Η οριστικοποίηση της διάσπασης του ΣΥΡΙΖΑ, με την «Ομπρέλα» και τους «6+6» να διαμορφώνουν ξεχωριστή κοινοβουλευτική ομάδα, δεν ήταν παρά το χρονικό του προδιαγεγραμμένου από καιρό πολιτικού θανάτου του ΣΥΡΙΖΑ.
Η πορεία κατάρρευσης όμως δεν ξεκίνησε από τη στιγμή της εκλογής του Στέφανου Κασσελάκη, ως διαδόχου του Αλέξη Τσίπρα, στην προεδρία του κόμματος. Η άνετη επικράτηση του Κασσελάκη ήταν η συνέπεια της κρίσης που βιώνει από καιρό ο ΣΥΡΙΖΑ και όχι η αιτία της όπως θέλουν να μας πείσουν οι βουλευτές και τα στελέχη που αποχώρησαν. Πρόκειται για την ιδεολογική και πολιτική κρίση μιας Αριστεράς που ταυτίστηκε με τον λαϊκισμό κατά την περίοδο της βαθιάς κρίσης της χώρας και γιγαντώθηκε εξ αιτίας του.
Οι τίτλοι τέλους στην πορεία της «Ριζοσπαστικής Αριστεράς» είχαν αρχίσει να γράφονται από τότε που ξεκίνησε η πορεία της χώρας προς μια στοιχειώδη έστω κανονικότητα και εκφράστηκε με την εκλογική ήττα της «πρώτη φορά Αριστερά», το 2019. Με την ολοκλήρωση του κύκλου της οικονομικής κρίσης ο ΣΥΡΙΖΑ στερήθηκε του βασικού του αφηγήματος καθώς και των λόγων που τροφοδότησαν την πολιτική του παρουσία κατά την τελευταία δεκαετία. Η ανάγκη ενός νέου αφηγήματος οδήγησε τον Αλέξη Τσίπρα να διατύπωσει προεκλογικά την πρόταση για «προοδευτική συνεργασία» απευθυνόμενος κυρίως στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ σε μια προσπάθεια να το προσεταιριστεί πολιτικά αφού προηγουμένως είχε επιχειρήσει να το προσεταιριστεί ιστορικά και ιδεολογικά.
Στην ουσία, η πρόταση αυτή δεν ήταν παρά μια απέλπιδα προσπάθεια του Αλέξη Τσίπρα προκειμένου να διαμορφώσει μια στοιχειωδώς αξιοπρεπή πρόταση διακυβέρνησης της χώρας με στόχο την επάνοδό του στην εξουσία, ως «δεύτερη φορά Αριστερά». Ταυτόχρονα, η πρόταση αυτή στόχευε και στην απενοχοποίηση στα «μάτια» του ευρύτερου προοδευτικού χώρου της ντροπιαστικής συγκυβέρνησης με τους ΑΝΕΛ.
Η άμεση απόρριψη της πρότασης για «προοδευτική συνεργασία» από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ δικαιώθηκε πλήρως με το εκλογικό αποτέλεσμα και όλα όσα οδήγησαν στην κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ. Άλλωστε, για τη συγκρότηση μιας τέτοιας συνεργασίας δεν υπήρξε ποτέ ούτε κοινή πολιτική βάση αλλά ούτε και ηθική νομιμοποίηση.
Η συνεχιζόμενη αποχώρηση στελεχών επιβεβαιώνει καθημερινά το τέλος εποχής για τον ΣΥΡΙΖΑ. Ταυτόχρονα σηματοδοτεί και το τέλος κάθε σεναρίου «προοδευτικής συνεργασίας» με οποιαδήποτε μορφή του. Η αλλοπρόσαλλη, χαώδης και απολίτικη ατζέντα του Στέφανου Κασσελάκη, και όσων στελεχών παραμένουν στο πλευρό του αποκλείουν, κάθε δυνατότητα πολιτικής συνεννόησης ακόμα και σε ζητήματα της καθημερινότητας. Ούτε βέβαια υπάρχουν περιθώρια συνεργασίας με τους αποχωρούντες και το πολιτικό σχήμα που θα συγκροτήσουν. Λένε χαρακτηριστικά στη δήλωση της αποχώρησής τους: «Παραμένουμε περήφανοι για όσα καταφέραμε την περίοδο 2015-2019 με πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε το έργο να διασώσει την κοινωνική συνοχή μιας χρεωκοπημένης χώρας».
Η δημοκρατική παράταξη η οποία απέρριψε πριν μερικούς μήνες την πρόταση του Αλέξη Τσίπρα για «προοδευτική διακυβέρνηση» δεν έχει κανέναν απολύτως λόγο να προχωρήσει σε συνεργασία με όσους «παραμένουν περήφανοι» - και επομένως συνυπεύθυνοι - για την επώδυνη, για τη χώρα και τους θεσμούς, διακυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ έχει επιλέξει τον αυτόνομο δρόμο της υπεύθυνης, ουσιαστικής και προγραμματικής αντιπολίτευσης στην κυβέρνηση, στη βάση μιας εναλλακτικής πρότασης εξουσίας που θα της επιτρέψει να ενισχύσει την ανοδική της πορεία και να πρωταγωνιστήσει στο νέο πολιτικό σκηνικό, όπως διαμορφώνεται μετά την κρίση.
- Ο Γιάννης Μεϊμάρογλου είναι εκδότης του metarithmisi.gr, μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ.