Κάποια θέατρα ολοκληρώνουν τις παραστάσεις τους, κάποια αρχίζουν μέσα στον Απρίλιο.
Με μεγάλο όνομα τον Πέτερ Στάιν ο οποίος συνεργάζεται με το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, την θεατρική επιστροφή του Νίκου Ψαρρά στην ίδια Σκηνή και δύο πρεμιέρες στο Εθνικό, οι θεατρόφιλοι έχουν ακόμα περισσότερους λόγους να «ψηφίσουν» θέατρο. Πρεμιέρες και στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος που διανύει μία από τις πιο πετυχημένες, εισπρακτικά, περιόδους του.
Οι θεατρικές πρεμιέρες του Απριλίου
«Ρωμαίος και Ιουλιέττα» του Σαίξπηρ από 20 Απριλίου στο Εθνικό θέατρο.
Δεν χρειάζονται συστάσεις για το ζευγάρι που γεννήθηκε από τη σαιξπηρική πένα στην εκπνοή του 16ου αιώνα και μέχρι σήμερα δεν έχει πάψει να ταυτίζεται με τον απόλυτο έρωτα. Οι ρίζες της ιστορίας με τις πολλαπλές πραγματεύσεις ανιχνεύονται πίσω στον 2ο αιώνα μ.Χ., ωστόσο είναι το έργο του Σαίξπηρ που την κατέστησε πασίγνωστη. Με την απαράμιλλη μαεστρία του στη γλώσσα και την ανάπτυξη χαρακτήρων πλάθει έναν συνταρακτικό κόσμο, από τον οποίο δεν είναι εύκολο να εξέλθουμε ακόμη και μετά την αποχώρησή μας από το θέατρο.
Οι δύο ισχυρότερες οικογένειες της Βερόνα βρίσκονται σε μοιραία αντιπαλότητα μεταξύ τους και στην πόλη επικρατούν συνθήκες κοινωνικής αναταραχής. Σε μια δυστοπική κοινωνία, όπου οι άνδρες εκπαιδεύονται να σκοτώνουν και οι γυναίκες να «ξαπλώνουν ανάσκελα», τα δύο κεντρικά πρόσωπα του έργου ο Ρωμαίος και η Ιουλιέττα αντιστέκονται σθεναρά, εξαιρούνται απο τον κανόνα και κατασκευάζουν τον δικό τους τόπο - έναν τόπο ποίησης και φαντασίας - και προτάσσουν την αγάπη ως διαφυγή απο ένα σύμπαν μίσους που ζεί ανα τους αιώνες (και μέχρι σήμερα). Η λυρική τους συνάντηση φτιάχνει ένα καταφύγιο, το οποίο συντηρούν μέχρι τέλους. Ο έρωτας και η πνευματικότητά τους ως διαφυγή, ως άρνηση να ενταχθούν σε μια σαπισμένη πατριαρχική κοινωνία που διοργανώνει με την ίδια ευκολία γιορτές, όργια και θανάτους. Ο θάνατος του Ρωμαίου και της Ιουλιέττας, είναι η ύστατη πράξη αντίστασης και ένωσης τους σε μια κοινωνία που έχει πεθάνει και δεν μπορεί να αποδεχθεί το τέλος της.
Ένα σκηνικό πείραμα παράλληλων αφηγήσεων σ' έναν τόπο που ξεκινάει ως χώρος δεξιώσεων και ακραίας διασκέδασης και που σταδιακά καταλήγει να γίνει ο τάφος αυτής της κοινωνίας αλλά και το μνημείο ενός έρωτα που μπόρεσε να ανθίσει και να ανατρέψει ένα παγιωμένο καθεστώς. Σκηνοθεσία Δημήτρης Καραντζάς. Παίζουν: Ρέννη Πιττακή, Γιάννης Νταλιάνης, Ηρώ Μπέζου, Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης.
Δεύτερη πρεμιέρα μέσα στο μήνα από το Εθνικό Θέατρο, «Μια νύχτα στην Επίδαυρο» των Λένας Κιτσοπούλου, Γιάννη Αστερή, από 21 Απριλίου, στη σκηνή Κοτοπούλη.
Μετά το τέλος μιας σπουδαίας παράστασης οι σπουδαίοι καλλιτέχνες μπαίνουν λιμασμένοι σε μια πασίγνωστη ταβέρνα, μπλέκονται με το προσωπικό, υποκλίνονται στους εαυτούς τους, εκεί ανάμεσα σε μπριζόλες, ψέματα και ιδρώτα, χυμάνε ο ένας πάνω στον άλλον σε ένα μακελειό χωρίς προηγούμενο που τους οδηγεί στον Κάτω Κόσμο με τη γεύση της τυρόπιτας στο στόμα.
Μια νυχτερινή φάρσα για τα ξέγνοιαστα και καμένα καλοκαίρια της ζωής μας στην Επίδαυρο, ένα μεταφυσικό μιούζικαλ για το σφίξιμο της καρδιάς μας στο πήγαινε και στο έλα αυτής της εκδρομής. Μια τρελή κωμωδία για την αληθινή τραγωδία που συμβαίνει όχι στο θέατρο, αλλά εκεί έξω… στη ζωή. Ένα μουσικό ντελίριο για την παραζάλη της υπεροψίας, ένας «εθνικός» σαρκασμός για την Ελλάδα, την αλαζονεία και την ασημαντότητά μας. Με Χάρις Αλεξίου, Χρηστο Λούλη, Θανάση Αλευρά, Ζέτα Μακρυπούλια, Νίκο Καραθάνο, Ελλη Πασπαλά, Εμιλυ Κολιανδρή, κ.α.
To Δημοτικό Θέατρο Πειραιά υποδέχεται τον διεθνώς αναγνωρισμένο σκηνοθέτη Πέτερ Στάιν ο οποίος σκηνοθετεί την παράσταση «Ο Μισάνθρωπος» ή «Ο μελαγχολικός ερωτευμένος» του Μολιέρου με τον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο στο ρόλο του Αλσέστ .
Με αφορμή τα 400 χρόνια από τη γέννηση του Μολιέρου, το ΔΘΠ, υποδέχεται ένα από τα εμβληματικότερα έργα του σπουδαίου Γάλλου θεατρικού συγγραφέα και μια από τις σημαντικότερες κωμωδίες ηθών των τελευταίων αιώνων.
Περίπου 360 χρόνια μετά το πρώτο του ανέβασμα, το έργο του Μολιέρου παραμένει επίκαιρο. Ακόμη και σήμερα, ο μισάνθρωπος Αλσέστ -απόλυτα δικαιολογημένα- θα επέκρινε ανελέητα την ανειλικρίνεια, την υποκρισία και την εξαπάτηση του ίδιου μας του εαυτού ή των άλλων. Θα ήταν, μάλιστα, διατεθειμένος να υποστεί οποιεσδήποτε συνέπειες θα επέφερε αυτή του η συμπεριφορά.
Ο Μισάνθρωπος σε σκηνοθεσία Πέτερ Στάιν ανέβηκε στο Παρίσι το 2018 και έκανε δεκάδες παραστάσεις σε ολόκληρη τη Γαλλία, σημειώνοντας τεράστια καλλιτεχνική και εισπρακτική επιτυχία. Πρωταγωνιστούν: Βασίλης Χαραλαμπόπουλος
Γιωργής Τσαμπουράκης, Παρασκευή Δουρουκλάκη, Γιώργος Γλάστρας,
Γιώργος Ψυχογιός, Δημήτρης Ντάσκας, Νάνσυ Μπούκλη, Αχιλλέας Σκεύης, Θεοδόσης Τανής, Νικόλας Μυλωνόπουλος, Βαγγέλης Δαούσης, Γιώργος Τριανταφύλλου και η Όλια Λαζαρίδου στο ρόλο της Αρσινόης
Τα κοστούμια της παράστασης κατασκευάστηκαν στο Παρίσι από το Atelier Caraco Anezou και είναι τα ίδια που χρησιμοποιήθηκαν στη γαλλική παραγωγή.
Τα παπούτσια της παράστασης κατασκευάστηκαν από τον οίκο υποδημάτων Pompei Shoes στη Ρώμη. Οι περούκες των Αλσέστ, Φιλάντ και Ορόντ κατασκευάστηκαν από την Audelloteatro, στο Τορίνο.
«Σκηνές από έναν γάμο» από 21 Απριλίου στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Το σπαρακτικό αριστούργημα του Ίγκμαρ Μπέργκμαν Σκηνές από έναν Γάμο, γράφηκε ακριβώς 50 χρόνια πριν, αρχικά ως τηλεοπτική σειρά και έπειτα ως κινηματογραφική ταινία με παγκόσμια επιτυχία. «Χρειάστηκαν δυόμισι μήνες για να γράψω αυτές τις σκηνές. Μου πήρε μια ολόκληρη ενήλικη ζωή για να τις ζήσω» έλεγε ο Μπέργκμαν.
Πράγματι, η ιστορία της Μαριάννε και του Γιόχαν αποτυπώνει με αδυσώπητη ειλικρίνεια και σχεδόν ντοκουμενταρίστικο ρεαλισμό τα στάδια της φθοράς και της παρακμής μιας συζυγικής σχέσης. Κρατώντας την δομή και τους υπέροχα ειρωνικούς τίτλους των «σκηνών», η Έλενα Καρακούλη σκηνοθετεί τη Μαρίνα Ασλάνογλου και τον Νίκο Ψαρρά σε μια παράσταση για το υπαρξιακό πεδίο συνάντησης, αλλά και σύγκρουσης με τον Άλλον.
Το Θέατρο του Νέου Κόσμου ανεβάζει την Πέμπτη 20 Απριλίου στην Κεντρική Σκηνή του την παράσταση Η Ανατολή σε σκηνοθεσία του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου.
Η Ανατολή της Έλλης Παπαδημητρίου: Μικρασιατική εκστρατεία και καταστροφή, τα μοιραία γεγονότα της τετραετίας 1918-1922. Νίκες και πανωλεθρίες, αιτίες και συνέπειες. Στο επίκεντρο βρίσκεται πάντα ο άνθρωπος και τα πάθη του. Το θανατικό κι ο ξεριζωμός, η θέληση για ζωή κι ο αγώνας, των γυναικών κυρίως, να στεριώσουν στην καινούρια πατρίδα, ο πόνος πλάι πλάι με την πίστη στη ζωή. Οι πρόσφυγες έφεραν στην Ελλάδα τη νοικοκυροσύνη τους, τις γεύσεις, τις παραδόσεις, τα τραγούδια, τους χορούς τους. Την μπόλιασαν με τον πολιτισμό τους.
Η Έλλη Παπαδημητρίου, γνωστή πιο πολύ από τον Κοινό Λόγο, που εκδόθηκε σε τέσσερις τόμους στο διάστημα 1964-75 και πρωτοανέβηκε στο Θέατρο του Νέου Κόσμου το 1997, ασχολήθηκε πολλές δεκαετίες με τη θεατρική σύνθεση Ανατολή. Η Έλλη είχε μια εμμονική σχέση με αυτό το έργο της: φεύγοντας για τη Μέση Ανατολή στην Κατοχή, το μόνο χειρόγραφο που ρίχνει στη βαλίτσα της είναι η Ανατολή, που την εκδίδει για πρώτη φορά στο Κάιρο το 1941 και εν συνεχεία κάθε 10 χρόνια ξαναδουλεμένη: 1952, 1962, 1972, 1982, στις επετείους της Μικρασιατικής καταστροφής.
100 χρόνια από το συγκλονιστικό αυτό γεγονός, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων «Όλη η Ελλάδα ένας πολιτισμός» του Υπουργείου Πολιτισμού, η Ανατολή παρουσιάστηκε για 2 μόνο παραστάσεις (15 & 16 Ιουλίου 2022) στον αρχαιολογικό χώρο της Τίρυνθας, φόρος τιμής στη συγγραφέα που συνέδεσε τη ζωή και το έργο της με τη μοίρα της Μικράς Ασίας.
Ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος είχε την τύχη να γνωρίσει και να συνδεθεί με την Έλλη Παπαδημητρίου τη δεκαετία του ’70, σπουδαστής ακόμα στη δραματική σχολή. Από εκείνη την εποχή έβλεπε τις θεατρικές αρετές του Κοινού Λόγου και της Ανατολής, καθώς και την υπόγεια σχέση αυτών των δύο έργων. 26 χρόνια μετά τον Κοινό Λόγο, το Θέατρο του Νέου Κόσμου παρουσιάζει για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων την Ανατολή: Λόγος, τραγούδι, χορός, ιστορική μνήμη, ένα κείμενο-διαμάντι που ήρθε στο φως, παρουσιάζεται από μια ομάδα ερμηνευτών που ενώνουν ιδανικά το χτες με το σήμερα.
Η παράσταση της Ανατολής είναι αφιερωμένη στη μνήμη της Σούλας Αθανασιάδου, που λάμπρυνε την πρώτη εκδοχή του Κοινού Λόγου το 1997. Παίζουν οι ηθοποιοί: Μανώλης Μαυροματάκης, Ελένη Ουζουνίδου, Μιχάλης Τιτόπουλος, Αποστόλης Ψυχράμης, Δημήτρης Καπουράνης. Συμμετέχει ο τσελίστας Tάσος Μισυρλής. Παίζουν επίσης όργανα και τραγουδούν οι ηθοποιοί της παράστασης.
H Ελένη Ζιώγα παρουσιάζει την Αλίκη του Lewis Carroll σε σκηνοθεσία Γρηγόρη Χατζάκη στο Bios.
Η Αλίκη στη δύση πλέον της ζωής της αφηγείται την περιπέτεια που είχε ζήσει ως κοριτσάκι. Τον μαγικό κόσμο των θαυμάτων που είχε επισκεφθεί όταν αποφάσισε να ακολουθήσει ένα βιαστικό κουνέλι, με γιλέκο και ρολόι, στην κουνελότρυπά του. Έναν κόσμο που φαίνεται να την ακολουθεί ακόμα, στην προσπάθειά της να συμβιβαστεί με τις επιταγές της πραγματικότητάς της. Μεγαλώνει, μικραίνει, αλλά κυρίως μεγαλώνει.
Το λογοτεχνικό αριστούργημα του Λιούις Κάρολ Η Αλίκη Στη Χώρα Των Θαυμάτων, μεταφέρεται σε μία πολυμεσική παράσταση μαγικού ρεαλισμού φωτίζοντας θεμελιώδη ερωτήματα μέσα από το πρίσμα μιας αέναης αναζήτησης στον χωροχρόνο της ύπαρξης. Πρεμιέρα Δευτέρα 24 Απριλίου
Το εμβληματικό έργο του Τσέχου συγγραφέα Κάρελ Τσάπεκ Yπόθεση Μακρόπουλος, που κλείνει φέτος ακριβώς 100 χρόνια από την συγγραφή του, μεταφράζεται και παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην ελληνική σκηνή, από 26 Απριλίου, στο Θέατρο ΕΛΕΡ, σε σκηνοθεσία Κερασίας Σαμαρά, για 15 παραστάσεις, με ένα εξαιρετικό καστ πρωταγωνιστών.
Το έργο, που είναι γνωστό από την ομώνυμη όπερα, θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά στην Ελλάδα, στην αυθεντική, θεατρική του μορφή, με εμβόλιμα τραγούδια, σε πρωτότυπη μουσική του Τάκη Μπαρμπέρη.
Ένας δεκαμελής θίασος πρωταγωνιστών, μαζί με ένα 12χρονο αγόρι και ένα σύνολο κορυφαίων συντελεστών κάθε ειδικότητας στελεχώνουν την παράσταση. Το έργο, με τη γοητευτική, μυστηριώδη ατμόσφαιρα, τη μεταφυσική του διάσταση και το ανελέητο χιούμορ του, σκλαβώνει θεατές κάθε ηλικίας. Η σκηνοθεσία βασίζεται στην λογική και την αισθητική των noir comics.
Η Υπόθεση Μακρόπουλος ειναι μία μεταφυσική αλληγορία, για την φθορά και την πτώση της εξουσίας και μιλά έμμεσα για τον κίνδυνο της φασιστικής ιδεολογίας, για την ανθρώπινη παρέμβαση στην ισορροπία της Φύσης, για την αγωνία του ανθρώπου μπροστά στο μυστήριο του θανάτου. «Πόσο φυσικό είναι να επιβάλλεσαι;», «Τι νόημα έχει να επιβιώνεις, αν δεν ζεις;», «Η φύση εκδικείται;» είναι κάποια από τα ζωτικά ερωτήματα που θέτει.
Παίζουν: Κώστας Αρζόγλου, Ρήγας Αξελλός, Κερασία Σαμαρά, Περικλής Λιανός, Δημήτρης Καραβιώτης, Ευθύμης Χρήστου, Αλίκη Αβδελοπούλου, Τζώρτζης Παπαδόπουλος, Ξένια Παυλοπούλου και ο μικρός Αλέξης Ρηγόπουλος.
Μετά το Νυχιάνγκ και το Labor που αγκαλιάστηκαν θερμά από το κοινό, ένα ακόμη νέο έργο, ένα δείγμα της σύγχρονης ελληνικής δραματουργίας, θα παρουσιαστεί στη σκηνή του θεάτρου Πορεία.
Το Garamond 12 της Μαρίας Δριμή, που πήρε τον τίτλο του από μια… γραμματοσειρά, προέκυψε από τη Σχολή Πυροδότησης Θεατρικής Γραφής του θεάτρου Πορεία και πραγματεύεται τα θέματα της ταυτότητας, του απογαλακτισμού και της δειλίας να αντιμετωπίσουμε αυτόν και άρα τη ζωή, της αποδοχής του εαυτού, της άρνησης παραδοχής της πραγματικότητας, των ζωτικών προτύπων, της ύπαρξης και της έκθεσης του καλλιτέχνη, της αδυναμίας να ακολουθήσουμε έναν «ενδεδειγμένο» τρόπο ζωής, της φιλίας, της ερωτικής επιθυμίας. Της Μαρίας Δριμή, σκηνοθεσία Sergei Okunev. Παίζουν Μαρία Ζορμπά, Χάρης Τζωρτζάκης, Αλέξανδρος Μαυρόπουλος, Σύλια Μπισιώτη
«Εμείς, οι ημιάνθρωποι του πουθενά Philellines 21os» η οποία θα παρουσιάζεται από τις 27 Απριλίου στο Από Μηχανής Θέατρο.
Δεν έχει σημασία το γιατί… Σε έναν ξεχαρβαλωμένο πια κόσμο, τώρα ή λίγο αργότερα και σε έναν τόπο που θα μπορούσε να είναι εδώ ή κάπου αλλού… επτά άγνωστοι μεταξύ τους άνθρωποι, περιμένουν ένα διαστημόπλοιο που θα έρθει να τους σώσει… Με άφθονο χρόνο και ελάχιστες προμήθειες αναγκάζονται να συνυπάρξουν… Και διασκεδάζουν αναμασώντας ανέκδοτα, αναμνήσεις, πεποιθήσεις, λάθη και συνθήματα.
Μια υποψία κλοπής ανάμεσα τους, οδηγεί στην ανακάλυψη ενός άχρηστου - για τον παρόν και το μέλλον τους - θησαυρού, κληρονομιά για τον επόμενο πλανήτη! Ένας πάκος γράμματα, με διευθύνσεις, ονόματα και γραμματόσημα, αποκαλύπτει κομμάτια προσωπικών ιστοριών, ανθρώπων πεθαμένων εδώ και καιρό.
Σε έναν τόπο που λεγόταν Ελλάδα… κάποτε… κάποιοι… μόχθησαν.. έζησαν, αγωνίστηκαν, σκοτώθηκαν, ίδρωσαν, ονειρεύτηκαν, αγάπησαν κι αγαπήθηκαν, μετανάστευσαν, εξορίστηκαν, επέστρεψαν ή ξανάφυγαν. Οι εξελίξεις που πυροδοτούνται θα είναι γεμάτες εκπλήξεις και οι ήρωες μας θα βρεθούν αντιμέτωποι με το εξής ερώτημα: Μήπως τελικά το τέλος του κόσμου είναι μια δικαιολογία;
Μια δραματουργία βασισμένη σε θραύσματα από το μυθιστόρημα της Μιμίκας Κρανάκη, «Φιλέλληνες, Είκοσι τέσσερα γράμματα μιας Οδύσσειας». Σύλληψη ιδέας - Σκηνοθεσία: Ελένη Μποζά. Παίζουν: Νίκος Γιαλελής, Σεραφίτα Γρηγοριάδου, Τρύφωνας Ζάχαρης, Διονύσης Πιφέας, Θεοδόσης Σκαρβέλης, Ναταλία Στυλιανού, Μαρία Φωτεινοπούλου.
Το καινούργιο έργο του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη «Στον Παράδεισο» παρουσιάζουν σε συνεργασία η Μαρία Αιγινίτου και ο Γιώργος Παλούμπης, από 19 Απριλίου στο Θέατρο Arroyo.
Σε μία πρότυπη σωφρονιστική μονάδα στο ιδιόκτητο νησί του μεγάλου Έξαρχου οι κατάδικοι εκτίουν την ποινή τους απολαμβάνοντας την ομορφιά της φύσης ξεκομμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο. Μέσα σ’ αυτήν την υπό όρους ελευθερία και το ειδυλλιακό περιβάλλον σιγοβράζουν πάθη, έριδες, συνομωσίες και προδοσίες.
Ο Γιάννης, παλιός τρόφιμος με βαριά αδικήματα στην πλάτη, μοιάζει να έχει λαμπρή ανταπόκριση στο πρόγραμμα. Η μεταστροφή μέσα του έχει συντελεστεί. Έχει αντιληφθεί πλήρως το κακό που στο παρελθόν προκάλεσε και τώρα προσπαθεί να το ξεπληρώσει προσφέροντας σε όλους γύρω του συμπαράσταση και αγάπη. Ο ίδιος ο Έξαρχος θα εκτιμήσει την πρόοδό του και θα του αναθέσει μια ευαίσθητη αποστολή: την φύλαξη και περιποίηση των ακριβών καλεσμένων του, οι οποίοι θα φιλοξενηθούν για λίγες μέρες στο νησί. Είναι ικανός, είναι έμπιστος. Όμως ένα ατύχημα, για το οποίο δεν ευθύνεται, θα συμβεί και τα πάντα στον παράδεισο ανατρέπονται. Όλοι θα του φορτώσουν το έγκλημα κι εκείνος θα το δεχτεί αδιαμαρτύρητα. Ο δρόμος για την εξιλέωση είναι μακρύς. Παίζουν (αλφαβητικά): Μαρία Αιγινίτου, Θάνος Αλεξίου, Αντώνης Γιαννακός, Ασπασία Κράλλη, Δάφνη Λιανάκη, Αντώνης Τσιοτσιόπουλος.
"Η Αιμολήπτρια" της Ella Road κάνει πρεμιέρα στο Μικρό Άνεσις στις 20 Απριλίου. Το έργο (2018) ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα, σε μετάφραση και σκηνοθεσία του Μενέλαου Καραντζά, ο οποίος με τη διπλή ιδιότητα του ιατρού και σκηνοθέτη, καταπιάνεται με το έργο και τα ερωτήματα που θέτει σχετικά με την ορθή αξιοποίηση της επιστήμης και τη σύνδεση της υγείας με την οικονομία.
Σε ένα δυστοπικό, αλλά επικίνδυνα αναγνωρίσιμο μέλλον, οι άνθρωποι χαρακτηρίζονται και καθορίζονται από έναν αριθμό. Είναι ο γενετικός αριθμοδείκτης τους, η βαθμολογία δηλαδή του DNA τους και του γενετικού τους προφίλ, από την οποία εξαρτώνται η εκπαίδευση, η υγεία, ο πλούτος και τελικά η ευτυχία τους. Σε αυτό το περιβάλλον, η ιστορία των πρωταγωνιστών -της Μπέα και του Ααρών- που μοιάζει αρχικά με ένα απλό και αναμενόμενο love story, καταλήγει στον τρόμο και τη φρίκη.
Παίζουν: Σελήνα Διαμαντοπούλου (Μπέα), Δώρα Παρδάλη (Τσαρ), Δημήτρης Τσιγκριμάνης (Ααρών) και ο Στράτος Χρήστου (Ντέιβιντ).
Θεατρικές πρεμιέρες στο ΚΘΒΕ
Δύο νέες παραγωγές έρχονται τον Απρίλιο στο ΚΘΒΕ: Ο Επιθεωρητής» του Νικολάι Γκόγκολ, καθώς και το σπονδυλωτό έργο «Big in Japan» της Κατερίνας Λούβαρη Φασόη που θα παρουσιαστεί, σε σκηνοθεσία Παντελή Δεντάκη, στο Μικρό Θέατρο Μονής Λαζαριστών.
«Ο Επιθεωρητής» του Νικολάι Γκόγκολ, η κοινωνική σάτιρα, για τη διαφθορά, την αδικία και τον δεσποτισμό που χαρακτηρίζουν την προεπαναστατική Ρωσία είναι η νέα παραγωγή του ΚΘΒΕ, που θα παρουσιαστεί στο Βασιλικό Θέατρο σε μετάφραση Ερρίκου Μπελιέ και σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα και θα κάνει πρεμιέρα την Παρασκευή 7 Απριλίου.
«Ο επιθεωρητής» ανέβηκε για πρώτη φορά το 1836. Ο Νικολάι Γκόγκολ γράφει μια κωμωδία η οποία στηλιτεύει τις σχέσεις υποταγής και εξουσίας που χαρακτηρίζουν την προεπαναστατική Ρωσία, και όχι μόνο… Επικεντρώνεται για άλλη μια φορά στους ανθρώπους που μαραζώνουν ανάμεσα στον φόβο της ιεραρχίας , στις περιορισμένες τους φιλοδοξίες, τις ανάγκες και τις μικρότητές τους. Ως γνήσιος ρεαλιστής και με την απόσταση που του διασφαλίζει η κωμωδία, το επιτυγχάνει με ακρίβεια και νηφαλιότητα.
Ξεκίνησαν οι πρόβες για τη νέα παραγωγή του ΚΘΒΕ «Big in Japan» της Κατερίνας Λούβαρη Φασόη που θα παρουσιαστεί τον Απρίλιο, σε σκηνοθεσία Παντελή Δεντάκη, στο Μικρό Θέατρο Μονής Λαζαριστών. Πρεμιέρα Σάββατο 22/4/2023.
Το σπονδυλωτό έργο “Big in Japan”, εμπνευσμένο από ακραία κοινωνικά φαινόμενα που συναντάμε στην σύγχρονη Ιαπωνία, μιλάει για το χάος και την απελπισία μέσα στην οποία είναι βουτηγμένος ο άνθρωπος σήμερα. Μέσα σε έναν κόσμο που τρέχει με ταχύτητες ιλίγγου, που τα όνειρα χάνονται στο όνομα του κέρδους, που λατρεύονται σαν θεοί οι έννοιες της ανάπτυξης, της ανταγωνιστικότητας και της παραγωγικότητας, ο άνθρωπος αναρωτιέται: «αξίζει να ζω έτσι όπως ζω, κι αν όχι, η λύση είναι η παραίτηση ή η μάχη να αλλάξω τη ζωή μου;».
Οι ιστορίες που ξεδιπλώνονται μπροστά στα μάτια μας είναι πέντε και η καθεμία καταπιάνεται με ένα τέτοιο ακραίο φαινόμενο: άνθρωποι που εξαφανίζονται, άνθρωποι που πεθαίνουν πάνω στη δουλειά, άνθρωποι έγκλειστοι στα σπίτια τους για χρόνια, ηλικιωμένοι και ηλικιωμένες που προσπαθούν να ζήσουν αξιοπρεπώς τα τελευταία χρόνια της ζωής τους και επιλέγουν να φυλακιστούν, διαπράττοντας μικροαδικήματα, άνθρωποι που βρίσκουν γαλήνη αυτοκτονώντας στο περίφημο «δάσος των αυτοκτονιών». Η σύνδεση μεταξύ τους γίνεται από τον κομπέρ, ο οποίος μάς ζητά να απολαύσουμε αυτές τις «παράξενες και εξωτικές ιστορίες», που δεν έχουν καμία όμως σχέση με τη δική μας πραγματικότητα. Είναι, πράγματι, έτσι;
Κατάλληλο για άτομα άνω των 16 ετών