Με το νέο έργο του Άκη Δήμου στο Μικρό Χορν, το σπουδαίο «Γάλα» του Κατσικονούρη στο Θέατρο Σταθμός και δύο Τσέχωφ, οι θεατρικές πρεμιέρες συνεχίζονται και αυτό το τριήμερο.
Και ενώ πολλά έργα έχουν αρχίσει από καιρό -μόλις δόθηκαν και τα βραβεία κοινού-, με πολλές από τις παραστάσεις να συνεχίζονται και φέτος, το θεατρικό τοπίο σιγά-σιγά διαμορφώνεται.
Οι θεατρικές πρεμιέρες συνεχίζονται δυναμικά με επτά νέα έργα.
Οι θεατρικές πρεμιέρες για το τριήμερο
Το «Γάλα», έργο-σταθμός του νεοελληνικού θεάτρου, που υπολογίζεται ότι έχουν δει σε όλη την Ελλάδα και στο εξωτερικό παραπάνω από 500.000 θεατές, επανέρχεται από 18 Νοεμβρίου στη σκηνή του Θεάτρου Σταθμός - είκοσι χρόνια από τη συγγραφή του και δέκα μετά το τελευταίο του ανέβασμα στη σκηνή.
Το γάλα στα ρωσικά λέγεται «μαλακό». Έτσι, περίεργα, μια άλλη ελληνική λέξη, σπαρμένη μέσα σε μια άλλη γλώσσα, δίνει εκεί, στο ξένο χωράφι, πολύ πιο άμεσα και ανάλαφρα την αίσθηση του πράγματος απ’ ό,τι η αντίστοιχη που το ονοματίζει στα ελληνικά. Γι’ αυτήν ακριβώς την αίσθηση θέλει να μιλήσει «Το γάλα» και οι ήρωές του. Μια μητέρα από την πρώην Σοβιετική Ένωση και οι δυο της γιοι συνθέτουν μια συγκλονιστική οικογενειακή ιστορία όπου φωτίζονται δεξιοτεχνικά από τον συγγραφέα ο συναισθηματικός κόσμος των ηρώων και οι ανησυχίες τους, όπως αυτές πηγάζουν μέσα από το κοινωνικό τους περιβάλλον, αλλά κυρίως η αίσθηση που έχει κανείς πως όλα μέσα του μαλακώνουν και ζεσταίνονται όταν σταματάει πια να κλαίει και να πονάει γιατί δέχεται την τροφή του. Αγαπιέται… Κι όταν αυτό δεν συμβαίνει, τότε νιώθει ξένος. Σαν πρόσφυγας ανάμεσα σε δυο πατρίδες. Ξένες κι αυτές.
Τη σκηνοθεσία -έχοντας στη διάθεσή τους μια εξαιρετική διανομή υπογράφουν η Ερμίνα Κυριαζή, η οποία σκηνοθέτησε την περασμένη σεζόν και το πιο πρόσφατο έργο του Βασίλη Κατσικονούρη «Τσιτάχ. Η ερημιά του τερματοφύλακα», και ο Μάνος Καρατζογιάννης, με μακρά θητεία στο ελληνικό έργο. Η παράσταση αφιερώνεται στη μνήμη του Κωνσταντίνου Παπαχρόνη, που, φέτος, στις 2 Δεκεμβρίου, συμπληρώνονται 15 χρόνια απ’ τον θάνατό του και που ήταν ο πρώτος που ερμήνευσε τον ρόλο του Λευτέρη το 2006 στην παράσταση του Εθνικού Θεάτρου.
«Πλατόνοφ», στο θέατρο ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟύ, από 18 Νοεμβρίου. Το πρώτο έργο του μεγάλου Ρώσου -γράφτηκε το 1878 αλλά παίχτηκε για πρώτη φορά μετά τον θάνατό του, το 1923- είναι ένα κολοσσιαίο σε διάρκεια έργο, που αν παιχτεί ολόκληρο, η διάρκειά του κρατάει πάνω από 8 ώρες.
Μια καινούργια δραματουργική επεξεργασία, απολύτως βασισμένη στο πρωτότυπο, θα δώσει την ευκαιρία για μια νέα, ρηξικέλευθη παράσταση που δεν θα υπερβαίνει τις δύο ώρες, σε κείμενο και σκηνοθεσία Νίκου Καμτσή.
Στη σκηνή του ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟύ θα στηθεί ο κήπος του αποθανόντος άδοξα στρατηγού Βοϊνίτσεφ (σκηνικό Μίκα Πανάγου - Νίκος Καμτσής, κοστούμια Μίκα Πανάγου) και εκεί θα μαζευτούν μετά από έναν βαρύ ρωσικό χειμώνα όλα τα πρόσωπα. Επίκεντρο ο γοητευτικός και προκλητικός επαρχιακός δάσκαλος Μιχαήλ Βασιλίεβιτς Πλατόνωφ, τον οποίο θα αναλάβει ο Μάξιμος Μουμούρης. Οι επαρχιακοί αριστοκράτες όπως ο κτηματίας Πορφίρι Συμεώνοβιτς Γκλαγκόλιεβ (Δημήτρης Φραγκιόγλου) που ξετυλίγουν τα πάθη τους στο κτήμα του Βοϊνίτσεφ και της γυναίκας του Άννα Πέτροβνα (Τζωρτζίνα Παλαιοθόδωρου), είναι όργανα μιας ορχήστρας που αποδίδει συναρπαστικά το σύμπαν του Άντον Τσέχωφ και τον απελπισμένο κόσμο της προεπαναστατικής Ρωσίας.
Η διανομή έχει συμπληρωθεί και, εκτός από τον Μάξιμο Μουμούρη, τον Δημήτρη Φραγκιόγλου και την Τζωρτζίνα Παλαιοθόδωρου, που αναφέραμε θα είναι οι Θοδωρής Ελευθεριάδης, Λαμπρινή Θάνου, Γιάννης Ζέρβας, Ιωάννα Μυλωνά, Μαριάνθη Φωτάκη, ενώ ο σκηνοθέτης Νίκος Καμτσής θα παίξει τον ρόλο του γιατρού Νικολάι Τριλέσκι.
Ο «Γλάρος», το γόνιμο έργο του Τσέχωφ, παρουσιάζεται στο Θέατρο Σημείο, σε μια νέα, τολμηρή και απολύτως προσωπική προσέγγιση από τον σκηνοθέτη και συγγραφέα Αλέξανδρο Διαμαντή.
Πέρα από το θέατρο, πέρα από τη λογοτεχνία, πέρα από τον έρωτα, η παράσταση αυτή σκοπεύει να μιλήσει για την κοινωνία και ταυτόχρονα για τον εαυτό: ο Θεός - η απουσία του. Η πίστη - η δοκιμασία της. Η εξέγερση - η προετοιμασία της. Η ευτυχία - η ανάμνησή της. Η ποίηση - η επιβίωσή της. Πώς παλεύουμε με τα κύματα του ανεξάντλητου Κόσμου; Τι αφήνει πίσω του το πέρασμά μας από τη ζωή; Υπάρχει ελπίδα για τους δυστυχισμένους;
Όλοι οι ήρωες ερωτεύονται κι απογοητεύονται. Εκρήγνυνται, φωνάζουν και κλαίνε κι έπειτα χορεύουν όλοι μαζί, αγαπημένοι πάλι. Αστειεύονται με θάρρος κοιτάζοντας την καταστροφή και τον θάνατο. Αυτοί οι ήρωες δεν είναι ούτε θεοί, ούτε βασιλιάδες, ούτε πολεμιστές. Είναι όπως ένα μερμήγκι που κατεβαίνει τον τοίχο - χωρίς καθόλου αλαζονεία πως τάχα επιτελούν έναν άθλο. Οι ήρωες αυτοί δημιουργήθηκαν από τον Τσέχωφ, 21 χρόνια πριν από μια μεγάλη Επανάσταση. Άραγε σήμερα, πού ξαναεμφανίζονται, τι προμηνύουν;
Παίζουν: Ιωάννα Μακρή (Αρκάντινα), Δημήτρης Μανδρινός (Τρέπλιεφ), Μανταλένα Καραβάτου (Νίνα), Βαγγέλης Ρόκκος (Τριγκόριν-Μεντβεντένκο), Περικλής Μοσχολιδάκης (Ντορν-Σόριν), Δανάη Παπουτσή (Μάσσα).
«Συνέβη στο Monterey». Το νέο έργο του Άκη Δήμου -μια κωμωδία ή μήπως όχι;- παρουσιάζεται στο Θέατρο Μικρό Χορν, σε σκηνοθεσία Τάκη Τζαμαργιά. Από τις 20 Νοεμβρίου, κάθε Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη και Κυριακή. Στη σκηνή η Λυδία Φωτοπούλου και η Καίτη Κωνσταντίνου.
Μια ηθοποιός χωρίς ρόλο και μια ανέραστη μανικιουρίστα -δύο παράφορες γυναίκες- συναντιούνται στις τουαλέτες ενός πανάκριβου κοσμικού εστιατορίου. Αλήθεια, τι τους επιφυλάσσει αυτή η τυχαία συνάντηση και ανασύρουν αγγέλους για αυτοπροστασία;
Απελπισμένες, αδικαίωτες, αστείες, θα πουν την ιστορία τους, θα ψηλαφίσουν παλιά τραύματα και καινούργιες επιθυμίες, θα ξεκλειδώσουν ξεχασμένες αναμνήσεις και θα ονειρευτούν αναγνωρίζοντας η μια στα γέλια και στα δάκρυα της άλλης κάτι απ’ τον κρυφό τους εαυτό. Άραγε, οι άγγελοι είναι μόνο για τους φοβισμένους; Κι ύστερα; Ύστερα τις περιμένει ο δρόμος. Με καινούργιο βήμα αυτή τη φορά!
Το «Από Κοινού Θέατρο» παρουσιάζει την παράσταση «Μια σεμνή πρόταση» από την Κυριακή 19 Νοεμβρίου και κάθε Κυριακή στις 20.00.
Η παράσταση βασίζεται στο έργο του Ιρλανδού συγγραφέα Τζόναθαν Σουίφτ, την ελεύθερη απόδοση του οποίου υπογράφει ο Αντώνης Ξένος, που ερμηνεύει τον μονόλογο σε σκηνοθεσία Δανάης Κατσαμένη. Το έργο γράφτηκε το 1729 και αποτελεί μια «σατιρική αντίστροφη όψη των ευθέων κοινωνικών και πολιτικών σχολίων του Σουίφτ για τα δεινά της χώρας του».
Έχοντας βασικό γνώμονα την απέχθεια προς τα τυραννικά καθεστώτα, ο συγγραφέας, που έγινε ευρέως γνωστός από τα περίφημα «Ταξίδια του Γκιούλιβερ», έγραψε ένα έργο όπου χρησιμοποιεί με δυστοπική αλληγορία την έννοια της ανθρωποφαγίας, για να πραγματοποιήσει μια ευθύβολη και διορατική επίθεση στα μειωμένα αντανακλαστικά κάθε «φιλήσυχου» αλλά πρακτικά εφησυχασμένου πολίτη-αναγνώστη, κάθε εποχής και κοινωνίας.
«Ο πόλεμος δεν έχει πρόσωπο γυναίκας» είναι ο τίτλος του έργου, της βραβευμένης με Νόμπελ Λογοτεχνίας (2015) Λευκορωσίδας δημοσιογράφου και συγγραφέως Σβετλάνα Αλεξίεβιτς, και παρουσιάζεται από το Σάββατο 18 Νοεμβρίου και κάθε Σάββατο στις 21.00 και Κυριακή στις 20.00 (έως 21/01) στο Θέατρο Φούρνος, σε σύλληψη και ερμηνεία Κάτιας Γέρου και Ναταλίας Γεωργοσοπούλου και δραματουργική επεξεργασία Παντελή Μπουκάλα.
Δύο γυναικείες φιγούρες στη σκηνή καταθέτουν ένα σύγχρονο μαρτυρολόγιο για τη συμμετοχή της Σοβιετικής γυναίκας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αφηγούνται την τραγική ιστορία της θηλυκότητας μέσα στα πεδία των μαχών, δημιουργώντας ένα τοπίο μνήμης, όπου συνδέονται το παρόν με το παρελθόν, το πραγματικό με το ονειρικό.
Ο σκηνικός χρόνος, γεμάτος ρωγμές και ρήγματα, δημιουργεί τον τόπο όπου ανασαίνει η ανθρώπινη ψυχή. Οι δύο θηλυκές φιγούρες αποκαλύπτουν προσωπικά βιώματα γεμάτα συγκρούσεις και αντιφάσεις, και την ίδια στιγμή φωτίζουν το ανείπωτο βάθος των συναισθημάτων τους, των απόκρυφων επιθυμιών και των ονείρων τους.
Μεταξύ έρωτα και πολέμου, μνήμης και ιστορίας, οργής και χιούμορ, οι γυναίκες αυτές ξαναδιεκδικούν τις ζωές τους, τα σώματά τους, τα συναισθήματά τους, τους εαυτούς τους. Κατά τη διάρκεια της παράστασης η σκηνή μετατρέπεται σε χώρο εξέγερσης του ανθρώπινου πάθους απέναντι σε κάθε μορφή καταπίεσης.
Η θεατρική ομάδα «Πτωχαλαζόνες» παρουσιάζει την κωμωδία του Ιάκωβου Καμπανέλλη «Ο μπαμπάς ο πόλεμος», σε σκηνοθεσία Κώστα Παπακωνσταντίνου και παραγωγή «Ξανθίας» ΑΜΚΕ, στο Θέατρο Olvio, κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 21.00, από 18 Νοεμβρίου.
Το θεατρικό έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη «Ο μπαμπάς ο πόλεμος» γράφτηκε το 1952 στην πρώτη του μορφή, αλλά ευτύχησε να παρουσιαστεί μόλις το 1979, από το θέατρο Τέχνης. Πρόκειται για μια πολυπρόσωπη κωμωδία εμπνευσμένη από το ιστορικό γεγονός της πολιορκίας της Ρόδου από τον Δημήτριο τον Πολιορκητή, το 305 π.Χ., με την οποία ο Καμπανέλλης σατιρίζει σύγχρονα ήθη και πάθη.
Λίγα χρόνια μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, οι διάδοχοί του πολεμούν μεταξύ τους για την κυριαρχία του κόσμου. Η Ρόδος, κηρύσσοντας αυστηρά ουδετερότητα, έχει μετατραπεί σε έναν ασφαλή τουριστικό παράδεισο. Δημόσια κτίρια και ναοί έχουν μετατραπεί σε επιχειρήσεις, ενώ η κυβέρνηση έχει αντικατασταθεί από το Ανώτατο Ξενοδοχειακό Συμβούλιο.
Όταν ο πόλεμος μεταφέρεται στη θάλασσα, οι Ροδίτες, με τον φόβο ότι οι Μακεδόνες του Δημητρίου του Πολιορκητή πλέουν εναντίον τους, στέλνουν τον καλύτερό τους μάγειρα και την πιο όμορφη κοπέλα του νησιού για να τον ξελογιάσουν. Ο Δημήτριος όμως ερωτεύεται τη Ρόδο και αποφασίζει να την κατακτήσει. Οι τουρίστες φεύγουν, ο στρατός του Δημητρίου αποβιβάζεται στο νησί, κι όταν ένας σερβιτόρος εκσφενδονίζει ένα πιάτο εναντίον τους, οι Μακεδόνες καίνε όλα τα μαγαζιά της παραλίας προς παραδειγματισμό. Ο λαός της Ρόδου τότε παίρνει τα όπλα, μαχαιροπίρουνα στην αρχή, και πολεμάει.
Ο μπαμπάς της Ιστορίας, ο πόλεμος, έχει ξεκινήσει και όλα μέλλουν να αλλάξουν. Οι Ροδίτες αντιγράφουν τους Μακεδόνες, γίνονται άριστοι πολεμιστές και νικούν. Ο Δημήτριος ξελογιάζεται από την ομορφιά και τις χαρές της ζωής και χάνει. Η Ρόδος θα συνεχίσει να πλουτίζει, αλλά πλέον μέσω μιας άλλης, πιο επικερδούς επιχείρησης: της βιομηχανίας του πολέμου.