Λίγοι θα στοιχημάτιζαν πριν από μερικές εβδομάδες ότι το μεταναστευτικό θα γινόταν το καλό χαρτί του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Αντίθετα. Πολλοί έβλεπαν ότι η κυβέρνηση χωλαίνει εξαιρετικά στη διαχείριση του προβλήματος. Κάποιοι άρχισαν να προφητεύουν, μάλιστα, ότι ο Μητσοτάκης θα προσφύγει αναγκαστικά σε πρόωρες εκλογές, με ανοιχτές τις πληγές στη Μόρια και τα νέα κύματα των λάθρο. Πράγματι, η διαχείριση του μεταναστευτικού περιείχε παλινωδίες, σφάλματα και λάθος επιλογή πολιτικού προσωπικού. Το παραδέχτηκε εξάλλου και ο πρωθυπουργός, ξηλώνοντας όλο το πλαίσιο υπουργών και στραταίων που ο ίδιος είχε τοποθετήσει. Ράβε-ξήλωνε ήταν και η απόφαση να καταργηθεί και να ξανα-ιδρυθεί το υπουργείο Μετανάστευσης. Ακόμη και η τοποθέτηση Μηταράκη στη θέση του υπουργού έγινε δεκτή με μπόλικες ειρωνείες.
Και ενώ, κατά γενική ομολογία, η κυβέρνηση Μητσοτάκη τα είχε κάνει μαντάρα στο μεταναστευτικό, ο Ερντογάν άνοιξε τις πύλες της κόλασης (και από τις φυλακές τούς μάζεψε!) σε κάθε κατατρεγμένο Αφγανό, Μαροκινό, Ιρακινό και Πακιστανό που ονειρεύεται να φτάσει στη Γερμανία. Τους πήγε ακόμη και με ταξί ως τις Καστανιές Εβρου, περιμένοντας να πανικοβληθεί η ελληνική κυβέρνηση και οι Ευρωπαίοι. Πόνταρε στα ρίγη τρόμου που σκορπούν πλέον στην Ευρώπη οι νεαροί με τα ισλαμικά μούσια και τα iPhones στο χέρι. Ο σουλτάνος έστησε στα σύνορα ένα υπερθέαμα από δυστυχισμένες ψυχές μήπως φοβηθεί η Μέρκελ και παρέμβει για να τον σώσει στη Συρία. Άθλιο παιχνίδι, απάνθρωπο.
Η κυβέρνηση έδειξε σωστά και γρήγορα αντανακλαστικά. Ήταν η πρώτη φορά που βλέπαμε τον Μητσοτάκη να αντιδρά αστραπιαία, σε ένα εθνικό θέμα ύψιστης ασφάλειας, χωρίς να φοβηθεί ότι θα τον κατηγορήσουν ο Κυρίτσης και η «Αυγή» ως υπερπατριώτη, ρατσιστή, ακροδεξιό (μα, πού τα βρίσκουν;). Κινητοποιήθηκαν ο Στρατός, το Λιμενικό και η Αστυνομία, σφραγίστηκαν τα σύνορα, λειτούργησε ο φράχτης και αναγκάστηκε η Ευρώπη να αντιδράσει και να συνδράμει. Η κυβέρνηση πέτυχε σε τρία μέτωπα: α) Να κερδίσει το δημόσιο αίσθημα με την αποτροπή της «εισβολής» λάθρο από χώρες εκτός Συρίας, β) Να νικήσει στον εθνικό αμυντικό πόλεμο στα σύνορα στέλνοντας αποφασισμένους ένστολους, γ) να κάνει κίνηση ματ στο διπλωματικό σκάκι -οι φωτό και τα βίντεο με την ευρωπαϊκή τρόικα στον Έβρο έπεισαν και τους πιο αφελείς ότι όταν απειλούνται τα σύνορά σου δεν αρκούν τα δάκρυα για τις μωρομάνες.
Την ίδια ώρα, ο πρωθυπουργός επέλεξε προσεκτικά τις λέξεις απέναντι στον Ερντογάν, με ρεαλιστικό λόγο. Αποτροπή με Στρατό και Λιμενικό ναι, καταγγελία για ασύμμετρο πόλεμο και fake news ναι, κραυγές όχι. Δεν έπεσε στην παγίδα κάποιων οπαδών της ΝΔ που ούρλιαζαν στα σόσιαλ μίντια ζητώντας απελάσεις «λαθροπιθήκων». Σημαντικό, αν αναλογιστεί κανείς ότι διάφοροι παρακινούσαν να φορέσουμε τις ασπίδες του Λεωνίδα και να πλέξουμε τη φανέλα του στρατιώτη στον Έβρο. Στο κίνημα της υπερβολής (αχ Ελλάδα!) ο Μητσοτάκης απάντησε με τη γνωστή μετριοπάθεια, κερδίζοντας ξανά πόντους σε ένα κεντρώο κοινό που δεν τσιμπάει με την πατριδοκαπηλία.
Στους πολιτικά χαμένους θα έβαζα τον Τσίπρα και τη Φώφη Γεννηματά. Η αμηχανία τους έβγαζε μάτι, ζητούσαν νευρικά να συγκληθούν τα ευρωπαϊκά όργανα, λες και οι Ευρωπαίοι αγνοούν τη δουλειά τους. Σαν να περίμεναν να στραβοπατήσει ο Μητσοτάκης, να γίνει κόλαση στα σύνορα, για να αποκομίσουν οφέλη. Έδειξαν μεροληψία και κομματισμό -όταν κατηγορείς μια κυβέρνηση για λάθη και παραλείψεις την ώρα που πλήττεται η χώρα σου, γίνεσαι μικρόψυχος πολιτικά και θα γράψεις απώλειες. Είχαν επενδύσει στον Μουτζούρη για να ζημιώσουν τον Μητσοτάκη και είδαν τον πρωθυπουργό να γίνεται ήρωας του εθνικού αισθήματος. Ο Τσίπρας το κατάλαβε, έτρεξε και τα γύρισε επιδέξια στο Mega, μπας και διασώσει κάτι.
Εννοείται ότι ο Ερντογάν παραμένει απρόβλεπτος και αδίστακτος σουλτάνος (φοβάται και την ήττα στις επόμενες εκλογές). Αν γεμίσει πάλι τα σύνορα με ανθρωποθάλασσα δυστυχισμένων ως το καλοκαίρι, τα πράγματα μπορεί να αλλάξουν δραματικά για την Ελλάδα. Αλλά στο εσωτερικό μέτωπο πήραμε κάποια μαθήματα, για να μην ξαναγίνουν λάθη. Πρώτον: Όσοι διαμαρτύρονται για την απουσία της Ευρώπης, το 2015 ήθελαν να την εγκαταλείψουμε! Είναι να βγαίνεις από τα ρούχα σου βλέποντας τους grexitιστές να χύνουν δάκρυα για την «απούσα» ΕΕ και να ζητούν τα ρέστα. Δεύτερον: Αν συνεχιστεί η «εισβολή» Ερντογάν, ας μείνουμε στο μονοπάτι Μητσοτάκη: μετριοπάθεια, ενισχυμένα σύνορα και ισχυρή διπλωματία.