Στις κινηματογραφικές πρεμιέρες το δυστοπικό sci-fi του Άλεξ Γκάρλαντ και το αξιόλογο σκηνοθετικό ντεμπούτο της Ιρίς Καλτενμπάκ.
Ενα τολμηρό love story της Κατρίν Μπεγιά και μια σύγχρονη μεταφορά της ιστορίας της Παρθένου Μαρίας και του Ιωσήφ από τον Ζακ-Λικ Γκοντάρ έρχονται στις σκοτεινές αίθουσες.
Οι κινηματογραφικές πρεμιέρες της εβδομάδας
Εμφύλιος Πόλεμος (Civil War)
Σκηνοθεσία: Άλεξ Γκάρλαντ
Παίζουν: Κίρστεν Ντανστ, Βάγκνερ Μόρα, Κέιλι Σπέινι, Στίβεν ΜακΚίνλεϊ Χέντερσον, Νικ Όφερμαν, Τζέσι Πλέμονς
Περίληψη: Μία φωτορεπόρτερ και μία μικρή ομάδα δημοσιογράφων ακολουθούν μία γεμάτη αδρεναλίνη διαδρομή στην κατακερματισμένη Αμερική του κοντινού μέλλοντος.
Νέα φουτουριστική περιπέτεια από τον Άλεξ Γκάρλαντ («Από Μηχανής», «28 Μέρες Μετά», «Αφανισμός»).
Σε ένα δυστοπικό μέλλον, οι Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκονται σε εμφύλιο πόλεμο με τις «Δυτικές δυνάμεις» του Τέξας και της Καλιφόρνια και τη «Συμμαχία της Φλόριντα» να πλησιάζουν προς την Ουάσιγκτον, ενώ ο Πρόεδρος βρίσκεται σε έναν υπό πολιορκία Λευκό Οίκο και οι πολίτες χρησιμοποιούν ανεξέλεγκτα όπλα. Σ’ αυτό το ταραγμένο κλίμα, η Λι, μια βραβευμένη δυναμική φωτορεπόρτερ, μαζί με μια μικρή ομάδα δημοσιογράφων, αποφασίζουν να διασχίσουν τη χώρα για να πάρουν συνέντευξη από τον Πρόεδρο, που εμφανίζεται μέσα από τηλεοπτικά διαβήματα, καθησυχάζοντας τους πολίτες, κυρίως με ψέματα. Κι ενώ στην πρωτεύουσα οι εκπρόσωποι του Τύπου δεν έχουν καμία πιθανότητα να επιβιώσουν, εκείνοι θα κάνουν τα πάντα για να φτάσουν στον προορισμό τους.
Ένας από τους πλέον οξυδερκείς σκηνοθέτες και σεναριογράφους των τελευταίων δεκαετιών, ο Άλεξ Γκάρλαντ, υπογράφει ένα road movie επιστημονικής φαντασίας, όπου η απειλή δεν έρχεται από εξωγήινα όντα, ή αλλόκοτα πλάσματα, αλλά από τον ίδιο τον άνθρωπο. Αποφεύγοντας να εξηγήσει τις αιτίες της εμφύλιας διαμάχης, που έχει διχάσει τις ΗΠΑ, ο Βρετανός σκηνοθέτης ενισχύει την ατμόσφαιρα της βίας και κινούμενος ανάμεσα στο ψευδοντοκιμαντέρ και στη λογική μιας πολεμικής περιπέτειας, κάνει απόλυτα ξεκάθαρα το πολιτικό του μήνυμα.
Χωρίς να κατονομάζει πρόσωπα και γεγονότα, οι συνδέσεις με τον Ντόναλντ Τραμπ , τα όσα έγιναν στο Καπιτώλιο στις 6 Ιανουαρίου 2021 και τις πολώσεις που ταλανίζουν την Αμερική σήμερα, είναι παραπάνω από εμφανείς με τον Γκάρλαντ να στήνει ένα εφιαλτικό όνειρο, το οποίο κινηματογραφεί με ωμό ρεαλισμό, χωρίς όμως να εμβαθύνει στο θέμα του.
Μέσα σε αυτό το σκοτεινό σύμπαν, η μόνη αχτίδα φωτός είναι ο αγώνας της Λι και της ομάδας της να υπερασπιστούν την ελευθερία του λόγου και την αλήθεια, με την Κίρστεν Ντανστ σε μια υπέροχη ερμηνεία να προασπίζεται την έννοια της σοβαρής δημοσιογραφίας και τον Γκάρλαντ να επιμένει σε μια απλοϊκή λύση.
Η Αρπαγή (Le Ravissement)
Σκηνοθεσία: Ιρίς Καλτενμπάκ
Παίζουν: Χαφσία Χερζί, Αλέξις Μανέντι, Νίνα Μερίς
Περίληψη: Η ζωή της Λίντια εκτροχιάζεται από τυχαία γεγονότα και η ίδια παγιδεύεται σε μια αλληλουχία ψεμάτων .
To σκηνοθετικό ντεμπούτο της Ιρίς Καλτενμπάκ, που απέσπασε βραβείο σεναρίου στην Εβδομάδα Κριτικής των Καννών.
Μια αφοσιωμένη στη δουλειά της μαία, η Λίντια, φτάνει στα άκρα στην προσπάθειά της να γίνει μητέρα. Παράλληλα, προσπαθεί να διαχειριστεί την απιστία του συντρόφου της και τον πρόσφατο χωρισμό τους, την εγκυμοσύνη της καλύτερης φίλης της Σαλομέ, αλλά και την συνάντησή της με τον Μίλος, που γνωρίζει σε ένα one night stand. Μερικούς μήνες αργότερα, οι δυο τους θα συναντηθούν τυχαία και η Λίντια θα του ανακοινώσει πως το μωρό της φίλςη της, το οποίο εκείνη τη στιγμή κρατάει στην αγκαλιά της, είναι δικό της.
Μια ανδρική voice over αφήγηση, που συνοδεύει την καθημερινότητα της Λίντια, μας πληροφορεί για μια δίκη, ενώ η ταλαντούχα Καλτενμπάκ ξετυλίγει τη διαδρομή μιας γυναίκας, που καταλήγει σε μία ακραία παράνομη συμπεριφορά για να βιώσει και η ίδια το θαύμα της ζωής, όπως οι όλες όσες βοηθάει καθημερινά στη δουλειά της, αλλά και για να ανταποκριθεί στον βασικό ρόλο, που η κοινωνία απαιτεί από εκείνη: αυτόν της μητέρας.
Οι συνεχείς σεναριακές ανατροπές ανανεώνουν το ενδιαφέρον του θεατή, με τη δημιουργό να κρατάει εύθραυστες ισορροπίες και τη γοητευτική Χάφσια Χερζί («Κους Κους με Φρέσκο Ψάρι») να αναδεικνύει την ευάλωτη πλευρά μιας εμμονικής αντι-ηωρίδας, που δρα εκτός λογικής και ηθικής. Κι αν το θριλερικό στοιχείο μοιάζει να απασχολεί την Καλντεμπάκ περισσότερο από το διανόημα, αναμφίβολα η πρωτοεμφανιζόμενη σκηνοθέτρια παραδίδει ένα πολλά υποσχόμενο ντεμπούτο, που δημιουργεί προσδοκίες για το μέλλον.
Το Περασμένο Καλοκαίρι ( L'été dernier)
Σκηνοθεσία: Κατρίν Μπρεγιά
Παίζουν: Λεά Ντρουκέρ, Σαμουέλ Κιρσέρ, Ολιβιέ Ραμπουρντέν
Περίληψη: Μια εύπορη δικηγόρος συνάπτει παράνομη σχέση με τον δεκαεφτάχρονο γιο του συζύγου της.
Η Κατρίν Μπεργιά αφηγείται έναν κοινωνικά αταίριαστο θυελλώδη έρωτα, αποσπώντας τέσσερις υποψηφιότητες στα βραβεία Σεζάρ.
Η Αν, μια λαμπρή δικηγόρος, ζει σε απόλυτη αρμονία με τον εύπορο σύζυγό της, Πιερ, και τις δυο υιοθετημένες από την Ασία κορούλες τους, σε ένα πανέμορφο σπίτι στα περίχωρα του Παρισιού. Μια μέρα, ο δεκαεφτάχρονος γιος του Πιερ από προηγούμενο γάμο, μετακομίζει μαζί τους. Η Ανν, που στην επαγγελματική ης ζωή υπερασπίζεται κακοποιημένες γυναίκες, σταδιακά μπαίνει σε μια παθιασμένη σχέση μαζί του, θέτοντας σε κίνδυνο την καριέρα και την οικογενειακή της ζωή.
Σκηνοθέτρια που δεν φοβάται τις προκλήσεις, η Κατρίν Μπρεγιά («Romance», «Brève Τraversée», «Sex Is Comedy») «ξαναδιαβάζει» το πολυβραβευμένο δανέζικο φιλμ «Βασίλισσα Της Καρδιάς» (2019) της Μέι ελ-Τούκ, με τη λογική ενεός γαλλικού ρομάντζου, που αποθεώνει την εφηβική ομορφιά.
Έτσι, η Μπρεγιά, γνωστή για τον τολμηρό ερωτισμό των ταινιών της, κινηματογραφεί απανωτές σκηνές οργασμών με τη Λεά Ντρουκέρ, μια υπέροχη ηθοποιό, που αποδεικνύει την υποκριτική της ευφυΐα, πετυχαίνοντας να φέρει έναν ρόλο που δεν της ταιριάζει ηλικιακά στα μέτρα της. Παρ’ όλα αυτά, οι ηθικές συγκρούσεις της κεντρικής ηρωίδας έρχονται σε δεύτερη μοίρα, η αποσάθρωση της οικογενειακής ευτυχίας και της γαλλικής μπουρζουαζίας θίγονται επιφανειακά, ενώ η έννοια της χειραφέτησης, που κυριαρχεί σε παλιότερες δημιουργίες της Μπρεγιά, ισοπεδώνονται μπροστά σε ένα σενάριο με πολλά κενά και ασυνέχειες, που αργεί να αντιστρέψει τους ρόλους και θύματος, όπως συμβαίνει στην δανέζικη ταινία.
Θεωρώντας δε ότι η διαφορά ηλικίας δεν είναι θέμα προς συζήτηση, η καινοτόμα κατά τα άλλα δημιουργός δεν καταφέρνει να αγγίξει τις πιο σκοτεινές πλευρές αυτής της ιστορίας, που η Σκανδιναβή συνάδελφος της είχε αναδείξει, αλλάζοντας μάλιστα και το φινάλε, που εδώ μπορεί να αποθεώνει την απελευθέρωση, αλλά αγνοεί τα παιχνίδια εξουσίας και το πολιτικό υπόβαθρο της Τουκ.
Μη Μου Λες Ψέματα (Arrête avec tes mensonges)
Σκηνοθεσία: Ολιβιέ Πεϊγιόν
Παίζουν: Γκιγιόμ ντε Τονκεντέκ, Βικτόρ Μπελμοντό
Περίληψη: Ένας συγγραφέας επιστρέφει στη γενέτειρά του, για να προωθήσει ένα αποστακτήρι , αλλά και να αντιμετωπίσει τις αναμνήσεις του παρελθόντος.
Το βραβευμένο αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα του Φιλίπ Μπεσόν μεταφέρεται στη μεγάλη οθόνη.
Ένας συγγραφέας, ο Στεφάν Μπελκούρ, επιστρέφει στη γενέτειρά του, το Κονιάκ, για πρώτη φορά μετά από τριάντα πέντε χρόνια, για να προωθήσει ένα αποστακτήριο, μιλώντας σε μια τοπική εκδήλωση. Στην αρχή είναι ανήσυχος, αλλά τα πράγματα αλλάζουν, όταν γνωρίζει τον Λούκας, έναν νεαρό άνδρα, που τον συνδέει αναπάντεχα με το παρελθόν του. Ο Λούκας αποδεικνύεται ότι είναι ο γιος του πρώτου έρωτα του Στεφάν, ενός «χαρακτήρα» που εμφανίζεται σε κάθε του μυθιστόρημα, και ο λόγος που τον προσεγγίζει είναι επί της ουσίας γιατί θέλει να αποκωδικοποιήσει τον πατέρα του, που δεν τον ένιωσε ποτέ κοντά του.
Μέσα από τη συνάντησή τους όμως και ο Στεφάν θα ανακαλύψει με τη σειρά του πως ο χαμένος του έρωτας δεν ήταν μόνο ένα αγόρι που άρεσε στα κορίτσια, αλλά ένα πλάσμα γεμάτο ενοχές γι’ αυτό που ήθελε να είναι και αυτό που έπρεπε να γίνει. Μαζί με αυτή την αποκάλυψη, έρχεται αντιμέτωπος με τους χαρακτήρες που τόσα χρόνια δημιουργούσε, αλλά και πόσο τελικά έχει δίκιο η μητέρα του, όταν του έλεγε να αφήσει τα ψέματα, εννοώντας τη συγγραφική του δραστηριότητα.
Ο Ολιβιέ Πεϊγιόν («Les Petites Vacances») πηγαινοέρχεται στον χρόνο, ακολουθώντας τον Στεφάν στο σήμερα, αλλά και στη δεκαετία του ’80, όποτε και έζησε την παθιασμένη του σχέση με τον Τομά. Κινηματογραφεί δε το παρελθόν με μελαγχολικά χρώματα, που ταιριάζουν στο τέλος του καλοκαιριού, αποτυπώνοντας τη γλυκόπικρη γεύση του πρώτου έρωτα. Η βασική πλοκή κινείται μέσα από προσεγμένους διαλόγους, οδηγώντας τους τον Στεφάν και τον Λούκας- στον ρόλο ο εγγονός του Ζαν Πολ Μπελμοντό- να αντιμετωπίζουν τα τραύματα του παρελθόντος και να αποδεχτούν ότι τις περισσότερες φορές η αλήθεια και το ψέμα είναι καθαρά υποκειμενικές έννοιες , με τον Γάλλο δημιουργό να υπογράφει μια καλοφτιαγμένη crowd pleasing δραμεντί.
Σπίθα στη Θάλασσα (Zeevonk/ Sea Sparkle)
Σκηνοθεσία: Ντομίν Χέιγκε
Παίζουν: Σάαρ Ροζίερς, Χίλντε ντε Μπέρντεμεκερ, Βαλεντίν Ντένενς
Περίληψη: Η απώλεια κι η επιβίωση μέσα από τα μάτια μιας έφηβης.
Φεστιβαλικό, νεανικό υπαρξιακό δράμα από το Βέλγιο, που βραβεύτηκε στην περσινή Berlinale.
Ένας ψαράς χάνει υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες τη ζωή του στη Βόρεια Θάλασσα. Σιωπηλά, η τοπική κοινότητα είναι πεπεισμένη πως ευθύνεται ο ίδιος για την τύχη του, καθώς στη βάρκα επέβαιναν δύο επιπλέον άτομα. Κόντρα σε όλους, η κόρη του αδικοχαμένου άντρα, η Λίνα, είναι αποφασισμένη να αποδείξει πως ο θάνατος του πατέρα της δεν ήταν τυχαίος, αλλά αποτέλεσμα μιας επίθεσης ενός άγνωστου πλάσματος, που μόνο εκείνη μπορεί να δει.
Ο Ντόμιν Χάουγκε και η αδελφή του Γουέντι, με την οποία συνυπογράφουν το σενάριο, τιμούν τη μνήμη του δικού τους πατέρα, και υπογράφουν μία περιπέτεια ενηλικίωσης, με κεντρικό άξονα την απώλεια και τα στάδια του πένθους .
Η Λίνα, που συνήθιζε με τον αγαπημένο της πατέρα να απολαμβάνει τη θάλασσα, βλέπει πλέον το υδάτινο στοιχείο ως ένα επικίνδυνο περιβάλλον, ενώ το απειλητικό πλάσμα, που εμφανώς δημιουργεί με τη φαντασία της, αντικατοπτρίζει την άρνηση της να αποδεχτεί το γεγονός του τέλους. Ο Φλαμανδός δημιουργός, που φαίνεται πως καταλαβαίνει καλά την ψυχολογία των παιδιών, διεισδύει στην ψυχή της ηρωίδας του, που απροσδόκητα χάνει την αθωότητά της και με τρυφερή ματιά καταγράφει αυτή τη διαδικασία επούλωσης, κρατώντας λεπτές ισορροπίες με σύμμαχό του μια εξαιρετική έφηβη πρωταγωνίστρια την Σάαρ Ροζίερς, που συγκινεί με την ερμηνεία της.
Ένα Φλιτζάνι Καφέ και Καινούργια Παπούτσια (Një filxhan kafe dhe këpucë të reja veshur/ ) A Cup of Coffee and New Shoes On
Σκηνοθεσία: Γκέντιαν Κότσι
Παίζουν: Έντγκαρ Μοράις, Ραφαέλ Μοράις, Ντρίτα Καμπάσι
Περίληψη: Δύο κωφοί δίδυμοι στα τριάντα τους ανακαλύπτουν ότι εξαιτίας μίας γενετικής ασθένειας, θα χάσουν σταδιακά και αμετάκλητα την όρασή τους.
Αλβανο-ελληνική συμπαραγωγή, που απέσπασε το Βραβείο κοινού στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και ήταν η επίσημη πρόταση της Αλβανίας για τα Όσκαρ 2023.
Στα Τίρανα του σήμερα, ο Αγκίμ και o Γκεζίμ, δύο κωφοί ομοζυγωτικοί δίδυμοι στα τριάντα τους, ζουν αχώριστοι κάτω από την ίδια στέγη. Η Άνα, νέα, σπιρτόζα, όμορφη, είναι κοπέλα του Γκεζίμ, που τους επισκέπτεται αρκετά συχνά. Ένα βράδυ, ο Αγκίμ, καθώς οδηγεί επιστρέφοντας με τον Γκεζίμ στο σπίτι τους, διαπιστώνει πως η όρασή του θολώνει και τ' αδέλφια γλιτώνουν ως εκ θαύματος από σοβαρό ατύχημα. Λίγες μέρες μετά επισκέπτονται τον οφθαλμίατρο, όπου ανακαλύπτουν ότι λόγω μιας σπάνιας γενετικής ασθένειας, προοδευτικά, αλλά μη αναστρέψιμα, θα χάσουν την όρασή τους. Βυθιζόμενοι αργά σε ένα αφόρητο σιωπηλό σκοτάδι, και έχοντας μόνο την Άνα δίπλα τους, τα δύο αδέρφια πρέπει να πάρουν μια δύσκολη απόφαση γύρω από ένα φλιτζάνι καφέ και φορώντας καινούργια παπούτσια.
Ο Γκέντιαν Κότσι («Daybreak») μέσα από τη σωματικότητα του πρωταγωνιστικού διδύμου, που δημιουργεί μια δική του νοηματική γλώσσα, με αυτή την ποιητική αλληγορία πραγματεύεται την έννοια της αγάπης και της επικοινωνίας, αλλά και τα όρια του ιδίου του κινηματογράφου.
Καθώς τα δύο αδέρφια, που τους υποδύονται οι πραγματικοί δίδυμοι από την Πορτογαλία Έντγκαρ και Ραφαέλ Μοράις, βυθίζονται στο σκοτάδι, που έρχεται σε αντιδιαστολή με το ολόφωτο τοπίο, (ο Ηλίας Αδάμης στη διεύθυνση φωτογραφίας ), ο τρυφερός αυτός δημιουργός συμπυκνώνει γενναία συναισθήματα και αφηγείται μία αληθινή ιστορία, αφήνοντας περισσότερο τις αισθήσεις να λειτουργήσουν. Σίγουρα από ένα σημείο και μετά η επαναληπτικότητα λειτουργεί ανασταλτικά στον ρυθμό και το μελόδραμα υπερισχύει, παρ’ όλα αυτά η λυρική μελαγχολία του Γκότσι καταφέρνει να δημιουργήσει γνήσια συγκίνηση.
Αμπιγκέιλ (Abigail)
Σκηνοθεσία: Ματ Μπετινέλι-Όλπιν, Τάιλερ Τζιλέτ
Παίζουν: Μελίσα Μπαρέρα, Νταν Στίβενς, Αλίσα Γουιρ, Κάθριν Νιούτον, Γουίλιαμ Κάτλετ, Κέβιν Ντουράντ, Άνγκους Κλάουντ, Τζιανκάρλο Εσπόζιτο
Περίληψη: Δύο αδίστακτοι απαγωγείς μπλέκουν με ένα ασυνήθιστο κορίτσι, που θα τους βάλει σε τρομερούς μπελάδες.
Το σκηνοθετικό δίδυμο των Ματ Μπετινέλι - Όλπιν και Τάιλερ Γκίλετ («Είσαι Έτοιμος;»), το οποίο ευθύνεται για την επιτυχημένη επανέναρξη του horror franchise «Scream» (2022), επιστρέφει με μια αιμοδιψή νέα εκδοχή του βαμπιρικού είδους.
Μια συμμορία επίδοξων εγκληματιών απαγάγουν μια δωδεκάχρονη μπαλαρίνα και κόρη μιας πανίσχυρης μορφής του υποκόσμου, από την οποία και ζητούν λύτρα αξίας 50 εκατομμυρίων δολαρίων. Το μόνο που έχουν να κάνουν για να τα εισπράξουν είναι να φυλάνε το κορίτσι κατά τη διάρκεια της νύχτας. Ωστόσο, όσο περνούν οι ώρες, σημειώνονται αυξανόμενης έντασης βίαια φαινόμενα, που εξουδετερώνουν έναν έναν τους εγκληματίες, οι οποίοι συνειδητοποιούν πως το θύμα τους δεν είναι ένα συνηθισμένο κορίτσι.
Demon Slayer: Kimetsu No Yaiba - To the Hashira Training
Σκηνοθεσία: Χαρούο Σοτοζάκι
Με τις φωνές των: Νατσούκι Χάναε, Ακάρι Κίτο, Κένγκο Καγουανίσι
Περίληψη: Ο Ταντζίρο αφοσιώνεται στην εντατική εκπαίδευσή του, προκειμένου να γίνει Χασίρα. Παράλληλα, η Μουζάν εξακολουθεί να αναζητά τη Νέζουκο και τον Ουμπουγιάσικι.
Νέα κινηματογραφική περιπέτεια του manga του Κογιοχάρου Γκοτούγκε.
Με σκοπό να γίνει Χασίρα, ο Ταντζίρο ξεκινά μαι πειθαρχημένη προπόνηση υπό την καθοδήγηση του Χιμετζίμα, ενός Στόουν Χασίρα. Την ίδια ώρα, ο Μουζάν συνεχίζει την αναζήτηση των Νεζούκο και Ουμπουγιασίκι.
Το «Demon Slayer: Kimetsu No Yaiba – To The Hashira Training» αποτελεί την εισαγωγή στο νέο πολυαναμενόμενο κεφάλαιο της επιτυχημένης anime τηλεοπτικής σειράς με εκατομμύρια θαυμαστές ανά τον κόσμο. H ταινία υπόσχεται να προσφέρει μία μοναδική εμπειρία στους θαυμαστές της σειράς, οι οποίοι θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν για πρώτη φορά στη μεγάλη οθόνη το ενδέκατο και τελευταίο επεισόδιο της τρίτης σεζόν, καθώς και το πρώτο επεισόδιο της τέταρτης σεζόν, που θα κάνει πρεμιέρα τον Μάιο.
Η Μία και Εγώ: Η Ταινία (Mia and Me: The Hero of Centopia)
Σκηνοθεσία: Άνταμ Γκαν
Με τις φωνές των (στα ελληνικά): Αφροδίτης Αντωνάκη, Γιώργου Ματαράγκα, Ακίνδυνου Γκίκα, Βασίλη Παπαστάθη, Νικολέτας Κουνενιδάκη, Ευθύμιου Τόρη, Γεωργίας Ιωαννίδου
Περίληψη: Μια ουτοπική περιπέτεια γεμάτη μαγεία, ξωτικά και μονόκερους.
Animation φαντασίας, βασισμένο στην ομώνυμη τηλεοπτική επιτυχία.
Όταν μια κλήση για επείγουσα βοήθεια φωτίζει το μαγικό βραχιόλι της Μία, εκείνη μέσω μιας αστραφτερής πύλης μεταφέρεται στον κόσμο των μονόκερων της Σεντοπίας. Εκεί, συναντά το μονόκερο Στόρμι και το ξωτικό Ίκο, οι οποίοι χρειάζονται τη Μία για να σώσουν το νησί Λώτους από έναν αποκρουστικό κακό, τον Τόξορ, που θέλει να το κατακτήσει, χρησιμοποιώντας τη μαύρη μαγεία.
Η Μία και οι φίλοι της πρέπει να συνασπιστούν και να ενώσουν τρία αρχαία μαγικά πετράδια για να νικήσουν τον Τόξορ. Η αναζήτηση των πετραδιών όμως εξελίσσεται σε ένα διασκεδαστικό και συναρπαστικό ταξίδι, κατά το οποίο πετούν πάνω από επικίνδυνες θάλασσες, σκαρφαλώνουν βουνά πάνω σε μυστηριώδεις αιωρούμενες ατόλες και τρέχουν σε λεωφόρους ουράνιων τόξων. Η Μία τότε θα μάθει τι σημαίνει πραγματικά να είσαι ηρωίδα και πως η αληθινή δύναμη δεν κρύβεται στην ικανότητα να νικήσεις έναν εχθρό, αλλά στο θάρρος να τον αντιμετωπίσεις ως φίλο.
Επαναπροβολή:
Χαίρε Μαρία (Je vous salue, Marie)
Σκηνοθεσία: Ζαν-Λικ Γκοντάρ
Παίζουν: Μιριέμ Ρουσέλ, Τιερί Ροντ, Φιλίπ Λακόστ, Ζυλιέτ Μπινός
Περίληψη: Μια σύγχρονη αφήγηση της ιστορίας της παρθενογένεσης.
Μια ερωτική, θρησκευτική, αβάν γκαρντ ταινία του Ζαν-Λικ Γκοντάρ από το 1985, που προκάλεσε διαδηλώσεις από θρησκόληπτους στην εποχή της.
Η Μαρί είναι φοιτήτρια, δουλεύει στο βενζινάδικο του πατέρα της και παίζει μπάσκετ στην τοπική ομάδα. Ισχυρίζεται πως είναι παρθένα και διατηρεί μια πλατωνική σχέση με το αγόρι της, τον ταξιτζή Ζοζέφ. Ο Ζοζέφ είναι πιστός στη Μαρί, παρότι εκείνη αρνείται να κοιμηθεί μαζί του. Όταν ένας περαστικός άνδρας, ο θείος Γαβριήλ, ενημερώνει τη Μαρί ότι θα μείνει έγκυος, παρότι παρθένα, εκείνη αρχικά σοκάρεται. Ο Ζοζέφ δεν την πιστεύει και την κατηγορεί ότι τον απάτησε. Ο Γαβριήλ προσπαθεί να πείσει τον Ζοζέφ να αποδεχτεί την εγκυμοσύνη της Μαρί, ενώ εκείνη συμβιβάζεται με το Θείο σχέδιο, μέσω διαλογισμών που κάποιες φορές είναι οργισμένοι και συνήθως περιλαμβάνουν εικόνες του ήλιου, της σελήνης, σύννεφα, λουλούδια και νερό.
Τέσσερα χρόνια πριν από τον «Τελευταίο Πειρασμό» του Σκορσέζε, ο Γκοντάρ θα προκαλέσει σκάνδαλο στους κόλπους της Καθολικής Εκκλησίας και βίαιες διαδηλώσεις σε πολλές πόλεις στην Ευρώπη, αναγκάζοντας τον Πάπα να καταδικάσει δημόσια το φιλμ και την έξοδό του στις αίθουσες. Ο θόρυβος οδήγησε εύλογα στην πολύ μεγάλη εισπρακτική επιτυχία της ταινίας, την τελευταία μέχρι σήμερα για τον σκηνοθέτη.
Εμπνεόμενος από τα κείμενα της Φρανσουάζ Ντολτό στο βιβλίο «Τα Ευαγγέλια και η Πίστη. Ο Κίνδυνος μιας Ψυχαναλυτικής Ματιάς», ο μεγάλος auteur μεταφέρει την ιστορία της Αμώμου Συλλήψεως στη δεκαετία του ’80 και έτσι γυρίζει μια συγκλονιστική ταινία πάνω στα δυσδιάκριτα σύνορα, που χωρίζουν την επιστήμη και τη θρησκεία, αλλά και ταυτόχρονα μια ελεγεία πάνω στον έρωτα, όπου η Μαρία είναι ένα σύμβολο, η παρθενιά της σημαίνει διαθεσιμότητα, ελευθερία, εμπιστοσύνη στη ζωή και τους φυσικούς της νόμους.
Επίσης, το «Χαίρε Μαρία» συμπυκνώνει τη διαχρονική αμφισημία του γκονταρικού έργου απέναντι στη θέση της γυναίκας, καθώς δίνει μεν στη Μαρία τον κεντρικό ρόλο στη θεμελιώδη ιστορία της χριστιανικής πίστης, το πράττει δε καδράροντας με διάθεση σαφέστατα φετιχιστική το πρόσωπο και το κορμί της «μούσας» του Γάλλου δημιουργού τη δεκαετία του ’80, Μίριεμ Ρουσέλ.