«Αυτό που λέμε 'Σαββόπουλος' δεν υπάρχει. Ο Σαββόπουλος είναι ένας ρόλος που έπλασα σιγά σιγά με τα χρόνια» γράφει στο βιβλίο του ο Διονύσης Σαββόπουλος.
Ο Διονύσης Σαββόπουλος, λίγο πριν την καλοκαιρινή του εμφάνιση στο RockWave έγραψε ένα βιβλίο όπου, γλαφυρά, «αποκαλύπτει» ποιος είναι ο Νιόνιος.
Ο Νιόνιος είναι ένας άλλος, εγώ είμαι έγω, γράφει ο Σαββόπουλος
«Ο τύπος με τα στρογγυλά γυαλιά, τις τιράντες, αργότερα το γενάκι, που βγαίνει στη σκηνή, φτιάχνει αυτά τα τραγούδια, κάνει σχόλια και λέει ιστορίες… Είναι ένας άλλος. Εγώ είμαι εγώ. Χώνομαι πολλές φορές μέσα του. Δικός μου είναι. Χωρίς εμένα θα ήταν αέρας κοπανιστός» γράφει ο Διονύσης Σαββόπουλος για το βιβλίο του με τίτλο «Γιατί τα χρόνια τρέχουν χύμα» από τις εκδόσεις Πατάκη.
Οι εκδόσεις Πατάκη περιλαμβάνουν το βιβλίο του Διονύση Σαββόπουλου στα πρώτα που προγραμματίζεται να κυκλοφορήσουν Ιανουάριο-Φεβρουάριο 2025.
Ανάμεσα στις νέες εκδόσεις, το τελευταίο βιβλίο του Χρήστου Χωμενίδη, αλλά και της Αμάντας Μιχαλοπουλου, του Αυγουστου Κορτώ, και μία έκδοση της Σώτης Τριανταφύλλου με ποιήματα.
Οι συγγραφείς μιλούν για τα νέα τους βιβλία, λίγο πριν τα ανακαλύψουμε στις προθήκες των βιβλιοπωλείων.
«…ο Νιόνιος χωρίς εμένα θα ήταν αέρας κοπανιστός»
«Γιατί τα χρόνια τρέχουν χύμα»
Ο Διονύσης Σαββόπουλος μιλά για το βιβλίο του. «...ο Νιόνιος χωρίς εμένα θα ήταν αέρας κοπανιστός. Τώρα όμως τον χρειάζομαι, γιατί μεγάλωσα και θα ’θελα να δω πώς ήμουν πιτσιρίκος, πώς φέρθηκα στον επαγγελματικό μου βίο, πώς ήμουν σαν σύζυγος, πατέρας και παππούς, κι ακόμα πώς ήμουν σαν πολίτης, σαν φίλος και σαν γιος…
Τώρα ο ρόλος θα μιλήσει για τον δημιουργό του.
Κι αν «τα χρόνια τρέχουν χύμα», ο Διονύσης Σαββόπουλος στέκεται σήμερα απέναντι στις οροσειρές του χρόνου και, με αφοπλιστική ειλικρίνεια, μας «συστήνει» τον εαυτό του, μέσα από τα 20 κεφάλαια αυτού του βιβλίου. Από τη γέννησή του στην κοσμοπολίτικη Θεσσαλονίκη το σκληρό 1944 και τα πρώτα τραγούδια που σκάρωνε σε ηλικία 8-9 ετών, τις ώρες που ήταν υποχρεωμένος να μένει στο κρεβάτι του, κι από τις πρώτες μουσικές επιρροές στην εν μιά νυκτί απόφαση το ’63 να φύγει από τη Θεσσαλονίκη με το αίτημα να «είναι αληθινός», «ένας έφηβος που βάζει για αρχηγό του τον ήλιο» και φωνάζει «μη» στη σκοτεινή του πλευρά.
Από τα 19 του χρόνια, τότε που ήταν «ένας ξένοιαστος και άπλυτος επαναστάτης» στην Αθήνα, στον πρώτο του δίσκο 45 στροφών το ’65, στην ταράτσα της Μπουμπουλίνας το ’67, στο Παρίσι από το ’68 με την Άσπα, στο Μιλάνο και στην επιστροφή στην Αθήνα της δικτατορίας, για να γίνει πατέρας στα 24 του χρόνια.
Από το «Ροντέο» και το θρυλικό «Κύτταρο», Ηπείρου και Αχαρνών, από το Happy day του Παντελή Bούλγαρη και τους Αχαρνής το ’76 στην αποθέωση που έμελλε να γνωρίσει το 1983 αλλά και στη ρήξη με το κοινό του το ’89 με το Κούρεμα. Από τη συστράτευση με την αριστερά στην αποστασιοποίηση. Από τον αγαπημένο του φιλόλογο στο γυμνάσιο Δημήτριο Βαφειάδη στους δασκάλους του Μάνο Χατζιδάκι, Νίκο Αλέξη Ασλάνογλου και Ντόρα Μπακοπούλου. Από την τέχνη της συνύπαρξης στις δυσκολίες του γάμου και του πατρικού ρόλου, κι από την οικογένεια στην ευρύτερη οικογένεια των μουσικών.
Οι οφειλόμενες συγγνώμες. Αλλά, πάνω από όλα, το σάλπισμα της γιορτής. Συνοψίζοντας, στο πολύτιμο αυτό βιβλίο ο Σαββόπουλος αποκαλύπτει τον Νιόνιο, σαν να του ψιθυρίζει «δώσ’ μου τα λόγια επιτέλους να μην είμαι μοναχός».
Το μακρύ ταξίδι της μιας μέσα στην άλλη, Αμάντα Μιχαλοπούλου
Το μακρύ ταξίδι της μιας μέσα στην άλλη είναι το νέο βιβλίο της Αμάντας Μιχαλοπούλου. Ενα πολύτροπο, καλειδοσκοπικό μυθιστόρημα γύρω από την εμπειρία της μητρότητας και της θυγατρικότητας.
Η αφηγήτρια, μια απελπισμένη συγγραφέας στην εμμηνόπαυση, αρχίζει να βλέπει παράξενα όνειρα (με Παναγίες, τίγρεις, αγελάδες, τη Ρόζα Λούξεμπουργκ, τη Μέριλυν Μονρόε και τη μητέρα του Μπενίτο Μουσολλίνι), όνειρα από τα οποία ξυπνάει κάθε βράδυ στις 4:30 ακριβώς. Για να ερμηνεύσει τη μυστηριώδη νυχτερινή της ζωή, επιδιώκει συναντήσεις με τις γυναίκες της οικογένειας – την κόρη, την αδερφή και τη μητέρα της. Κι ενώ οι συζητήσεις αρχίζουν να ξεμπλέκουν το κουβάρι της κοινής τους ζωής, τα όνειρα ξαφνικά σταματούν. Τότε η συγγραφέας στρέφεται σε άλλες γυναίκες και ζητά τη μαρτυρία τους.
Από τη μητέρα της Ελένης Τοπαλούδη ως μια δεκάχρονη Αφγανή που αποχωρίστηκε ξαφνικά τη μητέρα της, παρελαύνουν στρατιές γνωστών και άγνωστων γυναικών που γεννούν, υιοθετούν, φροντίζουν ή αρνούνται να φροντίσουν. Και καθώς οι εξομολογήσεις τους συσσωρεύονται και διανθίζονται από τεστ γνώσεων, επιτραπέζια παιχνίδια, παραμύθια, μαθήματα ετυμολογίας, θρησκευτικών και ζωολογίας, οι ιστορίες εγκιβωτίζονται η μια μέσα στην άλλη, όπως τα μωρά στις κοιλιές των μαμάδων.
Στο νέο μυθιστόρημα της Αμάντας Μιχαλοπούλου η μητρότητα γίνεται μια εύπλαστη έννοια, μια ριζοσπαστική υπόθεση ελευθερίας και συμφιλίωσης – ένας γιγάντιος ομφάλιος λώρος που συνδέει όλες τις γυναίκες που υπήρξαν κόρες της μητέρας τους, μητέρες της κόρης τους. Αλλά και μητέρες της μητέρας τους και κόρες της κόρης τους. Και γιατί ένα μυθιστόρημα για τις γυναίκες αφορά και τους άντρες; Επειδή, όπως λέει η αφηγήτρια, «ο κόσμος θ’ αλλάξει μόνο αν οι άντρες διαβάσουν για τη ζωη των γυναικών με την ίδια αυταπάρνηση που διάβαζαν ανέκαθεν οι γυναίκες για τη ζωή των αντρών».
Πανδώρα, Χρήστος Χωμενίδης
Αρχές του 2023, ξεκίνησα ένα μυθιστόρημα με κεντρικό πρόσωπο την Πανδώρα Σταφυλά. Λαχταρούσα να πλάσω μια ηρωίδα συνομήλικη με τον 21ο αιώνα. Ένα κορίτσι στον ανθό του, διαμορφωμένο στο πιο ρευστό περιβάλλον, καταιγιζόμενο από την κούνια με πληροφορίες, θεωρίες, εμπειρίες, τόσο αλλιώτικο αλλά και τόσο ίδιο στον πυρήνα του με τη «Μαρία Νεφέλη» του Οδυσσέα Ελύτη αλλά και την «Παράξενη κοπέλα» του Μανώλη Χιώτη.
Μια νέα γυναίκα που να ξεφεύγει από τα απλοϊκά στερεότυπα του «γουόκ» και του «αντιγουόκ» κινήματος. Που να υποφέρει μα και να απολαμβάνει τις αντιφάσεις της. Να τα πίνει στα μπαρ, να καταδύεται στο χάος του διαδικτύου, να διαδηλώνει με τους συμφοιτητές της – το μέλλον πότε να το τρέμει, πότε να το νιώθει του χεριού της, να λαχταρά να το στύψει και να το ρουφήξει, να μην αφήσει τίποτα που να μην το γευτεί, να μην το δοκιμάσει… Να πολιτεύεται από άγνοια κινδύνου. Και να ερωτεύεται με πλήρη γνώση του. Επί ενάμιση χρόνο κοιμόμουν και ξυπνούσα με την Πανδώρα. Με είχε συνεπάρει. Παραδίδοντάς την, κλείνω την τριλογία που ξεκίνησε με τον Τζίμη στην Κυψέλη και συνεχίστηκε με τη Δίκη Σουάρεφ. Νιώθω ανάλογη συγκίνηση όπως έντεκα χρόνια πριν, όταν κυκλοφορούσε η Νίκη.
Σεξ στις 30 του Φλεβάρη, Αύγουστος Κορτώ
Η Αγγελική επιστρέφει! Και μαζί της, όλος ο θίασος του σεξ και της παράνοιας. Ο Κώστας, ο άντρας της, που θεωρεί ότι όλα τα προβλήματά τους θα λυθούν αν κάνουν ένα και δύο και τρία και τέσσερα παιδιά. Ο Νίκος κι ο Σταύρος, τα σατανικά δίδυμα, που πλέον είναι μαθητές της Α΄ Δημοτικού, με αποτέλεσμα ο διευθυντής του σχολείου να έχει το κινητό της δόλιας μάνας τους σε ταχεία κλήση. Τα μέλη της κοριτσοπαρέας ζουν τις δικές τους ερωτικές περιπέτειες – με πρώτη και καλύτερη τη Νατάσα, που έχει καταλήξει ότι οι έμψυχοι εραστές είναι υπερεκτιμημένοι, και το ’χει ρίξει στους άψυχους. Και, φυσικά, ένας καινούριος άγνωστος πολιορκεί την Αγγελική με ανώνυμα μηνύματα και μοιάζει να την παρακολουθεί – κι αν είναι αυτός που υποψιάζεται, μαύρο φίδι που την έφαγε. Μια σεξοκωμωδία για την καθημερινότητα και την αλήθεια. Γιατί ποτέ δεν είμαστε τόσο αληθινοί όσο όταν είμαστε για γέλια.
Στη σιωπή ανάμεσα σε δύο κύματα της θάλασσας. Ποιητές και ποιήματα, Σώτη Τριανταφύλλου
Σ’ αυτόν τον τόμο, με τον δανεικό (από τον Τ.Σ. Έλιοτ) τίτλο Στη σιωπή ανάμεσα σε δυο κύματα της θάλασσας, περιλαμβάνονται μερικά από τα αγαπημένα μου ποιήματα, διαλεγμένα μετά από αλλεπάλληλες, τυχαίες προσθαφαιρέσεις. Η επιλογή δεν έχει αντικειμενική αξία: ίσως λείπουν ποιητές και ποιήματα που θεωρούνται μέρος του λογοτεχνικού Κανόνα ή ίσως η παρουσία τους να είναι υπερβολικά προβλέψιμη. Το βιβλιαράκι είναι ένα ταξίδι σε παλιές και πρόσφατες αναγνώσεις, από τη γαλλική ποίηση της πρώιμης Αναγέννησης μέχρι εκείνη που αναπνέει γύρω μας σήμερα.
Τα παραπάνω βιβλία περιλαμβάνονται στο εκδοτικό πρόγραμμα του Πατάκη για Ιανουράριο-Φεβρουάριο 2025.