Η επίσκεψη της Αμάλ Κλούνεϊ και των κορυφαίων νομικών Τζέφρι Ρόμπερτσον και Νόρμαν Πάλμερ στην Αθήνα τον Οκτώβρη του 2014 είχε προκαλέσει ένα διεθνές ντελίριο δημοσιότητας και είχε εκτινάξει στην κορυφή το θέμα των Γλυπτών. Πού βρίσκεται σήμερα η μελέτη που έκαναν και κόστισε 250.000 λίρες;
Οκτώβρης του 2014 και φωτορεπόρτερ, δημοσιογράφοι και πολίτες, λιώνουν έξω από την είσοδο της Μπουμπουλίνας, στον πεζόδρομο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου και στο Μουσείο της Ακρόπολης. Προσπαθούν να δουν από κοντά το πιο καυτό γυναικείο όνομα της εποχής, τη σύζυγο του Τζορτζ Κλούνεϊ που δεν ήταν μια σταρ της σόου μπιζ, αλλά ένα από τα πιο δυναμικά ονόματα στο χώρο της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων διεθνώς και γόνος ισχυρής οικογένειας της Μέσης Ανατολής.
Ο συνδυασμός είναι ακατανίκητος. Βρέθηκε στην Αθήνα ως συνεργάτης του γραφείου των Τζέφρι Ρόμπερτσον και Νόρμαν Πάλμερ, μετά από πρόσκληση του τότε υπουργού Πολιτισμού Κώστα Τασούλα με μια σαφή, αν και τολμηρή οδηγία: να καταρτίσουν μια πλήρη μελέτη με όλες τις πιθανές νομικές κινήσεις για τη διεκδίκηση των Γλυπτών του Παρθενώνα.
Δεν ήταν μια παρένθεση στην διαχρονική γραμμή της Ελλάδας που καθορίζει διεκδικούμε την Επανένωση των Γλυπτών μέσω διπλωματικής οδού. Αλλά ήταν μια προσπάθεια του Κώστα Τασούλα να διερευνήσει σε βάθος που θα οδηγούσε πιθανή νομική διεκδίκηση. Από μόνη της αυτή η επιλογή λειτούργησε βέβαια ως μια πρώτης τάξης ευκαιρία δωρεάν παγκόσμιας προβολής του ζητήματος για διάστημα τουλάχιστον δυο εβδομάδων στα μεγαλύτερα μέσα ενημέρωσης. Ακόμα και ο Τζορτζ Κλούνεϊ, λίγο αργότερα ρωτήθηκε για το ζήτημα στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Κινηματογράφου στο Βερολίνο και πήρε θέση υπέρ της Επανένωσης. Ενώ η αμερικάνικη Vogue προβάλλοντας «τι φόρεσε στην Αθήνα η Αμάλ» γνωστοποίησε ακόμη και στο πιο ανυποψίαστο διεθνές κοινό το ζήτημα των γλυπτών. Την «Εθνική Ιδέα» του ελληνικού Πολιτισμού.
Χρηματοδότης της νομικής μελέτης, ύψους 250.000 ευρώ ήταν ένας Ελληνας του εξωτερικού. Αυτό είχε ειπωθεί τότε. Το μυστήριο λύθηκε χρόνια αργότερα, μετά το θάνατο αυτού του ευπατρίδη που δεν ήταν άλλος από τον Αλέξανδρο Γουλανδρή, τον άνθρωπο που εκτός άλλων χρηματοδοτούσε σταθερά την έλευση κορυφαίων ορχηστρών από όλο τον κόσμο στο Μέγαρο Μουσικής και κυρίως της Φιλαρμονικής Ορχήστρας του Ισραήλ. Ο ίδιος ο Κώστας Τασούλας είχε απευθυνθεί στον Γουλανδρή που δέχθηκε αμέσως την πρόταση με την προϋπόθεση να μείνει ανώνυμος.
Εγραφαν τότε οι Times «Ακόμα ένα πακέτο διάσωσης για την Ελλάδα, ενώ μεγιστάνας πληρώνει τον λογαριασμό της Αμάλ» και η Washington Post «Ελληνας εφοπλιστής πληρώνει τον λογαριασμό για να εκπροσωπήσει η Αμάλ Κλούνεϊ την Ελλάδα».
Η νομική έκθεση με τα εναλλακτικά σενάρια ολοκληρώθηκε λίγο πριν ανέβει στη διακυβέρνηση της χώρας η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Το υπουργείο Πολιτισμού, όπως μάθαμε από την Λίνα Μενδώνη, δεν παρέλαβε τότε την νομική έκθεση του κορυφαίου γραφείου. Κατατέθηκε στην ελληνική πρεσβεία στο Λονδίνο και εκεί έμεινε. Ουδείς την αναζήτησε από το υπουργείο, έστω για να επεξεργαστεί τα συμπεράσματα. Η κυρία Μενδώνη μας είπε ότι η ίδια την αναζήτησε και την εντόπισε μέσω του υπουργείου Εξωτερικών. Εξασφάλισε ένα αντίτυπο του κειμένου που ξεπερνά τις 250 σελίδες. Φυσικά δεν επεκτάθηκε περισσότερο στη συνέντευξη Τύπου εφ’ όλης της ύλης που παραχώρησε την Τετάρτη.
Ανθρωποι που έχουν διαβάσει μέρος της νομικής μελέτης, αναφέρουν ότι ουσιαστικά η νομική ομάδα δημιούργησε και ανέλυσε πέντε διαφορετικά σενάρια που αφορούν σε: Προσφυγή σε δικαστήριο στην Ελλάδα, στη Βρετανία, στις ΗΠΑ, στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης και στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Στρασβούργο.