιουργία των Gabriela Carrizo και Franck Chartier σε νέα σύνθεση (του 2020) βασισμένη στο έργο Adrift, το οποίο δημιουργήθηκε για το Nederlands Dans Theater (NDT1). Η Gabriela Carrizo σκηνοθέτησε την πρώτη ενότητα με τίτλο The missing door, ενώ ο Franck Chartier σκηνοθέτησε τις δύο επόμενες, The lost room και The hidden floor. Η Carrizo και ο Chartier θέλησαν να εντάξουν τα έργα αυτά στο ρεπερτόριο της ομάδας Peeping Tom ώστε να συνεχίσουν να τα παρουσιάζουν στο κοινό.
Από τον διεθνή τύπο το έργο έχει χαρακτηριστεί ως κατάκτηση του αδύνατου, φόρος τιμής στον David Lynch, ένας συνδυασμός χορού, θεάτρου, κινηματογράφου, μαγείας, εφέ, slapstick κωμωδίας και ακροβατικών με σασπένς χωρίς τέλος και μνημειώδη εναλλαγή σκηνικών. Στην τριλογία του TRIPTYCH, ο χρόνος, η μνήμη και η προαίσθηση συνδέονται με τις ψευδαισθήσεις, τις ουτοπίες και τις χαμένες αγάπες των χαρακτήρων.
Την Τρίτη 19 Ιουλίου παρουσιάζεται η πρώτη διεθνής συμπαραγωγή του Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας. Το έργο Neighbours αποτελεί συμπαραγωγή με το Sadler’s Wells, έναν από τους μεγαλύτερους καλλιτεχνικούς οργανισμούς στον σύγχρονο χορό παγκοσμίως. Αποτελεί μια πολυεπίπεδη συνεργασία μεταξύ τριών πολύ σημαντικών καλλιτεχνών, του Rauf “RubberLegz” Yasit, κουρδικής καταγωγής, του Brigel Gjoka, αλβανικής καταγωγής, και του Ruşan Filiztek, κουρδικής και τουρκικής καταγωγής, καθένας από τους οποίους είναι φορέας μιας ιδιαίτερης πολιτιστικής κληρονομιάς. Ο πρωτοποριακός χορευτής του abstract breaking Yasit και ο διακεκριμένος ερμηνευτής του σύγχρονου χορού Gjoka άρχισαν να αυτοσχεδιάζουν από κοινού κινητικά μοτίβα εμπνευσμένοι από μια πρόταση του William Forsythe κατά τη διάρκεια της δημιουργίας του A Quiet Evening of Dance. Υπό τη συνοδεία ζωντανής μουσικής από τον συνθέτη Ruşan Filiztek, μια νέα χορογραφική γλώσσα διαμορφώνεται καθώς οι δύο δημιουργοί εξερευνούν στιγμές μεταμόρφωσης και στοχασμού στο μεταίχμιο urban, κλασικού και σύγχρονου χορού.
Το πρόγραμμα της Κεντρικής Σκηνής ολοκληρώνεται στις 22 και 23 Ιουλίου με την εμβληματική παράσταση Sonoma του πολυβραβευμένου δημιουργού από την Βαλένθια Marcos Morau και της ομάδας La Veronal. Στο Sonoma, μια ομάδα δέκα γυναικών μας μιλά στη γλώσσα της τελετουργίας και δημιουργεί από μια κραυγή μία ατέλειωτη καταιγίδα. Οι δέκα ερμηνεύτριες, κατά τη διάρκεια του τελετουργικού, απαγγέλουν μια μακρά λιτανεία Μακαρισμών, ξεκινώντας από εκείνους των Ευαγγελίων και φτάνοντας συνειρμικά στην άγνωστη περιοχή της αποκάλυψης των δικών τους δυνάμεων οι οποίες τις μεταμορφώνουν σε πολεμίστριες έτοιμες να αντιμετωπίσουν τη ζωή και να δώσουν μάχη.
Παραστάσεις στο BLACK BOX
Πέντε ελληνικές ομάδες, δύο εκ των οποίων παρουσιάζουν τα έργα τους σε παγκόσμια πρεμιέρα, και τέσσερις από το εξωτερικό συμμετέχουν στο φετινό πρόγραμμα του Black Box, της Εναλλακτικής Σκηνής του Μεγάρου Χορού Καλαμάτας,
Από τις ξένες παραγωγές, το έργο WHITE OUT - The conquest of the useless του Piergiorgio Milano από την Ιταλία που παρουσιάζεται στις 15 Ιουλίου, είναι ένας φόρος τιμής σε όλους τους ορειβάτες που έχουν εξαφανιστεί ή έχουν αναμετρηθεί με αυτό το επίπεδο κινδύνου στο απέραντο λευκό των ψηλών βουνών: Σε εκείνους που κατακτούν το μάταιο. Απόλυτη φιλοδοξία της παράστασης είναι να παρουσιάσει την ορειβασία ως καλλιτεχνική γλώσσα. Να δημιουργήσει μια χορογραφική εμπειρία και μία οπτική σύνθεση τόσο ισχυρή, που η απεραντοσύνη του βουνού να μπορεί να μεταφερθεί σε ένα θέατρο, επιτρέποντας στο κοινό να βιώσει αυθεντικά το κρύο, το χιόνι και την καταιγίδα σε έναν βραχώδη κατακόρυφο κρημνό.
Ακολουθεί στις 16 Ιουλίου, το έργο Brace του Edivaldo Ernesto από τη Μοζαμβίκη, εμπνευσμένο από τους Ζουλού και τους Μουενεμουτάπα πολεμιστές. Ο ταξιδιώτης του έργου αφηγείται μια φανταστική ιστορία στην οποία προσπαθεί να συνδέσει τη δική τους κληρονομιά με το δικό του παρόν.
Η Κύπρια χορογράφος και εικαστικός Alexandra Waierstall με βάση το Ντύσσελντορφ, παρουσιάζει στις 17 Ιουλίου το έργο VENUS un/seen. Η καταξιωμένη δημιουργός, θεωρώντας ότι το κινούμενο σώμα έχει βουτηχτεί σε μία νέα πραγματικότητα στον απόηχο της πανδημίας, μας εντάσσει σε ένα ποιητικό και συγκινησιακά φορτισμένο πλαίσιο στο οποίο συμμετέχουμε σε συναισθηματικές καταστάσεις που σε πρώτο επίπεδο μοιάζουν αντιφατικές.
Η Μαρία Δουλγέρη παρουσιάζει στις 20 Ιουλίου, σε παγκόσμια πρεμιέρα, το έργο Ένα Κάδρο Ακόμα εμπνευσμένο από την αυτοβιογραφική, υπαρξιακή φράση του μεγάλου εικαστικού Γιάννη Κουνέλλη που δήλωνε χαρακτηριστικά: Εγώ δεν κάνω κάδρα, είναι σαν να ζω στο κάδρο. Πρόκειται για ένα έργο που μιλά για τη δημιουργική διαδικασία, στο οποίο η ερμηνεύτρια γίνεται ταυτόχρονα δημιουργός και έργο, πλάθοντας έτσι ένα αέναο κάδρο.
Ακολουθεί στις 20 Ιουλίου το έργο Ever After της Μαριάννας Καβαλλιεράτου, το οποίο πρωτοπαρουσιάστηκε διαδικτυακά στο Arc for Dance Festival τον Μάιο του 2021. Το έργο αποτελεί αναστοχασμό της έννοιας και ιστορίας του θανάτου μέσα από τον χορό και γεννήθηκε από τη δαιδαλώδη περιπλάνηση της ομάδας ανάμεσα σε διαφορετικές εμπειρίες και ιστορίες που στόχο είχαν να αναδυθεί η τραυματική σχέση του ανθρώπου με τον χρόνο. Η επιλογή του υλικού συγκρότησε σταδιακά τη «ζωή» του έργου μέσα από ένα σχήμα ενδεχομένως παράδοξο αλλά και λυτρωτικό.
Η Αναστασία Βαλσαμάκη συμμετέχει στο Φεστιβάλ, στις 21 Ιουλίου, με το έργο W REST L ING. Με αμείωτο ενδιαφέρον για το εννοιολογικό περιεχόμενο καταστάσεων του σώματος, η χορογράφος θέτει στο επίκεντρο τους διαφορετικούς τρόπους να εννοήσει κανείς την πάλη.
Σε παγκόσμια πρεμιέρα στις 22 Ιουλίου παρουσιάζεται το έργο THE BOX || that dead space between us της Πηνελόπης Μωρούτ με την ομάδα της Cross iMPact. Το έργο παρασύρει τον θεατή σε ένα υπόγειο ταξίδι μεταξύ του πραγματικού και του ψηφιακού, του φωτός και της σκιάς, των βαθύτερων επιθυμιών και των χειρότερων φόβων.
Στις 23 Ιουλίου παρουσιάζεται το Hidden της βραβευμένης Kαταλανής χορεύτριας και χορογράφου Lali Ayguadé: μετά το Kokoro (2015) και το iU an Mi (2017) που έχει επίσης παρουσιαστεί στην Καλαμάτα, το Hidden ολοκληρώνει την τριλογία της δημιουργού που επικεντρώνεται στην αναζήτηση της ταυτότητας.
Τέλος, στις 24 Ιουλίου, η ομάδα του Ιωάννη Μανταφούνη παρουσιάζει το έργο Scarbo όπου η χορεύτρια Manon Parent αποκαλύπτεται στο κοινό με τρόπο ρευστό, οργανικό και άμεσο, χωρίς διάμεσους ή αυτολογοκρισία. Το έντονα κινηματογραφικό σόλο συνοδεύεται εν μέρει από έργα των Maurice Ravel και Claude Debussy. Ο ρυθμικός διάλογος χρωμάτων και υλικών που λαμβάνει χώρα μεταξύ μουσικής και χορού δημιουργεί μια φυσική συνέχεια, μία σινεφίλ ταινία που παρουσιάζεται ζωντανά.
Παραστάσεις στην Κεντρική Πλατεία της Καλαμάτας
Χορός στην Πόλη και φέτος, με 13 υπαίθριες παραστάσεις στην Κεντρική Πλατεία της Καλαμάτας, όλες με δωρεάν είσοδο. Στο καθιερωμένο βραδινό ραντεβού στις 21:00, από τις 16 μέχρι τις 23 Ιουλίου, θα παρουσιαστούν:
16 Ιουλίου: Το έργο DENTI του Piergiorgio Milano και το έργο BLINDLY της ομάδας Εlelei Company των Rafa Jagat και Sabrina Gargano.
17 Ιουλίου: Το έργο ΝΕΡΤΙ της Ξένιας Σταθούλη και το έργο ‘US’ τουArias Fernandez από τη Μαδρίτη.
18 Ιουλίου: Το έργο ΦΑΡΑ της Μαρίας Δουλγέρη και το έργο NADEZHDA τηςΠηνελόπης Μωρούτ.
20 Ιουλίου: Το έργο SO IT GOES* της Σωτηρίας Κουτσοπέτρου και το έργο ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΣΥΜΒΟΛΑ της Νεφέλης Αστερίου.
21 Ιουλίου: Το έργο ΤΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΠΤΩΣΕΩΣ της Bαρβάρας Μπαρδακά και το έργο STILL LOVE των Φένιας Χατζάκου και Csenger K. Szabó από την Ουγγαρία.
22 Ιουλίου: Το έργο GIZAKI των Lali Ayguadé και Akira Yoshida.
23 Ιουλίου: Το έργο IMPERMANENCE του Fabian Thomé και της ομάδας Full Time Company και το έργο ΛΑΧΤΑΡΑ της Μαριάνας Τζούδα.
- Αναλυτικά το πρόγραμμα του Φεστιβάλ στο https://kalamatadancefestival.gr/en/
- Το φετινό Φεστιβάλ είναι αποτέλεσμα στενής συνεργασίας της Καλλιτεχνικής Διευθύντριάς του Λίντας Καπετανέα και του Δημάρχου Καλαμάτας Αθανάσιου Π. Βασιλόπουλου με την Υπουργό Πολιτισμού και Αθλητισμού Λίνα Μενδώνη, τον Υφυπουργό Πολιτισμού και Αθλητισμού, αρμόδιο για θέματα σύγχρονου πολιτισμού Νικόλα Γιατρομανωλάκη, τον Περιφερειάρχη Πελοποννήσου Παναγιώτη Ε. Νίκα, τον Πρόεδρο της Κοινωφελούς Επιχείρησης Δήμου Καλαμάτας ΦΑΡΙΣ Παντελή Δρούγα και τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της Κ.Ε. ΦΑΡΙΣ.