Ήταν ανατριχιαστική η μπηχτή Τσίπρα κατά την ομιλία του στη Βουλή στο νομοσχέδιο της κυβέρνησης για τα πανεπιστήμια. Άφησε υπαινιγμούς για βιασμούς «στο Εθνικό Θέατρο».
Φωνάζοντας, στη Βουλή, κατά του νομοσχεδίου που βάζει μια σειρά στα ΑΕΙ, είπε σε μια αποστροφή του λόγου του, απευθυνόμενος στον Κυριάκο Μητσοτάκη:
«Μας είπατε σήμερα, κύριε Μητσοτάκη, ότι γίνονται βιασμοί στα πανεπιστήμια. Μήπως τα μπερδέψατε με το Εθνικό Θέατρο;».
Στην αρχή νόμισα πως δεν άκουσα καλά και επανέλαβα πολλές φορές το ηχητικό απόσπασμα από την ομιλία στη Βουλή. Κι όμως, καλά είχα ακούσει, διέκρινα, μάλιστα, και βροντερά χειροκροτήματα από τους παρισταμένους βουλευτές ΣΥΡΙΖΑ. Τι είπε, εν ολίγοις, ο κ. Τσίπρας, θέλοντας να αποκρούσει τις αιτιάσεις Μητσοτάκη για βία, ναρκωτικά και βιασμούς εντός των ΑΕΙ, στα οποία πρέπει να μπει φρένο; Ότι βιασμοί γίνονται στο Εθνικό Θέατρο, όχι στα πανεπιστήμια.
Αυτό που συγκράτησε ο κ. Τσίπρας από το κύμα των καταγγελιών στο ελληνικό θέατρο και κινηματογράφο, για σεξουαλική παρενόχληση και βίαιη συμπεριφορά, είναι ότι μόνο το Εθνικό Θέατρο έχει πρόβλημα; Υπάρχει πιθανό σκάνδαλο και κατακριτέα συμπεριφορά μόνον εκεί που ο καλλιτεχνικός διευθυντής -για τον οποίο υπάρχουν φήμες για σεξουαλική παρενόχληση, και ο οποίος παραιτήθηκε από τη θέση του- διάκειται φιλικά στη ΝΔ και διορίστηκε στη θέση του από την κυβέρνηση Μητσοτάκη;
Αν δεν κάνω λάθος, κι άλλοι καλλιτέχνες «σταυρώνονται» αυτές τις ημέρες για σεξουαλικά σκάνδαλα ή παράτυπη συμπεριφορά στο ελληνικό θέατρο: Ο Κιμούλης, ο Φιλιππίδης, ο Χαϊκάλης, μεταξύ άλλων. Για ορισμένους υπάρχουν επώνυμες καταγγελίες, για κάποιους άλλους αιωρούνται ανώνυμες νύξεις που αφορούν βαριά περιστατικά. Αποκαλύπτονται σκοτάδια και βγαίνει στην επιφάνεια ένας βόθρος. Ο Τσίπρας τους ανακηρύσσει αθώους επειδή ανήκουν στην Αριστερά ή στήριξαν την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ; Εν τω μεταξύ, κανείς από την κυβέρνηση της ΝΔ δεν διανοήθηκε να «χρωματίσει» πολιτικά τις αποκαλύψεις. Ούτε να θυμίσει ότι ο Κιμούλης ήταν στην Επιτροπή για την Αναθεώρηση του Συντάγματος του ΣΥΡΙΖΑ ή διορίστηκε στο «Νιάρχος». Ή να «χτυπήσει» στον Τσίπρα ότι ο Χαϊκάλης υπήρξε υφυπουργός του. Να θυμίσω μόνο ότι ο νόμος του ΣΥΡΙΖΑ ήταν αυτός που έριξε στα μαλακά τους βιαστές της φοιτήτριας στο ΑΠΘ.
Κανείς πολιτικός, σε όλο τον κόσμο, μετά την εμφάνιση του Κινήματος #metoo, δεν διανοήθηκε να πολιτικοποιήσει τα σεξουαλικά σκάνδαλα. Να τα ξεχωρίσει σε ΣΥΡΙΖΑ ή ΝΔ, για να μείνουμε στο ελληνικό παράδειγμα. Δεν μας ενδιαφέρει, π.χ., αν ο Χάρβεϊ Γουάινστιν είναι Δημοκρατικός ή Ρεπουμπλικανός, ξέρουμε όμως ότι πήγε φυλακή και πλήρωσε για όσα έκανε. Δεν μας ενδιαφέρει, στη Γαλλία, τι ψηφίζει ο Ολιβιέ Ντιαμέλ ή ο καλλιτέχνης τάδε που κατηγορείται ότι βίαζε νεαρά αγόρια. Για τη συνείδηση του κόσμου, που αφυπνίζεται σιγά σιγά, μπροστά σε τέτοιο βόρβορο, όλοι είναι καταδικαστέοι. Αριστεροί και Δεξιοί, παλαιάς ή νέας κοπής αρσενικά, πρέπει να έρθουν αντιμέτωποι με την κοινή συνείδηση και τη Δικαιοσύνη, αναλόγως.
Υπάρχει πάτος στην πολιτική αντιπαράθεση; Ο πανικός ή η υστέρηση στις δημοσκοπήσεις είναι κακοί σύμβουλοι και φέρνουν πόλωση στο πολιτικό σκηνικό, αυτό είναι κατανοητό. Αλλά δεν δικαιολογούν επιχειρήματα για αριστερούς και δεξιούς βιασμούς. Τελικά, δεν υπάρχουν μόνον άρρωστοι άνθρωποι, υπάρχουν και άρρωστα ιδεολογήματα.