Μια λησμονημένη στους πολλούς πασοκική ιστορία της ανδρεϊκής περιόδου ανακυκλώνεται τις τελευταίες μέρες στα «προεδρικά» γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ. Μια ιστορία επίλυσης των εσωκομματικών διαφορών με τον «τρόπο του Ανδρέα» και οι αναλογίες με τα δρώμενα στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ είναι εύκολα αναγνωρίσιμες.
Για τους νεότερους, ας περιγράψουμε συνοπτικά την «ιστορία του Πεντελικού».
Τον Οκτώβριο του 1990, συνεδρίαζε η ΚΕ του ΠΑΣΟΚ στο ξενοδοχείο «Πεντελικόν» της Κηφισιάς για να εκλέξει τον γραμματέα του Κινήματος. Η πρόταση του Ανδρέα ήταν ο Άκης Τσοχατζόπουλος. Για πρώτη φορά στην ιστορία του ΠΑΣΟΚ σχεδόν όλα τα κορυφαία στελέχη (Γεννηματάς, Σημίτης, Λαλιώτης και άλλοι) είχαν παρασκηνιακά συνεννοηθεί και συμφωνήσει να καταψηφίσουν την εισήγηση του Ανδρέα.
Για να θυμηθούμε το κλίμα της εποχής, το ΠΑΣΟΚ προερχόταν από τρεις διαδοχικές εκλογικές ήττες (το «βρώμικο 1989»), είχε χάσει την εξουσία και ο Ανδρέας έμοιαζε αδύναμος, τόσο πολιτικά όσο και βιολογικά με τις γνωστές περιπέτειες της υγείας του.
Εύλογα λοιπόν κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ προβληματίζονταν για τη διαδοχή του στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και η «μάχη του Πεντελικού» έμοιαζε η πιο κατάλληλη στιγμή για την έναρξη της αμφισβήτησης. Αλλωστε και η ατυχής επιλογή του Ανδρέα στο πρόσωπο του Άκη ενίσχυε καταλυτικά την αμφισβήτηση.
Την προηγούμενη μέρα του «Πεντελικού» (καλά ενημερωμένος προφανώς για τις διεργασίες στο παρασκήνιο) ο Ανδρέας κάλεσε στο Καστρί τον πιο στενό συνεργάτη του, τον Αντώνη Λιβάνη. Του ζήτησε να φωνάξει στο γραφείο του τον Γιώργο Γεννηματά (για τον οποίο πίστευε ότι ήταν στο κέντρο της αμφισβήτησης) και να του μεταφέρει ένα απλό μήνυμα. Αν δεν περάσει η πρότασή του, ο Ανδρέας τους αφήνει το ΠΑΣΟΚ και την ίδια μέρα ανακοινώνει σε συνέντευξη Τύπου την ίδρυση νέου κόμματος. Η συνέχεια είναι γνωστή. Η αμφισβήτηση ματαιώθηκε, ο Άκης εξελέγη γραμματέας του ΠΑΣΟΚ και τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους.
Αυτή λοιπόν είναι μια παλιά ιστορία που επαναλαμβάνεται τελευταία σε κύκλους του ΣΥΡΙΖΑ που βρίσκονται πολύ κοντά στον Αλέξη Τσίπρα. Ξεκίνησε να διαδίδεται αμέσως μετά την πρόσφατη θυελλώδη συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου την προηγούμενη εβδομάδα και οι διάλογοι που μεταφέρθηκαν στο σχετικό ρεπορτάζ του iefimerida είναι απολύτως ακριβείς.
Την επόμενη μέρα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ πήρε το αεροπλάνο για τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο προκειμένου να συμμετάσχει στη Σύνοδο των ευρωσοσιαλιστών. Από τη μιζέρια της εσωστρέφειας της Κουμουνδούρου στη Σύνοδο των ευρωσοσιαλιστών, η απόσταση για τον Αλέξη Τσίπρα ήταν μεγάλη. Οχι γεωγραφικά, αλλά κυρίως πολιτικά και πολιτισμικά. Ενιωσε πιο άνετα και βασικά μεγαλύτερη αποδοχή και οικειότητα από αυτήν που συναντά συνήθως στα απίθανα πολιτικά ακτίφ του ΣΥΡΙΖΑ. Εκεί, δηλαδή, που πρέπει να απολογείται σε πρόσωπα που δεν τα έχει πλέον σε καμιά υπόληψη. Και να του μετρούν μάλιστα με «αριστερόμετρο» τους σφυγμούς της «αριστερής καρδιάς» του.
Εξ ου και επανήλθε στο προσκήνιο αυτή η παλιά ιστορία του «Πεντελικού» με τους ευανάγνωστους συνειρμούς της με τη σημερινή κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ. Πολύ περισσότερο, όταν όλες αυτές οι «αριστερές ψυχές» τού υπενθυμίζουν βιτριολικά ότι «θέλει να συγκρίνεται με τον Ανδρέα».
Το προσεχές Σαββατοκύριακο ο ΣΥΡΙΖΑ έχει προγραμματίσει την Προγραμματική Συνδιάσκεψή του. Εκτός από τις γνωστές κομματικές (άρα πολιτικά αδιάφορες) ομιλίες των «φεουδαρχών» του ΣΥΡΙΖΑ, δεν αναμένεται κάποια ιδιαίτερη έκπληξη. Ο Τσίπρας αναμένεται να ξαναστείλει τα ύστατα μηνύματα στους «συντρόφους της άλλης όχθης» και η σεμνή τελετή πιθανότατα θα ολοκληρωθεί μέσα σε βαθιά χασμουρητά. Κάποιοι πάντως ισχυρίζονται ότι πρόκειται για την τελευταία φορά που αποστέλλονται τα σχετικά μηνύματα. Και την επόμενη φορά; Για καλό και για κακό, ας ξαναθυμηθούν στον ΣΥΡΙΖΑ αυτή την παλιά «ιστορία του Πεντελικού»…