Ζούμε την ιστορική στιγμή που ο Άδωνις Γεωργιάδης και ο Στέφανος Μάνος υπερασπίζονται το... δικαίωμα του Κασσελάκη να είναι υποψήφιος πρόεδρος στον ΣΥΡΙΖΑ, και τα εκατοντάδες αριστερά τρολ που επί χρόνια τούς καθύβριζαν ως «χουντικούς», τώρα τους αποθεώνουν ως σούπερ δημοκράτες!
Mάλιστα, τα ίδια αυτά αριστερά τρολ βαφτίζουν πλέον «χουντικούς» τους δικούς τους συντρόφους, όσους δηλαδή αντιστέκονται στην πορεία Κασσελάκη προς τον δικό του ΣΥΡΙΖΑ. Τρελά πράγματα.
Θα μου πείτε, διανύουμε την περίοδο του απόλυτου παραλογισμού στον ΣΥΡΙΖΑ και τίποτα πλέον δεν μπορεί να μας εκπλήξει ή αιφνιδιάσει. Ούτε καν το γεγονός ότι πρώην αρχιπασόκοι (Τζάκρη, Οικονόμου κ.ά.), πρώην ΑΝΕΛ (Κόκκαλης, Κουντουρά), καθώς και πρώην καραμπινάτοι δεξιοί (Αντώναρος, Σπηλιωτόπουλος) έχουν αναλάβει να συνετίσουν αριστερούς, να... γκρεμίσουν τον σταλινισμό και να διδάξουν αμεσοδημοκρατία τους μπολσεβίκους της Κουμουνδούρου! Μιλάμε για παράσταση Ιονέσκο.
Ισχύει -εν μέρει- ότι ο τρόπος με τον οποίο αποκλείστηκε ο Κασσελάκης από την ηγεσία είναι κουτοπόνηρος και αντιδημοκρατικός, βασισμένος σε οριακές πλειοψηφίες. Αλλά την ίδια στιγμή -κατά τη γνώμη μου- είναι δικαίωμα του ΣΥΡΙΖΑ και του κάθε ΣΥΡΙΖΑ να εγκρίνει ή όχι τον αρχηγό του. Να του ασκήσει μομφή, να διαφωνήσει με τις μεθόδους και την ιδεολογία που προωθεί, να αντιδράσει στην υπερέκθεση πλούτου και προσωπικής ζωής με την οποία προκαλεί, να τον καταψηφίσει στα κομματικά όργανα και να τον αποπέμψει οριστικά. Να μην ανέχεται δηλαδή έναν άνθρωπο που μπερδεύει τον Μπελογιάννη με τον Πλουμπίδη, που χαρακτήρισε «κρατίδιο» τα Κατεχόμενα στην Κύπρο, που είναι θαυμαστής της οικονομικής θεωρίας του Ρήγκαν, που έγραφε ύμνους για τον Μητσοτάκη και που, σε έξαρση αυτοαναφορικότητας και ναρκισσισμού, αισθάνεται ότι σηκώνει στους ώμους του την ιστορία της Αριστεράς. Eίναι δικαίωμά του.
Λιγότερο κατανοητή είναι η εμμονή με την οποία ο Κασσελάκης διεκδικεί τα ξέφτια του διαλυμένου ΣΥΡΙΖΑ σαν να μην έχει τίποτα καλύτερο να δοκιμάσει. Σαν να μην έχει άλλο μέλλον από το να παίξει όλα τα λεφτά στο ναυάγιο. Τουλάχιστον οι «87», ή κάποιοι από αυτούς, έχουν τη βουλευτική έδρα τους να υπερασπιστούν. Ο έκπτωτος ηγέτης γιατί επιμένει τόσο να ανακαταλάβει ένα πολυδιασπασμένο κόμμα που οι ίδιοι οι οπαδοί του αποκαλούν «τσίρκο»;
Η μεγαλύτερη απόδειξη για τον αποπροσανατολισμό του ΣΥΡΙΖΑ και την ιδεολογική χρεοκοπία του είναι τα πρόσωπα που πρωταγωνιστούν στο δράμα, όπως οι πρώην πασόκοι Τζάκρη και Σπίρτζης. Η υπαρξιακή κρίση που ξέσπασε στον ΣΥΡΙΖΑ, με αφορμή τον Κασσελάκη, διεξάγεται μεταξύ βετεράνων του παλαιού καθεστώτος, οι οποίοι έχουν αλλάξει στην καριέρα τους πολλά πουκάμισα και καμία σχέση δεν έχουν με την παραδοσιακή Αριστερά. Οι «αυτόχθονες» του κόμματος -Τσίπρας και σία- απουσιάζουν εκκωφαντικά, παρότι φέρουν αποκλειστικά την ευθύνη της κρίσης, καθότι ανήμποροι να διεκδικήσουν τη μοίρα ενός βιώσιμου ΣΥΡΙΖΑ που θα ανέσυραν από τα ερείπια.
Σε κάθε περίπτωση, αξίζει το OSCAR πολιτικής επιβίωσης στη Θεοδώρα Τζάκρη, που ακούγεται ακόμη και για πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αν ο Κασσελάκης οριστικά εξοβελιστεί. Γνήσιο τέκνο του καλτ ΠΑΣΟΚ των '90s, η Τζάκρη έγραψε ιστορία με την (καθόλου δημοκρατική) φράση πως αν αποκλείσουν τον Κασσελάκη θα εκλέξουν το σακάκι του με 92%! Αποτελεί το υπόδειγμα νέου πολιτικού που συσπειρώνεται φανατικά γύρω από «φαινόμενα» τύπου Κασσελάκη, αγνοώντας ιδεολογίες και συμβατικούς πολιτικούς κανόνες. Αυτό το είδος των πολιτευτών ανθεί σε όλον τον κόσμο και διακρίνεται σε όλα τα κόμματα. Επιβιώνουν ακόμη και σε συνθήκες πολιτικής παρωδίας.