Η ακρίβεια και οι λοιπές επιπτώσεις από τον πόλεμο στην Ουκρανία και την ενεργειακή κρίση έπαιξαν τον ρόλο τους στις γαλλικές προεδρικές εκλογές, όπως βαραίνουν το πολιτικό κλίμα και στη χώρα μας, επιδρούν στις δημοσκοπήσεις, θα στιγμάτιζαν και τις εκλογές, αν γίνονταν τώρα…
Η κοινωνία που υφίσταται αυτές τις συνέπειες υποφέρει, αγανακτεί, οργίζεται, θέλει να «τιμωρήσει» αυτόν (το όποιον) έχει την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας. Μπορεί να μην είναι σώφρον και λογικό, αν αυτό είναι το μόνο κριτήριο της κοινωνίας, αλλά… συμβαίνει σχεδόν πάντα και παντού, είναι μοιραίο φαινόμενο.
Από σκοπιάς του, ως εκ τούτου, άριστα πράττει ο Αλέξης Τσίπρας που από του βήματος του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε να υποδαυλίσει και να φουντώσει την όποια οργή και αγανάκτηση του κόσμου, φορτώνοντας στις πλάτες του Μητσοτάκη όλα τα στραβά και τα ανάποδα που μας έχουν πέσει κατακέφαλα -αλλά και στο κεφάλι των λαών όλης της Ευρώπης, και όχι μόνο!
Δεν ευθύνεται ο πρωθυπουργός για τις απανωτές κρίσεις στα εθνικά, την πανδημία, την εξαιτίας της οικονομική ανάσχεση στη χώρα, την αύξηση της τιμής της ενέργειας και τη δραματική κορύφωσή της λόγω πολέμου του Πούτιν στην Ουκρανία, την (παγκόσμια, λόγω ελλείψεων…) ακρίβεια στα τρόφιμα, αλλά δεν βαριέσαι, φτιάξε έναν «εχθρό» και ρίξ’ τον βορά στο ανήσυχο πλήθος.
Μέχρις εδώ, ας πούμε ότι έχει κάποια «λογική» η τακτική του κ. Τσίπρα. Αλλά η στρατηγική που επιχείρησε να ξεδιπλώσει στην εναρκτήρια… «πάλης ξεκίνημα» ομιλία του στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ «μπάζει» από παντού!
Ας αφήσουμε τα χιλιο-κοπιαρισμένα συνθήματα του Αντρέα («μαζί θα σηκώσουμε ξανά τον ήλιο πάνω από την πατρίδα μας!», «μαζί θα προχωρήσουμε!»), που κάνουν τον κόσμο να σκάει στα γέλια, και τους ΠΑΣΟΚους, στους οποίους υποτίθεται ότι απευθύνονται συναισθηματικά, τους σκυλιάζει για την καπηλεία και την κοροϊδία.
...Και σε ποιους απευθύνεται, λέγοντας «σας απλώνω το χέρι να ξεπεράσουμε το παρελθόν που μας χώρισε και μας πίκρανε», για να συγκροτηθεί μια νέα προοδευτική διακυβέρνηση «από την πρώτη κιόλας Κυριακή των εκλογών»; Στους… «Γερμανοτσολιάδες» στο ΠΑΣΟΚ, τους «κλέφτες της Novartis»; Θεμιτό, θα πείτε, να ψάχνει στο ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη σωσίβιο πολιτικής επιβίωσης και θεωρητικής επανόδου του στην εξουσία, αλλά όπως και να το κάνεις ακούγεται κωμικό, μπανάλ, ξεπερασμένο, φτηνιάρικο -και μη πειστικό…
Διακήρυξε τη «νέα αρχή» και την «πολιτική αλλαγή», το… «άνοιγμα του κόμματος στην κοινωνία», διαβεβαιώνοντας για τον «μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ», σαλπίζοντας την… «αντεπίθεση»! Με καθυστέρηση 2,5 χρόνων, και χωρίς ίχνος αυτοκριτικής για το βούλιαγμα του κόμματος και πριν αλλά και μετά τις εκλογές του ’19, αλλά ας το αντιπαρέλθουμε… Όμως με ποια «επανεκκίνηση» και «νέα αρχή» φιλοδοξεί να προσελκύσει το κεντρώο προοδευτικό εκλογικό κοινό; Με τον… Πολάκη να κραυγάζει και να κραδαίνει χατζάρια μόλις προχθές στη Βουλή ότι «ερχόμαστε, και τούτη τη φορά θα είναι αλλιώς!»;
Ή μήπως με τις εξαγγελίες-δεσμεύσεις «από την πρώτη μέρα της κυβέρνησής μας», ότι θα… καταργήσει όλους τους νόμους Μητσοτάκη (όπως και… τα μνημόνια, θυμάστε…), θα χαρίσει τα χρέη της πανδημίας, θα μειώσει στο 50% τους λογαριασμούς της ΔΕΗ, θα αυξήσει τις συντάξεις (που ο ίδιος ως κυβέρνηση έκοψε και… αύξησε ο Μητσοτάκης, ξανα-εξαγγέλλοντας την κοροϊδία της «13ης σύνταξης») αλλά και τον κατώτατο μισθό, που μόλις χθες ανακοίνωσε η κυβέρνηση;
Ο κ. Τσίπρας νομίζει ότι απευθύνεται σε… λωτοφάγους! Υποβαθμίζει τα ψέματα που είπε ως πρωθυπουργός και βάφτισε εκ των υστέρων… «ψευδαισθήσεις», τις ανερμάτιστες και ακοστολόγητες εξαγγελίες των αλλεπάλληλων και μηδέποτε υλοποιηθέντων, ούτε στο 5%, περιβόητων «Α και Β προγραμμάτων Θεσσαλονίκης». Δήλωνε ο ίδιος σε συνεντεύξεις του, μόλις έγινε πρόεδρος του (μετέπειτα) ΣΥΡΙΖΑ, ότι «η δύναμη βρίσκεται στο παραμύθι»! Και το δοκίμασε με επιτυχία στις εκλογές του 2012 και τις επόμενες.
Αλλά κάνει ένα τεράστιο και με συνέπειες λάθος, επιχειρώντας να ξαναδοκιμάσει το «παραμύθιασμα» το 2022: παραβλέπει ότι τότε εμφανιζόταν σε μια καθημαγμένη, έντρομη και σε απόγνωση κοινωνία, ως ο... άφθαρτος Μεσσίας, που θα άλλαζε ως διά μαγείας την πραγματικότητα. Και η κοινωνία τον πίστεψε. Σήμερα, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο αρχηγός του έχουν κυβερνητικό παρελθόν, και μάλιστα βεβαρημένο, με το οποίο κρίνονται αλλά και… συγκρίνονται εκ του αποτελέσματος οι υποσχέσεις και τα «θαύματα» που ευαγγελίζεται σήμερα με τα αντίστοιχα του «τότε», της κυβερνητικής του θητείας…
Και η κοινωνία βλέπει και αξιολογεί τα «όχι» του ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή για την αύξηση των συντάξεων, στην αξιοποίηση της περιουσίας του ΟΑΕΔ για φθηνή στέγη, τη βελτίωση των παροχών υγείας με ιδιωτικές χορηγίες. Καταλαβαίνει ότι η πολιτική του μετεκλογικού ΣΥΡΙΖΑ, 2,5 χρόνια τώρα, περιορίζεται μονότονα στην υπονόμευση της κυβέρνησης, το «όχι» σε όλα, στο ποντάρισμα (και το ευχολόγιο μαζί με τη μεθόδευση) της αποτυχίας του… αντιπάλου, πάση θυσία και ασχέτως πραγματικών δεδομένων!
Με παλιά μυαλά και «εργαλεία» δεν μπορείς να φτιάξεις καινούργια πράγματα. Συνταγή αποτυχίας και ομολογία απόγνωσης.