Στην Καλαμάτα βρέθηκε πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας την επομένη του ναυαγίου στην Πύλο.
Αρχικά βρέθηκε στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο στην αποθήκη του λιμανιού της Καλαμάτας, όπου βρίσκονται οι διασωθέντες μετανάστες του ναυαγίου στα ανοιχτά της Πύλου.
Στη συνέχεια ο κ. Τσίπρας συνοδευόμενος από κλιμάκιο στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ενημερώθηκε από στελέχη του Λιμενικού Σώματος για την εξέλιξη των ερευνών και στη συνέχεια προέβη σε δηλώσεις on camera, ζητώντας αλλαγές στη μεταναστευτική πολιτική που θα θέτει ως προτεραιότητα την προστασία της ανθρώπινης ζωής.
Τσίπρας: Απαιτείται νέο σύμφωνο μετανάστευσης και ασύλου, αναθεώρηση του Δουβλίνου ΙΙ
«Δεν υπάρχουν λόγια ορισμένες φορές για να εκφράσεις τα συναισθήματά σου μπροστά σε μία τόσο μεγάλη σε έκταση ανθρώπινη τραγωδία. Θέλω να ξεκινήσω όμως συγχαίροντας όλους τους ανθρώπους που έσπευσαν εδώ να βοηθήσουν. Τους εθελοντές πρώτα από όλα, αλλά και τους κρατικού μηχανισμού, του λιμενικού, της πυροσβεστικής, της αστυνομίας, του ΕΣΥ, όλους αυτούς που έσπευσαν να αποδείξουν έμπρακτα ότι υπάρχει ακόμα ανθρωπιά στην κοινωνία μας.
Θέλω όμως σήμερα να μιλήσω τη γλώσσα της αλήθειας και να πω ότι δυστυχώς σε αυτή την Ευρώπη που γεννήθηκαν οι μεγάλες ιδέες και αξίες του Διαφωτισμού, πανανθρώπινες αξίες, η αξία της ανθρώπινης ζωής δυστυχώς σήμερα η ανθρώπινη ζωή δεν αξίζει το ίδιο για όλους τους ανθρώπους. Και θέλω να πω ότι υπάρχουν πολύ μεγάλες ευθύνες πολιτικές, στη μεταναστευτική πολιτική που ακολουθεί η Ευρώπη εδώ και χρόνια. Μια μεταναστευτική πολιτική που μετατρέπει τη Μεσόγειο, τις θάλασσές μας σε υδάτινους τάφους και θεωρώ ότι ήρθε η ώρα να μιλήσουμε τη γλώσσα της αλήθειας, γιατί θεωρώ ότι αυτή η πολιτική πρέπει να αλλάξει. Είναι αυτονόητο επιβάλλεται να φυλάσσομαι τα εθνικά μας και ευρωπαϊκά σύνορα. Επιβάλλεται από τη λογική επιβάλλεται όμως και από τις αξίες μας και από το Διεθνές Δίκαιο να έχουμε την ίδια ώρα και την προστασία της ανθρώπινης ζωής. Δεν μπορείς να κάνεις το ένας δίχως το άλλο. Πρέπει ταυτόχρονα να κάνουμε και τα δύο και την προστασία των συνόρων και της ανθρώπινης ζωής.
Απαιτείται αλλαγή της μεταναστευτικής πολιτικής, ένα νέο σύμφωνο μετανάστευσης και ασύλου, αναθεώρηση του Δουβλίνου ΙΙ, ένα σύμφωνο που θα διαμοιράζει την ευθύνη σε όλα τα κράτη-μέλη, όχι μόνο στις χώρες υποδοχής, και θα έχει νόμιμες οδούς μετανάστευσης, «όχι μόνο τείχη».
Θέλω να θέσω, όμως, και κάποια κρίσιμα ερωτήματα.
Ποια είναι τα πρωτόκολλα, που όταν οι Αρχές βλέπουν ένα υπερφορτωμένο πλοίο με παραπάνω από 700 ανθρώπους, έτοιμο να βυθιστεί, δεν επιβάλλουν τη διάσωσή του αλλά το αφήνουν να συνεχίσει την πορεία του; Αρκεί η διαβεβαίωση από την πλευρά του καπετάνιου, του διακινητή ότι δεν θέλουν βοήθεια; Γιατί αυτός προφανώς ξέρει ότι αν έρθει βοήθεια θα συλληφθεί.
Οι άνθρωποι μας είπαν ότι ζητούσαν βοήθεια.
Ποια είναι η προτεραιότητά μας, λοιπόν; Δεν θέλω να επιρρίψη καμία ευθύνη στους άνδρες και τις γυναίκες του Λιμενικού Σώματος. Θέλω όμως, να θέσω καίρια ερωτήματα για το ποια είναι τα πρωτόκολλα, ποια είναι η πολιτική που ακολουθείται.
Γιατί αν δεν τα απαντήσουμε αυτά τα ερωτήματα, θα κάνουμε ένα τριήμερο εθνικό πένθος και θα προετοιμάζουμε ταυτόχρονα την επόμενη τραγωδία».