Σε αυτή την παράσταση ο θεός Διόνυσος φθάνει με ανθρώπινη μορφή στη Θήβα, πατρίδα της μητέρας του Σεμέλης, μαζί με τις Βάκχες που τον λατρεύουν για να επιβάλει τη λατρεία του.
Ο εξάδελφός του Πενθέας, γιος της Αγαύης και ασκών την εξουσία στην πόλη, προσπαθεί να παρεμποδίσει τη νεόφερτη λατρεία, καταδιώκοντας τις μεταμορφωμένες από το θεό σε μαινάδες γυναίκες της Θήβας και συλλαμβάνοντας τον «μυστηριώδη ξένο» ως λάγνο διαφθορέα τους.
Η παράσταση με την επιτυχημένη πορεία το καλοκαίρι, επιστρέφει στην Αθήνα
Μετά από μία επιτυχημένη καλοκαιρινή πορεία που συνεχίζεται στην Αττική οι Βάκχες σε σκηνοθεσία Χρήστου Σουγάρη θα κάνουν μία ξεχωριστή στάση στο Ηρώδειο με τον συνθέτη της μουσικής της παράστασης, Στέφανο Κορκολή, να ανεβαίνει στη σκηνή, για να συνοδέψει τον εκλεκτό θίασο πολυβραβευμένων ηθοποιών.
Ξεχωριστή η διανομή της παράστασης, Διόνυσος: Γιώργος Κοψιδάς , Τειρεσίας: Νίκος Καρδώνης, Κάδμος: Δημήτρης Ήμελλος, Πενθέας: Στάθης Κόικας, Θεράπων: Κρις Ραντάνοφ, Α΄ Άγγελος: Χριστόδουλος Στυλιανού, Β΄ Άγγελος: Μανώλης Μαυροματάκης, Αγαύη: Νίκη Σερέτη, Βάκχες: Μυρτώ Αλυκάκη, Μαρίζα Τσάρη, Γωγώ Καρτσάνα, Ηλέκτρα Σαρρή, Ξένια Ντάνια, Δέσποινα Μαρία Μαρτσέκη, Γυναίκα: Ρούλα Πατεράκη, Άνδρας: Κώστας Λάσκος, Τυμπανιστής: Αλέξης Κωτσόπουλος. Η παράσταση παρουσιάζεται απόψε στο ανοιχτό Θέατρο του Εθνικού-Σχολείον της Αθήνας Ειρήνη Παπά και στις 3 Σεπτεμβρίου, με τον Στέφανο Κορκολή επί σκηνής, στο Ηρώδειο.
Η απόφασή του Θεού να μεταμφιεστεί σε γυναίκα για να τις κατασκοπεύσει σε ώρα έκστασης στον Κιθαιρώνα αποβαίνει μοιραία, αφού τον αντιλαμβάνονται και τον διαμελίζουν. Στις φρικαλεότητες πρωταγωνιστεί η ίδια του η μητέρα, που επιστρέφει στη Θήβα κρατώντας το κεφάλι του και νομίζοντας ότι έχει σφάξει ένα λιοντάρι…
Ο βραβευμένος με Κουν Χρήστος Σουγαρης παρουσιάζει την παράσταση Βάκχες
Βραβευμένος με Κάρολος Κουν, ο Χρήστος Σουγάρης ανανεώνει τις Βάκχες τοποθετώντας την πλοκή μέσα σε μία παραμελημένη παιδική χαρά, όπου βασιλεύει ο νεαρός Πενθέας. Όταν εμφανίζεται ο Διόνυσος, ένας νέος θεός με τους πιστούς του που αρχίζουν να εδραιώνουν τη λατρεία του στον παρηκμασμένο χώρο, τα πάντα γύρω από τους δύο άντρες αποκτούν μία νέα, αχαλιναγώγητη πνοή!
«Θα μπορούσα να γράψω ένα ολόκληρο διήγημα για το πως γεννήθηκε η ιδέα της παράστασης των Βακχών, την προεργασία τους, τον τρόπο με τον οποίο θέλησα να τις προσεγγίσω, το πως ήταν στο μυαλό μου και πως διαμορφώθηκε μέσω των προβών η παράσταση και άλλα πολλά και ενδιαφέροντα» αναφέρει μιλώντας στο iefimerida ο σκηνοθέτης της παράστασης Χρήστος Σουγάρης και συνεχίζει «Δεν θα το κάνω όμως. Για δυο σημαντικούς για μένα λόγους».
«Ο πρώτος είναι το ότι νομίζω πως όπως τα θεατρικά κείμενα δεν είναι για να διαβάζονται αλλά για να παίζονται, έτσι και οι παραστάσεις δεν είναι για να περιγράφονται, αλλά για να αφηγούνται μέσω της σκηνικής πράξης.
Ο δεύτερος και σημαντικότερος λόγος, είναι το ότι προτιμώ να αναφερθώ στους ανθρώπους οι οποίοι συμμετέχουν σε αυτό το εγχείρημα και τον τρόπο με τον οποίο το πράττουν. Ξεκινώ λοιπόν».
«Πολύ ακριβό σπορ το θέατρο»
«Μέσα σε ούτως ή άλλως χαλεπούς οικονομικά και όχι μόνο καιρούς, θέλησα να αφηγηθώ αυτή την ιστορία. Απευθύνθηκα όπως κάνω πάντα, σε κάποιους από τους σπουδαιότερους ανθρώπους του χώρου μας, κατ εμέ. Έχω μια ιδιαιτερότητα ακριβή. Θελω να περιβάλλομαι από ταλαντούχους και ιδιοφυείς ανθρώπους. Δεν είναι εύκολο, αλλά το παλεύω με κάθε τρόπο. Με κάποιους λοιπόν γνωριζόμασταν, με κάποιους άλλους θέλαμε να γνωριστούμε».
«Το όνειρο της πραγματοποίησης των Βακχών, ξεκίνησε μυθιστορηματικά. Σχεδόν κλισεδιάρικα. Νεαρός καλλιτέχνης που θέλει να παρουσιάσει το πόνημα του στο κοινό, απευθύνεται σε διάφορους ανθρώπους και δεν βρίσκει αρωγούς. Πολύ ακριβό σπορ το θέατρο! Ειδικά αν θέλεις να κάνεις και πρωταθλητισμό! Πού λεφτά για τέτοια! Όταν δε, δεν είσαι και «όνομα», άστα να πάνε!
Ο νεαρός ήρωας της ιστορίας μας λοιπόν, παίρνει παραμάσχαλα το πόνημά του και το καταθέτει, μαζί με τις περγαμηνές του, στην περιβόητη και σεβαστή επιτροπή θεατρικών επιχορηγήσεων, του υπουργείου πολιτισμού της νεοσύστατης Ελληνικής Δημοκρατίας. Η περισπούδαστη και αξιοκρατική αυτή επιτροπή, αφού εξετάζει με ιδιαίτερη προσοχή τον φάκελο του ήρωα μας, αποφαίνεται πως δεν αξίζει να επιχορηγηθεί. Τι κι αν ο φτωχός πλην τίμιος καλλιτέχνης μας, ζητάει για πρώτη φορά χρήματα από το κράτος, ενώ όλες τις άλλες του παραγωγές, τις πραγματοποίησε με ιδιωτικό κεφάλαιο και προσωπικό κόστος. Τι κι αν έχει έναν πλήρη φάκελο. Τι κι αν έχει τιμηθεί με κρατικό βραβείο Κουν, για τις σκηνοθεσίες του; Αυτά είναι λεπτομέρειες! Η ουσία είναι πως η καφκικής υφής, σύστασης, και ύφους επιτροπή του υπουργείου, δεν πείθεται από το συγκεκριμένο εγχείρημα. Σιγά τ αυγά! Άσε που ο συγκεκριμένος πιτσιρικάς, (ο ήρωας της ιστορίας μας) έχει σηκώσει πολύ ψηλά τον αμανέ! Μιλάει πολύ και ανοιχτά! Τα βάζει με θεσμούς και πρόσωπα.Τράβα του λιγο τ αυτί. Θα μάθει πως παίζεται το παιχνίδι. Μια τρανή απόρριψη λοιπόν, χωρίς ούτε μια γραπτή ή προφορική εξήγηση του σκεπτικού της άρνησης. Σα να επρόκειτο για τυρέμπορες οι οποίοι δεν επιθυμούν να αγοράσουν το συγκεκριμένο προϊόν. Έτσι θελουμε, έτσι κάνουμε και λογαριασμό δεν δίνουμε. Να τη χαίρεται την επιτροπή του το υπουργείο. Σε μερικά χρόνια θα γιορτάσουμε δυο αιώνες από τη σύσταση του ελληνικού κράτους. Κανένας μας όμως δεν έχει γιορτάσει ούτε μια μέρα ελληνικής, αξιοκρατίας. Ίσως είναι νωρίς ακόμη. Ίσως στην χιλιετηρίδα!».
Πώς οι Βάκχες πήραν σάρκα και οστα
«Και εκεί λοιπόν που είσαι ολομόναχος. Εκεί που λες πως όλα μοιάζουν βουνό, απευθύνεσαι στους ανθρώπους και για άλλη μια φορά αποδεικνύεται πως αυτό που χρειάζεται ένας άνθρωπος οποιασδήποτε ιδιότητας, είναι μια καλή ιδέα, μια ιδανική συγκυρία, πολλή πίστη και δυο αυτιά ικανά να ακούσουν. Και εγω ευτυχώς βρήκα 50 αυτιά. Και όλα υπέροχα. Και άκουσαν. Ονειρεύτηκαν. Υποστήριξαν. Και εδώ και δυο μήνες το όνειρο πήρε σάρκα και οστά. Η παράσταση μας είναι γεγονός. Από τα σημαντικότερα των τελευταίων χρόνων. Όχι για την ιδιοφυΐα του σκηνοθέτη τους. Αλλά διότι όλοι αυτοί οι υπέροχοι άνθρωποι και καλλιτέχνες, συνέθεσαν μια ομάδα με ένα κοινό στόχο και όραμα. Χωρίς χρήματα. Χωρίς την παραμικρή χρηματοδότηση, πραγματοποίησαν τη μεγαλύτερη παραγωγή αυτού του είδους. 30 συνολικά καλλιτέχνες απασχολούμαστε γι αυτό το προϊόν. Ο αριθμός των εργαζομένων στο εγχείρημα, 40 επαγγελματίες όλων των ειδικοτήτων. Αντίστοιχη συναντάς μόνο στα κρατικά θέατρα».
«Δεν μας πτόησε ούτε ο εγκλεισμός, ούτε οι ματαιώσεις»
«Δεν μας πτόησε ούτε ο εγκλεισμός, ούτε οι ματαιώσεις. Βγήκαμε στο δρόμο και διεκδικήσαμε αυτό που μας αξίζει. Και μέχρι στιγμής τα μηνύματα είναι περισσότερο από ενθαρρυντικά. Η παράσταση μας συνάντησε το κοινό της και θα κριθεί! Πριν από αυτό όμως, πολλοί άνθρωποι έμαθαν για μας και θέλησαν να μας συνδράμουν. Το Εθνικό Θέατρο. Το Φεστιβάλ Αθηνών. Ο Δήμος Αθηναίων. Και τόσοι άλλοι. Στο άκουσμα της προσπάθειας μιας ομάδας σπουδαίων καλλιτεχνών, οι οποίοι είναι και οι ίδιοι παραγωγοί του εαυτού τους, χωρίς αφεντικά, συν-κινήθηκαν πολλοί και να μαστε που μετά από δυο sold out σε Βύρωνα και στο Φεστιβάλ της Χαλκίδας και μιας πέραν κάθε προσδοκίας εμφάνιση στο Φεστιβάλ Τεχνών της Αρχαίας Ολυμπίας, ερχόμαστε πίσω στην Αθήνα για να γιορτάσουμε αυτή την ξεχωριστή δουλειά με δυο εμφανίσεις-επιστέγασμα της όλης προσπάθειας.
Δύο παραστάσεις στην Αθήνα
«Στις 31 Αυγούστου στο Εθνικό Θέατρο, Σχολείον της Αθήνας, Ειρήνη Παπά και στις 3 Σεπτεμβρίου στο σαγηνευτικό Ηρώδειο!
Εν μέσω κλίματος τρομοκρατίας, εν μέσω αδίκων και αδικαιολόγητων απαγορεύσεων φεστιβάλ και θεατρικών παραστάσεων. Με την ευχή και την πίστη πως οι πολίτες, θα αντισταθούν στον φόβο και θα στηρίξουν -όχι μόνον εμάς- αλλά όλους τους ανθρώπους του πολιτισμού. Του πολιτισμού ο οποίος τόσο μας στήριξε το διάστημα του εγκλεισμού. Ας γιορτάσουμε λοιπόν όλοι μαζί τη ζωή και την τέχνη σε υπέροχους χώρους. Ας ζήσουμε ιδιαίτερες βραδιές όπως κάθε άλλη φορά σε ανοιχτούς χώρους. Με απόλυτη ασφάλεια και προσοχή, αλλά χωρίς φόβο.
Ας αναλογιστούμε πως ειδικά στις μέρες που διάγουμε δεν έχουμε παρά μόνο ο ένας τον άλλον. Ας μην ιδιωτεύσουμε. Ας μην υποκύψουμε στο να εκμεταλλευτούμε την κατάσταση μόνο προς όφελος ολίγων. Ας αντισταθούμε στην αποτροπή, την καταστολή, την απαγόρευση και ας απαιτήσουμε πρόληψη, μέριμνα, υποδομές, ελευθερία, δικαιοσύνη και διαφάνεια. Η πανδημία δεν είναι ό,τι χειρότερο μας έχει βρει. Η διαχείριση της από τις κεντρικές εξουσίες όμως, μπορεί να αποδειχτεί μοιραία και μακρόβια για όλους μας».
Βάκχες του Ευριπίδη / Σκηνοθεσία Χρήστος Σουγάρης
- Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου ΗΡΩΔΕΙΟ / Στο πιάνο επί σκηνής ο ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΟΡΚΟΛΗΣ
- 31/8 Σχολείο της Αθήνας - Ειρήνη Παππά
- 12/9 Βεάκειο