Mε μία σειρά από Θεατρικές πρεμιέρες ξεκινά ο Ιανουάριος για τη θεατρική Αθήνα.
Ιανουάριο κάνει πρεμιέρα η πολυσυζητημένη νέα παράσταση του Βασίλη Μπισμπίκη, «Κόκκινα φανάρια» αλλά και η μεγάλη παραγωγή του Μεγάρου Μουσικής «Η αυλή των θαυμάτων»
Οι θεατρικές πρεμιέρες του Ιανουαρίου
Κόκκινα Φανάρια, μια παράσταση βασισμένη στα «Κόκκινα Φανάρια» του Αλέκου Γαλανού στο CARTEL Τεχνοχώρος, στο Παλιό Μηχανουργείο στην περιοχή του Ρέντη, από 1η Ιανουαρίου.
Τα «Κόκκινα φανάρια» ανάβουν τα queer φώτα τους στον Cartel Τεχνοχώρο. Η Μαντάμ Παρί και τα κορίτσια της ανοίγουν με γενναιότητα την κουρτίνα του μπαρ τους, αφηγούνται τις ιστορίες τους, χορεύουν, τραγουδούν, ερωτεύονται, ονειρεύονται, ελπίζουν, διαψεύδονται, σκιαγραφώντας έναν κόσμο ζωντανό. Έναν κόσμο παλλόμενο, γεμάτο χρώματα, θραύσματα και σπαράγματα, γεμάτο φως και σκοτάδια, τραύματα και θαύματα. Έναν κόσμο υπαρκτό ανάμεσά μας, όσο κι αν επιλέγουμε ενδεχομένως να αποστρέφουμε το βλέμμα μας, όσο κι αν μας βολεύει ίσως να κάνουμε ότι είναι αόρατος.
Μέσα από τις ιστορίες τους, ιστορίες βιωμένες στα μονοπάτια της queer νύχτας και του αγοραίου έρωτα, η Μαντάμ Παρί κι ο Μιχαήλος, η Μαρίνα κι ο Ντορής, η Μυρσίνη, η Ελένη κι ο Πέτρος, η Άννα κι ο Νικόλας, ο Δημήτρης κι η Ρόζα, η Κατερίνα κι ο Φερζά, η Νάντια και ο Σάμι έρχονται στη σκηνή για δηλώσουν και να μας υπενθυμίσουν την παρουσία τους στη ζωή.
Σε μια εποχή μετάβασης, την ώρα που οι εξελίξεις, κοινωνικές και όχι μόνο, καθιστούν ατομικά και συλλογικά αναγκαία την αλλαγή και την πορεία προς μια καλύτερη εκδοχή της ανθρωπότητας, η Ομάδα Cartel ανάβει τα «Κόκκινα φανάρια» της με τρόπο ωμά ρεαλιστικό, σκληρό και την ίδια στιγμή τρυφερό κι ανθρώπινο, θέτοντας για μια ακόμα φορά στον πυρήνα του την αλήθεια. Αυτή που οι ήρωες ζούνε, διεκδικώντας το αυτονόητο: την ορατότητα και την ελεύθερη ανάσα της ύπαρξης. Τον ζωτικό χώρο που όλοι μας, ο καθένας με τον δικό του μοναδικό και διαφορετικό τρόπο, έχουμε ανάγκη.
Η παράσταση είναι κατάλληλη για θεατές άνω των 17 ετών.
Σκηνοθεσία: Βασίλης Μπισμπίκης. Διασκευή-Δραματουργία: Βασίλης Μπισμπίκης, Χρήστος Νικολόπουλος. Παίζουν (αλφαβητικά): Ερατώ Αγγουράκη, Λευτέρης Αγουρίδας, Ελεονώρα Αντωνιάδου, Μπέττυ Βακαλίδου, Δημήτρης Γαλάνης, Γιανμάζ Ερντάλ, Μάρα Ζαλώνη, Μάνος Καζαμίας, Διονύσης Κοκκοτάκης, Δημήτρης Παπάζογλου, Αγγέλα Πατσέλη, Γιώργος Σιδέρης, Τάσος Σωτηράκης, Στέλιος Τυριακίδης, Πουριά Χοσσεϊνί
Η τελευταία και πιο διάσημη νουβέλα του Ιβάν Τουργκένιεφ (Κλάρα
Μίλιτς) είναι μια ερωτική και μεταφυσική ιστορία βασισμένη σε αληθινό
γεγονός, όπως την κατέγραψε με μοναδικό τρόπο ο Ρώσος κλασικός
συγγραφέας. Στις 17 Ιανουαρίου το κύκνειο άσμα του Τουργκένιεφ, που
είναι και το μοναδικό του έργο που κινείται σε μεταφυσικά επίπεδα, θα
δει για πρώτη φορά το φως ελληνικής θεατρικής σκηνής στο Σύγχρονο
θέατρο. Η παράσταση «Ανάμεσα σε δύο κόσμους» πλαισιώνεται ηχητικά από τις σημαντικότερες παρακαταθήκες του Φρεντερίκ Σοπέν ο οποίος έζησε την ίδια περίοδο με τον συγγραφέα, δημιουργώντας μια ρομαντική και έντονα νοσταλγική
ατμόσφαιρα, όπως μόνο ο μεγάλος Πολωνός μουσικοσυνθέτης θα μπορούσε να δημιουργήσει.
Ο νεαρός Γιάκοφ ζει επτά χρόνια κλεισμένος στο σκοτεινό του δωμάτιο. Η
μοναδική του ανθρώπινη επαφή και επικοινωνία είναι με την
προστατευτική θεία του με την οποία και συγκατοικεί και μ’ έναν
πληθωρικό φίλο του ο οποίος τον επισκέπτεται συχνά στο σπίτι. Ο Γιάκοφ
σε μία από τις σπάνιες εξόδους του στη νυχτερινή Μόσχα γνωρίζει την
Κλάρα, ένα ανερχόμενο αστέρι της όπερας, η οποία έχει μόλις
εγκατασταθεί στη Μόσχα αφήνοντας πίσω την οικογένειά της και την
αγαπημένη της αδερφή. Μεταξύ των δύο νέων αναπτύσσεται μια ιδιόμορφη
ερωτική έλξη. Ο Έρωτας που κατακλύζει τους δύο νέους, έρχεται σαν
σίφουνας που αναιρεί τις φυσικές σταθερές του γήινου κόσμου,
αποκαλύπτοντάς τους την ουσία της ανθρώπινης ζωής και ύπαρξης.
Διασκευή/Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνα Νικολαΐδη. Παίζουν οι ηθοποιοί (αλφαβητικά) Φιλίππα Κουτούπα, Δημήτρης Μανδρινός, Νίκη Παλληκαράκη, Σοφία Πανάγου, Ορέστης Τρίκας
H «Αυλή των θαυμάτων» στο Μέγαρο Μουσικής από 25 Ιανουαρίου. Με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Ιάκωβου Καμπανέλλη
Η Αυλή των θαυμάτων είναι ένας ύμνος στην αέναη προσπάθεια του Έλληνα να ξεπεράσει τα στενά γεωγραφικά πλαίσια, να αποτινάξει τη διαρκή φτώχεια, να αντιμετωπίσει την έλλειψη σταθερότητας και να ριζώσει σε ένα τόπο όπου μπορεί να ευημερήσει. Ο βραβευμένος σκηνοθέτης Χρήστος Σουγάρης («Κάρολος Κουν», 2018) και ο διεθνώς καταξιωμένος σολίστ και συνθέτης Στέφανος Κορκολής υπογράφουν μια ιδιαίτερη εκδοχή του πιο εμβληματικού έργου του νεοελληνικού θεάτρου, της Αυλής των θαυμάτων του Ιάκωβου Καμπανέλλη, σε μορφή μιούζικαλ.
Σκηνοθεσία: Χρήστος Σουγάρης. Σύνθεση μουσικής-Διεύθυνση Ορχήστρας: Στέφανος Κορκολής. Στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος
Διανομή Στέλιος: Γιώργος Γάλλος, Μπάμπης: Αλέξανδρος Μπουρδούμης, Όλγα: Κατερίνα Παπουτσάκη, Αννετώ: Ρούλα Πατεράκη, Kαίτη: Φιλαρέτη Κομνηνού, Ιορδάνης: Μάνος Βακούσης , Μαρία: Κόρα Καρβούνη ,
Λάσκος: Κοσμάς Φοντούκης , Αστά: Ειρήνη Καράγιαννη, Ντόρα: Μαρία Διακοπαναγιώτου, Μαρία: Μαρίζα Τσάρη,Στράτος: Γιώργος Τσιαντούλας Γιάννης: Αλέξανδρος Βάρθης, Άντρας: Κρίς Ραντάνοφ,
Ματίνα: Ηλέκτρα Σαρρή, Ραφαέλα: Γιώργος Νταβός, Κύριος Α’: Χρήστος Τσούκας,Κύριος Β’: Χρήστος Ζαμπάτης
Στο πιάνο και στη διεύθυνση δεκαμελούς ορχήστρας επί σκηνής ο Στέφανος Κορκολής
Μεταμόρφωση του Φραντς Κάφκα, σε σκηνοθεσία Τάσου Σαγρή | από 15 Ιανουαρίου στο Θέατρο Πόρτα
Ένα πρωινό, ένας υπάλληλος μετά από δέκα χρόνια συνεχούς επανάληψης του ίδιου, σταθερού, καθημερινού προγράμματος, ξαφνικά αδυνατεί να σηκωθεί από το κρεβάτι του και να επαναλάβει τις ίδιες παγιωμένες κινήσεις. Ο κόσμος γύρω του γίνεται εχθρικός και ο ίδιος γίνεται εχθρός του κόσμου, ένα παράσιτο. Ο Πατέρας και η Μάνα, η Αδελφή, ο Προϊστάμενος, όλοι όσοι μέχρι εκείνη τη στιγμή τον είχαν ως πρότυπο, ξαφνικά γίνονται εχθροί· και αυτός, αδυνατώντας να ανταπεξέλθει στη ρουτίνα και τους ρόλους που όλοι του έχουν επιβάλλει, γίνεται εχθρός τους. Η εναντίωση όμως αυτή δεν εκδηλώνεται με επαναστατικά μανιφέστα και φανταχτερές δηλώσεις, όπως αντίστοιχα οι διαταγές μένουν πάντα κρυφές, αδιόρατες και εσωτερικευμένες.
Παίζουν: Σίσσυ Δουτσίου, Στέβη Φόρτωμα, Συμεών Τσακίρης, Λουκία Ανάγνου, Θωμάς Χαβιανίδης
Το ψυχολογικό θρίλερ «Ο θάνατος και η κόρη» του Ariel Dorfman ανεβαίνει σε σκηνοθεσία της Θάλειας Γρίβα στο Θέατρο 104. O Κωνσταντίνος Δανίκας, η Σίσσυ Μαράθου και ο Στράτος Σωπύλης ερμηνεύουν τους τρεις ρόλους του έργου. Οι παραστάσεις ξεκινούν το Σάββατο 22 Ιανουαρίου 2022.
Μια γυναίκα κι ένας άντρας σε ένα απομονωμένο σπίτι. Ένας απροσδόκητος επισκέπτης. Μια γυναίκα που δεν ξεπέρασε ποτέ τη φυλάκιση και το βασανισμό της, ένας άντρας που στο απόγειο της καριέρας του θέλει να ξεχάσει και να προχωρήσει κι ένας επισκέπτης που τους φέρνει αντιμέτωπους με το παρελθόν τους. Τρεις άνθρωποι βρίσκονται σε μια συνθήκη που ξεφεύγει από τον έλεγχό τους και τους αναγκάζει να αναμετρηθούν με τον εαυτό τους και τις αλήθειες που αποφεύγουν χρόνια, οδηγώντας τους στα άκρα. Το θύμα παίρνει τη θέση του θύτη. Αλλά ο θύτης είναι στην πραγματικότητα αυτός που νομίζει το θύμα; Και τι σχέση έχει η σύνθεση του Σούμπερτ «Ο Θάνατος και η Κόρη», με το παρελθόν τους;
Πρόκειται για ένα από τα πιο δημοφιλή σύγχρονα θεατρικά έργα, γραμμένο το 1990, που έγινε ευρέως γνωστό από την κινηματογραφική του μεταφορά το 1994 σε σκηνοθεσία του Ρομάν Πολάνσκι, με την Σιγκούρνι Γουίβερ, τον Μπεν Κίνγκσλεϊ και τον Στούαρτ Γουίλσον. Έχει παρουσιαστεί σε πολλές χώρες αλλά και στην Ελλάδα. Το 1992 κέρδισε το βραβείο Olivie καλύτερου νέου θεατρικού έργου.
Μετάφραση-Διασκευή: Θάλεια Γρίβα, Σίσσυ Μαράθου. Σκηνοθεσία: Θάλεια Γρίβα. Παίζουν: Κωνσταντίνος Δανίκας, Σίσσυ Μαράθου, Στράτος Σωπύλης. Φιλική συμμετοχή σε βίντεο: Σμαράγδα Κάκκινου
«Ο φονιάς» από Παρασκευή 14 Ιανουαρίου στο Θέατρο Βικτώρια.Δεκαετία του ΄70. Μια βροχερή μέρα μέσα σε ένα μικροαστικό σπίτι τέσσερα πρόσωπα έρχονται αντιμέτωπα με το ένοχο παρελθόν τους. Ο Σάββας, ο Ταρζάν, η Μαρία και ο Γιάννης, θύτες και θύματα των προσωπικών τους τραγωδιών αγωνίζονται να υπάρξουν μέσα σε μια ηθικά διεφθαρμένη κοινωνία.
Η αλήθεια του καθένα ξεχωριστά ορθώνεται σαν φάντασμα να τον κατασπαράξει. Θα έρθει η κάθαρση τελικά; «Έχω γράψει ένα έργο», μου λέει ένα βράδυ μισοκλείνοντας το μάτι του και μου απαγγέλλει τέσσερις με πέντε ατάκες από το διάλογο του έργου. «Τι θέλουμε να πούμε με το έργο ρε Μήτσο;». Κι εκείνος μ' ένα χαμόγελο που σε ηρεμούσε μου απάντησε: «Πολλές φορές, Αντώνη, σημασία δεν έχει το τι λες, αλλά ο τρόπος που το λες». (Αντώνης Αντωνίου). Και εμείς, τιμώντας την μνήμη του πιστεύουμε να βρούμε τον τρόπο…
Σκηνοθεσία: Γιάννης Διαμαντόπουλος. Παίζουν με σειρά εμφάνισης: Τζώνη Θεοδωρίδης, Γιώργος Χριστοδούλου, Αντώνης Αλεξίου, Λουκία Παπαδάκη.
H Άννα Κοκκίνου, σκηνοθετεί και ερμηνεύει το τελευταίο μυθιστόρημα του
Τόμας Μπέρνχαρντ «Αφανισμός», στο Θέατρο Σφενδόνη από τις 14 Ιανουαρίου και για λίγες παραστάσεις.
Ο Αφανισμός, ίσως εξαιτίας της ανελέητης σκληρότητάς του που εξωθείται
στα άκρα, είναι σαν ένα είδος πνευματικής διαθήκης που ο συγγραφέας
αφήνει πίσω του. Τούτη τη φορά, ο Μπέρνχαρντ δεν κάνει τον απολογισμό των ανθρώπινων
και καλλιτεχνικών του εμπειριών. Τις υποβάλλει σε μια ριζική αμφισβήτηση.
Αφετηρία της αφήγησης είναι ο θάνατος σε αυτοκινητικό δυστύχημα, των
γονιών και του αδελφού του ήρωα.
Ο χρόνος του μυθιστορήματος του Αφανισμού είναι ο χρόνος που κυλάει
ανάμεσα στην είδηση του θανάτου και στην κηδεία των τριών νεκρών. Το
χρόνο αυτό καταλαμβάνει ένας γιγαντιαίος μονόλογος γεμάτος αντιφάσεις,
πληγές και τραύματα που ανοίγουν σε μια λιτανεία ενθυμήσεων. Ό,τι ψευτίζει και παραμορφώνει τον άνθρωπο ή την ιδέα που ο ίδιος έχει για τον κόσμο θα εξουδετερωθεί, θα εκμηδενιστεί — θα οδηγηθεί στον πλήρη αφανισμό.
Ο Αφανισμός είναι επίσης μια ευκαιρία να τακτοποιηθούν κάποιοι λογαριασμοί όχι μόνο με τη φιλοσοφία της ζωής στη σύγχρονη εποχή αλλά και με το σύστημα αξιών της. Για τον Μπέρνχαρντ όλα αυτά είναι υποκρισία, μια ψευδολογία που οδηγεί αθεράπευτα ολοένα σε νέα ψέματα.
Ηθοποιοί: Άννα Κοκκίνου, Δημήτρης Καλακίδης
Το «Φαίδρας Έρως» της Σάρα Κέιν, η παράσταση που καθήλωσε τους θεατές και κέρδισε το ενδιαφέρον των κριτικών, σε σκηνοθεσία Άντζελας Μπρούσκου, ύστερα από απαίτηση του κοινού, επανέρχεται για δυο μοναδικές παραστάσεις στο Θέατρο Σφενδόνη στις 5 και 6 Ιανουαρίου.
Μια τολμηρή και προκλητική αναθεώρηση του μύθου μέσα από το εμμονικό και καταστροφικό πάθος της Φαίδρας για τον θετό γιο της Ιππόλυτο. Το έργο αποκαλύπτει την βίαιη φύση του έρωτα μέσα από τη δυσλειτουργία μιας σεξουαλικά διεφθαρμένης βασιλικής οικογένειας σε μια κοινωνία που έχει ως θρησκεία την λατρεία διασημοτήτων.
Μετάφραση: Διονύσης Καψάλης. Σκηνοθεσία - Εικαστική Άποψη: Άντζελα Μπρούσκου. Ηθοποιοί: Παρθενόπη Μπουζούρη, Τζέο Πακίτσας, Τσιμάρας Τζανάτος, Νατάσα Εξηνταβελώνη
Το ιστορικό δράμα «Καραϊσκάκης: Ὁ παρεξηγημένος ἥρωας», του Γιάννη Κωσταρά, μία παραγωγή της Creatists σε σκηνοθεσία Μάνου Αντωνίου, ύστερα από την επιτυχημένη καλοκαιρινή του περιοδεία σε επιλεγμένους σταθμούς στην Ελλάδα, επιστρέφει στο Θέατρο της Ημέρας για 6 μοναδικές παραστάσεις από Τετάρτη 5 Ιανουαρίου 2022 και κάθε Τετάρτη στις 20:15.
Επί σκηνής εμφανίζονται η διεθνούς φήμης μουσικός & σολίστ ακορντεόν Ζωή Τηγανούρια και ο μουσικοσυνθέτης Στέλιος Γενεράλης
Η παράσταση αφορά τη ζωή και το έργο του Γεώργιου Καραϊσκάκη, πρωτεργάτη της Ελληνικής Επανάστασης. Η ιδιοτυπία του έργου είναι πως ο βασικός χαρακτήρας, ο Καραϊσκάκης, παρουσιάζεται εκ γραφής χωρίς καμία διάθεση ωραιοποίησης και ηρωοποίησης αλλά η προσέγγισή του γίνεται με βάση κοινωνιολογικά και ψυχολογικά στοιχεία, ένα αποτέλεσμα έρευνας μηνών στο πρόσωπό του, που έδωσε την ευκαιρία στο έργο να περιλαμβάνει σκηνές που ζωντανεύουν αληθινά γεγονότα με την πρωτοτυπία των διαλόγων γραμμένων στην καθομιλουμένη γλώσσα της Επανάστασης.
Η παράσταση συμπράττει και με άλλες τέχνες πέραν της υποκριτικής, η οποία σε πλήρη συμφωνία με τη σκηνοθετική γραμμή του Μάνου Αντωνίου ισορροπεί μεταξύ συμβολισμού και ρεαλισμού. Από την μορφή του αφηγητή μέσα στο έργο δημιουργείται ο χαρακτήρας «Καραϊσκάκης» που άλλοτε ως ‘’άγγελος’’ κι άλλοτε ως ‘’διάολος’’ συνδυάζει το μαύρο και το άσπρο, το φως και το σκοτάδι . Η σκηνοθεσία αναλύει τα δεύτερα και τρίτα νοηματικά επίπεδα του έργου, χωρίς να στέκεται σε μια επιφανειακή μορφή του ήρωα, αλλά ταξιδεύοντας τον θεατή από το 1821 έως σήμερα μέσα από σημειολογικές έννοιες και ατμοσφαιρικούς φωτισμούς. Τη μουσική και τα τραγούδια της παράστασης υπογράφει η διεθνούς φήμης μουσικός και σολίστ του ακορντεόν Ζωή Τηγανούρια.
Το έργο «Καραϊσκάκης- Ο παρεξηγημένος ήρωας» του Γιάννη Κωσταρά, κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Παπαδημητρόπουλου.
«Ο κατά φαντασίαν ασθενής» του Μολιέρου κάνει πρεμιέρα 1η Ιανούαρίου στο θέατρο 104.Ο Αργκάν φοβάται τον θάνατο γι΄ αυτό και είναι σε επιφυλακή για πιθανές αρρώστιες. Αν και χαίρει άκρας υγείας, καθαρίζει καθημερινά το έντερο του, πίνει περιττά χάπια και τονωτικά φτιαγμένα ειδικά γι’ αυτόν και ταΐζει μια στρατιά γιατρών και φαρμακοποιών.
Εκτός από τους γιατρούς στα χρήματά του στοχεύει και η δεύτερη σύζυγος του που προσποιείται πως τον αγαπά ενώ σχεδιάζει να του πάρει την περιουσία. Όταν ο Αργκάν θα αναγκάσει την κόρη του να παντρευτεί γιατρό, προκειμένου να εξασφαλίσει εικοσιτετράωρη ιατρική περίθαλψη για το υπόλοιπο της ζωής του αλλά, θα αναλάβει δράση η δαιμόνια υπηρέτρια του σπιτιού, σχεδιάζοντας μια ίντριγκα με σκοπό να ανοίξει τα μάτια του Αργκάν για να αντιμετωπίσει την υποχονδρία του, τους παρασιτικούς γιατρούς και την πανούργα γυναίκα του.
Το τελευταίο έργο του Μολιέρου είναι μια εξαιρετική μελέτη χαρακτήρων καθώς μέσα από τον «ασθενή» Αργκάν, που ελέγχει τα πάντα γύρω του με τις αυταπάτες και την εγωπάθεια του, αναδεικνύονται με τον πιο κωμικό τρόπο οι μηχανισμοί της χειραγώγησης και της εξαπάτησης.
Σκηνοθεσία: Σοφία Καραγιάννη. Απόδοση – Δραματουργική επεξεργασία: Σοφία Καραγιάννη, Ιωσήφ Ιωσηφίδης. Παίζουν: Ιωσήφ Ιωσηφίδης, Σοφία Καραγιάννη, Κωνσταντίνος Πασσάς, Αλέξανδρος Τούντας, Κορίνα Θεοδωρίδου, Κωνσταντίνος Παράσης, Γεωργία Κυριαζή.
Φλανδρώ, Το Αγνάντεμα και το Άνθος του γιαλού του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, από τις 8 έως τις 23 Ιανουαρίου, στο θέατρο Φούρνος.
Η Φλανδρώ, η γυναίκα – βράχος, είναι ένας αρχαίος θρύλος. Μια γυναίκα που στοίχειωσε αγναντεύοντας το ανοιχτό πέλαγος, περιμένοντας τον άντρα της να γυρίσει. Τα πικρά της δάκρυα έγιναν θύελλα και χωρίς να το θέλει, έπνιξε τον αγαπημένο της. Καταράστηκε την θάλασσα αλλά και τον εαυτό της. Παρακάλεσε τους αρχαίους θεούς να την κάνουν βράχο. Να μείνει για πάντα εκεί. Στυλωμένη στο βάσανο της. Ν’ αγναντεύει το πέλαγος.
Μόνο όταν μία ευσεβής Σκιαθώτισσα έχτισε στο απόκρημνο αυτό σημείο το εκκλησάκι της Παναγίας της Κατευοδώτρας, το μέρος ’’μέρωσε’’, η κατάρα καταλάγιασε. Η Φλανδρώ είναι ο αντίποδας της Λουλούδως. Της τρυφερής κόρης που μαράζωσε περιμένοντας να γυρίσει από τον πόλεμο το πριγκιπόπουλο που της έταξε αρραβώνα αλλά δεν κατάφερε να την παντρευτεί γιατί οι βάρβαροι το αιχμαλώτισαν. Η Λουλούδω αγνοώντας την τύχη του, τον περιμένει και κλαίει πικρά. Μόνο που τα ταπεινά της δάκρυα εξατμίζονται αθόρυβα, αφήνοντας πίσω τους ένα όμορφο, μοσχομυριστό λουλουδάκι. Το άνθος του γιαλού. Δύο όψεις της απώλειας. Η άρνηση και η μετουσίωση της.
Φένια Παπαδόδημα: Μουσική Σύνθεση – Σύλληψη. Νίκος Κόρδης: Ζωγραφιές
Γωγώ Ξαγαρά: Άρπα – Ερμηνεία. Ήβη Παπαθανασίου : Τσέλο- Ερμηνεία
Γιώργος Παλαμιώτης: Ηλεκτρικό μπάσο, Ηχητικά τοπία- Ερμηνεία
Φένια Παπαδόδημα: Φωνή, Λούπες, Λαούτο – Ερμηνεία