Την συμφωνία με την Αίγυπτο, την επεδίωκε και θα την υπέγραφε και ο Αλέξης Τσίπρας. Την επέκταση των χωρικών υδάτων στο Ιόνιο, την… είχε εξαγγείλει ο Κοτζιάς, παρουσία του Τσίπρα. Αλλά ο τελευταίος δεν την προχώρησε.
Κι’ όμως ο ΣΥΡΙΖΑ, αποφάσισε να… αποκληρώσει αυτά τα δυο «παιδιά» του στην συζήτηση στην Βουλή, υιοθέτησε την (μη) πολιτική του «παρών» και… κούνησε αυτάρεσκα το δάκτυλο στην κυβέρνηση! Για… ασυνέπεια με τον εαυτό της ως αντιπολίτευση και έλλειψη εθνικής στρατηγικής. Όσα δεν φτάνει η αλεπού…
Κατ’ αρχήν γι’ αυτό το… ακατανόητο «παρών»- που η αλήθεια είναι ότι όλα τα κόμματα το έχουν χρησιμοποιήσει ως φερετζέ μικροπολιτικάντικης σκοπιμότητας, κάθε φορά που απλώς ήθελαν… να νίψουν τα χείρας του: όταν ζητείται η ψήφος σου αν είσαι υπέρ ή κατά ενός νόμου, συμφωνίας, τροπολογίας, απόφασης, το «παρών» μπορεί να σημαίνει ή ότι δεν έχεις άποψη και γνώμη, ή ότι έχει αλλά… δεν σε συμφέρει να την πεις, ή ότι κάτι φοβάσαι και δεν θέλεις να εκτεθείς…
Στις παρέες και κοινωνικές συναθροίσεις, μια τέτοια μεσοβέζικη θέση μπορεί να είναι κατανοητή και ανεκτή- στο Κοινοβούλιο, είναι απαράδεκτη! Βουλευτές και κόμματα βρίσκονται εκεί με εντολή του λαού, για να έχουν άποψη και γνώμη, να μην φοβούνται να την εκφράσουν και να μην την… διαπραγματεύονται ανάλογα με τις περιστάσεις.
Ο κ. Τσίπρας προφανώς αποφάσισε το «παρών» επειδή δεν ήθελε τυχόν… ανταρσίες από βουλευτές του που έχουν ανοικτά ταχθεί υπέρ της συμφωνίας. Και… επειδή πόνταρε σε πιθανές διαφοροποιήσεις πολύ… «γαλάζιων» βουλευτών της ΝΔ ζήτησε και ονομαστική ψηφοφορία, με την ελπίδα να δημιουργήσει πρόβλημα στην κυβέρνηση! Τι άλλο νόημα μπορεί να έχει το αίτημα για ονομαστική, όταν εσύ έχεις αποφασίσει το «παρών»;
Κι’ αν επρόκειτο για κάποιο έλασσον θέμα, άντε να δεχθείς ότι υπάρχει χώρος για τέτοιους μικροπολιτικούς επικοινωνισμούς. Αλλά στην κατάσταση που βρίσκεται η χώρα, για ένα μείζον εθνικό ζήτημα με τους απέναντι να έχουν «οπλίσει» και τους «συμμάχους» και «εταίρους» δύσθυμους και δίβουλους να ψάχνουν για πάτημα να… νίψουν κι’ αυτοί τας χείρας τους, η αξιωματική αντιπολίτευση να «πολιτεύεται» με τα μάτια στραμμένα στο εσωκομματικό της ηφαίστειο και τη σκέψη στο πώς να υπονομεύσει την κυβέρνηση, είναι απόδειξη ανευθυνότητας και παγερής αδιαφορίας για τις εθνικές συνέπειες…
Ο κ. Τσίπρας, έχει δίκιο να λέει στην Βουλή ότι όταν ο Κοτζιάς είχε προαναγγείλει το 2018 την επέκταση των χωρικών μας υδάτων «προς Δυσμάς», η ΝΔ ως αντιπολίτευση είχε σηκώσει… παντιέρα αντίστασης, υποστηρίζοντας ότι μια τέτοια κίνηση στο Ιόνιο θα σημάνει αντιδιαστολή για το «προς Ανατολάς», και έμμεση αποδοχή της πάγιας τουρκικής θέσης περί «ειδικής κατάστασης» στο Αιγαίο. Ο κ. Μητσοτάκης, είχε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να παραδεχθεί ενώπιον της εθνικής αντιπροσωπείας (κάτι πρωτόγνωρο γ ια κόμμα εξουσίας…) ότι τότε είχε κάνει λάθος εκτίμηση. Και να προσθέσει το (αυταπόδεικτο) ότι αυτό το «λάθος» τον υιοθέτησε και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, με το να μην προβεί τότε στην επέκταση των χωρικών υδάτων στο Ιόνιο…
Μπορούσε και έπρεπε ο πρωθυπουργός να επισημάνει στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης ότι… και οι δύο εκτίμησαν και έπραξαν λάθος, αναφέροντας παράλληλα ότι «τότε, οι συνθήκες ήταν εντελώς διαφορετικές, σήμερα αυτή η κίνηση έχει ουσιαστικά αποτελέσματα έναντι της Τουρκίας…» και να τον καλέσει να υπερψηφίσει την απόφαση.
Πολύ σωστά και τεκμηριωμένα, ο Ευάγγελος Βενιζέλος (λείπει από την Βουλή, λείπει πολύ…), πρότεινε η επέκταση των χωρικών υδάτων στο Ιόνιο, να συνοδευθεί με μια ρητή δήλωση ότι ή ενέργεια αυτή δεν συνιστά «αντιδιαστολή» ως προς το Αιγαίο. Κάτι που έκανε ο κ. Μητσοτάκης, αναγγέλλοντας στην Βουλή ότι «μελετάται η επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 μίλια νοτίως της Κρήτης…
Οι στιγμές είναι κάτι περισσότερο από κρίσιμες. Η Τουρκία στριμωγμένη αντιδρά σπασμωδικά και κλιμακώνει ανεξέλεγκτα την ένταση, ο «διεθνής παράγων» πιέζει για διάλογο άρον-άρον και όπως- όπως, προκειμένου να μην θιγούν τα δικά του συμφέροντα και να μην αναγκασθεί σε ενεργό παρέμβαση. Το θέμα είναι εμείς τι κάνουμε…
Είναι υποκριτική, υπονομευτική, εθνικά ολέθρια η στάση εκείνων των πολιτικών αρχηγών που από την μια… ζητάνε σύγκληση συμβουλίου υπό την προεδρία της Προέδρου της Δημοκρατίας για «χάραξη εθνικής στρατηγικής», και όταν η κυβέρνηση κινείται έμπρακτα σε μια τέτοια κατεύθυνση εθνικής υπευθυνότητας, σε διπλωματικό και στρατιωτικό επίπεδο, κάποιοι από αυτούς «κοσκινίζουν» μικροπολιτικά γιατί κρίνουν ότι δεν τους συμφέρει να «ζυμώσουν» εθνικά…
Αν ο κ. Τσίπρας επιλέγει αυτή την πολιτική στα εθνικά θέματα, δεν θέλω να σκέπτομαι την ποιότητα της αντιπολίτευσης του στην πανδημία και τις οικονομικές επιπτώσεις της…