Στην αριθμητική, ένα και ένα κάνουν δύο. Στην αριθμητική των πολιτικών, ένα και ένα κάνουν… ό,τι κάθε φορά συμφέρει!
Έτσι, ο υποψήφιος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και (θεωρητικά…) δήμαρχος Αθηναίων, κ. Δούκας, ερμήνευσε το αποτέλεσμα του α’ γύρου ως μήνυμα της βάσης ότι το 70% «θέλει αλλαγή ηγεσίας» στο ΠΑΣΟΚ! Μόνο που… παρέλειψε να προσθέσει στην εξίσωση ότι -κατά την μπακαλίστικη λογική του- μόνο το 21% της κομματικής βάσης θέλουν αυτόν! Μόλις ελάχιστα περισσότεροι, δηλαδή, από εκείνους που θα ήθελαν για αρχηγό τον Γερουλάνο.
Το 1/3 όσων ψήφισαν στις εσωκομματικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ, δηλαδή περίπου 91.ΟΟΟ, είναι κάτοικοι Αττικής και ιδίως στην Α’ Αθήνας. Και σε αυτήν την «εκλογική περιφέρεια», ο δήμαρχός της κ. Δούκας ήρθε… μόλις τέταρτος, μετά τον κ. Γερουλάνο και την κ. Διαμαντοπούλου! Αυτό και μόνο, σε συνδυασμό, μάλιστα, με τη γενική «γεωγραφική κατανομή» των 300.000 ψηφισάντων, καταδεικνύουν α) ότι ο κ. Δούκας και το όποιο «έργο» του δεν έχουν καμιά απήχηση στο θεωρητικά «προνομιακό» κοινό του, και β) ότι η δύναμη του ΠΑΣΟΚ εστιάζεται στην περιφέρεια, την επαρχία και στις μεγαλύτερες ηλικίες που είναι πιο συντηρητικές, κάποιες μηρυκάζουν ακόμη τις ευκλεείς «πράσινες αναμνήσεις» τους, απεχθάνονται τις αλλαγές και το «ξεβόλεμα» που τις ακολουθεί και τιμούν τις παλιές τους «ταυτότητες»…
Δίκαια ν’ αναρωτηθεί κανείς αν το να έχει το ΠΑΣΟΚ… γενικώς «νέο Πρόεδρο», αρκεί για να σηματοδοτηθεί ο εκσυγχρονισμός, η αναγέννηση του κόμματος, ιδεολογικοπολιτικά και προγραμματικά.
Αν την ερχόμενη Κυριακή εκλεγεί ο κ. Ανδρουλάκης (το πλέον πιθανό, κατά την άποψή μας), θα πρέπει ευθύς αμέσως να εξαγγείλει τι θα κάνει από δω και μπρος διαφορετικό από αυτό που κάνει τόσο καιρό που είναι πρόεδρος, ώστε τη σταθερή αλλά ισχνή άνοδο του ΠΑΣΟΚ, εκλογικά και δημοσκοπικά, να τη μετατρέψει σε θύελλα αλλαγής που θα τον καταστήσει δυνάμει επόμενο πρωθυπουργό.
Σε περίπτωση επικράτησης του κ. Δούκα, εκτός από κάποιες ακατανόητες επικοινωνιακές αρλούμπες που έχει εξαγγείλει -θα ρίξει τη θερμοκρασία στην πόλη κατά... τόσους βαθμούς, θα μας πνίξει στα δέντρα και άλλα ηχηρά παρόμοια-, είναι τελείως θολό το τι θα περιμένουν από αυτόν οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ. Απλώς, θα έρθει στην επικαιρότητα το πώς εξελέγη δήμαρχος, από την υπερβολική αυτοπεποίθηση (σε βαθμό αλαζονείας) του Κώστα Μπακογιάννη, που από παγκοσμίως άγνωστο τον έκανε «με ταυτότητα» με την περιβόητη τηλεμαχία που με δική του πρωτοβουλία έγινε, και την καιροσκοπική υποστήριξη που του πρόσφερε ο ΣΥΡΙΖΑ στον β’ γύρο, με… μυστικοσύμβουλο τον αποτυχόντα υποψήφιό του, κ. Κ. Ζαχαριάδη Εξ ου και τα… Αριστερό-περίεργα που ξεφούρνιζε ο κ. Δούκας πριν καν αναλάβει τα καθήκοντά του!
Κατά τη γνώμη μας, καταλληλότερος για την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ θα ήταν ο προσεκτικός, προγραμματισμένος, μελετημένος και με άποψη που έχει κατεύθυνση κ. Γερουλάνος (γι’ αυτό και κυκλοφορεί στην πιάτσα ότι το Μαξίμου θα ήταν ο τελευταίος που θα προτιμούσε για αντίπαλο).
Το βασικό στοίχημα, όμως, για το ΠΑΣΟΚ είναι πέρα από πρόσωπα να ξεκαθαρίσει τι εκφράζει στη σύγχρονη κοινωνία (όχι στα... απομεινάρια των «πράσινων καφενείων»), ώστε να το εμπιστευθεί, να το κάνει αξιόπιστο, σύγχρονο και πειστικό. Για να μπορέσει να «τραβήξει» νέο κόσμο, να επαναπατρίσει όσους απογοήτευσε και έστειλε… μετανάστες σε άλλες γειτονιές - αριστερές και δεξιές.
Προς τούτο, το κόμμα χρειάζεται και τη σταθερότητα που εκπέμπει ο κ. Ανδρουλάκης, και την εγκυρότητα και σοβαρότητα του κ. Γερουλάνου, και τον εκσυγχρονιστικό αέρα και την πείρα που αποπνέει η κ. Διαμαντοπούλου.
Ακόμη και τη βουλιμική φιλοδοξία του κ. Δούκα…