Με την τεράστια θεατρική επιτυχία των «12 ενόρκων» που επιστρέφουν για 9η σεζόν και τη συγκλονιστική ερμηνεία του Θανάση Παπαγεωργίου για τη ζωή του Μάρκου Βαμβακάρη αρχίζουν οι θεατρικές πρεμιέρες.
Οι θεατρικές πρεμιέρες αυτής της εβδομάδας
Ηδη ξεκίνησε το πετυχημένο «Θέλω να σου κρατάω το χέρι», δύο παραστάσεις του Εθνικού, πρεμιέρα για τη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, συνολικά 15 θεατρικές πρεμιέρες για όλα τα γούστα, αυτή την τελευταία εβδομάδα του Σεπτέμβρη.
«…καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς» στο Σύγχρονο Θέατρο
Μετά τις διθυραμβικές κριτικές και τα sold out η παράσταση «…καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς» επιστρέφει από σήμερα για δεύτερη χρονιά στο Σύγχρονο Θέατρο.
Η ομάδα GAFF και η βραβευμένη σκηνοθέτης Σοφία Καραγιάννη, (Βραβείο Διεθνούς Ρεπερτορίου από την Ένωση Θεατρικών Κριτικών για την «Πανούκλα» του Α. Καμύ) μετακομίζουν στο Σύγχρονο Θέατρο και παρουσιάζουν για δεύτερη χρονιά το αφήγημα του Χρόνη Μίσσιου «…καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς». Η παράσταση παίχτηκε τη σεζόν 2022-2023 στο Θέατρο 104 με απόλυτα sold out και απέσπασε διθυραμβικές κριτικές από τους πλέον έγκριτους κριτικούς θεάτρου, αλλά κυρίως αγαπήθηκε από το κοινό και απέδειξε ότι ο πολιτικός λόγος του Χρόνη Μίσσιου είναι πάντα επίκαιρος. Ερμηνεία: Ιωσήφ Ιωσηφίδης, Κωνσταντίνος Πασσάς, Δημήτρης Μαμιός, Γιάννης Μάνθος
Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο που η Ελλάδα παραδίνεται στο χάος του Εμφυλίου, ο δεκαεξάχρονος Χρόνης Μίσσιος συλλαμβάνεται, φυλακίζεται, βασανίζεται και καταδικάζεται σε θάνατο. Αποφυλακίζεται το 1973, αφού έχει περάσει εικοσιένα χρόνια σε φυλακές και εξορίες. Αυτήν την περίοδο της ζωής του διηγείται στο σπουδαίο αφήγημα-μαρτυρία «…καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς». Δευτέρα και Τρίτη στις 21:15
Ο άνθρωπος απ΄ το Παντόλσκ, στο θέατρο Κιβωτός
Το Εθνικό Θέατρο, μετά την ενθουσιώδη υποδοχή από το κοινό της παράστασης Ο άνθρωπος απ΄ το Παντόλσκ του Ντμίτρι Ντανίλοφ σε σκηνοθεσία Γιώργου Κουτλή, θα επαναλάβει την παραγωγή για δεύτερη χρονιά. Το αστυνομικό θρίλερ παραλόγου, με κωμικά στοιχεία όπως χαρακτηρίζει το έργο ο σκηνοθέτης, έρχεται στο Θέατρο Κιβωτός.
Ο Νικολάι, κάτοικος του Παντόλσκ, μιας άχρωμης πόλης στην περιφέρεια της Μόσχας, συλλαμβάνεται χωρίς να ξέρει γιατί και μεταφέρεται σε ένα αστυνομικό τμήμα της ρωσικής πρωτεύουσας. Εκεί έρχεται αντιμέτωπος με τους αστυνομικούς του τμήματος, οι οποίοι τον υποβάλουν σε μια εκκεντρική ανάκριση, που περιλαμβάνει από ασκήσεις παρατηρητικότητας και κιναισθησίας μέχρι ερωτήσεις που αφορούν την ιστορία της πόλης του, την αβάν-γκαρντ τέχνη και τις ερωτικές του σχέσεις. Μια ψυχολογική ανάκριση που μέχρι την απρόσμενη εξέλιξή της στο φινάλε του έργου, δοκιμάζει τα όρια της λογικής του.
Η παράσταση ασκεί κριτική στην κυρίαρχη κουλτούρα της εποχής μας, που επιβάλλει να αντλείς ευχαρίστηση από ό,τι ζοφερό σε περιβάλλει και να έχεις απαραιτήτως θετική ενέργεια. Την ίδια στιγμή το έργο χτυπάει ένα καμπανάκι κινδύνου για το πώς οι μηχανισμοί καταστολής χρησιμοποιούν τους πλέον ευφάνταστους και εκλεπτυσμένους τρόπους για να οδηγήσουν τον πολίτη σε μια καταναγκαστική “ευτυχία” και από εκεί στην αυτοκαταστολή
Ο Νικολάι, κάτοικος του Παντόλσκ, μιας άχρωμης πόλης στην περιφέρεια της Μόσχας, συλλαμβάνεται χωρίς να ξέρει γιατί και μεταφέρεται σε ένα αστυνομικό τμήμα της ρωσικής πρωτεύουσας. Εκεί έρχεται αντιμέτωπος με τους αστυνομικούς του τμήματος, οι οποίοι τον υποβάλουν σε μια εκκεντρική ανάκριση, που περιλαμβάνει από ασκήσεις παρατηρητικότητας και κιναισθησίας μέχρι ερωτήσεις που αφορούν την ιστορία της πόλης του, την αβάν-γκαρντ τέχνη και τις ερωτικές του σχέσεις. Μια ψυχολογική ανάκριση που μέχρι την απρόσμενη εξέλιξή της στο φινάλε του έργου, δοκιμάζει τα όρια της λογικής του.
Η παράσταση ασκεί κριτική στην κυρίαρχη κουλτούρα της εποχής μας, που επιβάλλει να αντλείς ευχαρίστηση από ό,τι ζοφερό σε περιβάλλει και να έχεις απαραιτήτως θετική ενέργεια. Την ίδια στιγμή το έργο χτυπάει ένα καμπανάκι κινδύνου για το πώς οι μηχανισμοί καταστολής χρησιμοποιούν τους πλέον ευφάνταστους και εκλεπτυσμένους τρόπους για να οδηγήσουν τον πολίτη σε μια καταναγκαστική “ευτυχία” και από εκεί στην αυτοκαταστολή.
Διανομή (με αλφαβητική σειρά): Πρώτος Αστυνομικός: Θανάσης Δόβρης / Γυναίκα Αστυνομικός: Ελένη Κουτσιούμπα / Το όργανο: Παναγιώτης Μανουηλίδης / Ο Άνθρωπος απ΄το Παντόλσκ: Άρης Μπαλής / Δεύτερος Αστυνομικός: Αλέξανδρος Σιάτρας / Ο Άνθρωπος απ΄το Μιτίς: Γιλμάζ Χουσμέν
«Ο τόρνος» στο Θέατρο OLVIΟ
Παρουσιάστηκε με επιτυχία τον προηγούμενο χειμώνα στο θέατρο OLVIO, προκάλεσε αίσθηση και στη συνέχεια ανηφόρισε στη Θεσσαλονίκη. Χαρακτηρίστηκε ως ‘έργο διαμάντι’ που ‘με όχημα το χιούμορ, σφάζει αναίμακτα’ και ‘ρίχνει αριστοτεχνικά φως στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα.’
Η μαύρη κωμωδία «Ο τόρνος» του Γιάννη Κεντρωτά σε σκηνοθεσία του Μιχάλη Κοιλάκου παρουσιάζεται ξανά στο Θέατρο OLVIΟ κάθε Δευτέρα και Τρίτη από 25 Σεπτεμβρίου.
Όπως αναφέρει ο σκηνοθέτης Μιχάλης Κοιλάκος στο σημείωμα του «πρόκειται για ένα οξύ κοινωνικό σχόλιο πάνω στην καθημερινή βία. Έργο βαθιά τραγικό, με σουρεαλιστικά στοιχεία και περισσότερο μαύρο από ότι κωμικό, «Ο τόρνος» αντλεί το υλικό του από την σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα, το περιστρέφει μέσα από 8 σκηνές, διεισδύει, παθαίνει εμπλοκή και ανατινάσσεται μπροστά μας ξεβολεύοντας τον θεατή που στέκεται αμήχανα στο να γελάσει, να στεναχωρηθεί ή να θυμώσει. Σαν ένα μικρό ατύχημα, σε ένα μικρό μηχανουργείο, που πέρασε στα ψιλά. Σαν ένα μικρό ανέκδοτο ή σαν αστείο. Η ζωή του Αλέξη. Η ζωή ενός αγοριού που μεγαλώνει μέσα στη θαλπωρή μιας παραδοσιακής οικογένειας στις παρυφές μιας ελληνικής πόλης και προσπαθεί να βρει τα πατήματα του για να σταθεί με περηφάνεια και αισιοδοξία στις αναποδιές της ζωής.»
Παίζουν (με αλφαβητική σειρά): Ελισσαίος Βλάχος, Τάνια Παλαιολόγου, Σήφης Πολυζωΐδης, Φοίβος Συμεωνίδης
«Blackberry Trout Face (Μούρη Γεμάτη Μούρα)» θέατρο Σταθμός
«Blackberry Trout Face (Μούρη Γεμάτη Μούρα)» σε σκηνοθεσία Αθηνάς Δελιάδη από 25 Σεπτεμβρίου έως και 17 Οκτωβρίου, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00 στο θέατρο Σταθμός.
Σε ένα διαμέρισμα του Λίβερπουλ -που θα μπορούσε να είναι στον κάτω όροφο μιας οποιαδήποτε ελληνικής πολυκατοικίας- μεγαλώνουν μαζί, αλλά και ο καθένας μόνος, τρεις έφηβοι. Ο Τζέηκι, η Κέρι και ο Κάμερον -τα τρία πρόσωπα του έργου- είναι ετεροθαλή αδέρφια από την ίδια μητέρα και διαφορετικούς πατεράδες.
Μεγαλώνουν σε ένα περιβάλλον όπου οι μόνες διέξοδοι είναι οι τοξικοεξαρτήσεις, η πορνεία και οι συμμορίες. Όταν η μητέρα τους τούς εγκαταλείπει αναγκάζονται να αναζητήσουν την ουσία της μητρότητας: δηλαδή ό,τι τρυφερά ανθρώπινο επιβιώνει. Το αναζητούν κατά μόνας, αλλά -κυρίως- μαζί. Οι τρεις τους είναι, ταυτόχρονα, και οι τρεις όψεις της εφηβείας, της ενηλικίωσης, του βλέμματος. Μέσα στους τοίχους του σπιτιού ενυπάρχουν όλοι οι οικογενειακοί δεσμοί, με όποιο πρόσημο θετικό ή αρνητικό, όλα τα συναισθήματα πλαισιωμένα από μια πραγματικότητα που πρέπει να αντέξουν, διατηρώντας το καταφύγιό τους. Για πρώτη φορά στην Ελλάδα το ηχηρό και, σε μεγάλο βαθμό, αυτοβιογραφικό κείμενο του Laurence Wilson, που έκανε ζωηρή εντύπωση στο Λονδίνο, από μια ομάδα νέων δημιουργών. Ερμηνεύουν: Ανδρέας Γιαννακούλας, Μαντώ Παπαρρηγοπούλου, Γιάννης Τσουμαράκης
«2071» στο θέατρο Σταθμός
Μετά τις sold out παραστάσεις του στο Αρχοντικό Τσιατσιαπά στην Καστοριά, στο πλαίσιο του θεσμού «Όλη η Ελλάδα ένας Πολιτισμός» που διοργανώνει κάθε καλοκαίρι το Υπουργείο Πολιτισμού σε συνεργασία με την Εθνική Λυρική Σκηνή, το «2071» έρχεται στη σκηνή του Θεάτρου Σταθμός για τρεις μόνο παραστάσεις.
Το «2071» είναι μια «δραματοποιημένη διάλεξη» του κλιματολόγου Chris Rapley και του καταξιωμένου Βρετανού συγγραφέα Duncan Macmillan (Πνεύμονες, Όλα τα υπέροχα πράγματα) που παρουσιάστηκε το 2014 στο Royal Court Theater του Λονδίνου από την Katie Mitchell και φέτος, δέκα περίπου χρόνια μετά, ανεβαίνει για πρώτη φορά στη χώρα μας. Πρόκειται για ένα θεατρικό μονόλογο βασισμένο στην επιστημονική πορεία του κλιματολόγου Chris Rapley
και στα συμπεράσματα που εξάγει μέσα από αυτήν. Για τον Rapley η κλιματική αλλαγή είναι κατ’ αρχάς θέμα συναισθηματικό. Ωστόσο, βασίζεται σε επιστημονικά δεδομένα για να στοιχειοθετήσει τη θέση του. Ξεκινά με μια ευρεία γεωφυσική ανάλυση για τον πλανήτη Γη και προσδιορίζει τα ζητήματα της κλιματικής αλλαγής: την υποχώρηση των παγετώνων και συνεπώς την άνοδο της στάθμης της θάλασσας καθώς και τη διατάραξη του κύκλου του διοξειδίου του άνθρακα και την αύξηση της θερμοκρασίας. Αναλύοντας τον τρόπο που θα διαταραχθεί η κλιματική ισορροπία στην καθημερινή μας ζωή αλλά και ερευνώντας πιθανές λύσεις, ο Rapley φαίνεται κάπως επιφυλακτικός για την επίλυση του ζητήματος του υπερπληθυσμού και εναποθέτει τις ελπίδες του στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, διερωτώμενος ουσιαστικά «ποιο είναι το μέλλον που θέλουμε να δημιουργήσουμε».
Ο Μάνος Καρατζογιάννης σκηνοθετεί τον Αντώνη Μυριαγκό με την αρωγή του μουσικού Τηλέμαχου Μούσα, ο οποίος παίζει ζωντανά, και συμβολικά, αιθερόφωνο στη σκηνή, καθώς και του video – artist Goran Gagic. Πέμπτη 28 Σεπτεμβρίου και Κυριακή 1 Οκτωβρίου στις 21:00 & Σάββατο 30 Σεπτεμβρίου στις 19:00
Goodbye Lindita, Εθνικό Θέατρο
Goodbye, Lindita, η παράσταση που ενθουσίασε κοινό και κριτικούς επιστρέφει στη Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος» του Εθνικού.
Ο Μάριο Μπανούσι, ένας πολυσχιδής νέος καλλιτέχνης που προτείνει ένα προσωπικό, χειροποίητο εικαστικό θεατρικό σύμπαν, εμπνέεται από το παρελθόν των Βαλκανίων, από ταφικά έθιμα και παραδόσεις πολλών χωρών για να φτιάξει μια παράσταση με κέντρο την απώλεια. Η αφήγηση δομείται πάνω σε μια συνειρμική ακολουθία εικόνων που συνδέουν την κατάσταση του πένθους με μια νέα γέννηση. Η παράσταση είναι ένα σύγχρονο παραμύθι, μια παραβολή για τη ζωή μετά τον θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου.
Το Goodbye, Lindita διηγείται την ιστορία μιας οικογένειας. Μια σειρά από παράδοξα γεγονότα που συμβαίνουν στο σπίτι φέρνουν στην επιφάνεια έναν κόσμο κρυμμένο, φτιαγμένο από όνειρα και εφιάλτες, μια ανάποδη πραγματικότητα με τους δικούς της κανόνες. Τι χρειάζεται να γίνει για να ολοκληρωθεί ο ύστατος αποχαιρετισμός; Πώς μπορεί να συνεχιστεί η ζωή; Τι σημαίνει (αυτός) ο θάνατος;
Σύλληψη – Σκηνοθεσία: Μάριο Μπανούσι / Διανομή (με αλφαβητική σειρά): Χρυσή Βιδαλάκη, Μπάμπης Γαλιατσάτος, Εριφύλη Κιτζόγλου , Κατερίνα Κρίστο, Μάριο Μπανούσι, Ελένη Άμπια Νζάνγκα, Βασιάνα Σκοπετέα, Αλεξάνδρα Χασάνι
Θέλω να σου κρατάω το χέρι, Θέατρο Ληναίος-Φωτίου
Στις 17 Οκτωβρίου 1963, οι Beatles ηχογραφούσαν για πρώτη φορά σε FourTrack το τραγούδι τους I Want to Hold Your Hand (Θέλω να σου κρατάω το χέρι). Το νούμερο ένα χιτ του 1964 στη Βρετανία έδωσε το 2021 την έμπνευση στον Τάσο Ιορδανίδη για τη συγγραφή ενός σύγχρονου θεατρικού έργου που αγαπήθηκε πολύ από το Αθηναϊκό κοινό.
Ο Τάσος Ιορδανίδης και η Θάλεια Ματίκα επιστρέφουν για 3η χρονιά στη σκηνή του Θεάτρου Άλφα – Ληναίος-Φωτίου ως «παράνομοι» εραστές που αναζητούν διέξοδο στα προβλήματα των γάμων τους.
To σκηνικό ένα δωμάτιο σε ένα ξενοδοχείο ημιδιαμονής. Και οι δυο τους. Απέναντι αλλά και δίπλα. Μαζί αλλά και χωριστά. Μία γυναίκα και ένας άντρας ή-αν προτιμάτε-ένας άντρας και μια γυναίκα, σ´ένα συναισθηματικό και ψυχολογικό bras de fer. Είναι και οι δύο γονείς. Έχουν και οι δύο τα δίκια τους. Έχουν κάνει και οι δύο λάθη.
Η παγκόσμια δραματουργία έχει συχνά ασχοληθεί με το ζήτημα των ανθρώπινων σχέσεων, με τις ανάγκες των δύο φύλων, με τα θέλω τους και τα πρέπει τους, ίσως επειδή ο θεατής άμεσα ή έμμεσα μπορεί να ταυτιστεί πολύ εύκολα και να κινητοποιηθεί συναισθηματικά. Οι δύο ήρωες μάς «προσκαλούν» να ισορροπήσουμε ανάμεσα στο γέλιο και το δάκρυ και να αντιληφθούμε, μέσα από τις συναντήσεις τους, ότι αυτό που ψάχνουμε όλοι μας στο τέλος της ημέρας είναι η ουσιαστική συντροφικότητα. Κάποιον να μας κρατάει το χέρι.
«Όταν μεγαλώσω, θα γίνω Νάνα Μούσχουρη» στο θέατρο Σταθμός
Ο Μιλού, ένας Γάλλος που μεγαλώνει σε μια επαρχιακή πόλη τη δεκαετία του ’80, ανέκαθεν διέφερε από τους συνομηλίκους του. Στα οκτώ του τρελαινόταν να μεταμφιέζεται σε πριγκίπισσα και να παριστάνει τη βασίλισσα της Αιγύπτου, ενώ απεχθανόταν τα παιχνίδια με τη μπάλα και καθετί αγορίστικο. Στα δεκατέσσερα, ακούγοντας στην τηλεόραση τη φωνή της Νάνας Μούσχουρη αποφασίζει: «Θα γίνω Νάνα Μούσχουρη!».
Η διάσημη τραγουδίστρια, που μεσουρανεί στη Γαλλία εκείνη την εποχή, γίνεται το ίνδαλμά του σε σημείο να ονειρεύεται να της μοιάσει απόλυτα. Ο δρόμος του, βέβαια είναι γεμάτος εμπόδια: δεν είναι Έλληνας, ούτε μιλάει ελληνικά, δεν φοράει γυαλιά και τουαλέτες με στρας και παγιέτες, ούτε ξέρει να τραγουδά. Και το χειρότερο: είναι αγόρι…
Τίποτα παρόλα αυτά δεν είναι ικανό να τον σταματήσει. Από τα δεκατέσσερά του, ο θαυμασμός και η ταύτισή του στο πρόσωπο της Ελληνίδας σταρ του δίνουν κουράγιο, τον οδηγούν να ξεπεράσει οποιεσδήποτε δυσκολίες και να βρει τελικά αυτό που πραγματικά ο ίδιος είναι. Μια αληθινή ιστορία, ένας ύμνος στη δύναμη του ονείρου
Η αληθινή ιστορία του συγγραφέα Νταβίντ Λελαί-Ελό, ειπωμένη με ειλικρίνεια, χιούμορ και ανθρώπινη ζεστασιά, ξεδιπλώνεται σ’ έναν γοητευτικό μονόλογο, ενώ μέσα από το έργο ανασυντίθεται η εικόνα της Ελληνίδας καλλιτέχνιδας με τη διεθνή ακτινοβολία, της οποίας η μουσική διαδρομή, εκτός από αξιοθαύμαστο καλλιτεχνικό επίτευγμα, έχει αποτελέσει όχημα προβολής της ελληνικότητας σε όλο τον κόσμο.
Ο Μάνος Καρατζογιάννης υποδύεται τον Μιλού υπό την σκηνοθετική καθοδήγηση του Ελισσαίου Βλάχου, ενσαρκώνοντας ένα ρόλο απαιτητικό, ενός ανθρώπου που διεκδικεί να γίνει αποδεκτός και να αγαπηθεί. Από Παρασκευή 29 Σεπτεμβρίου και κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή στις 18:15 (έως και 29 Οκτωβρίου).
«12 ενορκοι» για 9η χρονιά στο θέατρο Αλκμήνη
Οι θυμωμένοι άντρες του Reginald Rose (12 Angry Men) έχοντας κερδίσει με πρωτόγνωρο τρόπο την αγάπη και την εμπιστοσύνη του κόσμου "συνεχίζουν ακάθεκτοι" να μετατρέπουν το θέατρο Αλκμήνη σε δικαστικό μέγαρο φέρνοντας τους θεατές αντιμέτωπους με τις συνειδήσεις τους για 9η χρονιά.
Πολύτιμες προσθήκες στον φετινό θίασο οι ηθοποιοί Πήτερ Ραντλ και Αντώνης Βαρθαλίτης. Η παράσταση έχει αποσπάσει βραβείο κοινού All4Fun και βραβείο από την Πανελλήνια Ένωση Μεταφραστών.
Στη Νέα Υόρκη του 1957 ένα αλλοδαπό αγόρι 16 χρόνων κατηγορείται για πατροκτονία. Η ζωή του βρίσκεται στα χέρια 12 ενόρκων οι οποίοι θα αποφασίσουν αν είναι τελικά ένοχο και η απόφασή τους θα πρέπει να είναι ομόφωνη. Στην περίπτωση που ο κατηγορούμενος βρεθεί ένοχος, η θανατική ποινή είναι υποχρεωτική. Οι 12 άντρες, κλειδωμένοι σ’ ένα μικρό δωμάτιο, άλλοτε συγκρούονται κι άλλοτε ταυτίζονται αντικατοπτρίζοντας τις προκαταλήψεις της κοινωνίας μέσα από 12 πεντακάθαρα ψυχογραφήματα που ξετυλίγονται βίαια μπροστά στα μάτια του θεατή. Κείμενο: Reginald Rose. Μετάφραση/Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνα Νικολαΐδη.
Οι 12 ένορκοι (αλφαβητικά): Αντώνης Βαρθαλίτης, Τάσος Γιαννόπουλος, Δημήτρης Δεγαΐτης, Μάνος Ζαχαράκος, Αλέξανδρος Καλπακίδης, Βαγγέλης Κρανιώτης, Κωνσταντίνος Μπάζας, Παντελής Παπαδόπουλος, Τάσος Παπαδόπουλος, Πήτερ Ραντλ, Ορέστης Τρίκας, Βασίλης Φακανάς. Στον ρόλο του φύλακα o Αλέξης Σταυριανός. Τη φωνή της χαρίζει η Νένα Μεντή.
Από 30 Σεπτεμβρίου κάθε Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 21.30 & Κυριακή στις 18.00
«Ο καθένας πεθαίνει μόνος του» στο studio Μαυρομιχάλη
Ο Θεατρικός Οργανισμός «Νέος Λόγος» και το studio Μαυρομιχάλη μετά από 2 παρατάσεις και συνεχόμενα sold out την περσινή σεζόν, επαναλαμβάνουν για δεύτερη χρονιά τις παραστάσεις της θεατρικής διασκευής του μυθιστορήματος του Χανς Φάλαντα, «Ο καθένας πεθαίνει μόνος του» από το Σάββατο 30 Σεπτεμβρίου.
Το έργο του Φάλαντα παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα σε σκηνοθεσία Φώτη Μακρή. Με ρεαλισμό και ειλικρίνεια στο έργο του ο Φάλαντα περιγράφει την καθημερινή ζωή των Γερμανών πολιτών και την αντίσταση που πρόβαλαν στον ναζισμό κάποιοι -λίγοι- «συνηθισμένοι» άνθρωποι.
Κεντρική ιστορία είναι αυτή των Κβάνγκελ, μια αληθινή ιστορία, την οποία ανακάλυψε ο συγγραφέας σε φακέλους της Γκεστάπο μετά το τέλος του ναζιστικού καθεστώτος.
Ο Ότο Κβάνγκελ είναι ένας εργοδηγός σε εργοστάσιο επίπλων που έχει μετατραπεί σε εργοστάσιο που φτιάχνει φέρετρα. Η Άννα είναι η γυναίκα του. Όταν ο γιος τους σκοτώνεται στον πόλεμο, αποφασίζουν να αντισταθούν με τον δικό τους τρόπο. Γράφουν κάρτ ποστάλ κατά του Χίτλερ που τις αφήνουν σε κεντρικά σημεία για να αφυπνίσουν τον Γερμανικό λαό. Με άξονα αυτήν την ιστορία, ο Φάλαντα, δημιουργεί μια τοιχογραφία γεγονότων, προσώπων και εποχής. Μια διεισδυτική αποτύπωση χαρακτήρων, και των κινήτρων, των σκέψεων και της συμπεριφορά τους απέναντι στο καθεστώς.
Ο Φάλαντα δεν γράφει για ήρωες και μεγάλα κατορθώματα. Γράφει για «τους απλούς, καθημερινούς» ανθρώπους. Αυτούς που τα προβλήματα της επιβίωσης, η ανεργία, η ανέχεια, ο αγώνας για τον επιούσιο, δεν τους επιτρέπουν ούτε να ονειρευτούν. Κι όταν κάποιος τους δίνει υποσχέσεις και τους μοιράζει ψίχουλα, εκείνοι γραπώνονται από αυτόν. Και ξεχνάνε ότι η εξουσία δε νοιάζεται, δε χαρίζει. Καταβροχθίζει. Την ενέργειά τους, τις σχέσεις τους, τα όνειρά τους, την ίδια τους την ύπαρξη.
Παίζουν: Κωνσταντίνος Δημητρακάκης, Βασιλίνα Κατερίνη, Στέλλα Κρούσκα, Φώτης Μακρής, Στέλιος Πετράκης, Έφη Ρευματά, Φοίβος Σαμαρτζής, Κλεοπάτρα Τολόγκου, Μενέλαος Χαζαράκης
Το Σπίτι, στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση
Το σπίτι μας. Η γωνιά μας μέσα στον κόσμο. Το κατεξοχήν καταφύγιο. Εκεί είμαστε ασφαλείς. Ή μήπως όχι; Ένα νέο έργο, ελλειπτικό και εστιασμένο κυρίως στη δράση μέσα στη σιωπή, είναι η παραβολή που συνθέτουν με πρωτότυπο κειμενικό υλικό ο Δημήτρης Καραντζάς και η ομάδα των συνεργατών του.
Το Σπίτι, που κάνει πρεμιέρα στη Μικρή Σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση στις 30 Σεπτεμβρίου, έρχεται να μας ξεβολέψει. Με ελάχιστο λόγο, αμείωτη ένταση, υποδόριο χιούμορ και δύο ηθοποιούς, την Αλεξία Καλτσίκη και τον Φιντέλ Ταλαμπούκα, να εκτελούν την καθημερινή τελετουργία του νοικοκυριού στο σπίτι τους, έως ότου η βία του κόσμου εισβάλει εντός και ξεθεμελιώσει τα πάντα.
Στο Σπίτι, δύο πρόσωπα, μια γυναίκα και ένας άνδρας (αδέρφια; συγκάτοικοι; σύντροφοι;), περνούν μια οποιαδήποτε ημέρα στο σπίτι τους, που μπορεί να είναι στην Αθήνα, στο Τόκιο, στο Λονδίνο, στη Μαδρίτη, στο Άμστερνταμ, στη Νέα Υόρκη. Σε μια οποιαδήποτε μεγαλούπολη από αυτές όπου οι άνθρωποι ζουν σε σπίτια-κελιά, χωρίς ταυτότητα, και όπου όλα μοιάζουν μεταξύ τους. Τα δύο πρόσωπα κάνουν δουλειές, τακτοποιούν τα ψώνια, πληρώνουν τους λογαριασμούς, μαζεύουν τα ρούχα, φροντίζουν τον χώρο και τη δομή τους. Η τέχνη του να μην κάνεις τίποτα σημαντικό ανάγεται σε μια ποιητική παραβολή, με την καθημερινή ρουτίνα να εισβάλει στους αρμούς της σκέψης των ηρώων και να καταλαμβάνει τη σκηνή. Οι δυο τους περιχαρακώνονται για να μην αναμετρηθούν με την πραγματικότητα και να απαλύνουν τις θηλιές που κρύβει ο έξω κόσμος.
Όμως, ένα παράθυρο τρέφει και τρέφεται από αυτούς: ένα παράθυρο του σπιτιού κοιτάζει σε έναν ήσυχο δρόμο, από τον οποίο, αραιά και πού, διέρχονται περαστικοί. Όσο συνεχίζεται η ημέρα τους, το παράθυρο μεταμορφώνεται σε μια χοάνη, ένα εφιαλτικό καλειδοσκόπιο, από το οποίο παρελαύνουν διαφορετικές εκφάνσεις της βίας της εποχής μας και ακραίες στιγμές της σύγχρονης ιστορίας του 21ου αιώνα. Τα δύο πρόσωπα, παθητικοί δέκτες της βίας των εικόνων, προσπαθούν να συνεχίσουν τη φροντίδα του χώρου και του μικρόκοσμού τους μέχρι η βία να εισβάλει στο καταφύγιό τους και να τους εκτοπίσει. Το μόνο που θα μείνει θα είναι ο ήχος της καταστροφής.
Κείμενο & Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καραντζάς. Παίζουν: Αλεξία Καλτσίκη, Φιντέλ Ταλαμπούκας. Κατάλληλο για 18+ η παράσταση περιέχει σκηνές βίας.
Scarmface στο θεάτρο Επί Κολωνώ
Το Επί Κολωνώ παρουσιάζει στην Κεντρική του Σκηνή την παράσταση “Scarmface” η οποία ξεχώρισε κατά την περσινή χειμερινή θεατρική σεζόν και επανέρχεται ακόμα πιο δυναμική και πιο μυστηριώδης!
Τη σκηνοθεσία και το σενάριο υπογράφει ο Johnny O ενώ επί σκηνής θα βρίσκονται από τις 30 Σεπτεμβρίου οι ηθοποιοί Johnny O, Γιώργος Ντούσης, Αλέξης Βιδαλάκης, Μαρία Μπαλούτσου, Βασίλης Καζής, Εύη Κολιούλη, Χριστίνα Δενδρινού.
Ν. Υόρκη, 1932. Ποτοαπαγόρευση…εποχή που το οργανωμένο έγκλημα και η δράση της Μαφίας είναι παγκοσμίως ξακουστή. Ο Toni Cazzo, ένας νεαρός Σικελός, με τις ευλογίες της μητέρας του θα μπλεχτεί στα πλοκάμια της Μαφίας, με μόνο σκοπό να γίνει αρχηγός της. Η αλαζονεία του και ένα.. σημάδι.. αρκεί να φέρει την καταστροφή. Το ξεκαθάρισμα λογαριασμών αρχίζει…
Ο Johnny O, εμπνευσμένος από τη χρυσή εποχή του βωβού κινηματογράφου και την πρωτότυπη ταινία «Ο Σημαδεμένος» του 1932, παρουσιάζει μια σατιρική παντομιμική παράσταση, με πρωτότυπο σενάριο, δίνοντας έμφαση στη σωματική κίνηση, την έκφραση και όχι στο λόγο. Πρωτότυπα δισδιάστατα σκηνικά, κοστούμια και μουσική εποχής, αναπαριστούν μοναδικά τη συγκλονιστική κινηματογραφική ιστορία που όλοι αγαπήσαμε, σε μια καταιγιστική θεατρική εμπειρία.
«Εγώ ο Μάρκος Βαμβακάρης στο θέατρο Στοά»
Για 5η σεζόν θα επαναληφθεί ο συγκλονιστικός μονόλογος της Νάση Τουμπακάρη ‘’ΕΓΩ, Ο ΜΑΡΚΟΣ ΒΑΜΒΑΚΑΡΗΣ’’ σε μια μοναδική σκηνοθεσία και ερμηνεία από τον Θανάση Παπαγεωργίου.
Ερμηνεία που έχει κάνει ιδιαίτερη αίσθηση και έχει συζητηθεί πολύ, τόσο ανάμεσα στον καλλιτεχνικό κόσμο όσο και μεταξύ των χιλιάδων θεατών, πολλοί από τους οποίους ζητούν την επανάληψη της για να μπορέσουν να την ξαναδούν αλλά και να την παρακολουθήσουν όσοι δεν μπόρεσαν μέχρι τώρα.
Ο μονόλογος ‘’ΕΓΩ, Ο ΜΑΡΚΟΣ ΒΑΜΒΑΚΑΡΗΣ’’ έχει κάνει ήδη περισσότερες από 350 παραστάσεις στην Αθήνα, την Θεσσαλονίκη, τον Πειραιά, την Κύπρο και φυσικά τη Σύρο, γενέτειρα του Μάρκου Βαμβακάρη.
Οι παραστάσεις αυτής της σεζόν θα ξεκινήσουν την Κυριακή 1η Οκτωβρίου, πάντοτε στο Θέατρο ΣΤΟΑ του Ζωγράφου που φέτος κλείνει 53 χρόνια συνεχούς παρουσίας, αριθμός μοναδικός για ιδιωτικό θέατρο.
Το έργο ‘’ΕΓΩ, Ο ΜΑΡΚΟΣ ΒΑΜΒΑΚΑΡΗΣ’’ γράφτηκε από τη Νάση Τουμπακάρη και βασίστηκε στην αυτοβιογραφία του Μάρκου Βαμβακάρη της Αγγελικής Βέλλου-Κάϊλ που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Παπαζήση. Η σκηνογραφική και ενδυματολογική επιμέλεια ανήκει στη Λέα Κούση, μόνιμης συνεργάτιδας του Θεάτρου Στοά.
Τα Ορφανα στο Θέατρο 104
Τα “Ορφανά”, ένα από τα πιο πολυπαιγμένα και πιο αγαπημένα αριστουργήματα της σύγχρονης ευρωπαϊκής δραματουργίας σε σκηνοθεσία και -νέα- μετάφραση του Κωνσταντίνου Μάρκελλου, η οποία τιμήθηκε με το Ευρωπαϊκό Βραβείο Θεατρικής Μετάφρασης Eurodram 2023, επανέρχεται για 2η σαιζόν, στο Θέατρο 104. Παίζουν η Ελένη Στεργίου, ο Χρήστος Παπαδόπουλος, ο Κωνσταντίνος Μάρκελλος και ο μικρός Κωνσταντίνος Σπανός
Αγωνία, σασπένς, υποδόριο χιούμορ και αλλεπάλληλες ανατροπές που κόβουν την ανάσα, συνθέτουν την καθηλωτική πλοκή μιας παράστασης λεπτών αποχρώσεων και υψηλών εσωτερικών εντάσεων: Σε μια υποβαθμισμένη γειτονιά του Λονδίνου, η Έλεν και ο Ντάννυ ετοιμάζονται να δειπνήσουν γιορτάζοντας την είδηση ότι η Έλεν είναι έγκυος για δεύτερη φορά. Τι θα συμβεί, όμως, όταν ο μονάκριβος αδελφός της Έλεν, Λίαμ, θα εισβάλλει στο διαμέρισμα του ζευγαριού με ρούχα βουτηγμένα στο αίμα; Κρυμμένα μυστικά και απωθημένα χρόνων θα ξυπνήσουν μια σειρά συγκρούσεων στους κόλπους μιας κατά τα άλλα φιλήσυχης οικογένειας. Με το πέρας της βραδιάς κανένα πρόσωπο δεν θα είναι το ίδιο, καμία σχέση δεν θα έχει μείνει αδιατάρακτη. Ματαιώσεις, πράξεις ανομολόγητες και αποφασιστικές αρνήσεις θα έχουν τραγικές επιπτώσεις στις ζωές όλων.
Ο Γιατρός Ινεότης, στο θέατρο Φούρνος
Το αινιγματικό έργο του Γιώργου Χειμωνά ''Ο Γιατρός Ινεότης'' παρουσιάζεται στο θέατρο Φούρνος. Ένα έργο για τον θάνατο, για το τέλος της ανθρωπότητας και για την ανάγκη να εμφανιστεί ένα νέο είδος ανθρώπων μετά από μας, ένα είδος ανώτερο πιο σοφό και πιο δίκαιο.
Όπως όλα τα κείμενα του Γιώργου Χειμωνά έτσι και ο Γιατρός Ινεότης είναι ένα ψυχαναλυτικό κείμενο, σαν όνειρο ή σαν την φωνή του ασυνείδητου. Και η περφόρμανς που φτιάξαμε έτσι αφηγείται την ιστορία, κυρίως με εικόνες, μουσική και με τα σώματα των ηθοποιών, εύθραυστα ευάλωτα και ανυπεράσπιστα μπροστά στα μάτια των θεατών.
Η παράσταση παίχτηκε πρώτη φορά το καλοκαίρι του 2022 στο πλαίσιο του προγράμματος Όλη η Ελλάδα ένας πολιτισμός, στον αρχαιολογικό χώρο της Δεσκάτης. Κείμενο: Γιώργος Χειμωνάς. Σκηνοθεσία δραματουργική επεξεργασία σύλληψη: Κώστας Κουτσολέλος, Δώρα Στυλιανέση