H παράσταση «The tread -Το νήμα» ήταν τελευταία σκηνική δημιουργία του Βαγγέλη Παπαθανασίου.
Η μουσικοχορευτική αύτη σύνθεση με τους συμμαντικούς συντελεστές θα παρουσιαστεί την Τετάρτη 31 Αυγούστου στο Ηρώδειο, σαν φόρος τιμής στον μεγάλο Έλληνα συνθέτη που έφυγε από τη ζωή τον περασμένο Μάιο. Μια μοναδική ευκαιρία για το αθηναϊκό κοινό να αποδώσει ένα φόρο τιμής στον κορυφαίο Έλληνα συνθέτη και να απολαύσει την τελευταία του δημιουργία.
Η μοναδική αυτή μουσικοχορευτική παράσταση βασίζεται στον διάλογο του παρελθόντος με το παρόν. Από τη «μία οι παραδοσιακοί ελληνικοί χοροί και από την άλλη ο σύγχρονος χορός. Δύο κόσμοι φαινομενικά αντίθετοι και ξένοι. Ο κόσμος της παράδοσης που εκπροσωπεί τη σταθερότητα και την εξωστρέφεια και ο κόσμος της σύγχρονης κίνησης που αντιπροσωπεύει την αναζήτηση και τον εσώτερο κόσμο των ανθρώπων. Οι δύο «αταίριαστοι» δρόμοι εμφανίζονται επί σκηνής και πότε αντιδικούν, πότε συμπλέουν, πότε εκθέτουν τη διαφορετικότητα τους και πότε επιδιώκουν τη συνεννόηση.
Η εξαίρετη πρωτότυπη και εμπνευσμένη για τη συγκεκριμένη παράσταση μουσική του Βαγγέλη Παπαθανασίου έχει έντονο το γνωστό συνθετικό στίγμα του Βαγγέλη, ενώ πλαισιώνεται από διακεκριμένους σολίστ παραδοσιακών μουσικών οργάνων (γκάιντες, λύρες, νταούλια κ.λπ.). Η σύνθεση αυτή πότε διαχωρίζει και πότε ενώνει τους δύο αυτούς κόσμους δημιουργώντας μια ξεχωριστή μουσική ενότητα που καθηλώνει το κοινό.
Το οραμα του Βαγγέλη Παπαθανασίου για την παράσταση
Ένα όραμα που ασπάστηκε από την πρώτη στιγμή ο Βαγγέλης Παπαθανασίου και δούλεψε μαζί με όλους τους σπουδαίους συντελεστές για την πραγματοποίηση του. Η Γεωργία Ηλιοπούλου, διευθύνουσα σύμβουλος της Lavris, πρωτογνώρισε τον Βαγγέλη Παπαθανασίου τη δεκαετία του '80 και θυμάται τη διαδρομή, τις κουβέντες τους, τα πάρτι, μέχρι τη στιγμή που δημιούργησαν το «Thread». Η Γεωργία Ηλιοπούλου, θυμάται τον Βαγγέλη Παπαθανασίου και μοιράζεται προσωπικές τους στιγμές, με το iefimerida.gr.
Ο Βαγγέλης ήταν ο πιο φιλόξενος άνθρωπος που έχω γνωρίσει ποτέ
«Για πρώτη φορά συνάντησα το Βαγγέλη Παπαθανασίου το Δεκέμβριο του 1989. Βρέθηκα τυχαία σε ένα από τα μεγάλα πάρτι που έκανε εκείνος την εποχή αυτή στο Penthouse του Αστέρα του Συντάγματος.
Πολύ αργότερα και πάλι μέσω κοινών γνωστών ξαναήρθαμε σε επαφή και ο Βαγγέλης άρχισε να έρχεται σε κάποιες εκδηλώσεις που την εποχή εκείνη διοργάνωνε η ΛΑΒΡΥΣ. Στο Βαγγέλη άρεσε πολύ να συναντά και να συνομιλεί με καλλιτέχνες που εκείνος εκτιμούσε. Τον ενδιέφερε ταυτόχρονα να ανακαλύπτει νέες φωνές. Έτσι αρκετά συχνά ερχόταν στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών να παρακολουθήσει συναυλία της Misia, της Ute Lemper ή της Luz Casal. Η μέρα όμως που ήρθαμε πολύ πιο κοντά ήταν όταν στις 19 Δεκεμβρίου του 2009 βρεθήκαμε και οι δυο μαζί στην προεδρική σουίτα της μεγάλης Βρετανίας καλεσμένοι από τον Τζέρεμι Άιρονς μετά από μια καταπληκτική παράσταση, παραγωγή της εταιρείας ΛΑΒΡΥΣ, το Christmas Carols και πρωταγωνιστή τον Jeremy Irons.
Η ουσιαστική μας σχέση, λοιπόν, ξεκίνησε το βράδυ εκείνο. Στα χρόνια που πέρασαν πολλές φορές βρέθηκα στο σπίτι του Βαγγέλη παρέα είτε με καλλιτέχνες, είτε με κολλητούς του φίλους, είτε με συνεργάτες. Ο Βαγγέλης ήταν ο πιο φιλόξενος άνθρωπος που έχω γνωρίσει ποτέ, είχε το σπίτι του πάντα ανοιχτό. Αμφιβάλω εάν υπήρξε βράδυ που στο τραπέζι του δεν ήταν τουλάχιστον καμία δεκαριά καλλιτέχνες φίλοι και γνωστοί.
Όταν ο Βαγγέλης μετακόμισε στο Παρίσι βρισκόμασταν σαφώς πιο αραιά, ωστόσο κάθε φορά που ταξίδευα εκεί πάντα τον επισκεπτόμουν και χαιρόμουν να τον βλέπω και να τον ακούω.
Το 2016 είχε ωριμάσει ήδη μέσα μου η ιδέα μια νέας παραγωγής που στόχο θα είχε την προβολή του ελληνικού πολιτισμού. Τηλεφώνησα στον Βαγγέλη και του εκμυστηρεύτηκα τις σκέψεις μου. Εκείνος, λάτρης της παραδοσιακής Μουσικής και ταυτόχρονα λάτρης της χώρας του, συμφώνησε να μπει σε αυτήν την καινούργια περιπέτεια.
Για τα επόμενα τρία χρόνια βρισκόμασταν σχεδόν κάθε μήνα στο σπίτι του στο Παρίσι. Εκεί του σύστησα για πρώτη φορά τόσο την Μαίρη Κατράντζου όσο και τον Russell Maliphant αλλά και το Michael Halls. Ξεκινήσαμε να δουλεύουμε όλοι μαζί, να μιλάμε ατελείωτα από τις οχτώ το βράδυ μέχρι τις οχτώ το πρωί. Να κοιμόμαστε λίγο, να ξαναβρισκόμαστε και να συνεχίζουμε ξανά για το επόμενο βράδυ την ολονύχτια. Ήταν εκείνος που έδωσε τις πρώτες οδηγίες στο Russell Maliphant. Ήταν εκείνος που καθοδήγησε την Μαίρη Κατράντζου στο σχεδιασμό των κοστουμιών. Ήταν εκείνος, που ήταν ο ουσιαστικός συνδετικός κρίκος όλων στην δημιουργία αυτής της παράστασης.
Άνθρωπος ολοκληρωτικός όταν ξεκινούσε κάτι. Στην προκείμενη περίπτωση πρωτίστως κινούμενος από την αγάπη του για τη χώρα στην οποία γεννήθηκε, αλλά κι από την αγωνία του να δημιουργηθεί κάτι ουσιαστικό, που θα μπορούσε να προβάλει τις πανανθρώπινες εκείνες αξίες στις οποίες ο ίδιες πίστευε, έδωσε σε όλους εμάς την ευκαιρία να γνωρίσουμε τόσο τον άνθρωπο Βαγγέλη, όσο και τον εμπνευσμένο δημιουργό.
Ανθρώπινος, επικοινωνιακός, ανοιχτός, φιλόξενος, με αγάπη και δοτικότητα, αλλά και επίμονος, λεπτολόγος και εξουθενωτικός στη δουλειά του. Όλοι κατάκοποι και ετοιμόρροποι και εκείνος ακμαίος, σε δημιουργικό οίστρο, αδύνατον να κατανοήσει τις μη υπερφυσικές δικές μας δυνατότητες.
Μοναδική εμπειρία ζωής η επαφή μαζί του. Τόσο ο ίδιος όσο και η παράσταση αυτή έμελλε να αλλάξουν ριζικά την μετέπειτα πορεία της ζωής μου. Του οφείλω πολλά και τον ευγνωμονώ για τις ατέλειωτες νύχτες και τις κουβέντες μας εκείνες. Μεγαλοφυής καλλιτέχνης, άνθρωπος με απίστευτη ευαισθησία και αγάπη για τον συνάνθρωπο, δημιουργός με θεϊκή πηγή έμπνευσης» καταλήγει η Γεωργία Ηλιοπούλου.
Τι έλεγε ο Βαγγέλης Παπαθανασίου για την παράσταση
Μάλιστα ο Βαγγέλης Παπαθανασίου μόλις ολοκλήρωσε το έργο του έγραψε και ένα σημείωμα όπου ανέφερε τα εξής:
«Πάντα έδινα και δίνω την πρώτη θέση στη μνήμη.
Όποιος κατορθώνει να εμβαθύνει, όσο το δυνατόν περισσότερο, στον χώρο που ονομάζουμε μνήμη, τόσο δύναται να εκτοξευθεί στο μέλλον με εντυπωσιακή συνέπεια και αποτελεσματικότητα. Με άλλα λόγια, όσο ένας άνθρωπος ή ένας λαός γνωρίζει το παρελθόν του και την ιστορία του, τότε μπορεί να ενεργήσει πιο θετικά για το παρόν και για το μέλλον.
Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που προέρχεται από έναν τόπο, ο οποίος, μέσα από τα βάθη των αιώνων, δεν στερήθηκε ποτέ πολιτιστικού και πνευματικού πλούτου.
Γνωρίζοντας όσο τίποτα άλλο τη δύναμη της μουσικής ως Θείας Δύναμης που προϋπήρχε του ανθρώπου και συνδυάζοντάς τη με μια αρχέγονη ανθρώπινη έκφραση που είναι ο χορός, ήταν το βασικό ερέθισμα που με έκανε να ασχοληθώ με αυτό το εγχείρημα. Τη συνύπαρξη αυτών των δύο στοιχείων του πολιτιστικού θησαυρού του τόπου μου, σήμερα. Μια ολιστική προσέγγιση της εξέλιξης του ανθρώπου».
Το Trhead στο Ηρώδειο
Παράλληλα με τη μουσική του Βαγγέλη Παπαθανασίου ακόμα δύο κορυφαίοι του είδους τους συμμετέχουν στην παράσταση Τhe Thread. Ο διάσημος χορογράφος Ράσσελ Μάλιφαντ και η διεθνούς φήμης σχεδιάστρια μόδας Μαίρη Κατράντζου.
Ο διάσημος χορογράφος Ράσσελ Μάλιφαντ με την προσωπική του χορευτική γλώσσα τολμά, αποδομεί και ανασυνθέτει την κινησιολογία του παρελθόντος κάνοντας τομή στη δημιουργική του πορεία. Μελέτησε βαθιά, τους ελληνικούς παραδοσιακούς χορούς και κατάφερε να δημιουργήσει ένα μαγευτικό έργο, άλλοτε συνομιλώντας, άλλοτε αντιπαρατιθέμενος και άλλοτε αποδεχόμενος να εντάξει αυτούσια στην παράσταση την αρχική «χορογραφία».
Η ανερχόμενη δύναμη του σύγχρονου ντιζάιν Μαίρη Κατράντζου σχεδίασε τα κοστούμια της παράστασης εμπνεόμενη από αρχαία μινωικά αγγεία.
Η ιδέα της παράστασης “THE THREAD” – ΤΟ ΝΗΜΑ» γεννήθηκε τον Γενάρη του 2016 από τη Γεωργία Ηλιοπούλου, ιδρύτρια και διευθύνουσα σύμβουλο από το 1991 της πολιτιστικής εταιρίας ΛΑΒΡΥΣ, η οποία αποφάσισε να υλοποιήσει ένα τολμηρό όραμα. Να δημιουργήσει μια πρωτογενή παραγωγή χορού με σπουδαίους συντελεστές διεθνούς φήμης και μια ομάδα 18 επιλεγμένων Ελλήνων χορευτών (12 χορευτών σύγχρονου και 6 χορευτών παραδοσιακού χορού). Μια παράσταση που υπογραμμίζει στο διεθνές κοινό τη δημιουργικότητα του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού.
Η παράσταση ονομάστηκε “THE THREAD” – ΤΟ ΝΗΜΑ από τον μίτο της Αριάδνης. Είναι το νήμα που ενώνει, το νήμα που οδηγεί, το νήμα που μπορεί να κατανοήσει ό,τι με πρώτη ματιά φαίνεται ασύνδετο, το νήμα που μπορεί να μας ταξιδέψει σε κόσμους ασύμβατους φαινομενικά, φωτίζοντας υπόγειες συγγένειες που οι άνθρωποι διστάζουν να αποδεχτούν. Το νήμα που, με εργαλείο τη χορευτική τέχνη, μας υπενθυμίζει τη βάση της αρχαιοελληνικής φιλοσοφίας: Από τα πολλά το ένα και από το ένα τα πολλά.
Αυτό το έργο είναι σαν μια ανασκαφή στο παρελθόν και συγχρόνως στο μέλλον.
Συντελεστές: Πρωτότυπη μουσική | Βαγγέλης Παπαθανασίου
Σκηνοθεσία – χορογραφία | Russell Maliphant
Κοστούμια | Μαίρη Κατράντζου
Φωτισμοί | Γιώργος Τέλλος
Σύλληψη ιδέας | Γεωργία Ηλιοπούλου
Χορεύουν οι: Δελής Δημήτρης, Δημητριάδη Μαργαρίτα, Καραχανίδης Αναστάσης, Καρούτης Χρήστος, Κολοβού Ευφρωσύνη, Λέτσου Μήνα, Μανουκιάν Μαρία, Μπαγεώργος Ηλίας, Παγανός Δημήτρης, Παντελάκη Ειρήνη, Παπακωνσταντίνου Μαρία, Παυλής Θεμιστοκλής, Σπηλιωτοπούλου Ηώ, Σταυρόπουλος Αλέξανδρος, Σχοινοπλοκάκη Μυρτώ, Τσιγγίστρα Μαρία, Χατζηβασιλειάδης Νικόλαος, Χατζηγιαννάκης Θωμάς
ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ: https://www.viva.gr/tickets/dance/the-thread/
Τετάρτη 31 Αυγούστου, Ωδείο Ηρώδου Αττικού / “THE THREAD” - ΤΟ ΝΗΜΑ
Μια παράσταση αφιερωμένη στον μεγάλο Έλληνα συνθέτη, Βαγγέλη Παπαθανασίου