Κοινή, και σωστή, η εκτίμηση ότι κοντά τέσσερις μήνες μετά την ήττα του στις εκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ακόμη βρει την αντιπολιτευτική περπατησιά του. Θα την βρει, κάποια στιγμή, όποιας κατεύθυνσης κι’ αν είναι αυτή.
Αλλά, το βασικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο κ. Τσίπρας, η βάση πάνω στην οποία θα εδράσει το τι αντιπολίτευση θα ασκήσει, είναι το…ποια συνολικά πολιτική θα υιοθετήσει το κόμμα! Άπαξ και καταλήξει σ’ αυτό, όπου κι’ αν καταλήξει, θα προκύψει νομοτελειακά και το είδος της αντιπολίτευσης του.
Μέχρι στιγμής, ως αξιωματική αντιπολίτευση δεν «δρα». Απλώς… αντιδρά αταβιστικά, όπως πολιτευόταν πριν γίνει κυβέρνηση. Με αφορισμούς, νταηλίκια, απειλές για «φωτιά στα τόπια», προκλητική διαστρέβλωση της πραγματικότητας (κάτι που συνέχισε και ευρισκόμενος στην εξουσία…), με το θράσος που μόνο αυτός, ως κάτοχος της απόλυτης αλήθειας, έχει. Η τετραετία, δεν του άφησε κανένα δίδαγμα. Έτσι ήταν, έτσι είναι και έτσι θα ξα’ νάναι, το μήνυμα που εκπέμπουν, και «σ’ όποιον αρέσουνε, για τους άλλους δεν θα μπορέσουνε…!
Η στάση του ΣΥΡΙΖΑ στην υπόθεση της προανακριτικής επιτροπής για την Novartis, είναι απόλυτα ενδεικτική της έλλειψης στρατηγικής στόχευσης, της κοχλάζουσας αντιφατικότητας. Της έλλειψης μεσομακροπρόθεσμου πολιτικού σχεδίου, που είπαμε.
Στην Βουλή, ο κ. Τσίπρας προκαλούσε με «τσαμπουκά» την κυβερνητική (και όχι μόνο) πλειοψηφία, «να κάνει εξεταστικές, να κάνει προανακριτικές, να στήσε ειδικά δικαστήρια για την Novartis, όλα αυτά δεν μας αγγίζουν, γιατί καθαρό ουρανός αστραπές δεν φοβάται!» Το κόμμα του, βέβαια, δεν ψήφισε (όπως πρώτο και καλύτερο έπρεπε να κάνει, αν δεν είχε τίποτε να φοβηθεί…) την σύσταση της προανακριτικής. Τι έκανε;
Αφού συστήθηκε η (με ανακριτικά καθήκοντα) επιτροπή, συμπεριέλαβε στα από τον ΣΥΡΙΖΑ προτεινόμενα πρόσωπα ως μελών της προανακριτικής, δυο «εμβληματικούς» για το εριστικό και προκλητικό ύφους βουλευτές, τους κ.κ. Πολάκη Και Τζαννακόπουλο, ενώ γνώριζε πολύ καλά ότι λόγω της εμπλοκής τους στο σκάνδαλο Novartis, υπουργοί όντες τότε, θα εκαλούντο να καταθέσουν και… ως μάρτυρες! Γνώριζε, επίσης, ότι πέρα από δικονομικούς κανόνες και η κοινή λογική λέει ότι δεν είναι δυνατόν να είναι το ίδιο πρόσωπο εξεταστής και εξεταζόμενος. Υπάρχει ασυμβίβαστο. Και οι δυο βουλευτές του θα αντιμετώπιζαν αίτημα εξαίρεσης από την επιτροπή.
Το τι επακολούθησε, γνωστό. Ο ίδιος ο κ. Τσίπρας… απείλησε την κυβέρνηση (;) «να μην διανοηθεί να εξαιρέσει Πολάκη και Τζαννακόπουλο!», ο… αψύς Σφακιανός με το γνωστό ευπρεπές λεκτικό ούρλιαζε στους διαδρόμους «άμα τολμάτε ρε, να στείλετε την Φρουρά, να μας βγάλει έξω σηκωτούς!», ο κ. Τζαννακόπουλος μια από τα ίδια, στο ίδιο ύφος του κ. Πολάκη. Η επιτροπή, ως αναμενόταν, ζήτησε την εξαίρεση τους, εκείνοι είπαν… «ρε δεν πάει να λέτε, εμείς θα ερχόμαστε στις συνεδριάσεις και να φωνάξτε την φρουρά να μας τραβήξει έξω! Θα το κάνουμε Κούγκι…». Α, από κοντά και ο γνωστός και μη εξαιρετέος Γιάννης Ραγκούσης, ούρλιαζε μέσα στην επιτροπή «δεν βγαίνω ρε, (σσ: ουδείς του ζήτησε να βγει!), φωνάξτε την φρουρά να με βγάλει δια της βίας, έχετε στήσει μια χουντοεπιτροπή…»! Τυπικό παράδειγμα γενιτσαρισμού. Ας είναι…
Δεν έχει νόημα να μείνει κανείς στο ότι ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ είχε ταχθεί στο παρελθόν υπέρ της εξαίρεσης βουλευτών ακριβώς για το ίδιο ασυμβίβαστο. Ούτε στο ότι αν δεν εξαιρεθούν οι συγκεκριμένοι δύο, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα ακυρώσεως της τελικής απόφασης της προανακριτικής και πιθανής παραπομπής σε Ειδικό Δικαστήριο, λόγω ασυμβιβάστου. Και οι τσαμπουκάδες για Κούγκια, μπουρλότα, κλωτσοπατινάδες και σκηνές απείρου κάλους στο Κοινοβούλιο, θα εκτονωθούν εκ των πραγμάτων, η επιτροπή θα λειτουργήσει, θα βρεθεί η διαδικασία…
Το ενδιαφέρον είναι το γιατί συμπεριφέρεται έτσι (και δη υπό την καθοδήγηση Τσίπρα) ο ΣΥΡΙΖΑ. Και την μήνυμα εκπέμπει προς την κοινωνία- και τα άλλα κόμματα όπου υποτίθεται ότι θέλει να κάνει ανοίγματα. Πως συνδυάζεται η θρυλούμενη « δημοκρατική κεντροαριστερή στροφή» με χυδαίους τσαμπουκάδες κατά των θεσμών; Δεν μπορεί παρά κάποιοι στον ΣΥΡΙΖΑ (και πάντως ο ίδιος ο κ. Τσίπρας…) να αντιλαμβάνονται ότι οι απερίφραστες απειλές «θα βγει ο κόσμος στους δρόμους!», η… θεσμοποίηση του πεζοδρομίου ως μέσου πολιτικής αντιπαράθεσης (όπως είχε ξανακάνει με τις «πλατείες»…), η με τον πλέον επίσημο και κατηγορηματικό τρόπο αμφισβήτηση του ρόλου και της λειτουργίας της Βουλής, δεν είναι και ότι το… ελκυστικότερο για να τραβήξεις κεντρώους δημοκρατικούς πολίτες. Για να γίνει κατανοητό, από τους βουλευτές του ΚΙΝ.ΑΛ (που ως κόμμα πρότεινε και υπερψήφισε την εξαίρεση Πουλάκη και Τζαννακόπουλο), μόνο ένας βουλευτής…παπανδρεϊκός και φιλοΣΥΡΙΖΑΙΟς, συντάχθηκε με την γραμμή Πουλάκη-ΣΥΡΙΖΑ, ο Χάρης Καστανίδης. Ίσως και να τον έπεισε το «σκεπτικό» Ραγκούση…
Το σόου που προετοιμάζεται να στήσει, σίγουρα θα συμβάλλει στο να… χαθεί στην μετάφραση το ενδιαφέρον του κόσμου από τις εργασίες και το αντικείμενο της προανακριτικής. Εντάξει, ας πούμε πως είναι ένας κάποιος στόχος- αν και δείχνει κάποιο φόβο από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ… Μπορεί παράλληλα να επιδιώκουν (με την μη αντικατάσταση των δύο εξαιρεθέντων βουλευτών, όπως απάντησε ο κ. Τσίπρας στην σχετική επιστολή του Προέδρου της Βουλής) να οδηγήσουν (;) την όλη διαδικασία σε αδιέξοδο, ή σε “ηρωϊκή” αποχώρηση της αξιωματικής αντιπολίτευσης από την επιτροπή, για να έχει να λέει… στο πεζοδρόμιο, «μας δικάζει μια χούντα, την οποία εμείς πολεμάμε…». Σαχλαμάρες.
Και… δώρο εξ ουρανού στον Μητσοτάκη, που όσο χρόνο ο ΣΥΡΙΖΑ θα «αντιπολιτεύεται» με τέτοιες σαχλαμάρες αμηχανίας χωρίς την παραμικρή απήχηση στην κοινωνία, αυτός θα εφαρμόζει το πρόγραμμά του με μια αξιωματική αντιπολίτευση απέναντί του που δεν θα περνάει στο «κόσμο» και θα γραφικοποιείται.
Και πάλι από την αρχή: τι κόμμα θέλει να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ; «Επαναστατικό» και αντισυστημικό, ή σύγχρονο και προοδευτικά κεντροαριστερό όπως λέει (αλλά δεν πράττει) ο κ. Τσίπρας; Από την απάντηση που θα δώσουν, θα εξαρτηθεί και η πολιτική γραμμή του κόμματος, κατ’ αρχήν, και στην συνέχεια η αντιπολιτευτική στρατηγική που καλείται να ασκήσει. Όσο συνεχίζονται η αντιφατικότητα, η αναποφασιστικότητα, οι εσωκομματικές έριδες, οι κουτοπονηριές «τρεις το λάδι, τρεις το ξύδι…», το κοινοβουλευτικό σύστημα θα στερείται της απαραίτητης ύπαρξης και λειτουργίας υπεύθυνης αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Κι’ αυτό, δεν είναι προς το συμφέρον της δημοκρατίας…
Παραφράζοντας την εμβληματικό ιστορική διακήρυξη του Δημήτρη Γληνού (που υποτίθεται ότι αποτελεί φάρο για τους αριστερούς), είναι η ώρα να αποφασίσουν
«Τι είναι και τι θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ…»