Ένα μαζικό κύμα αντιδράσεων υπέρ του δικαιώματος της ελεύθερης έκφρασης και της ελευθεροτυπίας εκδηλώθηκε μετά την παραπομπή μου στο Πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ για ένα άρθρο γνώμης που αφορούσε τη Μαρία Καρυστιανού.
Μερίδα του πολιτικού κόσμου, η Ένωση Ιδιοκτητών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών, πολίτες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, καθώς και πλήθος επώνυμων δημοσιογράφων χρειάστηκε να υπερασπιστούν -ξανά- ένα αυτονόητο δικαίωμα στο πλαίσιο μιας σύγχρονης Δημοκρατίας: την ελεύθερη διακίνηση των απόψεων και την ανεξαρτησία της δημοσιογραφίας από πολιτικές υστεροβουλίες. Και να επισημάνουν ότι κανένα δικαίωμα εν τέλει δεν είναι αυτονόητο, και απαιτείται, όπως αποδεικνύεται, διαρκής επαγρύπνηση.
Η τόσο μαζική αντίδραση/κατακραυγή για την παραπομπή μου στο Πειθαρχικό -τιμητική για μένα και συγκινητική- σίγουρα αιφνιδίασε τους εμπνευστές αυτής της αδικαιολόγητης κίνησης. Δεν ανέμεναν ότι τόσο πολλές φωνές θα υψώνονταν για να αποδομήσουν το σκεπτικό της παραπομπής μου. Αποδεκτή από την ΕΣΗΕΑ, εν τέλει, δεν μπορεί να θεωρείται μόνο η δημοσιογραφική άποψη που ακολουθεί τυφλά τη «γενική κοινωνική απαίτηση». Αντιθέτως.
Εκτιμώ ότι αυτό που κυρίως ενόχλησε στο συγκεκριμένο άρθρο, και κλήθηκα σε απολογία από το Πειθαρχικό, ήταν ότι άγγιζε ένα από τα κεντρικά πρόσωπα-ταμπού της υπόθεσης των Τεμπών. Αλλιώς, δεν εξηγείται γιατί η ΕΣΗΕΑ δεν αντέδρασε ποτέ άλλοτε στα όσα υπερβολικά ή εξωφρενικά γράφονται και ακούγονται για την τραγωδία. Θεωρήθηκε πιθανόν αδιανόητο από την Ένωση ένας δημοσιογράφος να διατυπώνει επιφυλάξεις για το πρόσωπο που κόμματα και παράγοντες της αντιπολίτευσης έχουν σχεδόν θεοποιήσει. Και μόνο η υποψία ότι άγγιξα το βάθρο στο οποίο έχουν ανυψώσει την πρωταγωνίστρια των Τεμπών, παρότι ακροθιγώς υπαινίχθηκα τα θέματα, δεν έθιξα κανέναν προσωπικά και κομψά διατύπωσα τις επιφυλάξεις μου, ήταν αρκετή για να κινήσει διαδικασίες εναντίον μου. Ιεροσυλία!
Επιπλέον, αυτό το άρθρο γνώμης έτυχε υποστήριξης γιατί συγχρονίστηκε με μια συγκυρία αποκαλύψεων. Γράφηκε σε μια στιγμή που η βαλβίδα εκτινάχθηκε, απελευθερώνοντας τις δυνάμεις που σιγόκαιγαν. Οι επισημάνσεις μου συνέπεσαν με μια τεράστια αλλαγή κλίματος που συντελείται στο ζήτημα των Τεμπών. Πλέον τα στόματα ανοίγουν και νέα στοιχεία έρχονται στο φως. Οι θεωρίες για ξυλόλια, παράνομα φορτία, εξαφανισμένα βαγόνια και πυρόσφαιρες, που κατέβασαν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους στον δρόμο, αρχίζουν να ξεθωριάζουν.
Στοιχεία γνωματεύσεων που τώρα έρχονται στη δημοσιότητα ενισχύουν την άποψη ότι δεν έγινε καμία προσπάθεια συγκάλυψης. Νέα πορίσματα που φέρνουν στο φως οι ίδιοι οι συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών αποδεικνύουν ότι οι θεωρίες που μας συγκλόνιζαν τόσο καιρό, είναι εν πολλοίς κατασκευασμένες. Διατυπώνονται σοβαρές υπόνοιες ότι ένα υπόγειο «κέντρο» ποδηγετεί την υπόθεση. Προφανώς, οι εμπνευστές της επιχείρησης Τέμπη δεν θα καταθέσουν εύκολα τα όπλα: ακόμη και ο Νίκος Πλακιάς, που τόλμησε χθες να διαψεύσει την ύπαρξη παράνομου φορτίου στο τρένο, δέχεται επιθέσεις και κατάρες.
Ωστόσο, το «αφήγημα» όσων πόνταραν στη συγκάλυψη όχι μόνο δεν ισχυροποιείται, αλλά σταδιακά αποσαθρώνεται. Πλέον εκλαμβάνεται σαφώς ως απόπειρα να ανατραπούν οι πολιτικές ισορροπίες και να δοκιμαστεί η σταθερότητα μιας ισχυρής δημοκρατίας. Ήδη ένα τεράστιο ποσοστό του κόσμου, 80%, θεωρεί ότι η αντιπολίτευση έκανε πολιτική εκμετάλλευση του θέματος. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός εκτίμησε πρόσφατα ότι «τώρα ήρθε η σειρά της αλήθειας να αντεπιτεθεί -Διαπιστώνουμε ότι υπήρξε προσπάθεια συγκάλυψης της αλήθειας για τα Τέμπη». Είναι, όμως, πάρα πολλοί εκεί έξω που θα παλέψουν με νύχια και με δόντια ώστε να μην αποδειχθεί αν όντως τη συγκάλυψη την κάνουν αυτοί που φωνάζουν για συγκάλυψη.