Το Κέντρο Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος» υποδέχεται από 1 Νοεμβρίου την παράσταση «Ετυμηγορία» του Barry Reed.
Τον ρόλο του μαχητικού και αδέκαστου δικηγόρου μιας σκοτεινής και περίπλοκης υπόθεσης ερμηνεύει ο μοναδικός Γρηγόρης Βαλτινός.
Η Δανάη Σπηλιώτη μετά τη μεγάλη επιτυχία του Τάο (2023) και του Πλατόνοφ (2023) σκηνοθετεί τον Αντώνη Καφετζόπουλο και τον Μιχάλη Τιτόπουλο σ΄ ένα από τα πιο χαρακτηριστικά έργα του Θεάτρου του Παραλόγου, το The Dumb Waiter, του Χάρολντ Πίντερ.
H Πέμη Ζούνη και ο Σταύρος Ζαλμάς, συναντιούνται θεατρικά μετά από χρόνια και έχοντας πολλές επιτυχημένες συνεργασίες στο παρελθόν σε θέατρο και τηλεόραση. Μεσα στις επόμενες ημέρες επιστρέφει το «Underground«, τα «39 σκαλοπάτια» ενώ κάνει πρεμιέρα και η Κόρα Καρβούνη με το «JOHN».
Νέες παραστάσεις στο θέατρο και πετυχημένες επαναλήψεις
«Η Ετυμηγορία» Κέντρο Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος»
Μετά την τεράστια επιτυχία του «DA» του Hugh Leonard, με τον Γρηγόρη Βαλτινό να ενσαρκώνει τον πρωταγωνιστικό ρόλο, ο Πέτρος Ζούλιας αναλαμβάνει να σκηνοθετήσει ένα βαθιά κοινωνικό δικαστικό δράμα σε μία φιλόδοξη παραγωγή του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού και της Θέασις Δράσεις Πολιτισμού. Το τρομερά επίκαιρο θέμα στις μέρες μας, της απονομής δικαιοσύνης, πραγματεύεται η πολυεπίπεδη ιστορία της Ετυμηγορίας.
Ο Φρανκ Γκάλβιν, ένας ξεπεσμένος αλκοολικός δικηγόρος, αναλαμβάνει να δικαιώσει τη νεαρή πελάτισσά του, Ντέμπορα Κέιτ, που πέφτει σε κώμα από ιατρικό λάθος στο νοσοκομείο της καθολικής εκκλησίας «Αγία Αικατερίνη» στη Βοστώνη. Εναγόμενοι στην υπόθεση είναι οι μεγαλογιατροί του νοσοκομείου, τους οποίους εκπροσωπεί ο αδίστακτος ισχυρός δικηγόρος Εντ Κονκάννον. Η αναζήτηση της αλήθειας και η ηθική δικαίωση του θύματος περνά μέσα από πολλά εμπόδια και ανατροπές. Ο Φρανκ Γκάλβιν θα τα βάλει με τη φαιδρότητα των θεσμών και την υποκρισία των ισχυρών. Η Ντέμπορα Κέιτ θα γίνει η αφετηρία μιας άλλης σχέσης με τον εαυτό του και την ουσία της ζωής του. Η ιστορία της Ετυμηγορίας δεν είναι άλλη από τη σύγκρουση του διεφθαρμένου συστήματος εξουσίας και της ανθρώπινης μονάδας που παλεύει με εντιμότητα και αξιοπρέπεια για έναν πιο δίκαιο και ανθρώπινο κόσμο.
Πρωταγωνιστούν: Γρηγόρης Βαλτινός, Ζέτα Δούκα, Γιώργος Σουξές, Νίκος Αρβανίτης, Βασίλης Χαλακατεβάκης, Κώστας Καζάκας, Δημήτρης Καραμπέτσης, Γεωργία Καλλέργη, Άννα Μονογιού, Μανώλης Γεραπετρίτης, Μαριάννα Τουντασάκη, Γιώργος Τσουρουνάκης, Αλεξάνδρα Κολαΐτη, Παντελής Ψακίδης. Στον ρόλο της Μητέρας, η Χριστίνα Τσάφου.
The Dumb Waiter στο Θέατρο Σημείο
“The Dumb Waiter”, του Χάρολντ Πίντερ, έργο που γράφτηκε το 1957 και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1960 - είναι ένα σκοτεινό, κωμικό αριστούργημα του Θεάτρου του Παραλόγου που εξερευνά την αβεβαιότητα, την εξουσία και την αποξένωση. Με τον Αντώνη Καφετζόπουλο και τον Μιχάλη Τιτόπουλο.
Dumb Waiter: ο μικρός ανελκυστήρας φορτίων που χρησιμεύει για τη μεταφορά φαγητών και σερβίτσιων από και προς την κουζίνα. Κυριολεκτικά, μπορεί να σημαίνει είτε «χαζός σερβιτόρος», είτε «μουγγός σερβιτόρος», είτε, ακόμα πιο κυριολεκτικά, «ο χαζός που περιμένει». Ο Μπεν και ο Γκας κλεισμένοι σε ένα υπόγειο δωμάτιο περιμένουν τις οδηγίες τους. Ο χρόνος κυλά, η ένταση πυκνώνει σε κάθε ανάσα, ενώ οι ήρωες μιλούν σοβαρά για πολύ καθημερινά θέματα: τα σακουλάκια του τσαγιού, το ποδόσφαιρο, τις ασήμαντες ειδήσεις της τρίτης σελίδας στην εφημερίδα.
Όμως, οι μυστηριώδεις και παράλογες παραγγελίες που έρχονται - κυριολεκτικά - άνωθεν, ανεβάζουν την ένταση, τεντώνουν τα νεύρα και δημιουργούν μιαν αίσθηση επικείμενης απειλής. Ο γνώριμος και οικείος κόσμος διαρρηγνύεται. Σαν κάποια δύναμη να παίζει ένα παιχνίδι. Η ιεραρχία αμφισβητείται, το δωμάτιο μοιάζει με παγίδα και οι ήχοι του ανελκυστήρα και των σωληνώσεων, υπονοούν ότι η πραγματικότητα, ίσως, δεν είναι αυτή που φαίνεται. Στα μάτια των ανδρών κυριαρχεί η ανησυχία: η κωμική αδυναμία να κατανοήσουν και να ελέγξουν τον παράξενο κόσμο που κατοικούν.
Ο Χάρολντ Πίντερ χρησιμοποιεί τον συμβολισμό και την υπαινικτική γλώσσα για να δημιουργήσει αίσθηση ανασφάλειας και αβεβαιότητας, χαρακτηριστικά που συναντώνται συχνά στα έργα του. Στο The Dumb Waiter διερευνά την ιεραρχικήδομή του κόσμου μας και το μερίδιο προσωπικής ευθύνης των ατόμων. Η γραφή του Πίντερ αποτελεί σταθμό στο παγκόσμιο θέατρο και έχει επηρεάσει θεατρικούς συγγραφείς και σκηνοθέτες. Η ταινία «Αποστολή στη Μπρυζ» του Μακ Ντόννα, που βγήκε πρόσφατα στις αίθουσες, έχει σαφή συγγένεια με το Dumb Waiter.
Φθινοπωρινή Ιστορία, θέατρο Αλέκος Αλεξανδράκης
Φθινοπωρινή Ιστορία του Α. Αρμπούζωφ σε σκηνοθεσία Βάνας Πεφάνη, με δύο σημαντικούς πρωταγωνιστές, την Πέμη Ζούνη και τον Σταύρο Ζαλμά, στο ανακαινισμένο Αλέκος Αλεξανδράκης από Δευτέρα 11 Νοεμβρίου.
Ενα έργο που άφησε εποχή με τους Λαμπέτη-Κατράκη, σε μια διαφορετική, σύγχρονη εκδοχή με συνοδεία ζωντανής μουσικής.
«Είσαι γύρω στα τριάντα και βλέπεις τους γονείς σου γέρους; Έφτασες πενήντα και ήδη ονειρεύεσαι να σαπίσεις μπροστά στην τηλεόραση; Φαντάζεσαι ότι θα πάρεις σύνταξη, η ζωή σταματάει και θ’ αρχίσεις τις βόλτες και τους βαρετούς καφέδες με φίλους; Πήρες σύνταξη και κρυφοκοιτάζεις φλάιερ για οίκους ευγηρίας; Όλα είναι αποφασισμένα, προδιαγεγραμμένα και οριοθετημένα; Ε τότε, αυτή η ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ είναι για σένα. Ναι, για σένα προσωπικά…» αναφέρει η σκηνοθέτις
Ο Αλεξέι Αρμπούζωφ συνεχιστής των σπουδαίων θεατρικών συγγραφέων της Ρωσίας (Γκόγκολ, Γκόργκι, Τσέχωφ) που ανήγαγαν τον ποιητικό ρεαλισμό σε τρόπο ζωής και λόγο ύπαρξης, το 1975 γράφει τη Φθινοπωρινή Ιστορία «στην οποία τροφοδοτεί ιδιοφυώς την έναρξη μιας προσωπικής σχέσης δύο ανθρώπων. Ο Ροντιόν και η Λύντια προσπαθούν να ρίξουν τα τείχη που ο καθένας τους έχει δημιουργήσει γύρω του και να αγγίξουν ειλικρινά ο ένας τον άλλον» γράφει ο μεταφραστής του έργου Ερρίκος Μπελιές.
Ο γιατρός Ροντιόν Νικολάγεβιτς και η Λύντια Βασίλιεβνα, πρώην ηθοποιός, συναντιούνται τυχαία σ’ ένα θεραπευτήριο στη Ρίγα. Δεν είναι νέοι, αλλά και ποιος είναι νέος σήμερα. Όχι, ο Αρμπούζωφ δεν γράφει άλλο ένα ερωτικό ρομάντζο. Με απίστευτο χιούμορ, ενσυναίσθηση και συχνά πολλή σκληρότητα, απογυμνώνει τους ήρωες και τους παραδίδει ανυπεράσπιστους σε κοινή θέα. Θα μπουν στο μαγικό κόσμο του τσίρκου; Θα χορέψουν άραγε κλακέτες στη βροχή; Θα σπάσουν επιτέλους αυτή την ηλίθια ομπρέλα ή θα αποφασίσουν να πετάξουν μαζί της;
JOHN θέατρο Δίπυλον
O Μιχάλης Πανάδης με τη φρέσκια σκηνοθετική του ματιά σκηνοθετεί την Κόρα Καρβούνη και τον Χρήστο Κοντογεώργη στο JOHN της βραβευμένης με Πούλιτζερ Annie Baker. Στην παράσταση πρωταγωνιστουν, επίσης, η Γιούλη Τσαγκαράκη και η Καλλιόπη Παναγιωτίδου.
Το σημαντικό αυτό έργο έκανε πρεμιέρα το 2015 στο Signature Theatre στη Νέα Υόρκη και δημιούργησε μεγάλη αίσθηση σε κοινό και κριτικούς. Τώρα, ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα στις 31 Οκτωβρίου και εγκαινιάζει την επαναλειτουργία του θεάτρου Δίπυλον.
Η Annie Baker, μια από τις πιο σημαντικές φωνές της σύγχρονης αμερικανικής δραματουργίας, εξερευνά στα έργα της και ιδιαίτερα στο "JOHN" την ανθρώπινη ευαλωτότητα με ευαισθησία και διηθητικότητα.
Ένα μικρό πανδοχείο με βούληση. Μια πρόσχαρη ξενοδόχος και η τυφλή φίλη της με το σκοτεινό παρελθόν. Ένα ζευγάρι που αντιμετωπίζει προβλήματα στη σχέση του και παλεύει να μείνει μαζί, ενώ κάνει tour σε μνημεία πολέμου. Παιδικά τραύματα, λατινικά ξόρκια, λίστες πουλιών, πλάσματα του Lovecraft, το άγρυπνο σύμπαν που παρακολουθεί, φαντάσματα και υπερφυσική δραστηριότητα, νεοπλατωνισμός, μια θυμωμένη κούκλα, δυσπιστία και απιστία.
Ένα σκηνικό γεμάτο ένταση και μυστήριο, όπου κάθε λεπτομέρεια έχει σημασία. Χαρακτήρες πολύπλοκοι και βαθιά ανθρώπινοι, διάλογοι γεμάτοι υπονοούμενα και μία σιωπή εκκωφαντική. Η παράσταση John είναι μια μοναδική θεατρική εμπειρία. Μας προσκαλεί να εξερευνήσουμε τις λεπτές αποχρώσεις των σχέσεων και της ανθρώπινης φύσης, καθώς εξετάζει θέματα όπως είναι η μοναξιά, η απώλεια, και οι αδιόρατες δυνάμεις που επηρεάζουν την ανθρώπινη ύπαρξη.
«Τα 39 Σκαλοπάτια», Θέατρο Τζένη Καρέζη
«Τα 39 Σκαλοπάτια», το κωμικό θρίλερ κατασκοπείας που παρουσιάστηκε με τεράστια επιτυχία τον περασμένο χειμώνα, επανέρχεται για 2η χρονιά, στο Θέατρο Τζένη Καρέζη. Ο Μάκης Παπαδημητρίου σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί στο έργο του Πάτρικ Μπάρλοου, μαζί με τρεις ταλαντούχους ηθοποιούς που ερμηνεύουν διαφορετικούς χαρακτήρες με θαυμαστή ταχύτητα: τους Γρηγορία Μεθενίτη, Γιάννη Λατουσάκη και Παναγιώτη Γουρζουλίδη. Μετά τα αλλεπάλληλα και διαρκή sold out της περασμένης σεζόν, το κοινό θα μπορεί και φέτος να δει «Τα 39 Σκαλοπάτια», κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00.
Ο Richard Hannay, ένας άνδρας με μια μάλλον βαρετή ζωή, γνωρίζει μια μυστηριώδη γυναίκα και βρίσκεται ξαφνικά μπλεγμένος σε ένα πολύπλοκο σχέδιο κατασκοπείας. Θανατηφόρα μυστικά, καταδιώξεις, αλλά και ρομαντισμός, μπλέκονται με μαεστρία και καταιγιστικούς ρυθμούς. «Τα 39 Σκαλοπάτια» είναι μια διασκευή που βασίζεται τόσο πάνω στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Τζον Μπιούκαν (1915), όσο και στην γνωστή ταινία του Άλφρεντ Χίτσκοκ (1935). Κι όμως, ο Μπάρλοου εμπλουτίζει τη γνωστή υπόθεση με γενναίες δόσεις χιούμορ, μετατρέποντάς την σε μία κωμική περιπέτεια με καταιγιστικές ανατροπές και ατμόσφαιρα που θυμίζει Monty Python. Η παράσταση προσφέρει μία γρήγορη, απολαυστική θεατρική εμπειρία, που ξεχωρίζει για τις δυνατές ερμηνείες και την αξιοθαύμαστη σκηνική δημιουργικότητά της.
Η σκηνοθεσία του Μάκη Παπαδημητρίου εστιάζει στην φαντασία και ταυτόχρονα στην απλότητα. Όπως λέει ο ίδιος: «Στην παράστασή μας, στοχεύσαμε στην ενίσχυση της αίσθησης του παιχνιδιού. Οι γρήγορες αλλαγές χαρακτήρων, η φυσική κωμωδία και η ανεπιφύλακτη αγάπη για το θέατρο είναι όλα κεντρικά στο όραμά μας. Θέλουμε το κοινό να μην παρακολουθεί απλώς μια παράσταση, αλλά να ζει τη χαρά της δημιουργίας, να γελά με τις “ανοησίες” και να θαυμάζει την εφευρετικότητα».
«Underground» Θέατρο Ακροπόλ
Το «Underground» σε σκηνοθεσία Νικίτα Μιλιβόγεβιτς, με πρωταγωνιστές τους Βασίλη Χαραλαμπόπουλο, Γιάννη Τσορτέκη και Αλεξάνδρα Αϊδίνη, μετά την μεγάλη επιτυχία της 1ης χρονιάς, συνεχίζει την θεατρική διαδρομή του από 1 Νοεμβρίου, για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων (έως 12/1), στο Θέατρο Ακροπόλ, κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή.
Το «Underground» αφηγείται την επική ιστορία δύο φίλων, του Μπλάκι και του Μάρκο, με φόντο την πολιτική αναταραχή και τον πόλεμο στην πρώην Γιουγκοσλαβία. Υπό την νέα διασκευή και τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Σέρβου σκηνοθέτη Νικίτα Μιλιβόγεβιτς, αναδεικνύεται η ουσία του αριστουργήματος του Κοβάσεβιτς, εμπλουτίζοντάς το παράλληλα με νέες προοπτικές.
Με μια δυναμική θεατρική προσέγγιση, το «Underground» μεταφέρει το κοινό σε έναν κόσμο σουρεαλισμού, σκοτεινού χιούμορ και ειλικρινούς συγκίνησης. Δίπλα στον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο, τον Γιάννη Τσορτέκη και την Αλεξάνδρα Αϊδίνη συμπράττουν επί σκηνής ένας πολυμελής θίασος και μία ζωντανή ορχήστρα, υπό τους ήχους των γνώριμων, δυναμικών, βαλκανικών μουσικών στοιχείων σε σύνθεση του Goran Bregovic, καθώς και των πρωτότυπων μουσικών συνθέσεων του Άγγελου Τριανταφύλλου. Ένα καλλιτεχνικό σχήμα που ενισχύει έτσι την βαθιά υποβλητική και συνάμα ξεσηκωτική ατμόσφαιρα του έργου, σε έναν μοναδικό εναγκαλισμό με το πνεύμα του παραλογισμού, της τραγωδίας και τελικά της ανθρώπινης ανθεκτικότητας, για να καταφέρει αυτή να αναδυθεί και πάλι στο εκτυφλωτικό φως της Ελπίδας.
Ο Νικίτα Μιλιβόγεβιτς, γνώριμος στο ελληνικό κοινό από τις προηγούμενες δουλειές του, θα συνεργαστεί με μια εξαιρετική καλλιτεχνική ομάδα, συμπεριλαμβανομένου του σπουδαίου σκηνογράφου Μανόλη Παντελιδάκη που θα αναλάβει τα εντυπωσιακά σκηνικά της παράστασης, της Ηλένιας Δουλαδίρη που θα υπογράψει τα κοστούμια και της διάσημης χορογράφου Αμάλια Μπένετ.
Πρωταγωνιστούν: Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, Γιάννης Τσορτέκης, Αλεξάνδρα Αϊδίνη, Δημήτρης Ντάσκας, Σταύρος Λιλικάκης , Αλέξανδρος Βιδαλάκης, Εμμανουήλ Κοντός, Μιχάλης Παπαδημητρίου, Νίκος Τσιμάρας, Χριστίνα Κυπραίου, Νικολίτσα Ντρίζη, Νίκος Μυλωνόπουλος, Στράτος Νταλαμάγκος, Φίλιππος Πατσούρης, Νίνα Καπίνοβα. Συμμετέχει ζωντανή ορχήστρα επί σκηνής: Μενέλαος Μωραΐτης, Θωμάς Καπετανάκης - Τούμπα, Σπύρος Νίκας, Γιάννης Τσάκας - Σαξόφωνο, Κώστας Σαπούνης, Νίκος Βαλταδώρος - Τρομπέτα, Βασίλης Παναγιωτόπουλος, Λεωνίδας Παλαμιώτης - Τρομπόνι, Περικλής Κατσώτης, Πέτρος Παπαγεωργίου - Κρουστά
Οι Δύο Σκύλοι στο θέατρο Αλκμήνη
Στον Οδυσσέα και στον Κιχώτη, σε δύο σκύλους που γαβγίζουν, ξύνονται, μαλώνουν, γλείφονται, παίζουν και… μιλούν ανθρώπινα μεταμορφώνονται ο Ιβάν Σβιτάιλο και ο Πίτερ Ραντλ από 2 Νοεμβρίου κάθε Σάββατο και Κυριακή στο θέατρο Αλκμήνη, ενσαρκώνοντας δύο ήρωες του μεγάλου Ισπανού συγγραφέα Μιγκέλ ντε Θερβάντες.
Το κείμενο και τη σκηνοθεσία υπογράφει η Κωνσταντίνα Νικολαΐδη η οποία βασίζεται στην αριστουργηματική νουβέλα του Ισπανού συγγραφέα «Ο διάλογος των σκύλων» η οποία έχει χαρακτηριστεί από κριτικούς, λογοτέχνες και αναγνώστες ισάξια του μεγαλειώδους έργου του, «Δον Κιχώτης».
Οι θεατές θα έχουν την ευκαιρία για πρώτη φορά στα θεατρικά χρονικά να δουν τον κόσμο και το είδος τους μέσα από τα μάτια δύο αδέσποτων σκύλων που έχουν αράξει έξω από τα επείγοντα ενός νοσοκομείου της μεγαλούπολης. Οι δύο αυτοί κωμικοτραγικοί τύποι ξεκινούν ένα καταιγιστικό κουβεντολόι κάνοντας φύλλο και φτερό την σύγχρονη κοινωνία και τον άνθρωπο.
Ο Κιχώτης είναι άυπνος, νηστικός, ακίνητος πολλά μερόνυχτα έξω από την είσοδο των επειγόντων περιστατικών ενός νοσοκομείου της πόλης. Εκεί τον βρίσκει ένα βράδυ ο Οδυσσέας… ή αλλιώς Μπέικον, ή Πασάς, ή Ζορό, ή Μήτσος, έχει πολλά ονόματα αυτός. Οι δυο τους δεν έχουν τίποτα που να τους συνδέει εκτός από το γεγονός… ότι είναι και οι δύο σκύλοι! Και… μιλάνε. Βλέπουν νοσοκόμους και ασθενείς. Βλέπουν ζωντανούς και νεκρούς. Και περιμένουν. Κάποιον περιμένουν. Ίσως τον Γκοντό… Ίσως τον Άνθρωπο… Με πρωταγωνιστές τον Ιβάν Σβιτάιλο και τον Πίτερ Ραντλ
Το επάγγελμα της μητρός μου, θέατρο ΣΤΟΑ
Την Παρασκευή 1η Νοεμβρίου ξεκινούν στο Θέατρο ΣΤΟΑ οι παραστάσεις της μοναδικής κωμωδίας ΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΣ ΜΟΥ που έγραψε και σκηνοθέτησε ο Θανάσης Παπαγεωργίου. Πρόκειται για τη θεατρική διασκευή στο ομώνυμο διήγημα του Μποστ που ανέβηκε με επιτυχία τον προηγούμενο χειμώνα, με την Εύα Καμινάρη να ερμηνεύει τον ρόλο της μητέρας και τον σκηνοθέτη τον ρόλο του συζύγου.
ΣΤΟΑ και ΜΠΟΣΤ θεωρούνται δύο αλληλένδετα στοιχεία στην ελληνική σκηνή αφού επτά φορές ανέβηκαν στο θέατρο αυτό με τεράστια καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία έργα του μοναδικού σατιρικού μας συγγραφέα. Τώρα, ένας καινούργιος Μποστ έρχεται να προστεθεί σ’ αυτή την αλυσίδα μποστικών κειμένων με ένα έργο που βασίστηκε πάνω σε ένα διήγημά του που γράφτηκε το 1961 για την ‘Καθημερινή’ στην οποία εργαζόταν τότε. Το διήγημα αυτό έγινε η αιτία της απόλυσής του Μποστ από την Ελένη Βλάχου, εκδότρια της Καθημερινής, η οποία μόλις το διάβασε θεώρησε ότι ο Μποστ είχε ξεπεράσει κάθε όριο ευπρέπειας. Η απάντηση του συγγραφέα ήταν “η κ. Βλάχου έχασε το χιούμορ της”…
«Το επάγγελμα της μητρός μου» ανέβηκε από τον Θανάση Παπαγεωργίου για πρώτη φορά το 2003 ως μονόλογος στις εκδηλώσεις της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας για να παρουσιαστεί πολλά χρόνια αργότερα διασκευασμένο σε θεατρικό έργο. Ο Θανάσης Παπαγεωργίου, διασκευαστής και σκηνοθέτης, αλλά και πρωταγωνιστής της καινούριας παράστασης, όπως και όλων των έργων του Μποστ που έχουν παρουσιαστεί στη Στοά, γράφει σχετικά με το διήγημα που τόσο ενόχλησε στην εποχή του: ‘’Ελπίζω σήμερα, να μην υπάρχουν πια τέτοιες απαιτήσεις ευπρέπειας. Νομίζω ότι ο Μποστ, με το καυστικό και καίριο χιούμορ του, δεν κάνει τίποτε άλλο από το να στιγματίσει, με καλοπροαίρετη κριτική διάθεση, την κοινωνική μας υποκρισία». Παίζουν: Θανάσης Παπαγεωργίου, Ευδοκία Σουβατζή, Εύα Καμινάρη, Ελευθερία Στεργίδου, Χριστίνα Πλατανιώτη, Γιάννης Χαντέλης και Γιάννης Φουντάς.
Αγαπητέ μ@λάκα στο Μικρό Γκλόρια
Το απόλυτο φαινόμενο της σύγχρονης αντισυμβατικής γαλλικής λογοτεχνίας, ανατρεπτική, προκλητική, παθιασμένη, τρυφερή και απολύτως μη πολιτικά ορθή, η σπουδαία Βιρζινί Ντεπάντ (Virginie Despentes) με τα εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως, ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα.
Η καλλιτέχνις που τόλμησε να κάνει βιβλίο και ταινία τον ίδιο της τον βιασμό και η ταινία λογοκρίθηκε στα σινεμά της Γαλλίας, η λογοτέχνις της οποίας ο Όστερμαγιερ επέλεξε να ανεβάσει την πρώτη της νουβέλα την περσινή σεζόν στη Σαουμπίνε, συστήνεται φέτος και στο θεατρικό κοινό της Αθήνας.
Ο Σωτήρης Καραμεσίνης και η Εύα Κοτανίδη μεταφέρουν στη θεατρική σκηνή, για πρώτη φορά παγκοσμίως, το τελευταίο της μπεστ σέλερ “Αγαπητέ μ@λάκα” (Cher Connard / Dear Asshole). Ένα μετα-φεμινιστικό πανκ μυθιστόρημα που γράφεται μόλις το 2022 με αφορμή την έκρηξη του «metoo» και το οποίο, με όχημα το πικρό χιούμορ και όλη τη γοητευτική οργή που χαρακτηρίζουν τη γραφή της Ντεπάντ, αποτελεί έναν ύμνο στη φιλία, τον μόνο δεσμό που μπορεί να κάνει τον άνθρωπο λιγότερο μαλάκα και τη ζωή περισσότερο υποφερτή.
Τι συμβαίνει όταν ένας επιτυχημένος συγγραφέας, στη δίνη των καταχρήσεων και του metoo, μια σούπερ σταρ του σινεμά και sex symbol σε κλιμακτήριο και μια νεο- φεμινίστρια blogger σε νευρική κρίση, συναντιούνται στην σκηνή; Νέο-φεμινισμός, πατριαρχία, ουσίες, εθισμός, θεραπεία, διασημότητα, παρενόχληση, πανδημίες, σεξ, ψέματα, φιλία, μουσική, social media, σχέσεις, τρυφερότητα, μοναξιά, οργή, metoo, cinema, λογοτεχνία. Οι “Επικίνδυνες σχέσεις” στη μεταμοντέρνα τους εκδοχή δια χειρός Ντεπάντ, κόντρα σε κάθε πολιτική ορθότητα. Ορέστης Τζιόβας, Εύα Κοτανίδη, Μυρτώ Γκόνη.
Από τις 6 Νοεμβρίου στο Θέατρο Μικρό Γκλόρια και κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 21.00
«Μαμά Μου!» θέατρο Μουσούρη
Πόσο εφικτό θα ήταν να «ενοικιάσεις» μια μάνα; «Ζητείται κόρη» ή «Ενοικιάζεται μάνα»! Θα μπορούσε να υπάρξει μια τέτοια αγγελία;
Θα μπορούσε ποτέ να γίνει μια ιδιωτική συμφωνία ή ακόμα κι ένα επίσημο συμβόλαιο, ώστε δυο γυναίκες -άγνωστες μεταξύ τους- να αποκτήσουν τη σχέση μητέρας και κόρης; Θα ήταν ηθικό και νόμιμο να πληρώνει μια «κόρη» μια άγνωστη γυναίκα, μόνο και μόνο για να υποδυθεί τη «μάνα» της; Η συμφωνία υπήρξε. Το συμβόλαιο έγινε.
Το θεατρικό ισπανικό έργο της Μάρτα Μπαρτσελό, με τον ελληνικό τίτλο «Μαμά Μου!», αποτυπώνει τη διαδρομή μιας τέτοιας σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου.
Η «κόρη» αμείβει την άγνωστη γυναίκα, για να εκτελεί τον ρόλο της «μάνας» κι εκείνη εκτελεί πειστικά τα καθήκοντά της, ως μητέρα. Τις λεπτομέρειες των όρων του συμβολαίου θα τις ανακαλύψουμε στο θέατρο Μουσούρη , κάθε Δευτέρα και Τρίτη από 12 Νοεμβρίου.
Το «Mαμά Μου!» επιλέχθηκε, γιατί το θέμα του εστιάζει σε μια κοινωνία που πολλά «αναγκαία», θα μπορούσαν να είναι «επιλογές». Και που οι ανατροπές θα μπορούσαν να επιφέρουν ρήγματα στα ειωθότα.
«Μπορώ, να επιλέξω τους γονείς μου ή τα παιδιά μου»; «Γονέας είναι αυτός που γεννάει και τίκτει ή κι εκείνος που, δίχως να είναι γεννήτορας, του δόθηκε η χάρη για τέτοιο λειτούργημα»; Πέρα από τα κοινωνικά στερεότυπα ή μη, το συγκεκριμένο έργο αποτελεί έναν ύμνο στην αγάπη άνευ «όρων».
Η Σοφία Βογιατζάκη ερμηνεύει τον ρόλο της μάνας και η Νίκη Λάμη την κόρη.