Για δεύτερη φορά, η χώρα ξαναζεί το χρονικό μιας προαναγγελθείσας τραγωδίας. Η πρώτη ήταν ακριβώς πριν από ένα χρόνο. Με ανατριχιαστικές ομοιότητες. Όπως και φέτος, ξεκίνησε στη Βόρεια Ελλάδα και τη Θεσσαλία. Με τα πρώτα κρύα του χειμώνα. Με πολλαπλασιαστές τις εθνικές γιορτές και τα θρησκευτικά πανηγύρια της Θεσσαλονίκης. Φέτος, έχουμε το ίδιο ξεκίνημα. Και πολλοί φοβούνται ακόμη χειρότερη κατάληξη, σε αριθμό θανάτων και τραγικών περιστατικών.
Η κυβέρνηση μόλις χθες αποφάσισε να πάρει κάτι σαν «μέτρα». Τα οποία εκ των προτέρων θα αποδειχθούν δειλά, άβουλα και – ας το ελπίσουμε- όχι μοιραία. Το φοβερό και τρομερό «lockdown» για τους ανεμβολίαστους εξανεμίζεται με 20 ευρώ την εβδομάδα, όσο δηλαδή είναι η τιμή για δυο τεστ. Αν βέβαια ο ενδιαφερόμενος δεν έχει την όρεξη να ψάξει στις εκπτώσεις.
Την ίδια στιγμή, ο φόβος του πολιτικού κόστους αφήνει στο απυρόβλητο την Εκκλησία. Για τόσο προφανείς λόγους που είναι βαρετό να ασχοληθούμε. Μια συμβουλή μόνο σε «ναυτιλλομένους»: όποιος ενδιαφέρεται για πραγματικές μεταρρυθμίσεις που αλλάζουν τη χώρα και την κάνουν ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος, ούτε τρέμει μπροστά στα ράσα, ούτε ασπάζεται το χέρι του παπά, ούτε υποκλίνεται στο «κόμμα της Εκκλησίας». Στοιχειώδες…
Τις τελευταίες μέρες, μια λέξη πλανάται πάνω από τα γραφεία των κυβερνητικών στελεχών, στις αίθουσες συσκέψεων των επιστημόνων, στα κόμματα της αντιπολίτευσης. Η λέξη «υποχρεωτικότητα» των εμβολιασμών. Για ευρύτατες κοινωνικές κατηγορίες στον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα. Περίπου όπως υλοποιήθηκε στη γειτονική Ιταλία από τον Μάριο Ντράγκι, στις Ενοπλες Δυνάμεις και σε πολλές δημόσιες υπηρεσίες των ΗΠΑ από τον Τζο Μπάϊντεν.
Ακόμη και ο Κ. Μητσοτάκης είναι βέβαιο ότι το σκέφτεται, αρκετοί υπουργοί το συζητούν κατ΄ιδίαν. Γιατί δεν το κάνουν τώρα, στο ξεκίνημα του νέου θανάσιμου κύκλου της πανδημίας, εφόσον γνωρίζουν ότι αφήνοντας τον χρόνο να περνά κινδυνεύουν όταν το αποφασίσουν να είναι ήδη αργά; Για τον φόβο του πολιτικού κόστους είναι η μοναδική απάντηση. Τα «hot-spots» των αντιεμβολιαστών είναι κυρίως συντηρητικά κοινά, άνθρωποι της Εκκλησίας, οι γνωστοί «μακεδονομάχοι» της Βόρειας Ελλάδας, τα Σώματα Ασφαλείας και λοιπές όμορες δυνάμεις. Με λίγες εξαιρέσεις, δηλαδή, ένα μεγάλο τμήμα του «σκληρού πυρήνα» της εκλογικής βάσης της παραδοσιακής Δεξιάς .Εξ ου και η άρνηση…
Πριν από λίγες μέρες, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ υπέβαλλε στον δημόσιο διάλογο μια πρόταση, η οποία μπορεί να αποτελέσει λύση στον «γόρδιο δεσμό». Μια «ολιγομελής επιστημονική επιτροπή από πρόσωπα κοινής αποδοχής», η οποία θα προτείνει μέτρα που «όλοι θα αποδεχθούμε χωρίς τη σκέψη μας στο πολιτικό κόστος».
Είναι προφανές για όσους καταλαβαίνουν πίσω από τις γραμμές, ότι ο Αλ. Τσίπρας προτείνει στον Κ. Μητσοτάκη να «μοιραστούν» το πολιτικό κόστος και αφήνει ορθάνοιχτη την πόρτα για «έκτακτα μέτρα», που άνετα μπορεί να συμπεριλαμβάνουν και την απόφαση για υποχρεωτικούς εμβολιασμούς. Είναι αρκετά πιθανό, τις επόμενες μέρες ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ να επανέλθει με ακόμη πιο ρητό και κατηγορηματικό τρόπο στην πρότασή του.
Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται με πρόσφατες δηλώσεις ο Γ. Παπανδρέου, ο Ν. Ανδρουλάκης, ο Α. Λοβέρδος και οι άλλοι υποψήφιοι για την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ.
Οι προϋποθέσεις λοιπόν υπάρχουν για μια απόφαση με συναίνεση και ευρύτατη πολιτική αποδοχή. Ως πότε η κυβέρνηση θα διστάζει και θα μηρυκάζει μέτρα, που και η ίδια γνωρίζει καλά ότι δεν θα έχουν κανένα σημαντικό αποτέλεσμα; «Ο καιρός γαρ εγγύς» που έλεγε και ο Αγιος Παΐσιος...