Ακόμα μία παράταση για την έκθεση «ΓΚΙΚΑΣ. Ταξίδι από τη Δύση στην Ανατολή» στο Μουσείο Μπενάκη αποδεικνύει τη λαχτάρα του κοινού για καλές εκθέσεις.
Οι Κυκλαδίτισσες τραβούν, δικαίως, τα βλέμματα στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, ενώ το ΕΜΣΤ , που χθες το μεσημέρι εν μέσω βροχής στην Αθήνα ήταν γεμάτο, πραγματοποιεί έκθεση με τις σημαντικότερες στιγμές του έργου του Θόδωρου.
Δεν ξεχνάμε ότι αυτή την εβδομάδα που γιορτάζουμε την Τσικνοπέμπτη και το Μουσείο Μπενάκη μάς προσκαλεί σε μία διαφορετική προσέγγιση της ημέρας.
Μία βόλτα σε μουσεία και γκαλερί της Αθήνας
Ακολουθούν προτάσεις για επίσκεψη σε μουσεία και γκαλερί καθώς και εγκαίνια εκθέσεων που προγραμματίζονται μέσα στην μήνα.
Τσικνοπέμπτη στο Μουσείο Μπενάκη στην Πειραιώς. Η πρόσκληση αναφέρει τα εξής: «Εμπνευστείτε από τις συλλογές του Μουσείου για τις μεταμφιέσεις σας, ξεσκονίστε τις μάσκες σας, γυαλίστε τα παπούτσια σας για ξέφρενο χορό και σας περιμένουμε να γιορτάσουμε παρέα!».
Πέμπτη από τις 20:00 Πειραιώς 138 με ζωντανή μουσική από τους Banda Calda και DJ set από τη Λιάνα Μαστάθη.
Θόδωρος, γλύπτης - Αντί αναδρομικής στο ΕΜΣΤ
Η έκθεση Θόδωρος, γλύπτης - Αντί αναδρομικής είναι η πρώτη προσπάθεια ερμηνείας και παρουσίασης του έργου του γλύπτη Θόδωρου μετά τον θάνατό του και αξιοποιεί σχεδόν όλα τα έργα και το πλούσιο αρχειακό υλικό που κληροδότησε ο γλύπτης στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης.
Η έκθεση επιχειρεί να αναδείξει τη βαθιά και προφητική σκέψη του, τις σημαντικότερες στιγμές του έργου του αλλά και την συνολική πορεία ενός σύγχρονου δημιουργού, που με τα λόγια και τις πράξεις του άφησε το στίγμα του στη γλυπτική στην Ελλάδα.
Πιο συγκεκριμένα, ο Θόδωρος αγωνίστηκε για να ανανεώσει τη γλυπτική γλώσσα και να την αναδείξει σε ένα περιβάλλον όπου επικρατούσε η έντυπη και οπτικοακουστική επικοινωνία. Ο Θόδωρος υπήρξε πρωτεργάτης πρωτοποριακών και σύγχρονων καλλιτεχνικών πρακτικών, πραγματοποιώντας περφόρμανς, ηχητικά γλυπτά, εννοιολογικά έργα αλλά και τις πρώτες δράσεις μιας ιδιότυπης θεσμικής κριτικής για πρώτη φορά στην Ελλάδα.
Ο κοινωνικός και πολιτικός ρόλος του καλλιτέχνη και η σημασία της ένταξης καλλιτεχνικών φωνών στον δημόσιο λόγο αναγνωρίζονται ως κοινός παρονομαστής σε κάθε του δραστηριότητα. Τις παραπάνω ιδέες ο Θόδωρος τις έκανε πράξη μέσα από τη συστηματική και ιδιαίτερη παρουσία του στα μέσα μαζικής επικοινωνίας: εφημερίδες, ραδιόφωνο και τηλεόραση.
Αντλώντας έμπνευση από την ίδια την εκθεσιακή πρακτική του Θόδωρου, όπως και από τα κριτικά του σχόλια πάνω στη λειτουργία των θεσμών, ο σχεδιασμός της έκθεσης αναδεικνύει τα όρια και τις δυνατότητες μιας μουσειακής αναδρομικής.
Υπονομεύοντας τον προσωποκεντρικό και παρελθοντικό χαρακτήρα μιας αναδρομικής έκθεσης, μαζί με τα έργα του Θόδωρου παρουσιάζονται και 5 έργα άλλων καλλιτεχνών –Νίκος Αρβανίτης, Πάκυ Βλασσοπούλου, Ίρις και Λήδα Λυκουριώτη (Αρχιτέκτονες της Φάλαινας), Κώστας Μπασάνος, Γιάννης Παπαδόπουλος– που έχουν συνδιαλλαγεί κριτικά με το έργο του Θόδωρου ή με αντίστοιχους διαχρονικούς προβληματισμούς. Τα έργα τους, που προϋπήρχαν ή είναι νέες αναθέσεις του ΕΜΣΤ ειδικά για την έκθεση, ανοίγουν προοπτικές νέων έμφυλων και ανατρεπτικών αναγνώσεων, εστιάζουν σε λιγότερο προβεβλημένες πτυχές του έργου του, επιβεβαιώνουν την σχέση του με την εποχή μας.
Ξεναγήσεις και εργαστήρια στις Κυκλαδίτισσες
Με μια σειρά δράσεων και ειδικά διαμορφωμένων ξεναγήσεων υποδέχεται το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης γονείς και παιδιά στην έκθεση Κυκλαδίτισσες: Άγνωστες ιστορίες γυναικών των Κυκλάδων.
H εμβληματική έκθεση που έχει κερδίσει τo ενδιαφέρον Ελλήνων και ξένων επισκεπτών στην Αθήνα, διοργανώνεται από το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης και το Υπουργείο Πολιτισμού (Εφορεία Αρχαιοτήτων Κυκλάδων) και θα διαρκέσει έως τις 4 Μαΐου 2025. Πρόκειται για την πρώτη πανκυκλαδική έκθεση που έχει διοργανωθεί ποτέ, παρουσιάζοντας την ιστορία μέσα από τα μάτια των γυναικών των Κυκλάδων, από την αρχαιότητα μέχρι το 19ο αιώνα.
Ξεναγήσεις για γονείς και παιδιά 9-12 ετών
Δύο Κυριακές το μήνα, το Μουσείο διοργανώνει ξεναγήσεις στην έκθεση ειδικά διαμορφωμένες για γονείς με παιδιά 9-12 ετών. Οι οικογένειες περιηγούνται στην έκθεση και γνωρίζουν άγνωστες ιστορίες γυναικών των Κυκλάδων. Μέσα από αυτές τις ιστορίες κατανοούν τον ρόλο των γυναικών στις Κυκλάδες τόσο στην ιδιωτική όσο και στη δημόσια ζωή στο πέρασμα των χρόνων. Πώς από θεές της φύσης και της μητρότητας, στους προϊστορικούς χρόνους, έγιναν προστάτιδες της θάλασσας και των ναυτικών; Ποια αξιώματα είχαν οι Κυκλαδίτισσες στην ελληνιστική και τη ρωμαϊκή περίοδο; Ποιος ήταν ο ρόλος τους στη διαμόρφωση του σύγχρονου ελληνικού κράτους και ποια ήταν η συμβολή τους στην Επανάσταση; Μέσα από επιλεγμένα εκθέματα δίνονται απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα, ενώ οι συμμετέχοντες μπορούν να κάνουν τις δικές τους ερωτήσεις για τους ρόλους που είχαν οι γυναίκες στα νησιά των Κυκλάδων. 23 Φεβρουαρίου, 9 και 16 Μαρτίου, 6 και 27 Απριλίου, 10:00-11:00
ΕΔΩ θα βρείτε ολόκληρο το πρόγραμμα των ξεναγήσεων και των εργαστηρίων.
«Εικάζοντας/Εικονίζοντας τη Σαμοθράκη: Από τον Όμηρο στο HoloLens»
Η Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα εγκαινιάζει στις 20 Φεβρουαρίου την νέα περιοδική έκθεση με τίτλο Εικάζοντας/Εικονίζοντας τη Σαμοθράκη, σε επιμέλεια των Bonna D. Wescoat, Ellen M. Archie και Rebecca A. Salem. Η έκθεση εξερευνά τις ποιητικές και οπτικές αναπαραστάσεις της Σαμοθράκης και της λατρείας των Μεγάλων Θεών μέσα από μια διαδρομή δυόμισι χιλιετιών, αναδεικνύοντας τις διαφορετικές αντιλήψεις της κάθε εποχής, αλλά και τις διαχρονικές συνδέσεις που παραμένουν ισχυρές έως σήμερα. Από την εποχή του Ομήρου έως τη μεικτή πραγματικότητα του HoloLens, η Σαμοθράκη έχει εμπνεύσει ποιητές, χαρτογράφους, καλλιτέχνες, αρχαιολόγους και ψηφιακούς μοντελιστές.
Η έκθεση, σε επιμέλεια των Bonna D. Wescoat, Ellen M. Archie, και Rebecca A. Salem, και σχεδιασμένη σκηνογραφικά από την ομάδα της Μικρής Άρκτου (Ανδρέας Γεωργιάδης, Βιβή Γερολυμάτου), συνδυάζει ποικίλα μέσα συγκεντρώνοντας εκθέματα από τον 15ο έως και τον 21ο αιώνα. Τα εκθέματα αυτά αντικατοπτρίζουν τον τρόπο με τον οποίο οι καλλιτέχνες εξέφρασαν τις φυσικές, συναισθηματικές και πνευματικές διαστάσεις της σχέσης τους με το νησί.
Ανάμεσα στα αντικείμενα ξεχωρίζουν σπάνια αναγεννησιακά σχέδια των αρχαιοτήτων της Σαμοθράκης από τον αρχαιοδίφη Κυριάκο Αγκωνίτη, που εκτίθενται για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Παράλληλα, ο χάρτης του Cristoforo Buondelmonti του 15ου αιώνα, οι αρχαιολογικές φωτογραφίες του Wilhelm Burger, τα αρχιτεκτονικά σχέδια του John Kurtich, οι μεταπολεμικές φωτογραφίες του Σπύρου Μελετζή, τα έργα των Ελλήνων καλλιτεχνών των μέσων του 20ου αιώνα, Πάρι Πρέκα και Πολύκλειτου Ρέγκου, και, από τον 21ο αιώνα, ο πίνακας της Μαρίας Φιλοπούλου που απεικονίζει τον καταρράκτη του Φονιά, προσφέρουν στο κοινό ένα ταξίδι στον χρόνο και στον τόπο της Σαμοθράκης.
Παρουσιάζονται επίσης οι πιο πρόσφατες έρευνες των Αμερικανικών Ανασκαφών Σαμοθράκης και των συνεργατών τους. Οι επισκέπτες έχουν τη δυνατότητα να ακολουθήσουν τη διαδρομή των μυστών μέσω ψηφιακών κινούμενων εικόνων, να δουν την τρισδιάστατη ψηφιακή αναπαράσταση του εμβόλου του μνημείου της Νίκης και να ανακατασκευάσουν οι ίδιοι τα αετώματα του Ιερού χρησιμοποιώντας τρισδιάστατες εκτυπώσεις των πρωτότυπων γλυπτών.
Η έκθεση περιλαμβάνει αντικείμενα που παραχωρήθηκαν από τις Βιβλιοθήκες Μπόντλιαν του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, το Μουσείο Μπενάκη, την Εθνική Πινακοθήκη – Μουσείο Αλέξανδρου Σούτσου, τη Συλλογή Σωτήρη Φέλιου, τη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη, τη Βιβλιοθήκη Blegen και τα Αρχεία της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα, τις Αμερικανικές Ανασκαφές Σαμοθράκης και τους συνεργάτες τους, καθώς και από ιδιώτες. Την έκθεση θα συνοδεύει δίγλωσσος κατάλογος.
Παράλληλα, στις 27 και 28 Φεβρουαρίου στο αμφιθέατρο Cotsen Hall, θα πραγματοποιηθεί συμπόσιο με τίτλο Three-Dimensional Experiences of Ancient Environments, όπου θα παρουσιαστούν καινοτόμα προγράμματα που χρησιμοποιούν τεχνολογίες εικονικής πραγματικότητας για την αναβίωση αρχαίων κόσμων. «Εικάζοντας/Εικονίζοντας τη Σαμοθράκη: Από τον Όμηρο στο HoloLens». Εγκαίνια: Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου. Είσοδος ελεύθερη
Βιολέτες της βροχερής μέρας. (198 × 41 εκ., λάδια, ακρυλικά, φύλλα χρυσού σε καμβά).
Γιασεμί από τη γιορτή του γάμου. (198 × 53 εκ., λάδια, ακρυλικά, φύλλα χρυσού σε καμβά).
«Bouche fermée» Πινακοθήκη Δήμου Αθηναίων
Από τις 21 Φεβρουαρίου έως τις 23 Μαρτίου 2025 η Πινακοθήκη Δήμου Αθηναίων θα φιλοξενήσει την έκθεση της εικαστικού Έλενας Παπαδημητρίου με τίτλο «Bouche fermée» («Κλειστό Στόμα»), η οποία πραγματοποιείται με την υποστήριξη του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων. Η έκθεση αποτελεί ένα αλφαβητάριο - ανθολόγιο για τη γυναικεία καταπίεση και απαρτίζεται από 24 ζωγραφικά έργα της καλλιτέχνιδας.
Ο όρος της χορωδιακής μουσικής «Bouche fermée» αναφέρεται σε οδηγία προς τους χορωδούς να παράγουν σιγανό ήχο με κλειστά στόματα κατά την αναπαραγωγή μιας νότας. Η Έλενα Παπαδημητρίου, μεταφέροντας εικαστικά τον μουσικό όρο, αναδεικνύει έναν ποιητικό και συνάμα σκληρό συμβολισμό, που αφορά τα βιώματα που, ακόμη και σήμερα, οδηγούν γυναίκες ανεξαρτήτως ηλικίας να κραυγάζουν εσωτερικά, αλλά η φωνή τους να μην ακούγεται.
Η εικαστικός χρησιμοποιεί τα γράμματα της αλφαβήτου ως εργαλείο έκφρασης, τα οποία αντιστοιχούν σε λουλούδια που σφραγίζουν τα στόματα 24 γυναικών, στερώντας τους τη φωνή.
Οι γυναικείες φιγούρες τοποθετήθηκαν με αλφαβητική σειρά, βάσει του αρχικού γράμματος του άνθους-φίμωτρου, και συνδέονται μέσω εξελισσόμενων ενδυματολογικών μοτίβων. Τα στόματά τους καλύπτονται από τα λουλούδια που κρατούν και επιλέγουν ως προστασία για την επιβίωσή τους. «Τα άνθη καταργούν την εξωλεκτική έκφραση της απελπισίας και μεταβάλλονται σε μεγάφωνα της ηχηρής γυναικείας σιωπής», όπως σημειώνει η Έλενα Παπαδημητρίου. Παράλληλα, τα έργα αναδεικνύουν, με αφαιρετική λιτότητα, την εσωτερική έκφραση των εικονιζόμενων προσώπων μέσω της έντονης έμφασης στη συμβολική απόδοση των μορφών και στη χρήση του επιμήκους σχήματος που χαρακτηρίζει τις μορφολογικές αναλογίες της βυζαντινής παράδοσης.
Όπως αναφέρει η ιστορικός τέχνης Λουΐζα Καραπιδάκη, η οποία υπογράφει την επιμέλεια της έκθεσης, «η Παπαδημητρίου καταφέρνει να οπτικοποιήσει την έννοια της σιωπής, όχι ως απουσία ήχου, αλλά ως κραυγή που παραμένει ανεπίλυτη. Τα έργα της ισορροπούν ανάμεσα στη βυζαντινή παράδοση και τη σύγχρονη εικαστική γλώσσα, δημιουργώντας έναν εικαστικό χώρο όπου η σιωπή γίνεται φωνή».
Έλενα Σύρακα, Νικόλας Λώτσος στην Kourd Gallery
Οι τέχνες του κοσμήματος και της φωτογραφίας συναντιούνται στην νέα έκθεση που θα παρουσιαστεί στη Kourd Gallery, με τον τίτλο «Η αίγλη των ζώων», σε επιμέλεια της Ελένης Βαροπούλου. Η έκθεση εγκαινιάζεται στις 26 Φεβρουαρίου και προτείνει μία καλλιτεχνική συνομιλία ανάμεσα σε δύο διεθνώς καταξιωμένους δημιουργούς: την Έλενα Σύρακα, καλλιτέχνιδα του κοσμήματος και τον φωτογράφο Νικόλα Λώτσο, στων οποίων το έργο τα ζώα συνιστούν βασική θεματική.
Η επιμελήτρια η Ελένη Βαροπούλου σημειώνει: «Προς την άγρια φύση, με το ζώο να είναι πλάσμα ελεύθερο στο αυθεντικό περιβάλλον του αλλά και προς μορφές ζώων με συμβολιστική, μεταφορική, αλληγορική σημασία καθώς αυτή καθίσταται απτή χάρις στην τέχνη της χρυσοχοΐας, είναι στραμμένη η έκθεση. Λάμψη προσδίδουν στα ζώα τόσο ο φακός και το βλέμμα του φωτογράφου Λώτσου όσο και τα κομψοτεχνήματα της Έλενας Σύρακα, που ενσωματώνει σε απαστράπτοντα χρυσό ζωόμορφες φιγούρες ενώ τις φωτίζει με αστραφτερά διαμάντια και τις ενισχύει με πύρινα ρουμπίνια… Το βλέμμα του σημερινού θεατή αλλάζει απέναντι στα ζώα. Όπως αλλάζει και ο τρόπος με τον οποίο μιλούμε για αυτά. Με αυτήν τη διαπίστωση ως σημείο εκκίνησης και με οδηγό την ιδέα ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να αποτελεί το μόνο μέτρο για το ζωικό βασίλειο, η έκθεση στη Γκαλερί Κουρντ προσκαλεί τους επισκέπτες να διερωτηθούν και για το βλέμμα των ίδιων των ζώων προς τον άνθρωπο».
Τα χειροποίητα κοσμήματα της Έλενας Σύρακα προέρχονται από τις συλλογές Nour και Labyrinth, για τις οποίες η καλλιτέχνης μελέτησε εκθέματα διαφόρων μουσείων. Από μοτίβα που συναντάμε σε χρηστικά αντικείμενα, ενδυμασίες και τοιχογραφίες, εμπνεύστηκε για να δημιουργήσει νέες φόρμες και να εξερευνήσει τη σύνδεση των ζώων με τους μύθους και τους θρύλους, αλλά και τη διαχρονική τους σχέση με την ανθρώπινη φαντασία. Έτσι, στην έκθεση θα δούμε πραγματικά και φανταστικά ζώα, όπως φίδια, λιοντάρια, άλογα, παγόνια, αλλά και μινώταυρους, δράκους και μυθικά πουλιά. Τα έργα των δύο αυτών συλλογών έχουν εκτεθεί σε γκαλερί και μουσεία στην Ελλάδα, αλλά και στο Κάιρο, την Αλεξάνδρεια, τη Νέα Υόρκη, τη Ντόχα και το Παρίσι.
Οι φωτογραφίες του Νικόλα Λώτσου εστιάζουν στις διάφορες πραγματικότητες από τη πανίδα της Αφρικής. Τα ζώα εγγράφονται μέσα στο φυσικό τους περιβάλλον στις τεράστιες αφρικανικές εκτάσεις που φαίνονται να έχουν τους δικούς τους νόμους. Οι φωτογραφίες της έκθεσης, κάποιες εκ των οποίων εκτίθενται για πρώτη φορά στο κοινό, αναδεικνύουν την ομορφιά των τοπίων και το μεγαλείο των ζώων. Ο Λώτσος, που ασχολείται με την καλλιτεχνική φωτογραφία για πάνω από 30 χρόνια, έγινε ευρύτερα γνωστός για τις ασπρόμαυρες αποδόσεις της άγριας φύσης κι της ανθρώπινης κουλτούρας. Έχει αποσπάσει πολυάριθμα διεθνή βραβεία, αναμεσά τους αυτό του Φωτογράφου της Χρονιάς στα Spider Awards 2012, και πιο πρόσφατα (2024) το Χρυσό Βραβείο Photo Paris PX3 στην κατηγορία της αρχιτεκτονικής φωτογραφίας.
«Η Αίγλη των ζώων» ορμάται από την σημερινή προβληματική για τη φύση και το περιβάλλον καθώς αυτά δοκιμάζονται από το σύγχρονο τρόπο ζωής, ενώ εγκαινιάζει έναν κύκλο με αναπάντεχες συμβιώσεις διαφορετικών τεχνών που θα συνεχιστεί στο μέλλον.
Topographies in flux στη γκαλερί a.antonopoulou.art.
Η γκαλερί a.antonopoulou.art. εγκαινιάζει την Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου 2025, από τις 7.00 ως τις 10.00 μμ., τη νέα ατομική έκθεση του Χρίστου Μιχαηλίδη (1983), με τίτλο ‘Topographies in flux’.
Συσσωρευμένη ύλη, μεγεθυμένες λεπτομέρειες, εκτοπισμένα στοιχεία και —πότε λεπτομερείς, πότε άναρχες— σημάνσεις, συνδιαμορφώνουν μια υποκειμενική προσέγγιση της τοπογραφίας του καλλιτέχνη. Μία χαρτογραφία που κινείται στο όριο ανάμεσα στις συναρπαστικές, αναπαραστατικές μορφές και τις άμορφες σημάνσεις. Ένα δίκτυο πολύπλοκων συνδέσεων και σχέσεων, που υπάρχουν και αναδιαρθρώνονται μέσα σε μια μεταβατική, και γόνιμη κατάσταση ατελείωτων δυνατοτήτων, σχηματίζοντας μια «μήτρα» του γίγνεσθαι, μια ασφαλή και συνάμα απειλητική «in-flux» τοπογραφία.
Στην Κύπρο, τη γενέτειρά του, όπου το τοπίο φέρνει στην επιφάνεια συναισθήματα απώλειας και σύγχυσης, η γεωγραφία παίζει ζωτικό ρόλο στη διαμόρφωση μιας συλλογικής μνήμης. Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν το τοπίο ως μια απτή εκδίπλωση αυτής της συλλογικής μνήμης — είτε μέσω της ανόρθωσης μνημείων, είτε συμβολοποιώντας το τοπίο, καθιστώντας το ένα φρούριο για τη διατήρηση της μνήμης του παρελθόντος. Αυτές οι οπτικές αφηγήσεις όχι μόνο αντανακλούν το παρελθόν αλλά και δημιουργούν μια στενή σχέση με σύγχρονα ζητήματα και εικόνες.
Για τον Χρίστο Μιχαηλίδη, οι πίνακες χρησιμεύουν ως μεταβατικά αντικείμενα καθώς η δημιουργία απαιτεί την αμείλικτη χρήση κάθε αντικειμένου, θολώνοντας τη γραμμή μεταξύ δημιουργίας και καταστροφής. Αντλεί έμπνευση από ένα αρχείο, επανερχόμενος σε τόπους που έχουν προσωπική σημασία — σε μέρη όπου έζησε, και με τα οποία κάποτε συναπαντήθηκε.
«Βλέμματα στο Χείλος της Ψυχής» στο Κέντρο Τεχνών Μετς
Τα πορτρέτα του Βασίλη Κοντογεώργου αποτελούν διαύλους μιας εσωτερικής αφήγησης, όπου το βλέμμα αναδεικνύεται σε πρωταγωνιστή. Στα μάτια των απεικονιζόμενων αντανακλώνται συναισθήματα, υπαρξιακές αναζητήσεις και σκιές της ανθρώπινης ψυχής. Κάθε μορφή στέκει ενώπιόν μας με μια σιωπηλή εξομολόγηση, μια κραυγή ή μια εσωτερική αγωνία, προ(σ)καλώντας μας να αναμετρηθούμε με την ίδια την υπόστασή μας.
Η υλικότητα των έργων του, η υπόνοια φθοράς διαπερνά την επιφάνεια του καμβά και η ωμότητα των θεμάτων του μας τοποθετούν ενώπιον της εύθραυστης φύσης του ανθρώπου. Μέσα από τα σημάδια του χρόνου και της δοκιμασίας, ο καλλιτέχνης αποκαλύπτει την πάλη με τα πάθη, τις δοκιμασίες και τα τραύματα που σημαδεύουν τον σύγχρονο άνθρωπο. Τα πρόσωπα, άλλοτε θραυσματικά, άλλοτε ακέραια, φέρουν την ένταση της στιγμής και την αλήθεια της ανθρώπινης εμπειρίας καλώντας μας να πάρουμε θέση μπροστά στις ανείπωτες κακουχίες των πρωταγωνιστών.
Το ύφος των έργων του κινείται στον χώρο του εξπρεσιονισμού, καθώς η ένταση του χρώματος και η ελαφριά παραμόρφωση των χαρακτηριστικών ενισχύουν τη συναισθηματική φόρτιση. Εδώ, το παιχνίδι του αντικατοπτρισμού της πραγματικότητας λαμβάνει χώρα με όρους αλτρουιστικούς και άκοσμους, δημιουργώντας ένα τοπίο που ταλαντεύεται ανάμεσα στο όνειρο και την ωμή αλήθεια. Οι χρωματικές αντιθέσεις εντείνουν το δραματικό στοιχείο του έργου, δίνοντας βάθος στην έκφραση και μετατρέποντας κάθε πορτρέτο σε μια υπαρξιακή διακήρυξη, σημειώνει για την εκθεση η επιμελήτριά της, Νιόβη Κρητικού.
«Ενσαρκώσεις» στη Genesis Gallery
Η Αθηνά Χατζή παρουσιάζει στη Genesis Gallery τη νέα της ζωγραφική ενότητα με τίτλο «Ενσαρκώσεις»
Προχωρώντας σε διαφορετικό θεματικό πεδίο μετά τα πολύ επιτυχημένα «Αστικά Ημιτόνια», η Αθηνά Χατζή παρουσιάζει την έκθεση «Ενσαρκώσεις» σε επιμέλεια της αρχαιολόγου και ιστορικού της τέχνης Ίριδος Κρητικού.
Περνώντας από την εξωστρέφεια του αστικού τοπίου στην αισθαντική και οικεία ατμόσφαιρα του εσωτερικού χώρου, η ζωγράφος ολοκληρώνει μια σειρά στιλπνών νεκρών φύσεων που κύριο θέμα τους δεν είναι άλλο από την πυκνή καρδιά και την εκφραστική χαρά της ζωγραφικής.
«Απαλλαγμένα από κάθε περιγραφικότητα, τα έργα της Αθηνάς Χατζή, εύθραυστα οικογενειακά σκεύη και ώριμα φρούτα που συνομιλούν ψιθυριστικά με τον Χρόνο αλλά και με αλησμόνητα συγκινησιακά οπτικά επεισόδια της Ιστορίας της Τέχνης, ένσαρκες και οργανικές φόρμες που εξέρχονται αθόρυβα από το μαεστρικά ζωγραφισμένο σκοτάδι, ακουμπούν κυριολεκτικά και μεταφορικά στο συναίσθημα που περιβάλλει απαλά το τραπέζι του βλέμματος και της μνήμης και πάλλονται από έμβιο χρώμα και εσωτερικό φως», σημειώνει στο κείμενο καταλόγου η επιμελήτρια της έκθεσης Ιρις Κριτικού. Genesis Gallery - Ιπποκράτους 121 / Kαλλιτεχνική επιμέλεια έκθεσης: Γιώργος Τζάνερης
«μία είναι η αγάπη μας» στο Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών Τσιχριτζή
Στον χώρο του Ιδρύματος Εικαστικών Τεχνών Τσιχριτζή, Κασσαβέτη 18, Κηφισιά, αναβιώνει μέσα από τα έργα σύγχρονων αξιόλογων εικαστικών και με πυξίδα την ΑΓΑΠΗ, το ποίημα «μία είναι η αγάπη μας» της Ζιναΐδα Γκίππιους, μία από τις πιο δυναμικές μορφές της ρωσικής λογοτεχνίας του 20ου αιώνα, η οποία είναι γνωστή για την άρνησή της να μπει σε καλούπια και να περιορίσει το φιλελεύθερο της πνεύμα. Το 1896 έγραψε το ποίημα αυτό, μιλώντας για την αληθινή αγάπη, αυτή που δύσκολα χάνεται.
Το concept, η οργάνωση και η επικοινωνία της έκθεσης ανήκει στον εκπαιδευτικό και διοργανωτή εικαστικών εκθέσεων Δημήτρη Λαζάρου.
Οι 15 σύγχρονοι αξιόλογοι εικαστικοί που συμμετέχουν είναι οι: Aimilia Heart - Helen Mudie Ioannidou - Jocasta M. - Zoe Kyko - Χρήστος Αθανασέλλης - Αναστασία Αθανασοπούλου - Αγλαΐα Θανάσου - Κωνσταντίνος Ιωαννίδης - Μαργαρίτα Κορκολή - Ευαγγελία Λιάσκου - Μαίρη Άννη - Αντιγόνη Παγώνα - Πελαγία Στρατηδάκη - Χριστίνα Τσαντεκίδη - Αριστείδης Χρυσανθόπουλος
«ΑνθίΖΩ» αίθουσα τέχνης Artshot - Sophia Gaitani
Μετά την επιτυχημένη πορεία της στη Λευκωσία, η ατομική έκθεση φωτογραφίας της Δρος Δέσποινας Κατσώχη με τίτλο «ΑνθίΖΩ», θα φιλοξενηθεί στην Αθήνα, στην αίθουσα τέχνης Artshot - Sophia Gaitani.
Την έκθεση επιμελήθηκε η Λουίζα Καραπιδάκη, Ιστορικός Τέχνης & μέλος της AICA (Association Internationale des Critiques d’Art) και θα διαρκέσει από την Τρίτη 25 Φεβρουαρίου έως το Σάββατο 8 Μαρτίου.
Πρωταγωνίστρια των φωτογραφιών η φύση του Πηλίου στις τέσσερις εποχές του χρόνου, η οποία μας καλεί να συνειδητοποιήσουμε ότι για ν’ ανθίσουμε πρέπει να ζούμε
σε αρμονία με τη φύση, εγκαταλείποντας βλαπτικές συνήθειες και υιοθετώντας έναν τρόπο ζωής που μας θωρακίζει ψυχικά και σωματικά. Κάθε φωτογραφία και μία μικρή ιστορία. Τα χρυσάνθεμα του Οκτώβρη, τα κυκλάμινα του Δεκέμβρη, οι καμέλιες του Φλεβάρη, οι τουλίπες και οι γαρδένιες του Απρίλη, τα τριαντάφυλλα του Μάη, ο ιβίσκος και οι μανόλιες του Ιούνη, οι ορτανσίες του Ιούλη, οι πανσέδες της άνοιξης και του φθινοπώρου και, βέβαια, αγριολούλουδα κάθε εποχής.
«Η Δέσποινα Κατσώχη, ως εικαστικός φωτογράφος επιλέγει να απαθανατίζει άνθη, άγρια και ήμερα της ελληνικής υπαίθρου για να μας ταξιδεύσει στον ανεξερεύνητο μαγικό κόσμο της μητέρας φύσης. Χρησιμοποιεί ειδικούς φακούς για να αποτυπώσει με κάθε λεπτομέρεια τον αποκρυπτόμενο μικρόκοσμο των λουλουδιών και την αστείρευτη δύναμη του κάθε μίσχου, πετάλου και ανθού μαζί με τα ευφάνταστα ελπιδοφόρα χρώματα,
που μόνον η φύση μπορεί να επινοήσει. Οι φωτογραφίες της μας ευφραίνουν την ψυχή και μας προτρέπουν να δούμε και να νιώσουμε την αθέατη χαρά της ζωής που συμβαδίζει μαζί μας. Κάθε φωτογραφία της είναι χίλιες ζωές και στο σύνολό τους είναι ένας απέραντος βοτανικός κήπος, μια Φλοράλια, σαν την αρχαία γιορτή που συμβόλιζε την ίδια τη ζωή και την ανανέωση του κύκλου της ζωής. Προσωπικά, υποκλίνομαι στο έργο της Δέσποινας Κατσώχη γιατί έχει “τη σφραγίδα της δωρεάς” και με άπλετη μεγαλοσύνη και ευαισθησία δίνει ζωή, ελπίδα, αισιοδοξία, αγαλλίαση, απόλαυση και χαρά σε όλον τον κόσμο, μικρούς και μεγάλους, κυριολεκτικά με την επιστημονική της ιδιότητα ως γιατρού αλλά και μεταφορικά με την ιδιότητα και το χάρισμά της ως καλλιτέχνη» σημειώνει στον κατάλογο η ιστορικός τέχνης Λουΐζα Καραπιδάκη.
Μπενάκη Πειραιώς -Παράταση στην έκθεση ΓΚΙΚΑΣ
Μετά το μεγάλο ενδιαφέρον του κοινού για την έκθεση «ΓΚΙΚΑΣ. Ταξίδι από τη Δύση στην Ανατολή» που πραγματοποιείται στο Μουσείο Μπενάκη / Πειραιώς 138, η έκθεση παρατείνεται μέχρι την Κυριακή 2 Μαρτίου 2025. Στο διάστημα μέχρι τη λήξη της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν οι ξεναγήσεις:
- Σάββατο 15.02.2025, στις 13:00
- Κυριακή 16.02.2025, στις 13:00
- Παρασκευή 21.02.2025, στις 18:30
- Σάββατο 22.02.2025, στις 13:00 & 15:30
- Πέμπτη 27.02.2025, στις 16:00
- Κυριακή 02.03.2025, στις 13:00 & 15:30
Λίγα λόγια για την έκθεση
Το 1957 ο Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας λαμβάνει μια πρόσκληση συμμετοχής σε ένα διεθνές εκπαιδευτικό πρόγραμμα με χορηγία της αμερικανικής κυβέρνησης. Αποδεχόμενος την πρόσκληση, ο Γκίκας ξεκινά την περιπλάνησή του από τη Δύση στην Ανατολή, με κυριότερους σταθμούς την Αμερική, την Ιαπωνία, το Χονγκ Κονγκ, την Ινδία και το Νεπάλ – και η έκθεση τον ακολουθεί σε αυτήν την περιπλάνηση. Πρόκειται για ένα ταξίδι όχι μόνο κυριολεκτικό, αλλά και μεταφορικό. Μας καλεί να περιηγηθούμε στο έργο του Γκίκα και να ανακαλύψουμε πόσο είχε εντρυφήσει, ήδη από τη δεκαετία του ’30, στην τέχνη, στη σκέψη και στις θρησκείες της Ανατολής, αναγνωρίζοντας τις ομοιότητες και τους δεσμούς ανάμεσα στην Ανατολή και στη Δύση. Επίσης, πρόκειται και για ένα ταξίδι αγάπης του καλλιτέχνη και της μούσας του, της μετέπειτα συζύγου του Barbara Warner, η οποία τον συνάντησε στη Νέα Ορλεάνη και μαζί του μοιράστηκε τη μοναδική αυτή εμπειρία.
Η έκθεση διαρθρώνεται σε δύο βασικές ενότητες:
Α΄. Το ταξίδι στη Δύση, με την περιήγηση του Γκίκα στις πόλεις των Ηνωμένων Πολιτειών, σύμφωνα πάντα με το επιχορηγούμενο πρόγραμμα, και την επίσκεψή του με δική του πρωτοβουλία στο Μεξικό.
Β΄. Την επιστροφή του στην Ελλάδα μέσω της Ανατολής.
Η δεύτερη ενότητα, παράλληλα με την ακολουθία των τόπων (Ιαπωνία, Χονγκ Κονγκ, Καμπότζη, Λάος, Ινδία και Νεπάλ), παρουσιάζει το θέατρο, τη μουσική, τον χορό και τις αναπαραστάσεις του Βούδα στις χώρες της Ανατολής, καθώς και έργα που φιλοτέχνησε ο Γκίκας πριν και μετά το 1958, στα οποία είναι ορατές οι επιρροές του από τις παραδόσεις της Ανατολής.